«Ο Μπεργκ είδε τις ικανότητες - Μας πείσμωνε η αμφισβήτηση, σαν πατέρας ο Ιβάν» (ΒΙΝΤΕΟ)

Ακολουθήστε μας στο Google news

Ο παλαίμαχος άσος και νυν προπονητής στην ακαδημία της Λίβερπουλ στην Κύπρο Νεκτάριος Αλεξάνδρου μίλησε στο Netcast Zone και τον Γιάννο Τραν για το ταλέντο στο νησί μας αλλά και το παρελθόν με την παρουσία του στον ΑΠΟΕΛ. Αναλυτικά: «Έχουμε πολύ ταλέντο όμως το ταλέντο δεν σημαίνει κάτι. Πρέπει να το εκπαιδεύεις και να τους δείξεις πόσο σοβαρό είναι. Το πιο σημαντικό είναι που αγωνίστηκαν σε φέτος σε καλές ομάδες και ξεχώρισαν. Δεν είναι τυχαίο. Είναι το αποτέλεσμα της δουλειάς των προηγούμενων χρόνων. Ο Μπεργκ είδε τις ικανότητες. Στα προηγούμενα χρόνια μπορεί προπονητές να έκαναν πίσω και δεν έδωσαν ευκαιρίες ή άλλοι που δεν είδαν ότι υπάρχουν παίκτες που μπορούν να ανταποκριθούν. Ωρίμασε το ποδόσφαιρο μας στο να δεχθεί τους νεαρούς. Κυρίως είναι θέμα ικανοτήτων και εκπαίδευσης. Το πιο σημαντικό για να αναδείξεις παίκτες πρέπει να έχεις καλούς προπονητές. Στο τεχνικό κομμάτι και σε πιο μεγάλες ομάδες στο τακτικό κομμάτι. Το πιο σημαντικό κομμάτι είναι το mental που χρειάζεται ένας παίκτης για να μπορέσει να αγωνιστεί στην πρώτη ομάδα. Πρέπει να πάει μικρός στην πρώτη ομάδα. Ο Λοΐζου κάτω από την ηλικία των 16, κι εγώ κάτω των 16, ο Χαραλαμπίδης 16 ή 17. Χρειάζεσαι μεγάλη θέληση και μεγάλο κίνητρο. Εγώ κατάλαβα ότι έχω να κάνω πολλά πράγματα όταν ο γυμναστής Στέργιος Φωτόπουλος μου είπε ότι πρέπει να διαβάσω βιβλία αυτοβελτίωσης. Μου είπε ότι ενώ στην προπόνηση δείχνω κάποια πράγματα, δεν τα δείχνω στους αγώνες για κάποιο λόγο και ότι πρέπει να δυναμώσεις τον χαρακτήρα σου. Μπορεί να μην πίστευα στις δυνατότητες μου... Τότε δεν το έκανα. Πάντα διάβαζα βιβλία. Άρχισα να διαβάζω και βιβλία αυτοβελτίωσης και μέσα από το διάβασμα δυνάμωσα την ψυχολογία και καλλιεργώντας τον τρόπο σκέψης μου. Προσπαθώ να μεταφέρω στους νεαρούς ότι πρέπει να το κάνουν. Προσπαθώ να τους πείσω ότι εφόσον το κατάφερα εγώ μπορούν κι αυτοί. Στο καμπ φέρνω ποδοσφαιριστές όπως ο Γιώργος Παυλίδης που πήγε από την Δόξα στην Κιέβο Βερόνα και ο Ηλίας Κωστής από τον ΑΠΟΕΛ στην Ατλέτικο Μαδρίτης που είναι πιο νεαροί σε ηλικία. Ένας ποδοσφαιριστής αν έχει τη σωματοδομή πρέπει 16 χρονών να είναι στην πρώτη ομάδα. Στο εξωτερικό υπάρχουν υπεύθυνοι για την μετάβαση ποδοσφαιριστών από την ακαδημία στην πρώτη ομάδα. Όταν κάποιος πάει στην πρώτη ομάδα είναι μεγάλο το βήμα. Όσο πιο ψηλό είναι το επίπεδο σε επίπεδο fitness και στο τεχνικοτακτικό κομμάτι τόσο το καλύτερο. Στο ΑΠΟΕΛ ήταν πολύ ψηλό το επίπεδο προπόνησης οι μικροί ανταποκρίνονταν πολύ καλά ακόμα και από την U17. Boηθά στην πιο ομαλή μετάβαση. Στο κομμάτι του mental και την διαχείριση καταστάσεων δεν έχουν τη βοήθεια που θα έπρεπε. Για μένα αυτό επιβάλλεται στις ομάδες που θέλουν να αναδείξουν παίκτες». «Στον ΑΠΟΕΛ δεν ξεκινούσα τη χρονιά ως βασικός όμως με την με το να επιμένω κατά τη διάρκεια της σεζόν έπαιζα αρκετά ματς. Λίγες χρονιές ξεκινούσε η σεζόν και ήμουν βασικός. Σκέφτηκα αρκετές φορές να φύγω». Ο Ιβάν, ο Μοράις και η αμφισβήτηση... «Είναι σαν να με ρωτάς για τον παπά μου. Ο Ιβάν για όλους είναι σαν τον πατέρα. Από την πρώτη του θητεία με πίστεψε. Είδε σε μένα κάποια πράγματα, ήμουν βασικός, κατακτήσαμε πρωτάθλημα το 2004. Με έβαλε αριστερό μπακ σε ένα ματς που χάσαμε και έφυγε ο Ιβάν με την ΑΕΚ. Τον έφταιξαν και γι αυτό. Γενικά έπαιζα σε πολλές θέσεις. Ο Χριστάκης Χριστοφόρου μου είπε ότι θα κάνω καριέρα ως αριστερός μπακ. Έπαιζα στον ΑΠΟΕΛ δεκάρι και στην Εθνική αριστερό μπακ την ίδια περίοδο. Όταν τον αποχαιρετήσαμε μου είπε ότι αν ξαναπαίζαμε με την ΑΕΚ θα έβαζε ξανά αριστερό μπακ. Όταν ήρθε στη δεύτερη του θητεία ήταν πολύ πιο έτοιμος. Απίστευτη δουλειά, διαχειριζόταν όλο το ΑΠΟΕΛ μόνος του. Χτίστηκε μια κουλτούρα, το DNA, πολύ στοιβαρά. Οι αρχές του Ιβάν τι ήθελε από τα αποδυτήρια. Πρώτα ήταν οι αρχές, οι λεπτομέρειες που έβαζε ο Ιβάν. Διατηρήθηκε για αρκετά χρόνια εκείνη η κουλτούρα. Ίσως κάποια πράγματα να χάθηκαν μετά από τόσα χρόνια. Σίγουρα όμως το ΑΠΟΕΛ είναι ακόμα εκεί. Ποτέ δεν υπήρχαν δικαιολογίες, οι ευθύνες ήταν πάνω μας. Όταν χάναμε σημαίνει σε κάτι φταίξαμε εμείς, ούτε οι διαιτητές, ούτε η διοίκηση. Μας πείσμωνε η αμφισβήτηση. Δεν κερδίζεις τίτλους στο 90' επειδή σε βοήθησε κάποιος. Μας ενοχλούσε και θέλαμε να μπούμε να δείξουμε ποιος είναι ο καλύτερος. Πολλές φορές κλείναμε στόματα, με την ανθεκτικότητα και τον χαρακτήρα των παικτών». «Σίγουρα είμαι της άποψης ότι ο προπονητής πρέπει να μένει πολλά χρόνια σε μια ομάδα. Πάνω από όλα είναι το πλάνο μιας ομάδας και πως το ακολουθεί. Ο Σόλσκιερ είναι εκεί και τον στηρίζουν, ο Φέργκιουσον πόσα χρόνια έκανε μέχρι να πάρει τον πρώτο τίτλο. Κάποιες φορές βοηθούσαν οι αλλαγές προπονητών βραχυπρόθεσμα. Είχε προπονητή με τον οποίο τσακώθηκε και μου έκανε ζημιά όμως η άποψη μου ήταν ότι έπρεπε να μείνει με την δουλειά που έκανε. «Ο Μοράις ήταν το παράδειγμα. Το κυριότερο είναι ότι ήταν ένα ισχυρό παράδειγμα στα αποδυτήρια για το πως πρέπει να δουλεύουμε. Η διάρκεια που είχε... Ο τρόπος που έκανε προπόνηση, με ελάχιστους τραυματισμούς».

BEST OF THEMASPORTS