Έπιασε ΚΟΡΥΦΗ και περιμένει ο Άρης, διπλό ο Απόλλωνας, «Χ» στην Πάφο - ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ
Με τρεις αναμετρήσεις συνεχίστηκε η 10η αγωνιστική του πρωταθλήματος.



Ακολουθήστε μας στο Google news
Σου έχει βγει ποτέ η ψυχή από το στόμα βλέποντας μία σκηνή από ταινία τρόμου; Έχεις νιώσει την καρδιά σου να θέλει να βγει από το κορμί «χτυπώντας» τετραψήφιους παλμούς; Φυσικά και σου έχει συμβεί καθώς είσαι κι εσύ ένα horror τζάνκι σαν κι εμάς.
Κάποιοι επιστήμονες σκέφτηκαν να προσδώσουν έναν επιστημολογικό χαρακτήρα στη μακρά λίστα των ταινιών τρόμου, προκειμένου να τις κατατάξουν. Και τι έκαναν; Φόρεσαν αισθητήρες σε διάφορους θεατές, μέτρησαν τους καρδιακούς παλμούς τους και τσουπ! Έτοιμη η λίστα.
Το Scare Score system που ετοίμασαν οι εν λόγω επιστήμονες, λειτουργεί μετρώντας τον καρδιακό ρυθμό των θεατών καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας. Κάθε φορά που εμφανίζεται ένα jump scare, μια ανατριχιαστική σκηνή ή μια έντονη αγωνιώδης στιγμή, το σύστημα καταγράφει την άνοδο του καρδιακού παλμού, δημιουργώντας έναν ακριβή δείκτη του τρόμου που προκαλεί η ταινία. Με αυτόν τον τρόπο, οι ταινίες τρόμου δεν αξιολογούνται απλώς βάσει προσωπικών εντυπώσεων, αλλά με επιστημονικά μετρήσιμα δεδομένα, δίνοντας στους θεατές μια αντικειμενική εικόνα του πόσο «τρομακτική» είναι κάθε ταινία.
Με αυτά και με αυτά, αυτή είναι η δεκάδα των ταινιών στις οποίες κατέληξαν:
1) Sinister – 96 Scare Score
2) Host – 95
3) Skinamarink – 91
4) Insidious – 90
5) The Conjuring – 88
6) Hereditary – 81
7) Smile 2 – 79
8) Smile – 78
9) The Exorcism of Emily Rose – 76
10) Talk to Me/Hell House LLC – 75
Αυτό που ξεχώρισαν οι ερευνητές δεν είναι οι φτηνές, στιγμιαίες τρομακτικές σκηνές που σε πετάνε από την καρέκλα, αλλά οι ταινίες που κρατούν το σώμα σε εγρήγορση για ώρα: μια σταθερή αύξηση του ρυθμού, μικρές κορυφώσεις, ατμόσφαιρα που σε «κρατάει». Στην κορυφή βρέθηκαν τίτλοι όπως το Sinister, το Host και το Insidious, ταινίες, δηλαδή, όπου ο φόβος χτίζεται αργά και εκτονώνεται σε μικρές δόσεις, ενώ το σώμα παραμένει καθόλη τη διάρκεια στην τσίτα.
Η έρευνα έδειξε ότι σε πολλούς θεατές υπήρξε μέση αύξηση του καρδιακού τους ρυθμού κατά 20–25 BPM. Αυτό σημαίνει ότι από την νορμάλ κατάσταση των 65 παλμών, οι τελευταίοι ανέβαιναν απότομα στους 85–90, ενώ σε στιγμές κορύφωσης ξεπερνούσαν τους 120!
Οι σύγχρονοι σκηνοθέτες ξέρουν πλέον να παίζουν με την αναμονή. Χρησιμοποιούν τον ήχο σαν ένα ιδιότυπο εργαλείο βασανιστηρίου, τοποθετούν το κάδρο εκεί που πρέπει και αφήνουν το μυαλό σου να συμπληρώσει το κενό. Το αποτέλεσμα; Το σώμα σου αντιδρά πριν καν καταλάβεις τι είναι αυτό που φοβάσαι. Επιπλέον, το σινεμά μετά το 2010 πειραματίζεται περισσότερο με τον ψυχολογικό τρόμο και τις υφέρπουσες ιδέες παρά με τα φτηνά jump scares, κι αυτό «χτυπάει» ντουγρού στο νευρικό μας σύστημα.
Αν, λοιπόν, θες να κάνεις cardio χωρίς διάδρομο, κάθισε στο σκοτάδι, βάλε ένα καλό σύστημα ήχου και πάτησε το play. Αν, ωστόσο, η καρδούλα σου δεν είναι για πολλά πολλά, καλό είναι να προτιμήσεις κάτι στο National Geographic. Για διασκέδαση μιλάμε, άλλωστε.
gazzetta.gr