Η Λάρνακα τιμά το μεγαλείο ψυχής του αθλητικού προσφυγικού κόσμου

Την Παρασκευή 10 Οκτωβρίου, η ώρα 19:30, στο Παττίχειο Δημοτικό Αμφιθέατρο Λάρνακας, η εκδήλωση «51 Χρόνια Προσφυγιάς, Κυπριακό Ποδόσφαιρο»

Η Λάρνακα είναι ο επόμενος μεγάλος σταθμός της εκδήλωσης «51 Χρόνια Προσφυγιάς, Κυπριακό Ποδόσφαιρο: Citius - Altius - Fortius». Θα διοργανωθεί την Παρασκευή 10 Οκτωβρίου, η ώρα 19:30, στο Παττίχειο Δημοτικό Αμφιθέατρο Λάρνακας (Παττίχειο Πάρκο).

Είναι μια πρωτοβουλία του Ευρωβουλευτή του Δημοκρατικού Συναγερμού και του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, Μιχάλη Χατζηπαντέλα, η οποία άρχισε από τις Βρυξέλλες και συνεχίστηκε στη Δερύνεια, στη Λευκωσία και στην Αθηένου.

Στη Λάρνακα, συνδιοργανωτές είναι οι σύνδεσμοι Παλαιμάχων Ποδοσφαιριστών της Ανόρθωσης και της Νέας Σαλαμίνας, ενώ τελεί υπό την αιγίδα του Δημάρχου Λάρνακας, Ανδρέα Βύρα.

Η εκδήλωση - ύμνος προς την προσφυγιά, με την προβολή του ιστορικού ντοκιμαντέρ «Αγώνας επιβίωσης», αναδεικνύει το μεγαλείο των προσφυγικών Σωματείων, συγκινεί και συγκλονίζει. Θρύλοι του κυπριακού ποδοσφαίρου σμίγουν για να τιμήσουν τον αγώνα επιβίωσης στα δύσκολα χρόνια μετά το μαύρο καλοκαίρι του 1974, αλλά και για να τιμηθούν για την άοκνη και ανιδιοτελή προσφορά τους.

Στο νοσταλγικό αυτό συναπάντημα, την Παρασκευή 10 Οκτωβρίου, θα τιμηθεί ο αθλητικός κόσμος της προσφυγιάς στην Επαρχία Λάρνακας. Μεταξύ άλλων θα τιμηθούν ο Γυμναστικός Σύλλογος Ευαγόρας (ΓΣΕ), ο ΑΣΙΛ Λύσης και τα μέλη των Διοικητικών Συμβουλίων της Ανόρθωσης και της Νέας Σαλαμίνας στα πρώτα χρόνια μετά το 1974.

Ξεχωριστής σημασίας είναι η βράβευση της Αλκής Λάρνακας για την αμέριστη βοήθειά της προς τις προσφυγικές ομάδες, καθώς επίσης και της Οικογένειας Λευκαρίτη, για την πολυεπίπεδη προσφορά της, στον αθλητισμό, στον τόπο και στη διατήρηση άσβεστης της μνήμης των κατεχόμενων περιοχών μας. Περισσότερες λεπτομέρειες για τις υπόλοιπες βραβεύσεις στην εκδήλωση, θα ανακοινωθούν τις επόμενες ημέρες.

Το ιστορικό ντοκιμαντέρ «Αγώνας επιβίωσης» περιλαμβάνει ντοκουμέντα και μαρτυρίες από αθλητικές προσωπικότητες με εμπειρίες και βιώματα, όπως η αιχμαλωσία σε τουρκικές φυλακές. Καταγράφει τη συνεισφορά τους για να κρατηθεί ζωντανή η θύμηση κι η ελπίδα μέσω των σωματείων τους. Αναδεικνύει, επίσης, τους φωτεινούς Φάρους και διατρανώνει τη δίψα για επιστροφή.