Η περίεργη καριέρα του Χουλκ

Πριν από καιρό είχαμε ανεβάσει ένα κουίζ βασισμένο σε ένα στατιστικό που πετύχαμε στο PopFoot.

Ακολουθήστε μας στο Google news

Σε αυτό ψάχναμε τους παίκτες που έχουν πετύχει τα περισσότερα γκολ με το αριστερό πόδι τον 21ο αιώνα. Στις περισσότερες θέσεις συναντούσες τους γνωστούς σε όλους μας αριστεροπόδαρους μεσοεπιθετικούς: Τον Μέσσι, τον Σαλάχ, τον Ρόμπεν, τον Γκριεζμάν, τον Ντι Μαρία. Λίγοι όμως κατάφεραν να βρουν αυτόν που βρισκόταν (και βρίσκεται ακόμη) στη δεύτερη θέση, κι αυτό παρ’ότι δίναμε ως βοήθεια τη χώρα καταγωγής του. Αυτό δεν ήταν τυχαίο. Αν και όλοι τον γνωρίζουν ως όνομα αλλά και ως μορφή, ελάχιστοι λογικά έχουν ασχοληθεί με την πορεία του, ειδικά την τελευταία δεκαετία.

Ο Ζιβανίλντο Βιέιρα ντε Σόουζα, γνωστός σε όλους ως Χουλκ γιατί ο πατέρας του λάτρευε το συγκεκριμένο κόμικ και ο μικρός μεγάλωσε παριστάνοντας πως είναι αυτό το «πράσινο τέρας», είναι μια περίεργη περίπτωση ποδοσφαιριστή. Η τόσο υψηλή θέση του στη συγκεκριμένη λίστα οφείλεται φυσικά στο ότι έχει περάσει σχεδόν όλη την καριέρα του παίζοντας σε υποδεέστερα πρωταθλήματα. Ανεξάρτητα όμως από αυτό, οι εμφανίσεις και τα νούμερα που είχε όταν έπαιζε στην Πόρτο (αλλά και στη Ζενίτ) σου αφήνουν μια αίσθηση «what if», που λέμε και στο χωριό μας. Πόσο ψηλά θα μπορούσε να φτάσει αν δεν έμπλεκε εξ αρχής με μάνατζερ και συνιδιοκτησίες και αν δεν επέλεγε στη συνέχεια ομάδες ψάχνοντας κατά βάση τα καλά λεφτά και το χαλαρό περιβάλλον;

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Ο άνθρωπος που άλλαξε τη ζωή του εμφανίστηκε σε αυτή όταν ο Βραζιλιάνος ήταν… 12 ετών! Ο ατζέντης Χοσέ ντο Εγκίτο ήταν ένας γνωστός, γνωστού του μπαμπά του. Από στόμα σε στόμα άκουσε κάπου για το ταλέντο του μικρού, τον είδε, ενθουσιάστηκε και ζήτησε από την οικογένεια την άδεια να ψάξει να του βρει ομάδα. Μετά από αρκετές δοκιμές και απορρίψεις η Βιτόρια δέχτηκε να τον υπογράψει. Η παραμονή εκεί δεν κράτησε πολύ.

“Νομίζω ότι η δύναμη που έχει το σουτ μου ήταν κάτι σαν χάρισμα. Μικρός έσπαγα τα πάντα στο σπίτι με την μπάλα. Αλλά φυσικά δεν αρκεί μόνο η δύναμη, χρειάζεται και προπόνηση για να το εξελίξεις και να μπορείς να πετυχαίνεις το στόχο. Σε αυτόν τον τομέα προσπαθούσα να μάθω βλέποντας το πως σουτάρουν ο Αντριάνο και ο Ρομπέρτο Κάρλος.”

Ένας σκάουτερ μιας ιαπωνικής ομάδας τον εντόπισε σύντομα και στα 19 του ο Χουλκ άφηνε τους δικούς του και την πατρίδα του για να πάει να δοκιμάσει την τύχη του στην Ιαπωνία. Στα τρία χρόνια που έκατσε εκεί έβγαλε για πρώτη φορά χρήματα που του έμεναν στην τσέπη στο τέλος του μήνα, βοήθησε τους γονείς του να αγοράσουν δικό τους σπίτι και πήρε διάφορα μαθήματα από τον τόσο διαφορετικό τρόπο ζωής των Γιαπωνέζων. Περιγράφει ο ίδιος: “Την πρώτη μέρα που μετακόμισα ο γείτονάς μου ήρθε και κούρεψε το γκαζόν μπροστά από το σπίτι μου. Χωρίς να πει κουβέντα! Αργότερα μου είπαν ότι αυτό είναι μια συνηθισμένη κίνηση μεταξύ των Ιαπώνων. Μια χειρονομία καλωσορίσματος. Έμεινα άφωνος. Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο. Στη συνέχεια γίναμε φίλοι. Κανείς από τους δυο μας δεν μιλούσε αγγλικά αλλά βρήκαμε τρόπο να επικοινωνούμε. Ερχόταν να δει τους αγώνες μου, με πήγαινε εκδρομές και μου μάθαινε λίγα ιαπωνικά. Εγώ τον καλούσα για φαγητό και του μαγείρευα φασόλια, το αγαπημένο του βραζιλιάνικο πιάτο.”

Όταν προσαρμόστηκε στο νέο περιβάλλον ήρθαν και τα γκολ. Μαζί με αυτά έφτασαν και οι προτάσεις. Ένας άνθρωπος της Πόρτο τον παρακολουθούσε στενά όσο παστέλωνε ασταμάτητα με τη φανέλα της Τόκιο Βέρντι και οι Πορτογάλοι κινήθηκαν τελικά το 2008 για την απόκτηση του. Αυτή δεν ήταν και το πιο απλό πράγμα. Εκείνη την εποχή η ΦΙΦΑ επέτρεπε ακόμη σε επενδυτές, εταιρείες ή άλλα μη ποδοσφαιρικά πρόσωπα να κατέχουν ένα μέρος των δικαιωμάτων ενός παίκτη.

Η καριέρα αρκετών λατινοαμερικάνων επηρεάστηκε από αυτό το σύστημα πολυιδιοκτησίας. Παίκτες όπως ο Τέβες, ο Μαστσεράνο, ο Φαλκάο έμπλεξαν από μικροί με ατζέντηδες που συνεργάζονταν με επενδυτές οι οποίοι πόνταραν πολλά στα ανερχόμενα ταλέντα. Αυτά τα «αρπακτικά» είχαν τα κατάλληλα δίκτυα για να προωθήσουν τους παίκτες και να τους προτείνουν σε ομάδες, κάτι που δελέαζε αρκετές φτωχές οικογένειες που δεν θα μπορούσαν ποτέ να βρουν την άκρη μόνες τους. Χάρη στο ποσοστό τους πάνω στον παίκτη οι «μέτοχοι» είχαν λόγο στο πού θα πάρει μεταγραφή και στο πόσο θα κοστίσει. Γι’αυτό κι ένα μεγάλο ποσοστό από τα χρήματα που έδωσε η Πόρτο κατέληξε στις τσέπες κάποιων επενδυτών που δεν είχαν άμεση σχέση με το ποδόσφαιρο.

Στην Πορτογαλία ο Χουλκ έδειξε ένα μεγάλο μέρος των ικανοτήτων του. Παρά το ότι ήταν η πρώτη του εμπειρία σε ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα η αθλητικότητα, η δύναμη και η ευχέρεια του στο σκοράρισμα κέρδισαν γρήγορα την εκτίμηση των φιλάθλων. Στα τέσσερα χρόνια που φόρεσε τη φανέλα της Πόρτο πανηγύρισε ισάριθμα πρωταθλήματα, τρία κύπελλα, τρία σούπερ καπ και το σημαντικότερο όλων, ένα Γιουρόπα Λιγκ. Τα δε ατομικά του στατιστικά είναι σχεδόν σοκαριστικά για κάποιον που ως τότε είχε παίξει μόνο στο πρωτάθλημα Ιαπωνίας: Σε 169 παιχνίδια είχε συμμετοχή σε 142 γκολ!

Στην καλύτερη χρονιά του, τη σεζόν 2010-11, βρήκε δίχτυα 35 φορές και έδωσε 27 ασίστ σε όλες τις διοργανώσεις. Σε αυτή η Πόρτο κέρδισε το πρωτάθλημα, το Γιουρόπα Λιγκ, το κύπελλο και το Σούπερ Καπ με τους Χουλκ και Φαλκάο να κάνουν όργια στην επίθεση. Όταν ο Φαλκάο αποχώρησε το καλοκαίρι για την Ατλέτικο αρκετοί πίστεψαν πως η Πόρτο θα δυσκολευτεί πολύ να καλύψει το τεράστιο κενό του. Ο Χουλκ όμως μπάλωσε ικανοποιητικά την τρύπα με μια ακόμα γεμάτη σεζόν που κατέληξε με τον Βραζιλιάνο πρώτο σκόρερ της ομάδας και την Πόρτο ξανά πρωταθλήτρια.

Πώς αποστομώνεις μερικούς ρατσιστές στην κερκίδα μέσα σε δευτερόλεπτα

Το καλοκαίρι του 2012 η πρωταθλήτρια Ευρώπης Τσέλσι ενδιαφέρθηκε για την απόκτηση του. Οι συζητήσεις προχώρησαν και τα αγγλικά ΜΜΕ έγραφαν πως είναι θέμα χρόνου να κλείσει η μεταγραφή. Για λόγους που δεν έγιναν γνωστοί η συμφωνία χάλασε στο παρά πέντε. Οι φήμες λένε ότι οι τρεις πλευρές δεν τα βρήκαν στο οικονομικό. Κάποιες αναφέρουν ότι ήταν η Πόρτο αυτή που δεν ικανοποιήθηκε αλλά οι περισσότερες λένε πως το πρόβλημα εντοπίστηκε στους ανθρώπους του Χουλκ, χωρίς να διευκρινίζεται αν ήταν ο ατζέντης του ή κάποιοι άλλοι από τους «επενδυτές» που ζήτησαν μεγαλύτερο μερίδιο από την πίτα. Το ναυάγιο της μεταγραφής άλλαξε τη ρότα της καριέρας του. Στα 26 του και μετά από δυο εξαιρετικές χρονιές ήταν πανέτοιμος να δοκιμαστεί στο υψηλότερο επίπεδο. Αντ’αυτού ένα μήνα μετά εμφανίστηκε η Ζενίτ που έδινε τα λεφτά που ήθελαν όλοι. Η Πόρτο τον πούλησε για 60Μ και γέμισε τα ταμεία της.

Κάπου εκεί το όνομα του άρχισε να χάνεται σταδιακά από την επικαιρότητα, παρά το γεγονός ότι στα ευρωπαϊκά ματς της Ζενίτ έβρισκε συχνά-πυκνά τα δίχτυα. Με τον ίδιο τρόπο που πήγε στη Ρωσία μετακόμισε αργότερα και στην Κίνα, την εποχή που οι Κινέζοι έριχναν χρήμα στην ποδοσφαιρική αγορά. “Η πρόταση ήταν τόσο καλή που δεν μπορούσα να την αρνηθώ ούτε εγώ αλλά ούτε και ο πρόεδρος της Ζενίτ” λέει με ειλικρίνεια ο ίδιος. Σε αυτή την 8ετια σε Ρωσία και Κίνα συνέχιζε να σκοράρει με χαρακτηριστική άνεση αλλά κανένας δεν έδινε πλέον σημασία.

Όλα αυτά μέχρι που ήρθε η πανδημία και μια πρόταση από την Ατλέτικο Μινέιρο. Στα 35 του είχε την ευκαιρία να γυρίσει στην πατρίδα του για να κλείσει αυτόν τον παράξενο κύκλο. Αυτό που δεν περίμενε πιθανόν κανείς ήταν ότι αυτός ο τύπος, που σε όλη του την καριέρα έδειχνε να ψάχνει το κάτι χαλαρό, στα ποδοσφαιρικά γεράματα θα είχε όρεξη να τα δώσει όλα στο βραζιλιάνικο πρωτάθλημα. “Όταν έφτασα εδώ, ο κόσμος δεν ήξερε πολλά για μένα ή ακόμα και για τα πρωταθλήματα στα οποία είχα αγωνιστεί” λέει ο ίδιος, “έβλεπαν τα νούμερα μου σε γκολ και δεν τα πίστευαν”.

Οι αμφιβολίες των οπαδών για το κατά πόσο θα βοηθήσει ένας 35αρης μισθοφόρος την ομάδα διαλύθηκαν γρήγορα. Πριν καν πατήσει στο χόρτο οι εξετάσεις που έκανε εντυπωσίασαν τους γιατρούς και τους προπονητές του. Τα νούμερα που κατέγραψε στα διάφορα τεστ δύναμης δεν τα είχε ξαναδεί κανείς τους. Πέρα από την απίστευτη δύναμη στα πόδια, που όλοι ήξεραν πως είχε από παλιά, το ποσοστό σωματικού λίπους του ήταν μόλις 9%, ένα νούμερο που επιβεβαίωνε πως ο παίκτης δεν έχει επ’ ουδενί παρατήσει το σώμα και κατ’επέκταση την καριέρα του.

Ο Χουλκ αποδείχτηκε ότι δεν είναι μόνο σωματικά «τερατάκι». Με μια εκπληκτική πρώτη σεζόν στην οποία έγραψε 36 γκολ και 13 ασίστ οδήγησε την Ατλέτικο Μινέιρο στην κατάκτηση του περιφερειακού πρωταθλήματος, του κυπέλλου Βραζιλίας αλλά και του πρωταθλήματος Βραζιλίας. Αυτό ήταν το πρώτο της πρωτάθλημα μετά από 50 χρόνια! Ταυτόχρονα έφτασε ως τα ημιτελικά του Λιμπερταδόρες, σε μια χρονιά-όνειρο για τον στερημένο κόσμο της. Αναμενόμενα, σάρωσε τα ατομικά βραβεία και μέσα σε ελάχιστο διάσημα απέκτησε φανατικούς θαυμαστές και μια θέση στους σύγχρονους θρύλους του συλλόγου.

Τα επόμενα χρόνια η ομάδα κατέκτησε άλλα τέσσερα περιφερειακά πρωταθλήματα και έφτασε πέρσι ως τον τελικό του Λιμπερταδόρες, όπου και έχασε από τη Μποταφόγκο. Σε αυτό το διάστημα ο Χουλκ σκοράρει σταθερά πάνω από 19 γκολ κάθε σεζόν ενώ ακόμα και φέτος, λίγο πριν κλείσει τα 39 του έχει 11 γκολ και 2 ασίστ σε 19 ματς, σε μια χρονιά που στόχος της Ατλέτικο Μινέιρο είναι να φτάσει ψηλά αυτή τη φορά στο Σουνταμερικάνα. Οι εκτελέσεις φάουλ του σε αρκετές περιπτώσεις έχουν γίνει viral, αφού σε κάποιες από αυτές η μπάλα φεύγει από τα πόδια του με ταχύτητες που τρομάζουν και τους πιο τολμηρούς αντιπάλους.

Όσοι τον έχουν παρακολουθήσει συστηματικά, ειδικά την περίοδο της Πόρτο, ισχυρίζονται ότι μπορούσε να πετύχει πολλά περισσότερα στην καριέρα του. Οι αριθμοί το επιβεβαιώνουν και δεν αναφερόμαστε στα 429 γκολ που έχει πετύχει συνολικά (έχει 0,8 γκολ+ασίστ/αγώνα σε όλη την καριέρα του!) ή σε αυτούς που έγραψε στην ανατολή αλλά σε αυτούς απέναντι στα «μεγάλα παιδιά», δηλαδή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Μιλάμε για έναν παίκτη που παίζοντας με την Πόρτο και τη Ζενίτ είχε σε 56 αγώνες 34 συμμετοχές σε γκολ (γκολ+ασίστ) στο Τσάμπιονς Λιγκ και σε 27 ματς 22 συμμετοχές σε γκολ στο Γιουρόπα Λιγκ. Όσο για την Πορτογαλία; Εκεί σε 99 παιχνίδια πρωταθλήματος είχε 99 συμμετοχές σε γκολ! Τουλάχιστον έστω και λίγο πριν το φινάλε ο Χουλκ βρήκε μια ομάδα με κόσμο και ιστορία για να αφήσει το στίγμα του και να αγαπηθεί για την προσφορά του.

Μερικά χαλαρά σουτάκια

blog.stoiximan.gr

BEST OF THEMASPORTS