Η κατάσταση αποτυπώνεται ξεκάθαρα και στην EuroLeague. Οι παίκτες που έχουν γεννηθεί μετά το 2000 και έχουν καταφέρει να ξεχωρίσουν είναι ελάχιστοι. Ανάμεσά τους οι Φιλίπ Πετρούσεφ (2000), Τεό Μαλεντόν (2001), Ταρίκ Μπιμπέροβιτς (2001), Ρόκας Γιοκουμπάιτις (2000). Από εκεί και πέρα, όμως, η δεξαμενή... στερεύει.
Αυτός είναι και ένας από τους βασικούς λόγους που μπασκετμπολίστες 34-35 ετών εξακολουθούν να υπογράφουν υψηλότατα συμβόλαια σε κορυφαίες ομάδες της EuroLeague.
Ο Νίκολα Μίροτιτς, εξαιρετικός σκόρερ και φόργουορντ υψηλής κλάσης, οδεύει στα 35, όμως η Μονακό τού προσέφερε πάνω από 2 εκατομμύρια ευρώ ετησίως για να τον φέρει στο Πριγκιπάτο.
Σενγκέλια, Κλάιμπερν και... συνέχεια
Η Μπαρτσελόνα κινήθηκε δυναμικά στην αγορά, αποκτώντας τους Τόρνικε Σενγκέλια και Ουίλ Κλάιμπερν – δύο έμπειρους παίκτες, που πλέον βαδίζουν προς το τέλος της καριέρας τους. Ο Σενγκέλια (34) δεν κατάφερε να διακριθεί ιδιαίτερα στη Βίρτους Μπολόνια, όμως υπέγραψε τριετές συμβόλαιο με πλουσιοπάροχες απολαβές στους «μπλαουγκράνα». Ένα από τα κορυφαία «τεσσάρια» της τελευταίας δεκαετίας, που όμως βρίσκεται πια στη δύση της πορείας του.
Αντίστοιχα, ο Κλάιμπερν – MVP του Final Four το 2019 με την ΤΣΣΚΑ – υπέγραψε διετές συμβόλαιο με τους Καταλανούς στα 35 του χρόνια, παρά τα σοβαρά προβλήματα τραυματισμών που αντιμετώπισε πρόσφατα. Διαθέτει ακόμη σπάνια αθλητικά προσόντα, υπήρξε κορυφαίο «3άρι», αλλά η αγωνιστική του φθορά είναι ορατή.
Και δεν είναι μόνο αυτοί. Ο Μάικ Τζέιμς, επίσης στα 35, παραμένει με συμβόλαιο άνω των 2,5 εκατομμυρίων ευρώ στη Μονακό. Ο Φακούντο Καμπάτσο (34) αμείβεται εξίσου πλουσιοπάροχα από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Σπουδαίοι παίκτες, με λαμπρή πορεία, διαθέτοντας ηγετικές δυνατότητες, αλλά συνεχίζουν να κυριαρχούν γιατί δεν υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός και από τη νέα γενιά. Ο σέντερ Ντέβιν Μπούκερ στα 34 του υπέγραψε καλή συμφωνία με την Αρμάνι Μιλάνο, ενώ η Μπαρτσελόνα εμπιστεύεται ακόμη το τσεχικό δίδυμο των Σατοράνσκι–Βέσελι (γεννημένοι το 1990).
Μια λίγκα που γερνά επικίνδυνα
Είναι αλήθεια πως η EuroLeague μεγαλώνει σε δημοτικότητα, εμπορική αξία και ανταγωνιστικότητα. Όμως, οι πρωταγωνιστές είναι – και θα είναι πάντα – οι παίκτες. Και αν η δεξαμενή του ταλέντου συνεχίσει να στερεύει, η λίγκα κινδυνεύει να μετατραπεί σε ένα «πρωτάθλημα βετεράνων». Αυτή η συνθήκη έχει ήδη κάνει αρκετούς συλλόγους και προπονητές να στρέφουν το βλέμμα τους στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Το scouting στην Αμερική σε G-League, NCAA, Summer League και αφρικανικές ακαδημίες γίνεται πλέον με μεγαλύτερη ένταση, στην προσπάθεια να βρεθεί το νέο αίμα που θα πάρει τη σκυτάλη.
Το ευρωπαϊκό μπάσκετ, αν θέλει να παραμείνει ανταγωνιστικό και ζωντανό, πρέπει να αντιμετωπίσει με σοβαρότητα το πρόβλημα της υποχώρησης του αναπτυξιακού μοντέλου. Γιατί αλλιώς, όσο κι αν αγαπάμε τους 35άρηδες, κάποια στιγμή δεν θα υπάρχουν άλλοι Μίροτιτς να φέρνουν. Κανείς δεν ξεχνάει το γεγονός πως πλέον το ΝΒΑ έχει για πρωταγωνιστές παίκτες από την Ευρώπη (Γιόκιτς, Αντετοκούνμπο, Ντόντσιτς, Γκομπέρ), είναι γεγονός (και θέμα) πως απορροφά αρκετούς Ευρωπαίους από νωρίς και τους κρατάει εκεί για χρόνια (Βαλαντσιούνας, Σαμπόνις, Βούτσεβιτς, Πορζίνγκις, Σρούντερ, Μάρκανεν, Μπογκντάνοβιτς) αλλά πλέον και εκεί δεν υπάρχουν αρκετοί από τη νέα γενιά που να ξεχωρίζουν, με εξαίρεση το φαινόμενο Βίκτορ Γουεμπανιάμα και τους αδερφούς Βάγκνερ.
Η EuroLeague χρειάζεται restart στο ταλέντο – αλλιώς θα γεράσει μαζί με τους σταρ της
Ίσως ήρθε η ώρα η EuroLeague, σε συνεργασία με τις ομάδες και τις εθνικές ομοσπονδίες, να επενδύσει περισσότερο στη συστηματική ανάπτυξη νέων παικτών. Να δημιουργηθούν ειδικά κίνητρα για συμμετοχή παικτών U22 στα ρόστερ, να ενισχυθούν τα προγράμματα scouting και να αναβαθμιστούν οι εγχώριες λίγκες που λειτουργούν ως φυτώρια.
Αν δεν μπει νέο αίμα στη διοργάνωση, κινδυνεύει να χάσει τη φρεσκάδα και το μέλλον της. Οι "γερόλυκοι" έχουν ακόμη πράγματα να δώσουν – αλλά δεν μπορούν να παίζουν για πάντα.
sportal.gr