«Αν η ομάδα δεν μπει στους ομίλους είναι αποτυχία... - Δεν υπάρχει μακροπρόθεσμο πλάνο» (ΒΙΝΤΕΟ)

Ακολουθήστε μας στο Google news

Ο Μίλαν Τραΐκοβιτς ήταν καλεσμένος στο podcast talks με τους Βάσσο Ηλιάδη και Μάριο Νεοφύτου, με τον Κύπριο αθλητή να αναφέρεται μεταξύ άλλων στον Απόλλωνα αλλά και στην απουσία μακροπρόθεσμου πλάνου στον αθλητισμό γενικότερα. Αναλυτικά: «Βλέπω ότι οι καλοί αθλητές που ζουν πολλά στον αθλητισμό και πάνε παντού… Δεν θέλω να γίνω προπονητής, ενώ κάποιος που δεν ήταν τόσο καλός αθλητής θέλουν να πάνα στους Ολυμπιακούς Αγώνες κτλ. Το είδα και στο εξωτερικό ότι δεν έχει πολλούς προπονητές που ήταν πολύ καλοί αθλητές». «Το 1999 ήρθαν στην Κύπρο οι γονείς μου και μετά τον Ιούνιο του 2001 ξεκινήσαμε στο ελληνικό σχολείο εγώ η δίδυμη αδερφή μου και η πιο μεγάλη μου αδερφή. Για εμάς επειδή είμαστε μικροί το βλέπαμε σαν παιχνίδι. Μας μαγείρευαν, ήμασταν στη Σουρντούλιτσα με τα ξαδέρφια μας. Καταστράφηκε μια μεγάλη γέφυρα από τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ (1999) όμως εμείς ήμασταν μικροί (ο Μίλαν γεννήθηκε το 1992) δεν καταλαβαίναμε τι γινόταν». «Μέχρι τα 17 μου ήμουν στην ακαδημία του Απόλλωνα. Η γυμνάστρια της αδερφής μου έλεγε να πάω στο στίβο όμως εγώ ήθελα μάππα. Μου έλεγε ότι αν νικήσει η ομάδα σου στο ποδόσφαιρο κανείς δεν θα πει για τον Μίλαν αλλά για την ομάδα, εδώ θα λένε για τον Μίλαν. Στο σχολείο όταν θέλαμε να χάσουμε μάθημα και είχε αγώνες στίβους και πηγαίναμε. Διάλεγε ο γυμναστής τα αθλήματα για τον καθένα. Ήταν… χάλια μαύρα την πρώτη φορά που πήγα να τρέξω εμπόδια». «Τώρα προπονούμαι στην Αμερική στο Φοίνιξ της Αριζόνα. Άλλαξα τον τρόπο προπόνησης και είχα κάποια προβλήματα, τώρα είμαι καλά. Είναι παρόμοια η προπόνηση όμως αλλάζει η φιλοσοφία στη συνέχεια. Στην Αμερική είναι πιο μπροστά όμως αφήνουν κάποια σημαντικά στοιχεία πίσω. Όμως έχουν άλλο υλικό να δουλέψουν». «Όταν πήγα στην αρχή αγώνες στο εξωτερικό με έβλεπαν κάπως περίεργα όμως στη συνέχεια έλεγαν «το παιδί από την Κύπρο». Στην Αμερική μου είπαν να τους λέω ότι είμαι από την Ελλάδα επειδή νόμιζα ότι είμαι από το Cypress της Καλιφόρνια. Μετά τους έλεγα ότι είμαι από τη Σερβία. Στην Αμερική νομίζουν ότι είναι… μόνοι τους στη Γη». «Τυχαία μας πήρε ο γυμναστής στο Λανίτειο στάδιο και μου έδειξε ο πρώτος μου προπονητής για να τα βρω με τα εμπόδια για τους αγώνες. Ήμουν πρώτη Λυκείου. Στη β’ λυκείου ήρθα πρώτος στους επαρχιακούς και στους παγκύπριους αγώνες. Η προπόνηση είναι δύσκολη και είναι μοναχικό άθλημα γι αυτό μερικά παιδιά παθαίνουν σοκ. Γι αυτό σε πιο μικρή ηλικία το κάνουν σαν παιχνίδι  την προπόνηση. Υπάρχει πρόγραμμα με παιχνίδι, εναλλακτικά όργανα και οι προπονητές εκπαιδεύονται για το πρόγραμμα προπόνησης των πιο μικρών». «Λόγω του πληθυσμού και της νοοτροπίας ειδικά με τους άνδρες που τους παίρνει το ποδόσφαιρο είναι πιο λίγοι οι νεαροί στο στίβο». «Είμαι υγιής φίλαθλος. Ειδικά όταν είσαι μέσα στον αθλητισμό καταλαβαίνεις. Είμαι Ερυθρός Αστέρας και Ολυμπιακός και Αγγλία με την Άρσεναλ. Ήξερα καλά την ομάδα που κατέκτησε το πρωτάθλημα αήττητο με τον Ανρί και τον Μπέργκαμπ. Ο πατέρας μου έπαιζε στοίχημα κι εγώ του έλεγα τους παίκτες που είχε η κάθε ομάδα». «Για εμάς είναι μεγάλη επιτυχία η παρουσία στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Από την Κύπρο πήγαμε 15 αθλητές, μόνο 3 από το στίβο. Όταν μπήκα τελικός στο Ρίο κι έβλεπες τις σημαίες τις Αμερικής, της Τζαμάικα και δίπλα της Κύπρου ειδικά στα σπριντ… Ήμουν καινούργιος στο σύστημα να γίνονται σε δύο ώρες δύο αγώνες και υπήρχε άγχος. Τώρα παρακαλώ να έχω δύο κούρσες σε δύο ώρες, στην δεύτερη κούρσα θα ήμουν πιο γρήγορος». «Βλέπω τον εαυτό μου ακόμα 3-4 χρόνια. Μπορώ να παίξω ποδόσφαιρο όταν τελειώσω το με το στίβο. Σε επαγγελματική ομάδα… Είμαι έτοιμος για γάμο, το σκέφτηκα αρκετά μετά από 7 χρόνια. Ήταν δύσκολο τώρα που ήμουν Αμερική. Το συνηθίσαμε κάπως… Για τη συνέχεια υπάρχει πρόγραμμα επαγγελματικής αποκατάστασης σε ένα πόστο στην ομοσπονδία. Για το ποδόσφαιρο θα κάνω δοκιμαστικά στον Απόλλωνα. Γιατί αυτοί που ήρθαν είναι καλύτεροι; Ήμουν κόφτης στην ακαδημία, τώρα θα πάω επίθεση (γέλια)…». «Με έβγαλαν έξω στο παγκόσμιο κλειστού στίβου λόγω του κανονισμού με την άκυρη εκκίνηση. Είχα κάνει 7.51 παγκύπριο ρεκόρ, η δεύτερη καλύτερη επίδοση του κόσμου. Το 2018 ακυρώθηκα, δεν το κατάλαβα. Υπάρχει και μεγαλύτερη αδικία: να πας στο Τόκιο να εντοπιστείς θετικός στον κορωνοϊό και να μην μπορείς να τρέξεις. Ένας αθλητής βρέθηκε θετικός, οι άλλοι αθλητές έσβηναν τις φωτογραφίες για να μην είναι «επαφές» και ακυρωθούν». «Ήμουν αγχωμένος, προσπαθούσα να μένω συνεχώς στο δωμάτιο. Πήγαινα για φαγητό με δύο μάσκες». «Το χρυσό μετάλλιο στο πανευρωπαϊκό στην Γλασκώβη και οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι οι κορυφαίες μου στιγμές». «Πάω γήπεδο όσο μπορώ. Ξεκίνησα στις ακαδημίες του Απόλλωνα. Ήμασταν φίλοι με τον Μάριο Στυλιανού, μας έπαιρνε γήπεδο ο πατέρας του. Δεν είμαι ειδικό να κρίνω. Πιστεύω ότι πρέπει να δοθεί πίστωση χρόνου. Στην Κύπρο θέλουμε όλα να γίνουν άμεσα. Ο Απόλλωνας είναι μια ομάδα που πρωταγωνιστεί, πήγε πολλές φορές στην πηγή αλλά δεν ήπιε νερό. Ο κόσμος έχει απαιτήσεις γιατί η ομάδα έδειξε ότι μπορεί κι έκανε τον κόσμο να έχει απαιτήσεις. Και οι άλλοι θέλουν να γίνονται καλύτεροι. Πρέπει να δοθεί χρόνος. Έγινε μια αλλαγή. Να έχουμε υπομονή. Μεγάλωσαν και οι απαιτήσεις του κόσμου… Όταν μια ομάδα μπαίνει κάθε χρόνο στους ομίλους και διεκδικεί το πρωτάθλημα. Παλιά δεν τα βλέπαμε αυτά. Τώρα αν η ομάδα δεν μπει στους ομίλους είναι αποτυχία. Πλέον άλλαξαν και τα δεδομένα στην Ευρώπη. Δημιουργήθηκε τρίτη διοργάνωση αλλά για το Τσάμπιονς Λιγκ είναι πολύ δύσκολο μια ομάδα να αγωνιστεί στους ομίλους». «Δεν υπάρχει μακροπρόθεσμο πλάνο. Εγώ δεν βγήκα από κάποιο πλάνο. Ήταν τυχαίο. Δεν ήρθε κάποιος να μας πει ότι το 2028 η Κύπρος πρέπει να έχει στην αποστολή για τους Ολυμπιακούς Αγώνες τριάντα αθλητές. Βλέπεις και στο ποδόσφαιρο. Δεν βλέπουν την ακαδημία κάθε ομάδας όπως θα έπρεπε».

BEST OF THEMASPORTS