Είχε χιούμορ και κυρίως αυτοσαρκασμό: Το επικό σύνθημα των οπαδών του ΠΑΟ που πήγε το τρολάρισμα σε άλλο επίπεδο

Τα συνθήματα στα ελληνικά γήπεδα έχουν προσφέρει εκλεκτό υλικό για ευρύ σχολιασμό. Έχουν αποτελέσει ως και αντικείμενο πανεπιστημιακών μελετών, έχουν γίνει βιβλία.

Τα συνθήματα στα ελληνικά γήπεδα έχουν προσφέρει εκλεκτό υλικό για ευρύ σχολιασμό. Έχουν αποτελέσει ως και αντικείμενο πανεπιστημιακών μελετών, έχουν γίνει βιβλία. Αποτελούν μέρος της ποπ κουλτούρας, αντανακλώντας την κοινωνική πραγματικότητα της εποχής και του πλαισίου στο οποίο σκαρώνονται. Από τον επιλεχθέντα ρυθμό ως τα λόγια των «ποιητών των γηπέδων». Μπορεί τα παιδιά στην κερκίδα να μην είναι η μόνη μας ελπίδα, όπως έλεγε ο Νίκος Πορτοκάλογλου στο τραγούδι του «Τα καράβια μου καίω», αλλά όταν θέλουν, όταν αποφασίζουν να μείνουν μακριά από σεξιστικά – μάτσο στοιχεία, μας έχουν χαρίσει έπη.

Μερικά από τα πιο πετυχημένα διαχρονικά συνθήματα που ακούστηκαν ποτέ στα μέρη μας, στηρίχτηκαν στο χιούμορ, στον σαρκασμό. Δεν μπορείς να μην αναγνωρίσεις την ευφυΐα της σύλληψης, το πόσο έξυπνα προβάλλεται το μήνυμα. Το πώς «τρόλαραν» οι φαν του Παναθηναϊκού κάποτε τον Ζοέλ Επαλέ είναι ένα από τα πιο ωραία παραδείγματα που θυμάται κανείς.

Εθνικός, Παναχαϊκή, Άρης, Παναθηναϊκός, Ηρακλής (δις – η ομάδα που συνδέθηκε περισσότερο), ο Καμερουνέζος μεσοεπιθετικός έκανε για τα καλά τη… γύρα του στα μέρη μας. Όπου και να πήγε, όλοι είχαν μόνο ωραία πράγματα να πουν για το χαρακτήρα του, για το ότι έδινε το 100% σε κάθε ματς. Ακόμα κι όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά γι’ αυτόν, ποτέ δεν κορόιδεψε, ποτέ δεν το έβαλε κάτω.

Δεν αρκούν βέβαια πάντα οι καλές προθέσεις. Στο «Τριφύλλι», παρότι αποτέλεσε μέλος της ομάδας που πήρε το νταμπλ το 2004, δεν είναι δα πως άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στη διετία που φόρεσε τα πράσινα (2003-05). Και το σύνθημα που έβγαλε κάποια στιγμή για πάρτη του η Θύρα 13 το δείχνει με εύγλωττο τρόπο:

«Επαλέ, Επαλέ να ‘χαμε έναν ναργιλέ

Να την πίναμε όλη μέρα να σε βλέπαμε Πελέ»

Υπήρχε και στην εξής βερσιόν:

«Επαλέ, Επαλέ να ‘χαμε έναν ναργιλέ

Φύσα, ρούφα, τραβατόνε να σε βλέπαμε Πελέ»

ΟΚ, ας παραβλέψουμε την ωδή στη μαστούρα – είναι άλλωστε κάτι που παρασυμβαίνει στα συνθήματα στα ελληνικά γήπεδα. Κι ας μείνουμε στο αστείο του πράγματος. Στο παιχνίδι με τα ονόματα, στο παράπονο. Μεταξύ μας πάντως, πολύ θα ήθελαν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού να είχαν στο τρέχον ρόστερ της ομάδας τους έναν παίκτη σαν τον Ζοέλ Επαλέ. «Στρατιώτης», υπηρέτης του συνόλου, άψογος επαγγελματίας. Σπανίζουν πια τέτοιες περιπτώσεις.

Να σπεύσουμε να τονίσουμε πως θα ήταν μέγα λάθος για έναν νεότερο να μπερδευτεί από το άνωθεν σύνθημα και να κατατάξει τον 47χρονο σήμερα Καμερουνέζο στα «παλτά» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Είχε πάρα πολλά καλά στοιχεία, κυρίως ξεχώριζε για την ταχύτητα και τη δύναμή του. Αλλά και τους καλτ πανηγυρισμούς του όταν σκόραρε. Απλά ήταν ένα «τικ» πιο κάτω από το επίπεδο ομάδας πρωταθλητισμού.

Menshouse.gr