ΜΑΡΓΚΑΣΑ: «Το μόνο που μου έμεινε είναι ένα πρωτάθλημα - Όπου πάω με ΑΕΚτζήδες, Ομονοιάτες, Ανορθωσιάτες... δεν έχω λόγια» (ΒΙΝΤΕΟ)

Ακολουθήστε μας στο Google news

Ο ποδοσφαιριστής της Νέας Σαλαμίνας, Ρενάτο Μαργκάσα μίλησε στο podcast του Σάββα Πηλακούτα για την καριέρα του στην Κύπρο και όλα όσα έζησε μέχρι σήμερα στο νησί μας.

Αναλυτικά όλα όσα είπε: «Είχαμε μιλήσει τον Γενάρη με την ομάδα για να επιστρέψω για να μην πέσει κατηγορία η ομάδα. Δεν ήταν η ώρα για να γίνει η μεταγραφή. Στην Ανόρθωση είχαμε ψηλούς στόχους και δεν μπορούσα να φύγω. Από τότε κατάλαβα ότι ήθελαν πάρα πολύ να επιστρέψω και ένιωθα πολύ καλά γι αυτό. Είναι πολύ σημαντικό όταν φεύγεις από μια ομάδα και μετά σε θέλουν πίσω. Σημαίνει ότι κάτι καλό έκανες εκεί. Αυτό για μένα είναι πολύ σημαντικό. Όταν τελικά δεν έμεινα στην Ανόρθωση, η πρώτη επιλογή ήταν η Νέα Σαλαμίνα. Μετά από μισή ώρα μετά το τέλος με την Ανόρθωση με πήραν από την Νέα Σαλαμίνα και που είπαν "έλα σπίτι". Αποφάσισα σε μια μέρα. Είχα κι άλλες προτάσεις όμως από τη στιγμή που μου έδωσαν τόση αγάπη στην Νέα Σαλαμίνα που με βοήθησε στην χειρότερη στιγμή στο ποδόσφαιρο στην Κύπρο». «Κάνουν ένα καλό πρότζεκτ στην ομάδα. Κατάλαβαν ότι δεν μπορεί να χτίζεις κάθε χρόνο μια καινούργια ομάδα. Πρέπει να βρεις ένα κορμό μέσα στα αποδυτήρια, να έχεις πλάνο για περισσότερα χρόνια. Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορείς να φέρεις επιτυχίες. Είναι δύσκολο... Οι παίκτες πρέπει να βρουν τη χημεία μεταξύ τους, να μάθουν ο ένας πως παίζει ο άλλος. Να μην αλλάζεις κάθε χρόνο προπονητή. Πρέπει να γνωρίζεις την ιδέα, το πλάνο. Σίγουρα δεν είμαστε στην α' κατηγορία. Πρώτος στόχος είναι να επιστρέψουμε στην α' κατηγορία με το πρωτάθλημα, εκεί όπου ανήκει η ομάδα. Με τις συνθήκες που υπάρχουν στο Μενεού αυτή η ομάδα αξίζει να είναι στην α' κατηγορία». «Θέλουμε να παίξουμε επίθεση και να κερδίζουμε τα παιχνίδια. Σε κάποια παιχνίδια θα αλλάξεις το πως παίζεις, να διαβάσεις τον αντίπαλο όμως θέλουμε να παίξουμε επίθεσης. Δεν θα σταματούμε να προσπαθούμε να παίζουμε επιθετικό ποδόσφαιρο. Οι αντίπαλοι θα προσπαθήσουν να μας σταματήσουν όμως πρέπει να συνεχίσουμε για να ευχαριστηθεί και ο κόσμος που θα είναι σίγουρα δίπλα μας». «Μετά την πρώτη μου χρονιά στην Νέα Σαλαμίνα έφυγαν πολλοί παίκτες 11άδας. Η πρώτη χρονιά ήταν εξαιρετική, είχαμε μια φανταστική χημεία μεταξύ μας. Ήμασταν μαζί πολλές ώρες και έξω από το προπονητικό κέντρο και αυτό βοήθησε πολύ. Εκείνη τη χρονιά ο Σάββας Πουρσαϊτίδης το κατάλαβε και μας άφησε πιο ελεύθερους και μέσα στο γήπεδο δείξαμε ότι ο καθένας είχε πάνω από όλα την ομάδα. Τερματίσαμε στην 5η θέση και δεν ήταν κάτι έυκολο. Το πιο πιθανό σενάριο είναι στην α' κατηγορία να παραμείνει στο ρόστερ το 60% κάτι που θα βοηθήσει την ομάδα». «Στην χρονιά που ήμουν στην Νέα Σαλαμίνα και είδα τον Ιωάννη Κωστή και είδα την ποιότητα που έχει είπα στο Σάββα ότι πρέπει να τον βοηθήσουμε. Δεν ήταν έτοιμος για το βήμα όμως είδαμε ότι μπορούμε να τον βοηθήσουμε. Το σημαντικό δεν είναι να τρέχεις πολύ αλλά να τρέχεις σωστά. Ήμουν αρχηγός σε όλες τις ομάδες που αγωνίστηκα και έπρεπε να δώσω το παράδειγμα προς όλους. Γι' αυτό πάντα έβαζα τον εαυτό μου κάτω από την ομάδα. Πάντα έτσι σκεφτόμουν». «Ξέρω ότι οι προπονητές και οι συμπαίκτες με βλέπουν ως παράδειγμα. Είναι και βάρος για μένα. Προτού περπατήσω έπαιζα μπάλα. Κάνω αυτό που ονειρεύτηκα από μικρός. Ο Γκουαρδιόλα είπε "δείξε μου πως κάνεις προπόνηση να σου πω που θα παίξεις". Το έχω στο μυαλό μου. Είναι αδύνατο να κάνεις κακή προπόνηση και να είσαι έτοιμος. Είναι φυσιολογικό να μην είναι όλες οι μέρες το ίδιο όμως θα πετύχεις το στόχο σου. Στην Κύπρο το μόνο που μου έμεινε είναι ένα πρωτάθλημα. Ήμουν 7 χρόνια στην Ομόνοια και δυστυχώς δεν καταφέραμε να πάρουμε ένα πρωτάθλημα. Πέρασε πολλές δυσκολίες ο κόσμος που το ήθελε πάρα πολύ. Με την Ανόρθωση πήραμε το κύπελλο και ήταν εκπληκτικό αυτό που έκανε ο κόσμος πριν και μετά τον τελικό. Ήταν κρίμα που διακόπηκε το πρωτάθλημα πριν δύο χρόνια. Εκείνη η χρονιά ήταν για εμάς». «Για την Κύπρο δεν ήξερα τίποτα. Έπαιξα όταν ήμουν 18 ετών με τον Ρούι Τζούνιορ σε μια ομάδα της β' κατηγορίας στην Πορτογαλία και όταν ήρθε στην Δόξα που είχε πολλούς Πορτογάλους. Τον ρώτησε ο Πάμπος Χριστοδούλου. Ήρθαν και με είδαν και μου είπα ότι με θέλουν στην Δόξα. Με ρώτησαν αν θέλω να έρθω στην Κύπρο και τους είπα "Άσε πρώτα να δω που είναι η Κύπρος... ". Μου είπαν ότι είναι καλή ομάδα στην α' κατηγορία που στοχεύει στην οκτάδα και είναι καλή βιτρίνα για σένα. Όταν κατάλαβα ότι είναι καλή η χώρα και αποφάσισα να έρθω. Ήταν μια ευκαιρία και κάθε μέρα που ξυπνώ νιώθω ευλογημένος που είμαι εδώ. Όταν πήγα στην ΑΕΚ ήταν ο Μιχαηλίδης προπονητής. Μετά αποφάσισαν να φέρουν τον Κρόιφ ο οποίος άλλαξε τα πάντα. Ήρθε ο Τον Κάανεν. Μου είπε ο Κάανεν στην πρώτη του κουβέντα ότι πρέπει να αποδείξεις ότι μπορείς να μείνεις εδώ. Εγώ ξέρεις στην προπόνηση παίζω δυνατά και απέναντι στον καλύτερο μου φίλο. Πήγα δυνατά στη μπάλα και ήρθε ο Κάανεν και μου είπε "γιατί έπαιξες δυνατά;" και του είπα "ήταν αντίπαλος όχι φίλος μου" Από εκείνη τη μέρα μου είπε "σε θέλω". Μετά από τρία ματς έπαιζα 10άρι. Έσπασε το πόδι του ο Τζέισον και μου είπε ο Κάανεν ότι πρέπει να παίξω αριστερό μπακ. Μαθημένος δεκάρι, εξτρέμ του είπα "κόουτς δεν ξέρω να μαρκάρω" και μου είπε "να μάθεις". Με βοήθησαν οι Χόφλαντ και Φαν Ντάικ στο κέντρο που με βοήθησαν πάρα πολύ. Μεγάλη εμπειρία, μεγάλοι παίκτες. Εκείνη τη χρονιά αναγνώρισαν ότι είχα ποιότητα, πήρα το βραβείο για τον καλύτερο αριστερό μπακ και μετά μεταγραφή στην Ομόνοια. Επτά χρόνια στην Ομόνοια. Ο ξένος με τις περισσότερες συμμετοχές στην Ομόνοια. 208 παιχνίδια, πολλά παιχνίδια... Και στην ΑΕΚ με τον Ζόρντι έκανα πολύ δουλειά. Ακόμα και σήμερα η εμπειρία υπάρχει από τότε σε πολλά θέματα. Μια πολύ καλή ομάδα να παίξεις ποδόσφαιρο. Οργανωμένη. Ο κόσμος είναι τέλειος εκεί, σέβονται τους παίκτες σου δίνουν ότι χρειαστείς. Η Ομόνοια είναι η Ομόνοια. Η πίεση είναι τρομερή, απίστευτο... Ζήσαμε τις δυσκολίες που υπήρχαν. Δεν είχαμε μισθούς, δεν είχαμε κάποιες φορές νερά στην προπόνηση. Ο κόσμος έκανε ότι μπορούσε. Το 2013 όταν ήταν να κλείσει η Ομόνοια, πολλές οικογένειες έδωσαν ό,τι είχαν για την Ομόνοια. Μετά τα δύο χρόνια μου έλεγαν να κόψω από το συμβόλαιο ήμουν από τους πρώτους που δέχθηκε. Έλεγα "μα τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι"... δεν έχουν να φάνε και δίνουν για την ομάδα. Δεν είναι εύκολο να τα βλέπεις αυτά και να φύγεις. Έμεινα εκεί και έζησα καλές στιγμές και κακές στιγμές όμως δεν αλλάζω τίποτα για ό,τι έκανα για την Ομόνοια. Για την παρουσία του στην Εθνική: «Σε ένα παιχνίδι ΑΕΚ-ΑΠΟΕΛ... δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Χάσαμε. Εγώ έκανα ένα τρομερό παιχνίδι, χάσαμε όμως όπως πήγαινα στα αποδυτήρια άκουγα όλη την κερκίδα να φωνάζει το όνομα μου. Μπήκα στα αποδυτήρια και άρχισα να κλαίω. Ήταν όνειρο για μένα να ζήσω κάτι τέτοιο. Δεν είναι εύκολο να χάσεις και όλη η κερκίδα να φωνάζει το όνομα σου. Από εκείνη τη μέρα ξεκίνησα να σκέφτομαι τι μπορώ να κάνω άλλο για να δώσω πίσω από την αγάπη που παίρνω από τον κόσμο. Εκεί είπα ότι θέλω να παίξω σε μεγάλη ομάδα, στην Εθνική ομάδα. Όταν πήγα στην Ομόνοια πήγε ο Πάμπος στη Εθνική και μιλούσαμε, ξέρεις αυτά που λένε οι παίκτες με τους προπονητές. Μαράζωσε που δεν πήγα μαζί του στον Ολυμπιακό μετά τη Δόξα και μου είπε "δεν ξέχασα που δεν ήρθε μαζί μου στον Ολυμπιακό, αλλά αν είσαι καλός θα σε φέρω και Εθνική". Καλό challenge για μένα. Όταν βρήκα την ευκαιρία πήρα το διαιβατήριο. Ήρθε ο Χριστοφόρου στην Εθνική και 17 Μάρτη του 2017 ήταν η πρώτη κλήση, έπαιξα 22 παιχνίδια στην Εθνική. Για έναν που παίζει με εθνική άλλης χώρας είναι κάτι φανταστικό. Στο φιλικό με το Καζακστάν έδωσα ασίστ στο γκολ του Κατελάρη γυρίσαμε το ματς. Η αγάπη που πήρα ήταν κάτι απίστευτο. Αυτό με κάνει να μείνω εδώ. Όπου πάω... ΑΕΚτζής, Ομονοιάτης, Ανορθωσιάτες... δεν έχω λόγια για να τους ευχαριστήσω». «Όταν κερδίσεις όλα είναι καλά, όταν χάσεις... Υπήρχαν φορές που έπρεπε να φύγω από το σούπερμάρκετ. Ήρθαν και μου φώναζαν γιατί δεν έπαιζα καλά... Στην Πορτογαλία δεν είναι έτσι. Χάσαμε ένα ντέρμπι με τον ΑΠΟΕΛ και πήγα να βάλω βενζίνη. Ήρθε ένας Ομονοιάτης κοντά και φώναζε "δεν παίζουν, δεν νιώθουν την ομάδα". Εγώ του είπα "συγνώμη φίλε ήρθα να βάλω βενζίνη" και αυτός μου έλεγε "όχι, να πας σπίτι δεν πρέπει να βγεις από το σπίτι. Θα σε πάρω. Δεν θα πας προπόνηση". Μετά όμως όταν πήραμε το κύπελλο έμεινα με το μποξεράκι. Όπου πήγα σε ε εστιατόρια, ξενοδοχεία δεν πλήρωσα τίποτε. Οι Κύπριοι είναι έντονοι στην αγάπη. Στις κακές στιγμές καλύτερα μείνει σπίτι. Στην Ομόνοια έμαθα ότι πρέπει να σέβεσαι τον κόσμο. Όταν χάναμε δεν βγήκα ποτέ έξω από το σπίτι. Έμαθα ότι ο κόσμος ζει ο περισσότερος για το ποδόσφαιρο. Δεν ισχύει αλλού στον κόσμο. Ζει για το ποδόσφαιρο. Τελείωσε το ματς μένουν 2-3 μέρες και σκέφτονται γιατί έχασαν. Είναι λυπημένοι συνέχεια. Στο καφέ, στο σούπερμαρκετ και σε ρωτούν "γιατί" και υπάρχουν στιγμές που δεν έχεις απάντηση. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Στην Κύπρο ζουν για το ποδόσφαιρο». «Από τις 12 ομάδες οι 8 ομάδες είπαν ότι θέλουν Ευρώπη. Κάθε χρόνο είναι πιο δύσκολο το πρωτάθλημα. Ο ΑΠΟΕΛ δεν θα είναι όπως πέρσι, Ομόνοια, Ανόρθωση, ΑΕΛ, ΑΕΚ είναι καλές ομάδες. Ξέρω ότι στον Άρη έχουν καλή ομάδα όπως και η Πάφος. Θα είναι δύσκολο πρωτάθλημα. Ο Ολυμπιακός πέρσι κάποιοι δεν τον πίστευαν όμως μπήκε εξάδα και πήγε τελικό κύπελλο. Ο κύριος Τορναρίτης ξέρεις πως σκέφτεται δεν θα δεχθεί εύκολα να μην είναι εξάδα. Δεν θα είναι εύκολο όμως θα προσπαθήσει. Όλες οι ομάδες θα είναι έτοιμες για ένα πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα». «Πάντα σκέφτομαι το μέλλον. Θα κάνω πρώτα το δίπλωμα. Θέλω να κάνω ακαδημία εδώ. Φέτος θέλω να είμαι συγκεντρωμένος στην Νέα Σαλαμίνα και να βοηθήσω τα ταλέντα που έχει η ομάδα. Είναι από τις καλύτερες ακαδημίες στην Κύπρος. Με τις εργασίες που γίνονται θα βελτιωθούν οι συνθήκες και τα επόμενα χρόνια θα βγουν κι άλλα ταλέντα. Όταν ήμουν μικρός προσπαθούσα πάντα να δω τι κάνει, πως προπονείται ο παίκτης που παίζει στη θέση του. Ακούω τις συμβουλές ακόμα και στα 36 μου. Τώρα με την εμπειρία που έχω μπορώ κι εγώ όπως έκαναν με τον Ιωάννη Κωστή να βοηθήσω τους μικρούς κάτι που θέλει πάρα πολύ και ο προπονητής της ομάδας. Παίξαμε με τον Κριστιάνο Ρονάλντο από 10 μέχρι 15-16 χρονών. Εγώ μεγάλωσα και βλέπω ότι κέρδισε τα πάντα και δουλεύει όπως δουλεύει καταλάβεις ότι κανένας άλλος δεν έχει δικαιολογία να μην δουλεύει. Όταν κάνω προπόνηση λέω ότι το ποδόσφαιρο τελειώνει γρήγορα. Πέρασαν 13 χρόνια όμως είναι... σαν χθες. Πρέπει να καταλάβει ο καθένας ότι τελειώνει γρήγορα. Αν δεν το απολαύσεις, θα τελειώσει και να μετανιώνεις για όσα δεν έκανες. Αυτό είναι το χειρότερο. Εγώ έχω μια ζωή που ονειρευόμουν όταν ήμουν μικρός. Έχασα πολλά, οικογένεια φίλους όμως... μετά μπορώ να το ζήσω. Όσο παίζεις ποδόσφαιρο η συγκέντρωση πρέπει να είσαι εκεί αν θέλεις να κάνεις καριέρα. Αν θέλεις να περάσεις την ώρα σου το δέχομαι αλλά δεν είναι ο τρόπος για να φτάσεις σε ψηλό επίπεδο. Αν δεν θέλεις εσύ υπάρχουν χιλιάδες που θέλουν να είναι στη θέση σου και πρέπει να προσέχεις για να μη χάσεις τη σειρά σου. Είμαστε μαθημένοι σαν ρομπότ. Στα ρεπό σου πρέπει να ξέρεις τι να κάνεις για να είσαι ξεκούραστος στην επόμενη προπόνηση. Δεν είναι τόσο εύκολη η ζωή του ποδοσφαιριστή. Αν ήταν τόσο εύκολη γιατί παίζουν μόνο 22 και είναι χιλιάδες στο γήπεδο και δεν είναι το αντίθετο. Είναι δύσκολο αλλά για μένα είναι τέλειο να ζεις το όνειρο σου». «Δεν μπορείς να βάλεις το κεφάλι κάτω. Δεν μου αρέσει να χάνω. Άμα χάσω και πάω σπίτι ξέρουν ότι πρέπει να με αφήσουν στον κόσμο μου. Θέλω την νύχτα να είμαι ήσυχος να δω τι πήγε λάθος και τι πρέπει να κάνω. Την επόμενη μέρα είναι άλλη ευκαιρία και είναι το τρικ που πρέπει να βρίσκεις ο ποδοσφαιριστής. Το ποδόσφαιρο σου δίνει την ευκαιρία. Έχουμε και προβλήματα έξω από το ποδόσφαιρο. Τώρα στις ομάδες υπάρχουν ψυχολόγοι γιατί οι ποδοσφαιριστές είναι άνθρωποι. Υπάρχουν παράγοντες που δεν αφήνουν ποδοσφαιριστές να είναι όπως πρέπει στο γήπεδο». «Κι εγώ έζησα δύσκολες στιγμές στο ποδόσφαιρο όμως όταν τις ξεπερνάς είναι τέλειο. Σε κάνει πιο δυνατό. Έχασα την μάνα μου όταν ήμουν στην Ομόνοια. Πήγα στην Πορτογαλία, η μάνα μου είχε καρκίνο, επέστρεψα να παίξω. Μπορούσε να τελειώσει η καριέρα μου εκεί όμως ήθελα να την κάνω περήφανο». «Υπάρχει σεβασμός από τους οπαδούς όλων των ομάδων που αγωνίστηκα όμως ήρθαν και οπαδοί άλλων ομάδων που μου είπαν ότι με σέβονται. Αυτό δεν έχει τιμή».

BEST OF THEMASPORTS