Εξαφανισμένος ο Κρέκ…
Δεν έγινε οποιαδήποτε τοποθέτηση από τον Φανούρη Κωνσταντίνου, σε πρωινή ραδιοφωνική του συνέντευξη (ΣΠΟΡ ΦΜ 95) για τον Γκέιμπριελ Κρεκ.
Ακολουθήστε μας στο Google news
Μια που το έλεγε η καρδούλα τους, δεν πήγαν πουθενά κοντά. Έφτασαν στα παράλια αυτού που σήμερα είναι η νοτιοανατολική Ισπανία και ίδρυσαν εκεί μια νέα Ελίκη. Η… original Ελίκη έζησε μέχρι το 373 π.Χ. όταν και καταποντίστηκε στη θάλασσα. Η “νέα Ελική” (σαναλέμε νέο ΑΦΜ) από την πλευρά της πέρασε από τα χέρια των Καρχηδόνιων, των Ρωμαίων, των Γότθων, των Μαυριτανών για να γίνει μέρος του βασιλείου της Αραγωνίας και της Βαλένθια τον 13ο αιώνα μ.Χ. Η σημερινή Έλτσε έχει πάνω από 200 χιλιάδες κατοίκους και είναι η 3η μεγαλύτερη πόλη της επαρχίας της Βαλένθια, ενώ είναι γνωστή για τις εσπραντίγιες της (κάτι για το οποίο προσωπικά δεν θα περηφανευόμουν) και για το Παλμεράλ. To ας πούμε “άλσος” με τα φοινικόδεντρά της πόλης, με μια τεράστια ιστορία αιώνων. Το Παλμεράλ είναι τόπος πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO και έχει 200.000 δέντρα. Ξεκίνησε σαν μια τεχνητή όαση και εξελίχθηκε πολύ με τα χρόνια.
Όπως όμως κάθε ευρωπαϊκή (και όχι μόνο) πόλη που σέβεται τον εαυτό της, έτσι και η Έλτσε έχει τη δική της ποδοσφαιρική ομάδα. Η Έλτσε Κλουμπ ντε Φούτμπολ ιδρύθηκε το 1923 στην “Πόλη των Παπουτσιών”, αλλά της πήρε αρκετά χρόνια να φτάσει στην 1η κατηγορία του ισπανικού ποδοσφαίρου. Τα κατάφερε το 1959 για πρώτη φορά, αλλά εδραιώθηκε για τα καλά αφού έπαιξε για 12 χρόνια σερί, φτάνοντας μάλιστα στον τελικό του Κόπα ντελ Ρέι του 1969, τη μεγαλύτερη στιγμή του συλλόγου, όταν και έχασε από την Αθλέτικ Μπιλμπάο με 1-0. Μετά από απουσία δύο ετών, επανήλθε ξανά το 1973 στην Πριμέρα και άντεξε ως και το 1978. Καλύτερή της θέση η 5η, το 1964.
Όχι και άσχημα
Η Έλτσε, από το 1978 και μετά, χάθηκε σε μεγάλο βαθμό (είχε μόνο δυο χρονιές στην Α’ εθνική) και μάλιστα έφτασε μέχρι τη Γ’ εθνική. Της πήρε πολλά χρόνια για να ανέβει, έμεινε μόλις δύο σεζόν, από το 2013 ως το 2015, τα κατάφερε πάλι το 2021, έπεσε ξανά και ανέβηκε εκ νέου φέτος. Ενώ στην καλή της εποχή στα 60s και 70s έμενε για καιρό, τώρα αυτό δεν είναι εύκολο. Φέτος όμως φαίνεται ότι τα πράγματα αλλάζουν, αν και είναι πολύ νωρίς ακόμα.
Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον προπονητή της. Όταν ο Έντερ Σαράμπια ανέλαβε την Έλτσε, κανείς δεν εντυπωσιάστηκε από την πρόσληψη. Ο 44χρονος σήμερα κόουτς είχε μια σχετικά αδιάφορη ποδοσφαιρική καριέρα σε ομάδας της χώρας των Βάσκων. Το 2011 πήγε στις ακαδημίες της Βιγιαρεάλ και εκεί βελτίωσε τις γνώσεις του, αλλά η σημαντική στιγμή στην καριέρα του ήταν όταν έγινε βοηθός του Κίκε Σετιέν. Ο Σετιέν ήξερε τον Σαράμπια κυριολεκτικά από παιδάκι, καθώς ο Έντερ είναι ο γιος του ιστορικού επιθετικούς της Αθλέτικ Μπιλμπάο, του Μανού Σαράμπια. Ο Σαράμπια είναι κι αυτός αρρωστάκι οπαδός της Αθλέτικ, ο Σετιέν τον γνώριζε από τα πρώτα ποδοσφαιρικά του βήματα και τον είδε ξανά στη Βιγιαρεάλ. Ο Έντερ ακολούθησε τον Σετιέν αρχικά στη Λας Πάλμας, μετά στη Ρεάλ Μπέτις και τέλος στο μεγαλύτερο σχολείο όλων, την Μπαρσελόνα.
Ο Σαράμπια είναι ένας από αυτούς τους προπονητές που λατρεύει την τακτική, λατρεύει τα συστήματα, τη στρατηγική, του αρέσει να διαβάζει τον αντίπαλο και προβλέπει τι θα συμβεί. Είναι προπονητής που θέλει όλα να περνάνε από τα χέρια του, να ελέγχει την παραμικρή λεπτομέρεια. Eίναι έντονος χαρακτήρας όμως και αυτό δεν αρέσει σε όλους. Στη Βαρκελώνη, για παράδειγμα, δεν μιλάνε με τα καλύτερα γι’ αυτόν. Λένε ότι δεν είχε καλές σχέσεις με τους παίκτες, γινόταν πολύ ενοχλητικός με τις συνεχείς του παρατηρήσεις, είχε άποψη για τα πάντα και μάλιστα λέγεται ότι ο Μέσι τον αγνοούσε επιδεικτικά. Ο Σαράμπια παραδέχεται ότι δεν υπήρχε χημεία μαζί του και δεν κατάφεραν να του αλλάξουν τη γνώμη, να θέλει να παραμείνει στην ομάδα.
«Ζω το ποδόσφαιρο με πάθος. Δεν μπορώ να το αλλάξω αυτό. Αυτός ήταν ο ρόλος μου με τον Κίκε Σετιέν και τώρα ξέρω ότι πρέπει να αλλάξω λεπτομέρειες, αλλά δεν μπορώ να αλλάξω το ποιος είμαι. Δεν μπορώ να χάσω τη νευρικότητα που έχω μέσα μου. Το ξέρω ότι υπάρχουν παίκτες που δεν τους αρέσει να τους μιλάς με τόσο πάθος και ορμή. Σε άλλους αρέσει.»
Μετά το καταστροφικό 2-8 από την Μπάγερν, αποχώρησε κι αυτός μαζί με τον Κίκε Σετιέν από τον πάγκο της Μπαρσελόνα. Μπορεί αρκετοί να ανακουφίστηκαν, αλλά κάποιος δεν είχε την ίδια άποψη. Μιλάμε για τον Ζεράρ Πικέ. Βρίσκεται στα τελευταία του ποδοσφαιρικά χρόνια και κοιτάει το μέλλον, την επένδυσή του. Όταν αποχαιρετά τον Σαράμπια του λέει “δεν θα χάσουμε επαφή, σε θέλω να έρθεις στην Ανδόρα”. Ο Σαράμπια δεν πολυδίνει σημασία σε αυτό. Αλλά τελικά ο Πικέ δεν μιλάει στον αέρα. Τον Ιανουάριο του 2021 η Ανδόρα προσλαμβάνει τον Έντερ Σαράμπια στην πρώτη του δουλειά ως πρώτος προπονητής. Θα μείνει για τρία περίπου χρόνια. Ανέβασε την ομάδα για πρώτη φορά στη Β’ εθνική και στη συνέχεια την έβγαλε 7η στη Σεγούντα, μια τεράστια επιτυχία για μια ομάδα νεοφώτιστη, βασισμένος πάντα στο δικό του ποδοσφαιρικό πλάνο. Το 2024 απολύθηκε, με την Ανδόρα τελικά να μην καταφέρνει να σωθεί, αλλά είχε κάνει πλέον ένα σχετικό όνομα. Σίγουρα καλύτερο από αυτό του “ενοχλητικού βοηθού” στην Μπαρσελόνα.
Ο Σαράμπια θυμίζει αυτή την τρέλα και την προσοχή στη λεπτομέρεια που έχουν άλλοι κόουτς, όπως για παράδειγμα ο Μπιέλσα. Πρέπει ο κάθε παίκτης να κάνει ακριβώς αυτό που θέλει ο κόουτς. Για να δουλέψει η ομάδα, να γίνει μια καλοκουρδισμένη μηχανή, όπου ο καθένας θα έχει τον ρόλο του. Αν αυτή η μηχανή αρχίσει να χάνει λάδια, γιατί για παράδειγμα κάποιοι παίκτες δεν θέλουν να ακούν τις εντολές ή δεν αντέχουν αυτή την ένταση από τον προπονητή και το πρήξιμο, τότε η ομάδα θα δυσλειτουργεί.
Λίγους μήνες αφού έφυγε από την Ανδόρα, η Έλτσε τον προσλαμβάνει για προπονητή της. Το ποδόσφαιρο του Έντερ Σαράμπια και της Έλτσε είναι επιθετικό, ακόμα και για νεοφώτιστη ομάδα. Στόχος είναι να μη δέχεται γκολ, όχι με το να παίζει διπλές και τριπλές ζώνες άμυνας, αλλά με το να κρατάει την μπάλα και να ελέγχει τον ρυθμό. Έτσι τα κατάφερε πέρσι και η ομάδα που το 2023-24 τερμάτισε 11η στη Σεγούντα, βγήκε 2η και ανέβηκε άνετα. Και το ίδιο προσπαθεί να κάνει και φέτος, σε πολύ πιο δύσκολο επίπεδο. Και όποιο και να είναι το τέλος της, η Έλτσε είναι μια θαρραλέα ομάδα που μας αρέσει να βλέπουμε. Η Έλτσε πέρσι στη Β’ εθνική ήταν 1η σε πάσες, επαφές, κατοχή, πάσες στο δικό της μισό, πάσες στο μισό του αντιπάλου, 10+ σερί πάσες κ.ο.κ. Παρότι η Έλτσε πέρσι ξεκίνησε με 3 νίκες στα πρώτα 4 παιχνίδια, έκανε μόλις 6 ακόμα στα υπόλοιπα ματς και τελείωσε με ρεκόρ 22-11-9.
Η Έλτσε αυτή τη στιγμή έχει 7 ματς αήττητη στη Λα Λίγκα. Είναι ένα ρεκόρ για νεοφώτιστη ομάδα και το μοιράζεται με τη Ρεάλ Θαραγόθα του 1973 και τη Μούρθια του 1984. Αν δεν χάσει και από την Αλαβές, θα κρατάει πλέον μόνη της το ιστορικό αυτό ρεκόρ. Είναι 4η στο πρωτάθλημα με 3-4-0, έχει κάνει την έδρα της φρούριο και δεν χάνει εκτός. Δεν είχε και το πιο δύσκολο πρόγραμμα μέχρι στιγμής, σύμφωνοι, αλλά έχει πάρει ισοπαλία εκτός έδρας με την Ατλέτικο, τη Σεβίλλη και την Οσασούνα, ενώ έφερε Χ και με την Μπέτις. Και κυρίως, το κάνει με το δικό της ποδόσφαιρο. Σε αυτά τα 7 παιχνίδια, μόλις σε δύο δεν είχε κατοχή μπάλας. Με την Ατλέτικο του Σιμεόνε και τη Σεβίλλη του Αλμέιδα. Και εκεί μη φανταστείτε κανένα ποσοστό 70-30. Είχε πάνω από 40% κατοχή. Δεν σκοράρει πολύ, αλλά δεν δέχεται και γκολ.
https://blog.stoiximan.gr/
Δεν έγινε οποιαδήποτε τοποθέτηση από τον Φανούρη Κωνσταντίνου, σε πρωινή ραδιοφωνική του συνέντευξη (ΣΠΟΡ ΦΜ 95) για τον Γκέιμπριελ Κρεκ.
Ο Τόνι Κρόος θεωρεί πως η Μπαρτσελόνα παίζει παίρνοντας υπερβολικά ρίσκα, κάτι που… αντενδείκνυται για το Champions League.
Ο Άγγελος Ποστέκογλου έδωσε μια απίθανη απάντηση σε ερώτηση για το μέλλον του.
Η Λίβερπουλ ίσως διανύει την πιο δύσκολη περίοδο υπό τις οδηγίες του Άρνε Σλοτ, με τρεις ήττες σε μια εβδομάδα, η τελευταία εκ των οποίων ήταν από την Τσέλσι (2-1) στο Στάμφορντ Μπριτζ. Παρά το καλό ξεκίνημα της σεζόν όσον αφορά το σκοράρισμα, οι αδυναμίες στο στυλ παιχνιδιού των «κόκκινων» φάνηκαν γρήγορα.
Σε σοβαρή κατάσταση νοσηλεύεται σε νοσοκομείο της Κίνας ο Σάμιουελ Ασαμόα, μετά από πτώση με το κεφάλι.
Ο Έρλινγκ Χάαλαντ όχι απλά κρατά δυνάμεις και «αφήνει» τα τελευταία λεπτά των αναμετρήσεων, αλλά δίνει σύνθημα για πρέσινγκ ακόμα και για πλάγιο άουτ στις καθυστερήσεις!
Το κύμα διαδηλώσεων υπέρ της Παλαιστίνης σε αρκετές ιταλικές πόλεις, το οποίο κορυφώθηκε με τη μεγάλη διαδήλωση στη Ρώμη, έχει αυξήσει περαιτέρω το επίπεδο ανησυχίας ενόψει του αγώνα Ιταλία εναντίον Ισραήλ (14/10), για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2026 που θα διεξαχθεί στο Στάδιο Bluenergy στο Ούντινε.
