ΑΠΟΕΛ: Όλο και πιο κοντά η επιστροφή του Ντάλσιο
Κοντά στην επιστροφή του στον ΑΠΟΕΛ βρίσκεται ο Ντάλσιο.
Ακολουθήστε μας στο Google news
Ένας τέτοιος μικρός ήρωας, είναι ο πρώτος Ευρωπαίος που έπαιξε στη Σαουδική Αραβία, οΕάμον Ο’Κιφ. Η ιστορία του είναι συναρπαστική, κυρίως από εξωαγωνιστική πλευρά.
Ο Εάμον Ο’Κιφ γεννήθηκε το 1953 στο Μάντσεστερ της Αγγλίας και είχε ιρλανδική καταγωγή.
Από μικρή ηλικία έδειξε ενδιαφέρον για το ποδόσφαιρο, αλλά ένα τάκλιν παραλίγο να του κόψει την καριέρα πριν καν αρχίσει και αποχαιρέτισε κάθε ελπίδα να παίξει στους μικρούς της Γιουνάιτεντ.
Αντί αυτού, ξεκίνησε σε μικρές ομάδες όπως η Στέιλιμπριτζ Κέλτικ. Ο πρώτος του προπονητής ήταν ο Τζορτζ Σμιθ, πρώην ποδοσφαιριστής που έχτιζε διεθνή καριέρα ως τεχνικός. Ο Σμιθ άφησε τη Στέιλιμπριτζ για να αναλάβει την Αλ-Χιλάλ, έναν από τους μεγαλύτερους συλλόγους της Σαουδικής Αραβίας.
Λίγο αργότερα, ο Εάμον μετακόμισε νότια για να υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο με την Πλίμουθ. Όμως εκεί ήταν δυστυχισμένος , μιας και μετά βίας πλήρωνε το ενοίκιο με τον μισθό του και άντεξε λιγότερο από μία σεζόν. Όταν επέστρεψε μια μέρα στο σπίτι του, κάπου στο φθινόπωρο του 1975, έλαβε ένα γράμμα. Η σφραγίδα του ταχυδρομείου ήταν στα αραβικά.
Τα παρακάτω αποσπάσματα είναι από την αυτοβιογραφία του ήρωα I Only Wanted to Play Football – Ήθελα Απλά Να Παίξω Ποδόσφαιρο.
Το γράμμα ήταν από τον Τζορτζ Σμιθ. Ήθελε ο Εάμον να πετάξει στη Σαουδική Αραβία για δοκιμαστική περίοδο ενός μήνα. Αν εντυπωσίαζε — και άντεχε τη ζέστη — θα γινόταν ο πρώτος Ευρωπαίος που θα υπέγραφε στην Αλ-Χιλάλ.
“Ήταν Νοέμβριος, νομίζω ότι χιόνιζε [στο Μάντσεστερ]. Σκέφτηκα ότι δεν ήταν και τόσο άσχημη πρόταση”.
Αλλά δεν ήταν μόνο ο καιρός που τον δελέασε. Ο Εάμον ήταν 22, παντρεμένος και είχε δύο παιδιά: πίστευε πως μια περίοδος στη Σαουδική Αραβία θα του επέτρεπε να ξεπληρώσει το στεγαστικό του δάνειο πιο γρήγορα απ’ όσο περίμενε.
Πήγε στο Λονδίνο και πέταξε προς την πρωτεύουσα της Σαουδικής Αραβίας, το Ριάντ, μέσω Καΐρου και Τζέντα. Με την άφιξή του στην Τζέντα, κατάλαβε ότι βρισκόταν σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο. Ένας Σαουδάραβας αξιωματούχος πήρε την εφημερίδα του Sunday Express, έβγαλε ένα ψαλίδι και έκοψε τις φωτογραφίες των γυναικών, αφήνοντας μόνο τα κεφάλια τους.
Δεν ήταν μόνο τα ήθη και τα έθιμα. Το χρήμα υπήρχε παντού και για έναν 22χρονο που μεγάλωσε σε εργατική κατοικία, ήταν κάτι παραπάνω από φαντασμαγορικό.
Ο Εάμον είδε για πρώτη φορά τον Πρίγκιπα Αμπντάλα μπιν Νάσερ (εγγονό του ιδρυτή του κράτους) στο προπονητικό κέντρο της Αλ-Χιλάλ στο Ριάντ.
Ήταν ακόμη σε δοκιμαστική περίοδο, παίζοντας σε έναν φιλικό αγώνα, όταν ο Αμπντάλα, πρόεδρος του συλλόγου, έφτασε με μια μπλε Μπιούικ. Από το γήπεδο, ο Εάμον είδε ένα ζευγάρι μάτια να τον παρατηρούν μέσα από το ανοιχτό παράθυρο.
“Καρφώθηκε στο παραθυράκι. Και όταν λέω καρφώθηκε, το εννοώ”.
Μετά τον αγώνα, ο Εάμον, ακόμη με τη στολή του μουσκεμένη στον ιδρώτα, πήγε να συναντήσει τον πρίγκιπα. Ο Αμπντάλα ρώτησε αν το ξενοδοχείο ήταν εντάξει· ο Εάμον είπε πως ήταν.
“Τότε πήγαινε στο ξενοδοχείο και γράψε τι χρειάζεσαι,” είπε ο πρίγκιπας.
Ο Εάμον και ο Τζορτζ έφτιαξαν μια λίστα: παραπάνω χρήματα (πρόσθεσαν ένα μηδενικό), αυτοκίνητο, διαμέρισμα, πτήσεις προς την Αγγλία και ιδιωτική εκπαίδευση για τα δύο παιδιά του Εάμον όταν μεγαλώσουν. Στην επόμενη προπόνηση, η μπλε Μπιούικ εμφανίστηκε. Ο Τζορτζ έδωσε την λίστα στον Αμπντάλα.
“Κανένα πρόβλημα”, είπε ο πρίγκιπας.
Στην Αγγλία, ο Εάμον έβγαζε 40 λίρες την εβδομάδα και άλλες 15 από το ποδόσφαιρο. Ο νέος του εβδομαδιαίος μισθός ήταν περίπου τρεις φορές παραπάνω. Δεν υπήρχαν φόροι και επιπλέον λογαριασμοί.
Με το συμβόλαιο συμφωνημένο, ο Εάμον επέστρεψε στο Μάντσεστερ, ετοίμασε τις βαλίτσες του και γύρισε στο Ριάντ μαζί με την οικογένειά του. Αρχικά έμειναν σε ξενοδοχείο και — όπως πριν — δεν πλήρωναν τίποτα. Η σύζυγός του βρήκε μια καλοπληρωμένη δουλειά σε τράπεζα, και καθώς η Αλ-Χιλάλ έκανε προπονήσεις μόνο δύο φορές την εβδομάδα, ο Εάμον περνούσε τον χρόνο του δίπλα στην πισίνα, φροντίζοντας τα παιδιά και συζητώντας για ποδόσφαιρο με τον Τζορτζ. Ήταν μέρες ευτυχίας στην έρημο.
Από την αρχή, ο Αμπντάλα συμπάθησε τον Εάμον. Του αγόρασε ένα αυτοκίνητο και συχνά τον καλούσε για τσάι. Έβλεπαν ποδόσφαιρο σε γιγαντοοθόνη (πολυτέλεια για το 1976) και συζητούσαν με τα αδέρφια του Αμπντάλα.
Μια απροσδόκητη φιλία δημιουργούνταν: ένα ξανθό αγόρι από εργάτες γονείς, έπινε τσάι και αντάλλαζε συζητήσεις με τους κατόχους μιας οσονούπω πάμπλουτης χώρας. Στο γήπεδο τα πήγαινε καλά, η ζωή ήταν καλή (αν και μια φορά βρέθηκε με τα παιδιά του κατα λάθος σε δημόσιο μαστίχωμα) και μετά το τέλος της σεζόν, η οικογένεια θα γυρνούσε στην Αγγλία για διακοπές. Πριν φύγουν, ο Αμπντάλα ζήτησε τον τηλεφωνικό αριθμό του σπιτιού του Εάμον. “Σχεδιάζω κι εγώ ένα ταξίδι στην Αγγλία, πρέπει να βρεθούμε”, του είπε ο πρίγκιπας.
Στην Αγγλία ο πρίγκηπας πρόσφερε κουστούμια και ρολόγια σαν δώρα και τον προσκάλεσε να περάσει χρόνο μαζί με τη γυναίκα του πρίγκηπα και αυτόν στις διακοπές τους: Κάνες, Ρώμη, Κάιρο και πίσω στην Αραβία. Ο Εαμόν δέχθηκε.
Στις Κάννες, ο πρίγκηπας έκανε την κίνησή του μέσα στο ασανσέρ του ξενοδοχείου: του είπε ότι τον αγαπούσε. Ο Εάμον, αιφνιδιασμένος, ξεκαθάρισε αμέσως τη θέση του: δεν ήταν ομοφυλόφιλος, δεν ενδιαφερόταν για σχέση, ήθελε απλώς να είναι ποδοσφαιριστής. “Ήταν περίπου 15 δευτερόλεπτα μέχρι να ανοίξει η πόρτα. Αλλά μου φάνηκε σαν μήνας. Υπήρχε μια τρομερή ψυχρότητα“.
Από εκείνη τη στιγμή, η ατμόσφαιρα άλλαξε. Το πρόγραμμα της περιοδείας αναθεωρήθηκε: αντί για τρεις νύχτες στη Ρώμη, πέρασαν μόνο μία· αντί για στάση στο Κάιρο, επέστρεψαν απευθείας στο Ριάντ.
Παρότι ένιωσε αμηχανία, δεν ανησύχησε. Ο πρίγκιπας του είπε πως η σχέση τους θα επέστρεφε στο πλαίσιο πρόεδρος και παίκτης, και ο Εάμον τον πίστεψε.
Εκμυστηριεύτηκε στον Τζορτζ Σμιθ ό,τι είχε γίνει και ο Τζορτζ του είπε ότι θα ήταν ηλίθιος αν πίστευε ότι το θέμα θα τελείωνε. Ο Εαμόν ήξερε ένα μυστικό που δεν έπρεπε και έγινε παρανοϊκός από σκέψεις: ήθελε να φύγει αμέσως και να γυρίσει στην οικογένειά του.
Μόνο που υπήρχε ένα θέμα: μόνο ο πρίγκηπας μπορούσε να του δώσει άδεια εξόδου, μιας και το διαβατήριό του το είχε αυτός.
Είπε στον πρίγκηπα ότι ο πατέρας του ήταν άρρωστος, χωρίς να γίνει πειστικός αμέσως. Καθώς ο Εάμον προσπαθούσε να τον πείσει, ο πρίγκιπας πήρε χαρτί και στυλό και άρχισε να γράφει αργά στα αραβικά. Ήταν μια συμφωνία: ο Εάμον μπορούσε να φύγει, αλλά μόνο για μία εβδομάδα. Το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να υπογράψει.Ο Εάμον όμως δεν μπορούσε να διαβάσει αραβικά. Δεν είχε ιδέα τι έλεγε το έγγραφο — για ό,τι ήξερε, μπορεί να υπέγραφε την ίδια του τη μοίρα. Έτσι, δεν μπορούσε να το υπογράψει. Τελικά, πήγε να υπογράψει αλλά ο πρίγκηπας άρπαξε το χαρτί και το έσκισε: του υποσχέθηκε ότι θα κανονίσει πτήση γι’αυτόν.
Η επιστροφή του Εάμον Ο’Κιφ στο Λονδίνο στέφθηκε με επιτυχία, αλλά τα προβλήματα δεν είχαν τελειώσει. Για να συνεχίσει την καριέρα του στην Αγγλία, έπρεπε να εγγραφεί ξανά στην Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία. Και για να γίνει αυτό, χρειαζόταν επίσημη αποδέσμευση από τη Σαουδική Αραβία.
Μετά από επικοινωνία με την Ομοσπονδία, ο Εάμον έλαβε φαξ από το Ριάντ με οικονομικές απαιτήσεις:
Ο Εάμον αποδέχτηκε τα σημεία 1 και 4, αλλά τα υπόλοιπα τα θεώρησε πράξεις εκδίκησης. Το κλιματιστικό δεν είχε χαλάσει, όπως είπε, και δεν είχε δανειστεί ποτέ χρήματα από τον πρίγκιπα.
Στις 22 Νοεμβρίου 1976, έλαβε τηλεγράφημα από το Λονδίνο: “Παρακαλώ τηλεφωνήστε — χρέωση στον παραλήπτη — επείγον”. Ήταν υπογεγραμμένο από τον νέο επικεφαλής του σαουδαραβικού ποδοσφαίρου Τζίμι Χιλ.
Tο 1976, ο Τζίμι Χιλ ήταν από τις πιο εμβληματικές φιγούρες του αγγλικού ποδοσφαίρου — είχε καταργήσει το ανώτατο όριο μισθών το 1961 ως επικεφαλής της ένωσης παικτών και πλέον παρουσίαζε το Match of the Day στο BBC. Παράλληλα, είχε υπογράψει ένα συμβόλαιο ύψους 25 εκατομμυρίων για την ανάπτυξη του ποδοσφαίρου στη Σαουδική Αραβία.
Ο Εάμον, ακολουθώντας τις οδηγίες, τηλεφώνησε στον Χιλ. Ο πατέρας του Εάμον ήταν πρόθυμος να αποκαλύψει στη FIFA και στον κόσμο όσα είχαν συμβεί στις Κάννες. Δύο εβδομάδες αργότερα, οργανώθηκε συνάντηση στο Άλτρινχαμ με έναν κοινό φίλο του Τζορτζ και του Εάμον, έναν εκπρόσωπο της Αλ-Χιλάλ και τον ίδιο τον Εάμον. Μετά από μια έντονη συζήτηση, οι άνδρες έδωσαν τα χέρια. Μία εβδομάδα αργότερα, οι Σαουδάραβες έστειλαν την επίσημη αποδέσμευση του Εάμον.
Ήταν άφραγκος και αναγκάστηκε να πουλήσει το σπίτι του. Έπιασε δουλειά σαν δημοσιογράφος και συνέχισε στην ερασιτεχνική Μόσλει. Σειρά μετά είχαν οι Έβερτον, Γουίγκαν, Πόρτ Βέιλ και Μπλάκμπουλ (μπήκε και στο hall of fame του συλλόγου, σκοράροντας πάνω από 30 φορές σε 60+ συμμετοχές).
Παράλληλα, εκπροσώπησε την Ιρλανδία σε πέντε διεθνείς αγώνες — ανάμεσά τους και το ματς του 1985 απέναντι στην Αγγλία στο Γουέμπλεϊ. Η τελευταία φορά που είχε βρεθεί εκεί ήταν το 1968, ως παιδί με μάτια γεμάτα θαυμασμό, βλέποντας τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να νικά την Μπενφίκα στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Τώρα, ο κόσμος πλήρωνε για να τον δει να παίζει. Είναι ένας από τους λόγους που δεν κρατά πικρία για τη Σαουδική Αραβία, τον Αμπντάλα ή εκείνο το καυτό βράδυ στις Κάννες.
“Αν δεν είχε συμβεί εκείνο το περιστατικό στο ασανσέρ θα είχα μείνει στη Σαουδική Αραβία. Ίσως να μην είχα παίξει ποτέ στην Έβερτον, ίσως να μην είχα φορέσει ποτέ τη φανέλα της Ιρλανδίας”.
Όσον αφορά τον πρίγκηπα, η ζωή του έμεινε κρυφή. Παρ’ότι ανήκε στην ισχυρή τάξη της χώρας, ήταν ένας από τους 45 εγγονούς του ιδρυτή και κανείς δεν έδωσε σημασία στο ό,τι συνέβη. Οι επίσημες πηγές έχουν ότι απεβίωσε το 2006.
Ο Εάμον Ο’Κιφ ήταν έννας ποδοσφαιριστής που ρίσκαρε, εξερεύνησε και έγραψε τη δική του μοναδική ιστορία εκτός των συνηθισμένων συνόρων του βρετανικού ποδοσφαίρου.
cult24.gr