Πλήρωσε με την ίδια του τη ζωή τη λατρεία στην ομάδα του

09.12.2025 - 14:18

Το τραγικό τέλος του παικταρά που επαναπροσδιόρισε το ρόλο του λίμπερο

Ένας θρύλος του ποδοσφαίρου, που έφυγε τόσο πρόωρα και άδικα, αλλά άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του

Σε οποιαδήποτε λίστα της προκοπής με τους κορυφαίους αμυντικούς στην ιστορία του ποδοσφαίρου, το όνομά του μπαίνει σε περίοπτη θέση. Ένας παίκτης γεμάτος κλάση, πανέξυπνος και με σπάνια τεχνική κατάρτιση. Συνυφασμένος με τη Γιουβέντους, στην οποία αγωνίστηκε από το 1974 ως το 1988 και ως σήμερα είναι ο 3^ος σε συμμετοχές με τη φανέλα της, θριαμβευτής και παίκτης-κλειδί για την Ιταλία στο Μουντιάλ του 1982. Σε συλλογικό επίπεδο σάρωσε όλους τους πιθανούς τίτλους (Κύπελλο Πρωταθλητριών, Κύπελλο Κυπελλούχων, Κύπελλο UEFA, 7 Πρωταθλήματα Ιταλίας, 2 Κύπελλα Ιταλίας, 1 Σούπερ Καπ Ευρώπης, 1 Διηπειρωτικό) και – πολύ σημαντικό όσο και ενδεικτικό του ανδρός – δεν αποβλήθηκε ποτέ. Ήταν ο Γκαετάνο Σιρέα και είναι ένας μύθος.

Όταν 19 χρονών παλικάρι, πήγε στη Γιούβε από την Αταλάντα, πολλοί τον υποτίμησαν με την πρώτη ματιά. Αδύνατος, με χαμηλωμένο το βλέμμα, αυτός θα αντικαθιστούσε το επί 12 χρόνια «τοτέμ» του συλλόγου, Σάντρο Σαλβατόρε; Αυτό που δεν φαινόταν με τη μία ήταν η σπίθα που έκαιγε μέσα στο κορμί αυτού του νεαρού παιδιού. Σύντομα όμως θα το καταλάβαιναν όλοι. Ο Γκαετάνο Σιρέα ήταν πλασμένος από το υλικό των πραγματικά σπουδαίων.

Η συνεργασία του με τον Τζοβάνι Τραπατόνι θα οδηγούσε στην πλήρη απελευθέρωση του εκρηκτικού του potential. Ο θρυλικός Ιταλός προπονητής κατάλαβε πως δεν είχε να κάνει με έναν παίκτη του μέσου όρου. Και εδώ ήρθε η καινοτομία, ο επαναπροσδιορισμός της θέσης του λίμπερο. Τέρμα το «κάτσε και περίμενε πίσω», τέρμα το «ματσούκι» και το «ξύλο». Όχι. Αυτός εδώ ήταν ταυτόχρονα η κολώνα της άμυνας και ο πρώτος της επίθεσης. Ο άνθρωπος που διάβαζε τις φάσεις πριν καν συμβούν, ένας προπονητής στο χορτάρι. Απροσπέλαστος και ταυτόχρονα δημιουργικός, πόσο μπροστά από την εποχή του. Αυτός και η… σειρούλα του, Φραντς Μπεκενμπάουερ γκρέμισαν ριζικά αντιλήψεις και πιστεύω, ως μόνο οι πιονέροι το μπορούν.

H μοιραία αποστολή, το εφιαλτικό φινάλε

Η ιστορία ήταν γεμάτη χαρές, γεμάτη επιτυχίες μέχρι την αποφράδα ημέρα της 3^ης Σεπτεμβρίου του 1989. Είχε κρεμάσει πια τα παπούτσια του και είχε αναλάβει ρόλο σκάουτ για την αγαπημένη του «Γηραιά Κυρία». Ο δρόμος τον είχε οδηγήσει στην Πολωνία. Για να κατασκοπεύσει την Γκόρνικ Ζάρμπζε, αντίπαλο της ομάδας του στον 1^ο γύρο του Κυπέλλου UEFA. Μόνο που εκεί παραμόνευε ο θάνατος. Θα άφηνε την τελευταία του πνοή σε ένα πολωνικό αυτοκινητόδρομο, υπό έντονη βροχόπτωση, παγιδευμένος σε ένα φλεγόμενο FIAT 125, στο οποίο επέβαινε μαζί με άλλους δυο ανθρώπους, ύστερα από σφοδρή μετωπική σύγκρουση με διερχόμενο φορτηγό. Ήταν μόλις 36 ετών.

Η είδηση του θανάτου του πάγωσε ολόκληρη την Ιταλία. Τον Γκαετάνο Σιρέα δεν τον αγαπούσαν άλλωστε μόνο οι φαν της Γιουβέντους. Ήταν μια χαρισματική προσωπικότητα υπεράνω ομάδων. O λίμπερο-ενσάρκωση του καθαρού παιχνιδιού, που καταλάβαινε και ένιωθε το παιχνίδι όσο ελάχιστοι. Δεν βασιζόταν στη σκληρότητα, αλλά στην αντίληψη, στην τοποθέτηση και στην τεχνική. Σήμερα, το όνομά του κοσμεί στάδια, σχολές ποδοσφαίρου και βραβεία «fair play». Κάθε φορά που κάποιος παίζει με ψυχή μικρού παιδιού και αγάπη – σεβασμό για το παιχνίδι, είναι ωραίο να σκεφτόμαστε πως κάπου εκεί ψηλά βρίσκεται ο Γκαετάνο Σιρέα, κοιτάζει και χαμογελά.