Βουτιά στη νοσταλγία: Ποια ρομαντική ομαδάρα του παρελθόντος θα φέρνατε ξανά στη δόξα;

Τέσσερις ομάδες που λάτρεψαν άπαντες ανεξαρτήτως οπαδικών προτιμήσεων και ένα δύσκολο ερώτημα.

Ακολουθήστε μας στο Google news

Τέτοιες μέρες που οι εθνικές ομάδες μπαίνουν στο προσκήνιο και η αγωνιστική δράση περιορίζεται σημαντικά, το μυαλό ξαποσταίνει και, ενίοτε, νοσταλγεί. Δίχως βέβαια να φύγει εντελώς εκτός θέματος...

Όσοι γεννήθηκαν τέλη 80's-αρχές 90's πρόλαβαν τις εντυπωσιακές εκδοχές ορισμένων ομάδων που μεσουράνησαν τα επόμενα χρόνια, δίχως οι κορυφές που διεκδίκησαν ή κατέκτησαν τότε να αποτελούν κανόνα στην ιστορία τους.

Δεν υπάρχει ρομαντικός που να μην θυμάται με χαμόγελο την τρομερή Πάρμα της δεκαετίας του '90 ή την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια του Χαβιέρ Ιρουρέτα.

Με ανάλαφρη διάθεση λοιπόν, γυρίζουμε μερικές δεκαετίες πίσω, θυμόμαστε τέσσερις ομάδες που λατρέψαμε και, στο τέλος, σας καλούμε να απαντήσετε σε ένα ζόρικο ερώτημα: Ποια εξ αυτών θα επαναφέρατε στη δόξα αν μπορούσατε;

Η Πάρμα των 90's

Άρρηκτα συνδεδεμένη με το μυθικό Campionato της δεκαετίας του '90, κάτι που πρόλαβε να κάνει έχοντας ανέβει στη Serie A μόλις το 1990. Με τον κολοσσό Parmalat να βρίσκεται από πίσω, ο Νέβιο Σκάλα δημιούργησε μια τρομερή ομάδα που μόλις στην πρώτη της παρουσία στα σαλόνια εξασφάλισε ευρωπαϊκό εισιτήριο -χάρη σε τιμωρία της Μίλαν- και τα επόμενα χρόνια έγινε μόνιμος θαμώνας της πρώτης εξάδας ενός πανίσχυρου πρωταθλήματος.

Μπορεί το σκουντέτο να μην ήρθε ποτέ, ωστόσo η φανέλα με τις οριζόντιες μπλε και κίτρινες ρίγες έγινε συνώνυμο του ιταλικού ποδοσφαίρου. Κι όσο η Μίλαν με τη Γιουβέντους εναλλάσσονταν στους τελικούς του Champions League, η Πάρμα πραγματοποιούσε κάτι αντίστοιχο στα πιο χαμηλά πατώματα της Ευρώπης...



Δύο Κύπελλα UEFA, ένα Κύπελλο Κυπελλούχων και ένα Ευρωπαϊκό Super Cup ο τρομερός απολογισμός, που προστέθηκε στα τρία Κύπελλα Ιταλίας και το ένα Supercoppa Italiana που ήρθαν εκείνα τα χρόνια εντός συνόρων.

Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν βέβαια και κάπως έτσι, τα οικονομικά προβλήματα της Parmalat μετέτρεψαν τους «παρμέντσι» σε ομάδα που μαχόταν για την παραμονή, άλλοτε επιτυχώς και άλλοτε όχι... Τη δεδομένη χρονική στιγμή, είναι 14οι στη βαθμολογία της Serie A, έχοντας φτάσει μέχρι και στις ερασιτεχνικές κατηγορίες τα προηγούμενα χρόνια. Οι εποχές των τροπαίων, του Κρέσπο, του Μπουφόν, του Τουράμ και του Βερόν, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί...

Η Λα Κορούνια του Ιρουρέτα

Έχοντας ζήσει τις χρυσές της εποχές στα σαλόνια τη δεκαετία του '40 και του '50 δίχως όμως κάποια μεγάλη επιτυχία, η Ντεπορτίβο αποτέλεσε για χρόνια... ασανσέρ μεταξύ Primera και Segunda Division, πριν επιστρέψει -για να μείνει- το 1991.

Η Λα Κορούνια κατάφερε όχι απλά να εδραιωθεί στη μεγάλη κατηγορία αλλά και να γίνει διεκδικήτρια τίτλων υπό τις οδηγίες του θρύλου του συλλόγου, Αρσένιο Ιγκλέσιας, κατακτώντας ένα Κύπελλο και ένα Super Cup Ισπανίας, παίζοντας παράλληλα για πρώτη φορά στην Ευρώπη.



Τα καλύτερα όμως έρχονταν και τα έφερε ο Χαβιέρ Ιρουρέτα, όταν έφτασε στο Ριαθόρ το 1998. Μέσα στην επόμενη επταετία και με παικταράδες όπως ο Βαλερόν, ο Μακάι, ο Σκαλόνι, ο Τζαλμίνια και η παλιοσειρά Μάουρο Σίλβα, η Ντέπορ έγραψε ιστορία κατακτώντας το μοναδικό της πρωτάθλημα (2000), έκλεισε το σπίτι της Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό του Κυπέλλου το '02 και άγγιξε τον τελικό του Champions League δύο χρόνια αργότερα.

Ο Ιρουρέτα έφυγε το 2005, η Λα Κορούνια σιγά σιγά περιορίστηκε σε τερματισμούς στη μέση της βαθμολογίας αλλά εν μέσω οικονομικών προβλημάτων, υποβιβάστηκε το 2011 και με εξαίρεση την περίοδο 2014-2018, έχασε τον δρόμο για τα σαλόνια, παίζοντας μέχρι και στη Γ' εθνική κατηγορία. Φέτος, την εντοπίζουμε στη Segunda Division, να μοιράζεται την κορυφή της βαθμολογίας με τη Ρασίνγκ Σανταντέρ και να κοιτά δειλά δειλά προς τα πάνω.

Η Βαλένθια του 2000

Διαφορετική περίπτωση από τις δύο προαναφερθείσες, καθώς πρόκειται για μια ομάδα με πλουσιότερη ιστορία, που είχε κατακτήσει τρία πρωταθλήματα τη δεκαετία του '40, ένα το 1971 καθώς και αρκετά Κύπελλα αλλά και ένα Κυπελλούχων το 1980.

Ωστόσο, τα χρόνια λίγο πριν και λίγο μετά το 2000 ήταν τα καλύτερα που έζησαν ποτέ οι Βαλενθιάνοι. Μεταξύ 1998 και 2004, υπο τις οδηγίες, κατά σειρά, των Κλαούντιο Ρανιέρι, Έκτορ Ραούλ Κούπερ και Ράφα Μπενίτεθ, οι «νυχτερίδες» μέτρησαν δύο πρωταθλήματα, ένα ισπανικό Super Cup, ένα Κύπελλο UEFA, ένα Ευρωπαϊκό Super Cup αλλά και δύο συνεχόμενους χαμένους τελικούς Champions League.



Η Βαλένθια έφτασε κοντά στην κούπα με τα μεγάλα αυτιά το 2000 αλλά και το 2001, όμως Ρεάλ Μαδρίτης και Μπάγερν Μονάχου χάλασαν τη δουλειά για την παρέα του Αγιάλα, του Κανιθάρες, του Μεντιέτα και του Κίλι Γκονσάλες, με τους φίλους των «νυχτερίδων» αλλά και τους απανταχού ρομαντικούς να μένουν με το κρίμα...

Τα χρόνια πέρασαν, η Βαλένθια παραμένει στη La Liga έχοντας περάσει κατά καιρούς δύσκολες μέρες, με τους οπαδούς να τα βάζουν κατά της διοίκησης, με άλλα δύο Κύπελλα να έρχονται αλλά την ομαδάρα του 2000 να λείπει...

Η Λιόν του Λε Γκεν

Με εξαίρεση τη Σεντ Ετιέν των 60's και των 70's, καθώς και τη Μαρσέιγ του Μπερνάρ Ταπί, το γαλλικό ποδόσφαιρο δεν είχε ζήσει ποδοσφαιρικές δυναστείες κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα.

Με το νέο μιλένιουμ ωστόσο, γεννήθηκε ένας απόλυτος κυρίαρχος, πολύ πριν οι Καταριανοί αποφασίσουν να διαθέσουν δισεκατομμύρια πετροδόλαρα για να κάνουν την Παρί Σεν Ζερμέν παγκόσμια υπερδύναμη...

Μια ομάδα που παρότι αποτελούσε μόνιμο θαμώνα της Ligue 1 δεν ήταν συνηθισμένη στις επιτυχίες, έχοντας κατακτήσει μόνο μερικά Κύπελλα σπαρμένα από εδώ κι από εκεί, ετοιμαζόταν να εδραιωθεί στην κορυφή. Ο λόγος για τη Λιόν, που έγραψε ιστορία το 2002 κατακτώντας το πρώτο της πρωτάθλημα.



Με μπροστάρη τον μπαρουτοκαπνισμένο Σόνι Άντερσον και με άλλους τρομερούς Βραζιλιάνους όπως ο Ζουνίνιο και ο Εντμίλσον, οι «λιονέ» έχτισαν από το πουθενά μια αυτοκρατορία, σπάζοντας κάθε ρεκόρ με επτά συνεχόμενους τίτλους!

Ο Πολ Λε Γκεν αποτέλεσε την πιο χαρακτηριστική μορφή στον πάγκο μεταξύ 2002 και 2005, με την Ολιμπίκ να μετατρέπεται παράλληλα σε υπολογίσιμη δύναμη στο Champions League, μετρώντας τρεις συνεχόμενες παρουσίες στα προημιτελικά - κάνοντας παράλληλα πελάτισσα τη Ρεάλ Μαδρίτης!

Το σερί σταμάτησε, η Παρί Σεν Ζερμέν έγινε ο επόμενος δυνάστης του Championnat και στη Λιόν αναπολούν τη χρυσή, πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, τη δική τους Belle Epoque. Πάντως είναι γεγονός πως έκτοτε, ακόμα κι αν δεν διεκδικεί πλέον τον τίτλο, η Ολιμπίκ διατηρεί το στάτους της ως Ευρωπαία, παίζοντας σχεδόν ανελλιπώς εκτός συνόρων και έχοντας να επιδείξει δύο πορείες μέχρι τους «4» του Champions League.

Ποια ομάδα θα επαναφέρατε;

sport-fm.gr

BEST OF THEMASPORTS