Ακολουθήστε μας στο Google news
Οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε ιδέα τι θέλουμε να κάνουμε στη ζωή μας. Ακόμα και αφού τελειώσουμε τη σχολή. Ακόμα και αφού βρούμε δουλειά. Ακόμα και αφού βγάλουμε χρήματα. Έτσι δεν είναι; Είναι φυσιολογικό. Τουλάχιστον, αυτό λέει ο Μαρκ Μάνσον σε άρθρο του.
O Μαρκ Μάνσον έχει γίνει τρεις φορές #1 συγγραφέας των New York Times με το best seller The Subtle Art of Not Giving a F*ck, καθώς και άλλων βιβλίων. Τα βιβλία του έχουν πουλήσει πάνω από 20 εκατομμύρια αντίτυπα, έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 65 γλώσσες και έχουν φτάσει στην πρώτη θέση σε περισσότερες από δώδεκα χώρες.
«Μεταξύ 18 και 25 ετών, άλλαζα επαγγελματικές φιλοδοξίες πιο συχνά από ό,τι άλλαζα εσώρουχα. Και ακόμα και αφού είχα μια επιχείρηση, χρειάστηκαν άλλα τέσσερα χρόνια για να προσδιορίσω με σαφήνεια τι ήθελα για τη ζωή μου», σημειώνει ο Μάνσον στο άρθρο του. «Το πιθανότερο είναι ότι είσαι περισσότερο σαν εμένα και δεν έχεις ιδέα τι θέλεις να κάνεις. Είναι μια μάχη που περνάει σχεδόν κάθε ενήλικας», συνεχίζει λέγοντας πως τελικά μέρος του προβλήματος είναι η ίδια η έννοια του «σκοπού της ζωής».
Να η αλήθεια. Υπάρχουμε σε αυτήν τη γη για κάποιο αόριστο χρονικό διάστημα. Κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου κάνουμε πράγματα. Κάποια από αυτά τα πράγματα είναι σημαντικά. Κάποια από αυτά είναι ασήμαντα. Και αυτά τα σημαντικά πράγματα δίνουν στη ζωή μας νόημα και ευτυχία. Τα ασήμαντα ουσιαστικά απλώς σκοτώνουν τον χρόνο.
Όλοι έχουμε την τάση να χάνουμε την επαφή με αυτό που αγαπούσαμε ως παιδιά. Κάτι στις κοινωνικές πιέσεις της εφηβείας και στις επαγγελματικές πιέσεις της νεαρής ενήλικης ζωής, «στραγγαλίζει» το πάθος μέσα μας. Μας διδάσκουν ότι ο μόνος λόγος για να κάνουμε κάτι είναι αν με κάποιο τρόπο ανταμειφθούμε γι' αυτό. Και η συναλλακτική φύση του κόσμου αναπόφευκτα μας καταπνίγει και μας κάνει να νιώθουμε χαμένοι ή κολλημένοι. Το αστείο, όμως, είναι ότι αν ο 8χρονος εαυτός σου ρωτούσε τον σημερινό εαυτό σου, «γιατί σταμάτησες να κάνεις αυτό;», τι θα απαντούσες;
Όλοι μας έχουμε βιώσει αυτήν την εμπειρία όπου απορροφόμαστε τόσο πολύ σε κάτι που τα λεπτά μετατρέπονται σε ώρες και οι ώρες σε «ωχ, ξέχασα να φάω». «Έτσι ήμουν κι εγώ με τα βιντεοπαιχνίδια. Αυτό μάλλον δεν ήταν καλό. Μάλιστα, για πολλά χρόνια ήταν ένα είδος προβλήματος. Καθόμουν και έπαιζα βιντεοπαιχνίδια αντί να κάνω πιο σημαντικά πράγματα, όπως να διαβάζω για τις εξετάσεις, να κάνω τακτικά ντους ή να μιλάω με άλλους ανθρώπους πρόσωπο με πρόσωπο», γράφει ο Μαρκ Μάνσον. «Μόνο όταν παράτησα τα παιχνίδια συνειδητοποίησα ότι το πάθος μου δεν ήταν για τα ίδια τα παιχνίδια (αν και τα αγαπώ). Το πάθος μου είναι η βελτίωση, το να είμαι καλός σε κάτι και στη συνέχεια να προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος. Ίσως για εσένα, είναι κάτι άλλο. Ό,τι κι αν είναι, μην κοιτάς μόνο τις δραστηριότητες που σε κρατούν ξύπνιο όλη νύχτα, αλλά τις γνωστικές αρχές πίσω από αυτές τις δραστηριότητες που σε συναρπάζουν».
Πριν καταφέρεις να είσαι καλός σε κάτι και να κάνεις κάτι σημαντικό, πρέπει πρώτα να είσαι χάλια σε κάτι και να μην έχεις ιδέα τι κάνεις. Αυτό είναι αρκετά προφανές. Και για να είσαι χάλια σε κάτι και να μην έχεις ιδέα τι κάνεις, πρέπει να ντροπιάσεις τον εαυτό σου με κάποιο τρόπο, συχνά επανειλημμένα. Οι περισσότεροι άνθρωποι προσπαθούν να αποφύγουν να ντροπιάσουν τον εαυτό τους, επειδή η αίσθηση είναι χάλια. Ωστόσο, τα σπουδαία πράγματα είναι, από τη φύση τους, μοναδικά και αντισυμβατικά. Επομένως, για να τα πετύχουμε, πρέπει να πάμε κόντρα στη νοοτροπία μας και να αποδεχτούμε την αμηχανία
Σε περίπτωση που δεν το έχεις καταλάβει, τα πράγματα πηγαίνουν χάλια στον κόσμο. Γενικά, υπάρχουν πολλά προβλήματα. Διάλεξε, λοιπόν, ένα πρόβλημα και ξεκίνα να σώζεις τον κόσμο. Υπάρχουν πολλά να διαλέξεις. Βρες κάτι που σε ενδιαφέρει να το λύσεις. Προφανώς, δεν πρόκειται να διορθώσεις τα προβλήματα του κόσμου μόνος σου, αλλά μπορείς να συνεισφέρεις και να κάνεις τη διαφορά. Και αυτό το συναίσθημα είναι τελικά αυτό που είναι πιο σημαντικό για τη δική σου ευτυχία.
Για πολλούς από εμάς, ο εχθρός είναι απλώς ο εφησυχασμός. Μπαίνουμε στις ρουτίνες μας. Αποσπούμε την προσοχή μας. Ο καναπές είναι άνετος. Το να ανακαλύψεις τι σε ενδιαφέρει στη ζωή και τι έχει σημασία για εσένα είναι μια διαδικασία δοκιμασίας. Κανείς μας δεν ξέρει ακριβώς πώς νιώθει για μια δραστηριότητα μέχρι να την κάνει πραγματικά. Σκέψου, λοιπόν, αν κάποιος σου έβαζε ένα όπλο στο κεφάλι και σε ανάγκαζε να φεύγεις από το σπίτι κάθε μέρα για οτιδήποτε εκτός από το να κοιμηθείς, τι θα έκανες; Ποια δραστηριότητα θα έβαζες πρώτη, πάνω από όλες τις άλλες;
Στους περισσότερους από εμάς δεν μας αρέσει να σκεφτόμαστε τον θάνατο. Μας φρικάρει. Αλλά η σκέψη του δικού μας θανάτου, παραδόξως, έχει πολλά πρακτικά πλεονεκτήματα. Ένα από αυτά τα πλεονεκτήματα είναι ότι μας αναγκάζει να εστιάσουμε στο τι είναι πραγματικά σημαντικό στη ζωή μας και στο τι είναι απλώς επιπόλαιο και αποσπά την προσοχή. Τελικά, ο θάνατος είναι το μόνο πράγμα που μας δίνει μια προοπτική για την αξία της ζωής μας. Επειδή μόνο το να φανταστείς την ανυπαρξία σου μπορεί να σε κάνει να καταλάβεις τι είναι πιο σημαντικό στην ύπαρξή σου.
Με αφορμή σημερινές τοποθετήσεις από πλευράς Απόλλωνα και δη από τον εκπρόσωπο τύπου Φανούριος Κωνσταντίνου για θέματα διαιτησίας και ενόψει του ντέρμπι με το ΑΠΟΕΛ, προέκυψε αντίδραση από πλευράς γαλαζοκιτρίνων.
Το μυστικό της χαλάρωσής του στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που διαθέτει μοιράζεται στην κάμερα του ThemaOnline o Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης.
Με τα εσώρουχα αναγκάστηκαν να μείνουν οι παίκτες της Μονακό στην πτήση προς το Βέλγιο για τον αγώνα με τη Μπριζ.
Σε μια πορεία από το Προεδρικό Μέγαρο μέχρι την Πάφο, ο Νίκος Χριστοδουλίδης ανοίγει τις πόρτες του προεδρικού οχήματος για πρώτη φορά σε Μέσο Ενημέρωσης
Τον γύρο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης κάνουν το τελευταίο διάστημα φωτογραφίες και βίντεο που απεικονίζουν ένα σουτιέν το οποίο για να ξεκουμπωθεί απαιτείται το δακτυλικό αποτύπωμα του ή της συντρόφου.
Το Ισραήλ έχει αναπτύξει το πρώτο αποτελεσματικό και δοκιμασμένο σε μάχη σύστημα αναχαίτισης με λέιζερ στον κόσμο.
Οι ισραηλινές δυνάμεις επιτέθηκαν σε κτίριο κατοικιών στη συνοικία Tal al-Hawa της Γάζας, καταστρέφοντάς το, με τον αριθμό των ανθρώινων απωλειών να παραμένει ασαφής.
