Ζητώ... ένα τεράστιο συγνώμη!

Ακολουθήστε μας στο Google news

Από το βράδυ της Δευτέρας... ζούμε όπως πάντα μετά από τέτοιας έκτασης επεισόδια... το θέατρο του παραλόγου. Όλοι σ’ αυτό τον τόπο… ευαισθητοποιούνται με ένα ιδιαίτερα παράξενο τρόπο! Όλοι έχουν άποψη, όλοι παίρνουν θέση, φωνάζουν, καταδικάζουν χωρίς να έχουν ζήσει τα πραγματικά γεγονότα στο γήπεδο... Το κυριότερο απ’ όλα όμως είναι πως όλοι αυτοί οι πολιτικοί μας, απ’ όλους τους χώρους και κόμματα εδώ και χρόνια δεν έχουν δώσει λύσεις ή δεν έχουν πάρει δραστικά μέτρα! Το χειρότερο απ’ όλα όμως είναι πως οι εμπλεκόμενους φορείς δεν έχουν καν την ευθιξία να πουν ένα συγνώμη... «ναι φταίμε και εμείς που δεν λάβαμε όλα τα ενδεικνυόμενα μέτρα, προς αποφυγή όλων αυτών των επεισοδίων». Να απολογηθούν στον κόσμο έστω μια φορά! Σ’ αυτούς τους οικογενειάρχες που παίρνουν τα παιδιά τους στο γήπεδο για να απολαύσουν ποδόσφαιρο. Στα μικρά παιδιά που φοβισμένα χώνονται στην αγκαλιά του πατέρα τους μη αντέχοντας όλα αυτά τα αίσχη που γίνονται μέσα στα γήπεδα. Στους πραγματικούς πρωταγωνιστές τους οποίους κανείς μας δεν λαμβάνει υπόψη πως νιώθουν, τι πραγματικά αισθάνονται. Την πίεση που έχουν, το άγχος εάν θα επιστρέψουν ασφαλής στο σπίτι τους για να δουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα! Που είναι κύριοι οι δικές σας ευθύνες; Σε ποιον κύριοι θα λογοδοτήσετε; Φτιάξατε αυστηρούς νόμους για πάταξη της βίας και του χουλιγκανισμού; Μένετε στο θα… και τίποτα περισσότερο από αυτό. Ευθύνες δεξιά, αριστερά αλλά μόνο λόγια και τίποτα επί της ουσίας... Όταν θα ξεχαστεί το θέμα... θα πάψετε να ασχολείστε μέχρι την επόμενη φορά που θα υπάρχουν και άλλα επεισόδια με το γνωστό πλέον σε όλους σκηνικό! Αηδιάζουμε Κύριοι μόνο που σας ακούμε! Όμως με την δική μας ανοχή ξεκινήσαμε να αηδιάζουμε και το ποδόσφαιρο που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε από μικρά παιδιά. Τότε που όλοι μαζί πηγαίναμε στο γήπεδο και καθόμασταν πλάι πλάι στις κερκίδες. Όλοι φταίμε γι’ αυτή την κατάντια… ακόμα και εμείς οι αθλητικογράφοι! Που οφείλουμε να παίρνουμε περισσότερα μέτρα... με ότι αυτό και αν συνεπάγει!  Τουλάχιστον από την δική μου πλευρά, ως αθλητικός συντάκτης, λέω ένα τεράστιο συγνώμη... Σ’ αυτό τον κόσμο, τον ρομαντικό που λατρεύει το ποδόσφαιρο και ζει και αναπνέει γι' αυτό! Σ’ αυτά τα μικρά παιδιά που πάνε γήπεδο για να δει από κοντά τα ινδάλματα του και φεύγουν με δάκρυα στα μάτια. Στους παίκτες και προπονητές που σπαταλάνε χρόνο, για να χαρίσουν στους οπαδούς τους στιγμές χαράς και μαγείας και που δυστυχώς δεν μπορούν να το απολαύσουν.

BEST OF THEMASPORTS