LIVE: Ομόνοια - Τερμάλιτσα
Η Ομόνοια αντιμετωπίζει την Τερμάλιτσα, στις 19:00 σε φιλικό αγώνα
Ακολουθήστε μας στο Google news
Έμοιαζε με Ιταλό γόη από σαπουνόπερα, αλλά ήταν φτιαγμένος από το σκληρό ατσάλι της Αργεντινής. Το χαμόγελο ήταν πάντα εκεί αλλά στα δίχτυα δεν χαριζόταν σε κανέναν.
Αν ο Μπατίστουτα ήταν το κανόνι, ο Κρέσπο ήταν ο εκτελεστής. Ψυχρός φονιάς της μιας επαφής. Έκανε το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο να μοιάζει απλό, έβαζε γκολ.
Γεννήθηκε το 1975 στη Φλορέντσιο Βαρέλα, ένα φτωχό προάστιο του Μπουένος Άιρες. Σαν κάθε Αργεντινός που σέβεται τον εαυτό του ξεκίνησε να κλωτσάει την μπάλα από πολύ μικρός. Στα 18 του έκανε ντεμπούτο με τη Ρίβερ Πλέιτ. Ένας αδύνατος, ακατέργαστος πιτσιρικάς, που είχε όμως ένστικτο θηρίου. Στην Αργεντινή πήρε γρήγορα το παρατσούκλι «Valdanito», λόγω της ομοιότητας στο στυλ με τον Χόρχε Βαλντάνο. Σύντομα, όμως, άρχισε να χτίζει το δικό του μύθο.
Το 1996, η Πάρμα πληρώνει 4 εκατομμύρια δολάρια και παίρνει τον Κρέσπο στην Ιταλία. Τα πρώτα του βήματα ήταν αγχωμένα, αλλά με τον Κάρλο Αντσελότι στον πάγκο και δίπλα του παικταράδες όπως ο Κιέζα, ο Βερόν, ο Τουράμ, ο Μπουφόν και ο Κανναβάρο, ο Κρέσπο έγινε.... δολοφόνος με «γραβάτα». Ένας αριστοκράτης σκόρερ.
Με την ιταλική ομάδα κατέκτησε το Κύπελλο UEFA το 1999, και ήταν ο άνθρωπος που έδινε τις λύσεις στα δύσκολα. Ειδικά στη μικρή περιοχή, έμπαινε σαν καμικάζι. Κεφαλιές, πλασέ, βολέ, τίποτα το φαντεζί, αλλά όλα φονικά.
Το 2000 η Λάτσιο πληρώνει 56 εκατομμύρια ευρώ για να τον κάνει δικό της, ένα νούμερο ρεκόρ παγκοσμίως τότε. Οι Ρωμαίοι ήθελαν να καλύψουν το κενό του Βιέρι και ο Κρέσπο το έκανε με απόλυτη επιτυχία, αφού αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της Serie A στην πρώτη του χρονιά με 26 γκολ.
Και κάπου εκεί ξεκινά η ταλαιπωρία. Τραυματισμοί, αλλαγές προπονητών, οικονομικά προβλήματα στις ομάδες. Πηγαίνει στην Ίντερ, μετά στην Τσέλσι, δανεικός στη Μίλαν, και ξανά πίσω στην Ίντερ.
Ο Κρέσπο γίνεται ο πιο «βρώμικα» περιζήτητος φορ στην Ευρώπη. Πάντα εκεί όταν χρειάζεσαι κάποιον να βγάλει off τον αντίπαλο. Ένα καθαρόαιμο αρπακτικό.
Το 2005, στον τελικό του Champions League, ο Κρέσπο σκοράρει δύο γκολ με τη φανέλα της Μίλαν απέναντι στη Λίβερπουλ.
Το ένα μάλιστα με εξωτερικό φάλτσο από πάσα του Κακά, το οποίο μοιάζει σαν ποίημα. Η Μίλαν προηγείται 3-0. Όλοι νομίζουν ότι τελείωσε, αλλά η μπάλα είναι σκύλα και τελικά Λίβερπουλ φτάνει στην ισοφάριση, πηγαίνει στα πέναλτι, κερδίζει και γράφει ιστορία.
Ο Κρέσπο δεν είπε μίλησε ποτέ για το αποτέλεσμα. Δεν τον θυμάται ο κόσμος για εκείνο το παιχνίδι και είναι άδικο. Είχε κάνει τα πάντα σωστά, είχε δώσει στη Μίλαν των ώθηση. Κι όμως κανείς δεν τον θυμάται όσο θα έπρεπε. Ωστόσο εκείνο το βράδυ, έδειξε πόσο μεγάλος είναι, αφού σε τελικό Champions League, έπαιξε το Μίλαν - Λίβερπουλ για 45 λεπτά μόνος του.
Ποτέ δεν κατάφερε να γίνει σημαία της Εθνικής, παρότι έπαιξε σε 3 Μουντιάλ (1998, 2002, 2006), σκόραρε 35 φορές σε 64 συμμετοχές, αλλά πάντα έπαιζε στη σκιά του Μπατιστούτα, ή αργότερα του Τέβες και του Σαβιόλα. Ήταν ο «άλλος» φορ της Αργεντινής, κι ας είχε ρεκόρ που θα ζήλευαν πολλοί.
Στο Μουντιάλ του 2006, όμως, έδωσε ρεσιτάλ. Σκόραρε με Σερβία, με Μεξικό και έδειξε ότι στα 31 του ήταν ακόμα ο παλιός καλός Κρέσπο. Ωστόσο ούτε εκείνη η Αργεντινή δεν πήρε τίποτα. Άλλο ένα «τι θα γινόταν αν» για την καριέρα του.
Έκλεισε την καριέρα του στην Πάρμα και τη Ρίβερ. Ήσυχα, ταπεινά, όπως ήξερε πάντα να κινείται στον χώρο. Έφυγε από το ποδόσφαιρο όπως έπαιζε, χωρίς πολλά λόγια, αλλά με σεβασμό.
Τώρα, κάνει καριέρα ως προπονητής, προσπαθώντας να δώσει την ίδια αλητεία, το ίδιο ένστικτο, στους παίκτες του. Δεν είναι για όλους το επόμενο επίπεδο. Αλλά ο Κρέσπο δείχνει ότι ήταν πάντα κάτι παραπάνω από ένας σκόρερ.
Ο σέντερ φορ που μύριζε το γκολ όπως ο λύκος το αίμα. Κι αυτό, φίλε, δεν το αγοράζεις, ή το έχεις ή όχι.
sdna.gr