Λουίς Φαν Χάαλ, η Σιδερένια Τουλίπα

Γεννημένος στις 8 Αυγούστου του 1951 στο Άμστερνταμ, ο Λουίς Φαν Χάαλ έμελλε να αποτελέσει έναν από τους σπουδαιότερους προπονητές όλων των εποχών.

Ακολουθήστε μας στο Google news

Καριέρα και πρωτοπορία

Μεγαλωμένος με 8 άλλα αδέρφια σε μια αυστηρή καθολική οικογένεια, είδε πολύ νωρίς τον πατέρα του να φεύγει από την ζωή και τον ίδιο να αναλαμβάνει πολλές ευθύνες απότομα. Σαν παίκτης δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, δουλεύοντας παράλληλα σαν δάσκαλος φυσικής αγωγής σε σχολείο. Ορισμένοι θεωρούν ότι η φύση του αυστηρού καθηγητή και του θανάτου του πατέρα του, όρισαν τον χαρακτήρα του – τύραννος και χωρίς να σηκώνει μύγα στο σπαθί του σε θέματα πειθαρχίας.

Στον Άγιαξ έφτιαξε μια από τις καλύτερες ομάδες όλων των εποχών, με απίστευτους παικταράδες που αργότερα έπαιξαν στα καλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης. Οδήγησε την ομάδα σε δύο σερί τελικούς απέναντι σε ιταλικές ομάδες, νικώντας τη Μίλαν το 1995 και χάνοντας από τη Γιουβέντους το 1996. Στη σεζόν 1994-1995 είχε μόνο μια ήττα στο Κύπελλο που οδήγησε σε αποκλεισμό.

Στη Μπαρτσελόνα πήρε δύο ακόμη πρωταθλήματα, αλλά μάλωνε συνέχεια με τους παίκτες και τον τύπο (περισσότερα γι’αυτό κάτω).

Μετά στην Ολλανδία απέτυχε με τους παίκτες που είχε φτιάξει στον Άγιαξ, να τους στείλει στο Μουντιάλ του 2002.

Απέτυχε και στην επιστροφή του στη Μπαρτσελόνα, όπου η σύγκρουσή του με τον Ριβάλντο ήταν οριστική (ο Φαν Χάαλ τον έβαζε αριστερό εξτρέμ, κάτι που αρρώσταινε τον παίκτη).

Μετά από ένα άσχημο ξεκίνημα, κάθισε 4 ολόκληρα χρόνια στην Άλκμααρ οδηγώντας τη σε πρωτάθλημα το 2008.

Πήρε νταμπλ στη Μπάγερν μετά τη πρώτη του χρονιά, αλλά ηττήθηκε κατά κράτος στον τελικό του 2010 από τον Μουρίνιο. Η συνέχεια ήταν καταστροφική και απολύθηκε.

Μετά επέστρεψε στην Εθνική Ολλανδίας, όπου έχασε στα ημιτελικά στα πέναλτι από την Αργεντινή, μοίρα που θα συναντούσε ξανά το 2022 στη φάση των 8.

Μεταξύ 2014 και 2016 δούλεψε στην παρακμάζουσα μετά τη Σερ Άλεξ Φέργκιουσον εποχή Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, μην μπορώντας να αλλάξει πράγματα και υπογράφοντας μάλιστα μερικές από τις πιο τραγικές στιγμές της σύγχρονης ιστορίας του συλλόγου.

Ο Φαν Χάαλ ήταν ο πρώτος στην Ολλανδία που έκοψε το τρέξιμο στην προπόνηση ως εργαλείο για αντοχή και φυσική κατάσταση. Στον Άγιαξ εφάρμοσε για πρώτη φορά γεύματα μεταξύ των παικτών και ασκήσεις να βοηθήσουν το ομαδικό πνεύμα. Συνεργάζονταν στενά με ψυχολόγους και άλλους επιστήμονες ώστε να πάρει το μέγιστο από τους παίκτες του και διέφερε με τον προκάτοχο Γιόχαν Κρόιφ σε αυτό, ο οποίος επικεντρώνονταν στο ποδόσφαιρο και μόνο. Σε άλλο που διέφερε με τον προκάτοχό του, είναι ότι δεν πίστευε στη πλήρη ελευθερία του κάθε παίκτη – ήθελε να παίζει ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Για τον Φαν Χάαλ, δεν υπήρχαν αστέρες και παίκτες που ήταν λιγότερο σημαντικοί, όλοι ήταν ίσοι και έπρεπε να δουλέψουν όπως εκείνος το ήθελε.

Παρακολουθούσε στα 90’ς και άλλα αθλήματα όπως το χόκει, το ράγκμπι ώστε να πάρει ιδέες σχετικά με τη κίνηση των παικτών και την τακτική στο γήπεδο.

Στην Άλκμααρ, με τη βοήθεια ψυχολόγων είχε χωρίσει τους παίκτες του σε 3 κατηγορίες: αυτούς που λειτουργούν με βάση το συναίσθημα, αυτούς που λειτουργούν με βάση τη δημιουργία και την καλλιτεχνική φύση και αυτούς που λειτουργούν με τη λογική και θέλουν να μαθαίνουν συνεχώς.

Στη Μπάγερν έδινε λίστες σε κάθε παίκτη με τα προτερήματα και τις αδυναμίες κάθε αντιπάλου.

Δημόσια εικόνα και σχέσεις με παίκτες

Ο Φαν Χάαλ ήταν ανέκαθεν ο στερεοτυπικός Ολλανδός – τα έλεγε όλα όπως είναι και χωρίς κανένα απολύτως φίλτρο. Είχε την εικόνα του μόνιμα θυμωμένου, κοινωνικά αδέξιου και αλαζόνα που δεν άφηνε κανέναν να τον αμφισβητήσει. Από τους λόγους που του δόθηκε το παρατσούκλι “η Σιδερένια Τουλίπα”.

Τα σκηνικά με τους δημοσιογράφους που μάλωσε δημόσια είναι αμέτρητα και ατάκες τύπου “η δουλειά σου είναι δημοσιογράφος, άρα δεν ξέρεις τίποτε” ήταν μια συνηθισμένη συνέντευξη τύπου σε κάθε χώρα.

Παρά τα πάρα πολλά γκολ του, ο Μπέργκαμπ υπέφερε στον Άγιαξ με τον Φαν Χάαλ.

Με τον Ριβάλντο τσακώνονταν συνέχεια και αμφιβητούσε την αφοσίωσή του στη Μπαρτσελόνα. Ο Ντι Μαρία τον έχει περιγράψει ως τον χειρότερο προπονητή που είχε ποτέ.

Ο Λούκα Τόνι είχε δηλώσει:

Ο Ούλι Χένες τον είχε περιγράψει ως κάποιον που δεν νομίζει ότι είναι ο Θεός, αλλά ο πατέρας του Θεού.

Λούις Φαν Χάαλ περιστατικά

Ο τύπος έχει χαρίσει μεγάλες στιγμές.

Η ομιλία του μετά το πρωτάθλημα της Μπάγερν στους οπαδούς της μπροστά είναι ένα μνημείο αμηχανίας, γιατί παραπέμπει και σε άλλες εποχές.

Γνωστός για τις δηλώσεις του σχετικά με το σεξ, είχε δηλώσει ότι κάνει πολύ συχνά έρωτα με τη γυναίκα του. Μετά τον καρκίνο που πέρασε, δήλωσε ότι δεν μπορεί πλέον να κάνει έρωτα.

Στη Γιουνάιτεντ είχε πει ότι θέλει τους παίκτες του…να τις έχουν σηκωμένες.

Σε μαρκάρισμα που είχε γίνει στον Φελαϊνί, με τον αντίπαλο να του πιάνει την αφάνα για να τον σταματήσει, είχε πει απλά: “αυτό επιτρέπεται στο σεξ, πουθενά αλλού”.

Για τον Ντι Μαρία που τον είχε περιγράψει ως τον χειρότερο προπονητή της καριέρας του: “Λυπάμαι που το είπε αυτό. Και ο Μέμφις Ντεπάι έλεγε το ίδιο, αλλά τώρα φιλιόμαστε στο στόμα”.

Στη Γιουνάιτεντ είχε τραγουδήσει σύνθημα γι’αυτόν.

Ο Ρανιέρι του είχε πει “κάνεις φοβερή δουλειά” και ο Λουίς απλά απάντησε: “ναι κάνω”.

Στην Αγγλία γενικά, έχει μείνει αξέχαστος για το σόου που έδινε, παρά για το ό,τι έκανε και άφησε σαν παρακαταθήκη.

Για τον αποκλεισμό από την Αργεντινή το 2022: “Ο Μέσι έπρεπε να βγει παγκόσμιος πρωταθλητής. Το εννοώ ό,τι λέω”.

Μια φορά, όταν ο Φαν Χάαλ εργαζόταν ως αναλυτής στην ολλανδική τηλεόραση, έμαθε σε ζωντανή μετάδοση, μετά από δήλωση του παρουσιαστή ότι δεν θα συμμετείχε πλέον στην εκπομπή και ότι αυτή θα συνέχιζε με άλλους αντικαταστάτες. Ο Φαν Χάαλ αντιμετώπισε τον αμήχανο παρουσιαστή σε ζωντανή τηλεόραση, στη συνέχεια δυσφήμισε τους αντικαταστάτες που είχε ανακοινώσει και έφυγε τρέχοντας από το πλατό.

Όταν επέστρεψε στον Άγιαξ ως τεχνικός διευθυντής είχε γράψει ένα ποίημα.

“Εδώ, στον Άγιαξ, βρίσκεται η καρδιά μου

ένας σύλλογος, συναρπαστικός, πάντα διαφορετικό

ς που πολλοί τον αποκαλούν γιο του Θεού

Για μένα, το λίκνο των ποδοσφαιρικών ειδώλων

Οι αναμνήσεις μου γυρίζουν πίσω στο Meer (παλιό στάδιο του Άγιαξ)

Επίσης εκεί, μπορούσες να παρατηρήσεις μια ασυνήθιστη ατμόσφαιρα

Τώρα, θα ακολουθήσω τα συναισθήματά μου

Και θα είμαι ο τεχνικός διευθυντής”

Ο Λουίς Φαν Χάαλ, η Σιδερένια Τουλίπα, άφησε το στίγμα του όπου και να πήγε. Τις περισσότερες φορές ποδοσφαιρικά, πάντα όμως έχοντας και σύμμαχο τον εκκεντρικό και πολύ δύσκολο χαρακτήρα του, που πιθανώς θα τον είχε οδηγήσει σε ακόμη περισσότερες επιτυχίες, αν έβαζε λίγο νερό στο κρασί του.

cult24.gr

BEST OF THEMASPORTS