Δεν είναι απλά ένας ποδοσφαιριστής. Είναι πρότυπο… ζωής!

Ακολουθήστε μας στο Google news

Εάν κάποτε νιώσεις ότι δεν μπορείς να φέρεις εις πέρας τους στόχους και να ζήσεις το όνειρό σου, αφιέρωσε λίγα λεπτά για να διαβάσεις την ιστορία του Τάιρον Μινγκς. Του παιδιού που δεν λύγισε από τις αντιξοότητες της ζωής, που βρήκε το κίνητρο να ορθώσει ανάστημα και εν τέλει να φτάσει να λογίζεται διεθνής με την εθνική Αγγλίας! Η νεότερη ιστορία του μοιάζει παραμυθένια! Εύκολη καθιέρωση με την Άστον Βίλα, εξαιρετική χρονιά στην Τσάμπιονσιπ που συνδυάστηκε με άνοδο και κλήση από την εθνική ομάδα της Αγγλίας. Άστεγος και εντελώς στον αέρα! Ο ίδιος δεν θυμάται την ακριβή ηλικία του, αλλά έχει αναμνήσεις που – όπως έχει δηλώσει- τον στοιχειώνουν έως και σήμερα. Εκείνος, η μητέρα του και οι τρεις αδελφές του αναγκάστηκαν να μείνουν στο δρόμο για έναν χρόνο. Η οικογένειά του βρισκόταν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και ο Μινγκς, παιδί του δημοτικού ακόμα, αναγκάστηκε να αφήσει φίλους, εκπαίδευση και να ζήσει σε καταφύγιο. «Η μητέρα μου βγήκε από μία όχι και τόσο καλή σχέση και έτσι δεν είχαμε που να μείνουμε», είχε αναφέρει σε πρόσφατη συνέντευξή του ο ποδοσφαιριστής. «Ζήσαμε με εκείνον τον τύπο στο Chippenham και δεν υπήρχε άλλη εναλλακτική λύση. Μία μέρα έπρεπε να βγούμε και να φύγουμε και αυτό ήταν το μόνο μέρος που θα μπορούσαμε να φτάσουμε. Το θυμάμαι έντονα, ήταν τρομερό - κοινόχρηστος χώρος πλυσίματος, κοινόχρηστοι ντους, ήταν απαίσιο. Οι άνθρωποι που βρίσκονταν εκεί δεν ήταν πάντα οι ωραιότεροι. Ήμασταν εκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, έξι μήνες έως ένα χρόνο, και όταν είσαι στο δημοτικό σχολείο δεν είναι η καλύτερη εικόνα που μπορείς να έχεις». Οι σκέψεις να σταματήσει το ποδόσφαιρο Μόνη του διέξοδος ήταν το ποδόσφαιρο. Με αυτό ξεχνιόταν, σε αυτό ήλπιζε. Στην ηλικία των 8 ετών γράφτηκε στις ακαδημίες της Σαουθάμπτον και πάλεψε για την καθιέρωσή του. Στα 15 του ωστόσο και ενώ περίμενε το… άλμα, οι «Άγιοι» του έδειξαν την πόρτα της εξόδου, με τον ίδιο να σκέφτεται μέχρι και να σταματήσει το ποδόσφαιρο. Ακολούθησαν οι δοκιμές του στις Κάρντιφ, Σουΐντον, Πόρτσμουθ, Μπρίστολ Ρόβες, όλες με την ίδια κατάληξη. Απόρριψη… Ορισμένες… guest εμφανίσεις σε ομάδες τοπικού πρωταθλήματος όπως η Yate Town και η Chippenham Town δεν τον συγκίνησαν ποτέ. Είχε μεγαλύτερες βλέψεις για τον εαυτό του, κάτι που παράλληλα επηρέαζε την ψυχολογία του και τον έκανε να σκέφτεται περισσότερο το φινάλε των γηπέδων. Το 2009, ο Μινγκς γράφτηκε σε ποδοσφαιρικό σχολείο και περνούσε αμέτρητες ώρες στο γυμναστήριο για να χτίσει το σώμα του. Ήταν η τελευταία του απόπειρα… Σχολείο, ποδόσφαιρο και δουλειά… Εκτός από το ποδόσφαιρο, είχε άλλες, βασικότερες ανάγκες. Αφού είχε αφήσει πίσω του το καταφύγιο και τους δρόμους, ο Μινγκς έπρεπε να συντηρίσει την οικογένειά του. Μετά το σχολείο αναζητούσε δουλειά για να πληρώνει τους λογαριασμούς του σπιτιού. Το μόνο που κατάφερε να βρει ήταν η θέση μπάρμαν σε μια παμπ της πόλης του. Όπως εκμυστηρεύτηκε πρόσφατα, είναι πολύ δύσκολο για έναν part time ποδοσφαιριστή να πείσει τους εργοδότες να τον προσλάβουν. Με αυτές τις συμπεριφορές οι σκέψεις του να παρατήσει το ποδόσφαιρο ολοένα και γίνονταν εντονότερες: «Υπήρξαν στιγμές στην ποδοσφαιρική μου καριέρα που σκέφτηκα. Αυτό είναι; Τόσο μακριά μπορώ να φτάσω;». Και όμως η τύχη δεν τον εγκατέλειψε Λίγο πριν πιάσει δουλειά σε γραφείο του Λονδίνου, ο πρώην αμυντικός της Ίπσουιτς, Ράσελ Όσμαν, τον είδε και αμέσως τον πρότεινε στον προπονητή του, Μικ ΜακΚάρθι. Ο Μινγς πήρε την ευκαιρία και δοκιμάστηκε σε ένα παιχνίδι με την Nike Academy και αμέσως ξεχώρισε, αναγκάζοντας τον ΜακΚάρθι να εισηγηθεί την απόκτησή του. Ακολούθησαν ορισμένες καλές εμφανίσεις με τη νέα του ομάδα και η μετέπειτα πώλησή του στην Μπόρνμουθ. Όσοι συνεργάστηκαν μαζί του έκαναν λόγο για ένα γενναιόδωρο παιδί που συνεχώς προσπαθούσε να βοηθήσει τους συνανθρώπους του. Μετά από τέσσερα χρόνια στους «cherries» ήρθε αρχικά ο δανεισμός του στην Άστον Βίλα και το εντυπωσιακό δεύτερο μισό της περσινής σεζόν που «υποχρέωσε» τους «χωριάτες» να αποκτήσουν τα δικαιώματά του. Κυρίως με τα επιτέυγματά του ο Μινγκς τράβηξε την προσοχή του προπονητή της εθνικής Αγγλίας, Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ, ο οποίος αποφάσισε να του δώσει τη μεγαλύτερη ευκαιρία της καριέρας του, καλώντας τον στην εθνική Αγγλίας! Ήταν η απόλυτη δικαίωση των κόπων, των προσπαθειών και της επιμονής ενός νέου παιδιού που πέρασε δύσκολα στα παιδικά του χρόνια και παρόλα αυτά έδειξε την πυγμή να ορθώσει ανάστημα. Ενός παιδιού που σπάνια κάνει Χριστούγεννα με την οικογένειά του, επειδή προτιμά να βρίσκεται στο πλευρό των αστέγων και να περνά μαζί τους τις γιορτές… Έτσι έμαθε, αυτό τον γεμίζει. Πηγή: www.england365.gr

BEST OF THEMASPORTS