Λονδίνο 1908: Το δράμα του Ντοράντο Πιέτρι

Μετά τις Ολυμπιάδες που έγιναν στην Αθήνα το 1896, στο Παρίσι το 1900 και στο Σεντ Λούις των Ηνωμένων Πολιτειών το 1904 ήταν η σειρά του Λονδίνου, να διοργανώσει την αμέσως επόμενη την τέταρτη στην σύγχρονη εποχή. Αρχικά η διοργάνωση είχε ανατεθεί στην Ρώμη, ωστόσο η έκρηξη του ηφαιστείου του Βεζούβιου το 1906, η οποία είχε σαν αποτέλεσμα να προκληθούν μεγάλες οικονομικές ζημιές, αλλά και οργανωτικά προβλήματα στην Ιταλία. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η ΔΟΕ, να αναθέσει την διοργάνωση τους  δύο χρόνια αργότερα στο Λονδίνο, το οποίο είχε την εμπειρία από άλλες αθλητικές διοργανώσεις όπως το τουρνουά τένις του Γουίμπλεντον. Από την πλευρά τους οι Άγγλοι φρόντισαν να επαναφέρουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, οι οποίοι διήρκεσαν από τις 27 Απριλίου μέχρι τις 31 Οκτωβρίου 1908, στην σωστή τους ρότα και παράλληλα να θέσουν τις βάσεις για την μετέπειτα άρτια διοργάνωσή τους … Παράλληλα στην Ολυμπιάδα αυτή εντάχθηκε για πρώτη φορά στο πρόγραμμα το χόκεϊ επί χόρτου, με την Αγγλία να  κατακτά το χρυσό μετάλλιο. Δείτε ΕΔΩ «Αυτή η σημαία δεν υποκλίνεται σε κανένα βασιλιά» Στην συγκεκριμένη Ολυμπιάδα, για πρώτη φορά έκανε την εμφάνισή της η πολιτική. Πιο συγκεκριμένα η Φινλανδία, χώρα η οποία τελούσε υπό ρωσική κατοχή δεν επετράπη να φέρει την σημαία της. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι Φινλανδοί, αντί για την ρωσική σημαία να παρελάσουν χωρίς σημαία. Εκτός όμως από το περιστατικό αυτό υπήρξε ακόμα ένα. Ο σημαιοφόρος της αμερικάνικης ομάδας Ραλφ Ρόουζ αρνήθηκε να γείρει την σημαία, προκειμένου να τιμήσει το βασιλικό ζεύγος της Μεγάλης Βρετανίας. «Αυτή η σημαία δεν υποκλίνεται σε κανένα βασιλιά» ήταν η απόκριση του ίδιου, ενώ από το συμβάν αυτό και μετά η «αστερόεσσα» δεν υποκλίνεται σε κανέναν αρχηγό κράτους. Οι αθλητές που… τα έσπασαν Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου πήραν μέρος 2008 αθλητές (1.971 άνδρες και 37 γυναίκες) από 22 χώρες. Η Μεγάλη Βρετανία ήταν αυτή, που κατέκτησε 146 μετάλλια (56-51-39), τα περισσότερα έναντι των  δεύτερων Ηνωμένων Πολιτειών που κατέκτησαν  47 (23-12-12), αλλά και της Σουηδίας που ήρθε τρίτη συγκεντρώνοντας 25 (8-6-11). Στην συγκεκριμένη διοργάνωση ξεχώρισε η Αγγλίδα αθλήτρια του καλλιτεχνικού πατινάζ Ματζ Σάιερς, η οποία κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο ατομικό, αλλά και το χάλκινο μετάλλιο στο ατομικό μαζί με τον σύζυγο και προπονητή της  Έντγκαρ στα ζευγάρια. Η Αγγλίδα παγοδρόμος είχε αναδειχτεί  παγκόσμια πρωταθλήτρια το 1906 και το 1907. Το 1902 είχε πάρει μέρος στο παγκόσμιο μαζί με άντρες, όπου και κατετάγη δεύτερη, καθώς τότε δεν υπήρχε ακόμη γυναικεία κατηγορία. Εκτός όμως από την Ματζ Σάιερς ξεχώρισε ακόμα και ο Δανός ποδοσφαιριστής Σόφους Νίλσεν, ο οποίος πέτυχε 10 γκολ στην νίκη με 17-1 εναντίον της Γαλλίας, αλλά και ο Κωνσταντίνος Τσικλητήρας που κέρδισε δύο ασημένια μετάλλια στο άλμα εις ύψος και στο άλμα εις μήκος άνευ φοράς. Παράλληλα οι Αγώνες αυτοί αποτέλεσαν τους τελευταίους, για τους Αμερικανούς Ρέι Ιούρι και Τζον Φλάναγκαν. Ο πρώτος αποτέλεσε έναν από τους μεγαλύτερους αθλητές της ολυμπιακής ιστορίας, αλλά και ένα φωτεινό παράδειγμα, καθώς από τα 12 του χρόνια ήταν καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, καθώς υπέφερε από πολιομυελίτιδα. Παρά το πρόβλημα του αυτό, ο Ιούρι που το παρατσούκλι του ήταν «ο άνθρωπος –λάστιχο» και «ο άνθρωπος –βάτραχος» ξεκίνησε τον αθλητισμό σε ηλικία 17 ετών… κατάφερε να κερδίσει 10 χρυσά μετάλλια από το 1900 μέχρι το 1908 (σε τρεις Ολυμπιάδες και στους Μεσοολυμπιακούς) 4 στο ύψος, 4 μήκος και 2 στο τριπλούν. Όσον αφορά τον Φλάναγκαν για τρεις συνεχόμενες Ολυμπιάδες το 1900, το 1904 και το 1908 αναδείχτηκε χρυσός Ολυμπιονίκης  στη σφύρα, ενώ μεταξύ άλλων υπήρξε ένας από τους κορυφαίους γενικότερα στις ρίψεις, καθώς έκανε 12 φορές παγκόσμιο ρεκόρ. Η ανεπανάληπτη επιτυχία Στα αξιοσημείωτα αυτής της Ολυμπιάδας ήταν η ανεπανάληπτη επιτυχία ενός γηραιού αθλητή. Ο λόγος για τον Σουηδό αθλητή της σκοποβολής Όσκαρ Σβαν, ο οποίος έγραψε ιστορία, καθώς δημιούργησε ένα ακατάρριπτο μέχρι σήμερα ρεκόρ. Ο ίδιος αν και 60 χρονών είχε καταφέρει να κατακτήσει δύο χρυσά μετάλλια και ένα χάλκινο, ενώ στα 64 του χρόνια το 1912 πήρε δύο μετάλλια και στα 72 του το 1920 κατέκτησε ακόμα ένα. Ωστόσο στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειωθεί πως η ρωσική ομάδα της σκοποβολής, όταν πλέον οι αγώνες είχαν τελειώσει καθώς οι Ρώσοι είχαν ξεχάσει να υπολογίσουν τις 12η μέρες διαφοράς μεταξύ  του Ιουλιανού και του Γρηγοριανού ημερολογίου. Η μεγάλη στιγμή  Αναμφισβήτητα η πιο μεγάλη στιγμή των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου, δεν θα μπορούσε να είναι άλλη, από αυτή του Ντοράντο Πιέτρι. Ο Ιταλός μαραθωνοδρόμος φούρναρης στο επάγγελμα  πέρασε στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων, σαν μία από τις δραματικότερες μορφές τους. Ο λόγος δεν ήταν άλλος, από το ότι λίγα μέτρα πριν από τον τερματισμό κι ενώ ήταν πρώτος, ο Πιέτρι άρχισε να παραπαίει. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, ένας κριτής να τον βοηθήσει να τερματίσει. Ο Αμερικανός Τζον Χέιζ, που τερμάτισε δεύτερος υπέβαλε ένσταση και δικαιώθηκε καθώς ο Πιέτρι δεν τερμάτισε με τις ίδιες δυνάμεις. Μπορεί ο Χέιζ να πήρε το χρυσό μετάλλιο, ωστόσο ο Πιέτρι ο οποίος στην συνέχεια βραβεύτηκε από την Βασίλισσα ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής των Ολυμπιακών Αγώνων. Ελληνικές συμμετοχές και μετάλλια Σ΄ότι έχει να κάνει με την Ελλάδα πήρε μέρος στην Ολυμπιάδα με 20 αθλητές. Για πρώτη φορά οι Έλληνες αθλητές φορούσαν ομοιόμορφες στολές, οι οποίες είχαν κεντημένη στο στήθος την ελληνική σημαία… Αρχηγός της αποστολής ήταν ο Ιωάννης Χρυσάφης γυμναστής και σημαιοφόρος αυτής ο ολυμπιονίκης της δισκοβολίας Νικόλαος Γεωργαντάς. Εκτός από τον Κωνσταντίνο Τσικλητήρα που κέρδισε δύο ασημένια μετάλλια, στο μήκος και στο ύψος άνευ φοράς, επίσης μετάλλιο κατέκτησαν οι Μιχάλης Δώριζας και Αναστάσιος Μεταξάς. Ο πρώτος κατέλαβε το ασημένιο μετάλλιο στον ακοντισμό, ενώ ο δεύτερος κατέλαβε το χάλκινο μετάλλιο στην σκοποβολή, παρά το γεγονός ότι ισοβάθμησε στην τρίτη θέση, μαζί με τον Βρετανό Αλεξάντερ Μόντερ… sdna.gr