Η προπονητική ενηλικίωση του Φρανκ Λάμπαρντ στην Κόβεντρι

Όσοι περνούσαν τον Φρανκ Λάμπαρντ για αποτυχημένο και υπερτιμημένο, μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσουν. Ανέλαβε την Κόβεντρι στη ζώνη του υποβιβασμού και τώρα την προετοιμάζει να παίξει στα πλέι-οφ ανόδου.

Ακολουθήστε μας στο Google news

Ο Μαρκ Ρόμπινς, γνωστός ίσως στους παλαιότερους κι από ένα σύντομο πέρασμά του από τον Πανιώνιο λίγο πριν το μιλένιουμ, δεν ήταν απλά ο τελευταίος προπονητής της Κόβεντρι πριν τον Φρανκ Λάμπαρντ. Κάθισε στον πάγκο της αρχικά τη σεζόν 2012/13 και το πρωτάθλημα της League One. Πήρε την ομάδα από 23η τον Σεπτέμβριο και μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου την έφτασε 8η. Έφυγε μόνον επειδή του παρουσιάστηκε η ευκαιρία να προαχθεί στην Χάντερσφιλντ της Τσάμπιονσιπ, όμως γύρισε στην Κόβεντρι τον Μάρτιο του 2017. Δεν κατάφερε να σώσει την κατηγορία, υποβιβάστηκε στην League Two, όμως από τότε και μέχρι την απόλυσή του τον περασμένο Νοέμβριο, χάρισε στην ομάδα των Δυτικών Μίντλαντς δύο ανόδους πίσω στην Τσάμπιονσιπ. 

Ακόμη, το σύνολο του Ρόμπινς έφτασε δύο φορές κοντά στο να γράψει πρωτοσέλιδα, υστέρησε όμως στις λεπτομέρειες. Το 2023, με τον Βίκτορ Γκιοκέρες στο ρόστερ της, έχασε στα πέναλτι το εισιτήριο για την Πρέμιερ Λιγκ από τη Λούτον. Μία χρονιά μετά, τα πέναλτι στο Γουέμπλεϊ της έπαιξαν ξανά σκληρό παιχνίδι, χάνοντας από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ την ευκαιρία να αγωνιστούν στον μεγάλο τελικό του FA Cup, ύστερα από ένα χορταστικό παιχνίδι που ήρθε 3-3 και μία… συζητήσιμη απόφαση του VAR να ακυρώσει νικητήριο γκολ της Κόβεντρι στην εκπνοή της παράτασης.

 

Δυστυχώς όμως για τον Ρόμπινς, η συνεισφορά του στον σύλλογο δεν ήταν αρκετή για να τον κρατήσει στον πάγκο όταν φέτος τα αποτελέσματα άρχισαν να στραβώνουν. Μετά από μόλις τρεις νίκες στα 14 πρώτα παιχνίδια του πρωταθλήματος και τη 17η θέση στην Τσάμπιονσιπ, αναγκάστηκε να αποχωρήσει (βρίσκεται πια στη Στόουκ), για να αναλάβει αργότερα ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Τσέλσι και φιναλίστ της Χρυσής Μπάλας του 2005, Λάμπαρντ.

Στο βιογραφικό του πρώην αρχηγού των «Μπλε» του Λονδίνου μπορεί κανείς να βρει επιτυχίες για να υποστηρίξει την επιλογή του. Οδήγησε την Ντέρμπι Κάουντι στον τελικό των πλέι-οφ της Τσάμπιονσιπ το 2019, έβγαλε στο Τσάμπιονς Λιγκ την Τσέλσι σε μια περίοδο πειραματισμού με πολλούς νεαρούς παίκτες στην ενδεκάδα και έσωσε την Έβερτον από τον υποβιβασμό το 2022. Δεν κατάφερε να στεριώσει όμως σε κάποια θέση, κι έπειτα από ένα δεύτερο, προσωρινό και πολύ φτωχό πέρασμα από το Στάμφορντ Μπριτζ (μία νίκη σε έντεκα παιχνίδια), το καλοκαίρι του 2023 έκανε ένα διάλειμμα από την προπονητική, περιορίζοντας τις εμφανίσεις του στον ποδοσφαιρικό κόσμο από τον ρόλο του σχολιαστή για το BBC.

Ταυτόχρονα, πολλοί παίκτες της γενιάς του Λάμπαρντ, ποδοσφαιριστές που έφτασαν σε κορυφαίο επίπεδο στο χορτάρι, δυσκολεύονται να καθιερωθούν προπονητικά. Ο Στίβεν Τζέραρντ, που αρκετοί φίλοι της Λίβερπουλ τον έβλεπαν ως τον φυσικό διάδοχο του Γιούργκεν Κλοπ, χάρη και στις επιδόσεις του στον πάγκο της Ρέιντζερς, απέτυχε στην Άστον Βίλα, διάλεξε να συνεχίσει στην Σαουδική Αραβία, χωρίς όμως να πετύχει ούτε στην Αλ-Ετιφάκ. Αποχώρησε κοινή συναινέσει τον Ιανουάριο.

Σε ένα ακόμη πιο πασιφανές παράδειγμα, ο Γουέιν Ρούνεϊ είχε καταστροφικά περάσματα από την Ντέρμπι Κάουντι, την Μπέρμιγχαμ Σίτι, και πιο πρόσφατα την Πλίμουθ Αργκάιλ. Νέοι προπονητές με βαριά βιογραφικά ως ποδοσφαιριστές βρίσκουν πολύ πιο εύκολα δουλειά σε υψηλό επίπεδο, έχοντας όμως να διαχειριστούν σαφώς περισσότερες απαιτήσεις και λιγότερο χρόνο για να τις πετύχουν, συγκριτικά πάντα με την έλλειψη εμπειρίας τους στους πάγκους.

Ο Λάμπαρντ αξιοποίησε το διάστημα της απουσίας του για να ανασυγκροτηθεί, και να γυρίσει πιο έτοιμος στην προπονητική. Δεν ήθελε να ξεχαστεί το όνομα του, ούτε να επαναπαυθεί σε όσα έχει καταφέρει. Είχε ήδη απορρίψει κάποιες προτάσεις, πριν αποδεχτεί τη δουλειά στην Κόβεντρι. «Ο κόσμος λέει, “Δεν χρειάζεται να δουλέψεις”, αλλά είμαι 46 χρονών. Μου αρέσει να δουλεύω. Δεν είναι οικονομικό θέμα. Είναι ότι μου αρέσει να το κάνω».

Πέραν του BBC, προσέγγισε τη δουλειά του σαν νέος και ενθουσιώδης μαθητής, έτοιμος να διδαχθεί από τους εμπειρότερους: «Καθώς αποκτάς μεγαλύτερη εμπειρία στο παιχνίδι, αντιλαμβάνεσαι ότι πρέπει να εμπιστεύεσαι ανθρώπους που είναι καλύτεροι από εσένα σε συγκεκριμένα πράγματα, θέλω όμως να είμαι εγώ αυτός που αποφασίζει την τακτική της ομάδας και τον τρόπο που θα έχει η προπόνηση. Το λατρεύω αυτό».

Η απουσία από τους πάγκους σίγουρα δίνει την δυνατότητα σε κάποιον να παρατηρήσει την εξέλιξη του παιχνιδιού από μια ασφαλή απόσταση, χωρίς την καθημερινή πίεση ενός απαιτητικού πάγκου. Δηλώνει πως τον ενδιαφέρει πώς αλλάζει και εξελίσσεται το παιχνίδι, τι κάνει η Μπόρνμουθ με το πρέσινγκ της ή πως αλλάζει η Άστον Βίλα τον Ουνάι Έμερι. Σε αυτό το κλίμα, συναντήθηκε το φθινόπωρο με τον Πεπ Γκουαρδιόλα. «Πέρασα μερικές μέρες στη Σίτι και ήμουν απλά εντυπωσιασμένος από το πως απασχολούνταν στο προπονητικό κέντρο με τους παίκτες. Αυτό ακριβώς θέλω να γίνω κι εγώ, κάτι τέτοιο. Ποια είναι η δική μου εκδοχή του να είμαι συνεχώς εκεί, δίπλα στους παίκτες και να βιώνω τα πάντα;».

Η πρόταση της Κόβεντρι ήρθε λίγες εβδομάδες μετά. Ο Ρόμπινς είχε απομακρυνθεί τρεις εβδομάδες νωρίτερα, όμως η ομάδα δεν είχε σημειώσει κάποια νίκη έκτοτε. Το μόνο που χώριζε τον σύλλογο από τις θέσεις του υποβιβασμού ήταν δύο ταπεινοί πόντοι. Είναι η δεύτερη φορά που ο Λάμπαρντ αναλαμβάνει ομάδα στα μισά της σεζόν, μετά την Έβερτον. «Το να έρχεσαι στη μέση της σεζόν φέρνει πολλές προκλήσεις που πρέπει γρήγορα να αντιμετωπίσεις και να διορθώσεις. Πρέπει να γνωρίσεις γρήγορα τους παίκτες, να καταλάβεις τόσο τα άτομα όσο και την ομάδα σαν σύνολο. Χρειάζεσαι την αποδοχή των παικτών και θέλεις να τους κερδίσεις με καλή προπόνηση και σαφήνεια στο μήνυμα που θέλεις να τους περάσεις».

Fast forward στο σήμερα, και η Κόβεντρι καλπάζει προς άλλη μια συμμετοχή στα πλέι-οφ για το μεγάλο εισιτήριο της Πρέμιερ Λιγκ. Η αρχή του Λάμπαρντ δεν ήταν εντυπωσιακή, σώζοντας την ισοπαλία εντός έδρας από την Κάρντιφ με ένα πέναλτι στο 88ο λεπτό, σημείωσε όμως τρεις νίκες πριν την αλλαγή του έτους, κόντρα σε Μίλγουολ, Χαλ και Πλίμουθ. Από τις 18 Ιανουαρίου και μέχρι τις 8 Μαρτίου, κέρδισε εννέα από τους δέκα αγώνες που αγωνίστηκε, χάνοντας μόνο από την πρωτοπόρο Λιντς. Η τελευταία φορά που βρέθηκε σε μία τόσο σταθερή φόρμα ήταν το μακρινό 1969/70 στην τότε Πρώτη Κατηγορία. 

Έπειτα ήρθαν κάποιες ήττες ακόμη, ξεκινώντας από την πρώην ομάδα του Λάμπαρντ, την Ντέρμπι, ωστόσο στην Κόβεντρι είχαν ήδη αρχίσει να επαναπροσδιορίζουν τους στόχους της σεζόν. Ο κίνδυνος του υποβιβασμού ήταν παρελθόν κι έδωσε τη θέση του σε φιλοδοξίες ανόδου – η Κόβεντρι πρόλαβε να φτάσει μέχρι και την 5η θέση, που οδηγεί στα πλέι-οφ ανόδου. Την στιγμή της συγγραφής βρίσκεται 6η, με μόλις μία αγωνιστική να απομένη. Οι πιθανότητες που έχει για να διεκδικήσει την άνοδο μετά την 46η αγωνιστική φαίνεται να είναι πολλές, έστω κι αν προέρχεται από ένα κακό σερί δύο συνεχόμενων ηττών.

Σε αυτή την προσπάθεια ο Λάμπαρντ έχει να ευχαριστήσει και πολλούς παίκτες που φοράνε φέτος τη γαλανή φανέλα της Κόβεντρι. Ο Αμερικανός επιθετικός Χάτζι Ράιτ είναι από το 2023 η ακριβότερη μεταγραφή της ιστορίας του συλλόγου, στα εννιά εκατομμύρια λίρες. Παρότι αναγκάστηκε να μείνει για μήνες εκτός δράσης λόγω τραυματισμού, παραμένει ο πρώτος σκόρερ με δώδεκα τέρματα. Μάλλον δεν ξέχασε την ομάδα που τον κράτησε μακριά από την αγωνιστική δράση και στον αγώνα του δεύτερου γύρου, όταν ήρθε η Σάντερλαντ στο Κόβεντρι, την φιλοδώρησε με τρία γκολ, στο πρώτο του χατ-τρικ για την Κόβεντρι!

Το ρόστερ έχει επίσης τον 23χρονο μέσο Τζακ Ρουντόνι, πρωτοπόρο στις ασίστ με δώδεκα, τον Ιάπωνα εξτρέμ Τατσουχίρο Σακαμότο και τον Ολλανδό ακραίο μπακ Μιλάν βαν Έβικ, με τη μεγαλύτερη χρηματιστηριακή αξία ανάμεσα στους παίκτες. Όλοι αυτοί οι ποδοσφαιριστές βρίσκονταν ήδη στα αποδυτήρια της ομάδας όταν ανέλαβε προπονητής ο Λάμπαρντ. Στην μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου, αυτός έφερε τον αμυντικό μέσο Ματ Γκράιμς από τη Σουόνσι, και τον 33χρονο επιθετικό Τζέιμι Πάτερσον από την αμερικανική Σάρλοτ – σκόραρε το πρώτο του γκολ, και μοναδικό του αγώνα, ένα πλαγιαστό βολέ στο 94ο λεπτό ενάντια στην Πόρτσμουθ στις αρχές Απριλίου.

Η επιτυχία του Λάμπαρντ στην Κόβεντρι, έστω και πρώιμη ακόμα, δίνει έναν τόνο εξιλέωσης και δικαίωσης προς τον ίδιο και τη γενιά του, ανάμεσα σε ποδοσφαιριστές παγκόσμιας κλάσης που επέλεξαν να μετά την απόσυρσή τους να κάτσουν στον πάγκο (κάτι που μάλλον δεν συνέβαινε πολύ συχνά όσο αγωνίζονταν). Τα αρκετά παραδείγματα συναδέλφων του που δεν έχουν βρει άμεση επιτυχία στον νέο ρόλο τους, όπως συνέβη και στον ίδιο, στηρίζουν μεν το επιχείρημα της δυσκολίας να μεταφερθεί το ταλέντο κι η ικανότητα του ποδοσφαιριστή στη θέση του προπονητή, φέρνουν όμως στην επιφάνεια και την πτυχή της πίεσης που βιώνουν αυτοί οι επαγγελματίες, και τις προσδοκίες που χτίζονται καθώς τους ρίχνουν στο σημείο όπου βλέπει ο περισσότερος κόσμος.

Στην πέμπτη του δουλειά και σε μια προχωρημένη ηλικία πλέον, ο Λάμπαρντ έχει μια πιο ξεκάθαρη ιδέα για το τι προπονητής θέλει να είναι. «Όταν άρχισα να προπονώ, όλοι μιλούσαν για τη φιλοσοφία σου και την ιδέα σου και έλεγαν ότι “πρέπει να έχεις μια φιλοσοφία και πρέπει να επιμείνεις σε αυτήν”. Εγώ δεν ήμουν ποτέ αυτής της σχολής. Αυτό που έμαθα στη δουλειά μου είναι ότι έχεις μεν φιλοσοφία, αλλά πρέπει και να βασίζεται στους παίκτες και την ομάδα στην οποία βρίσκεσαι. Πήγα στην Έβερτον, για παράδειγμα, έχοντας μια ιδέα για το πώς ήθελα να παίξω. Έχεις μια ιδέα απ’ έξω για το πώς είναι μια ομάδα, αλλά ποτέ δεν ξέρεις μέχρι να δουλέψεις μαζί της και να αντιμετωπίσεις διαφορετικές προκλήσεις, είτε πρόκειται για τραυματισμούς είτε για παίκτες που δεν είναι αυτό που νομίζεις».

Κι αυτή την φορά, όντως φαίνεται να δουλεύει. «Για να είμαι ειλικρινής, η πρώτη εξάδα φαινόταν πολύ μακριά όταν ήρθα. Οι πρώτες εβδομάδες ήταν ασυνεπείς και δεν ξεχείλιζε ο τόπος από αυτοπεποίθηση. Περίμενα να έρθουν τα πράγματα έτσι; Όχι απαραίτητα. Είχα πίστη στην ομάδα; Ναι, ένιωθα ότι μπορούσαμε να φέρουμε αποτελέσματα αν συνεχίζαμε να δουλεύουμε, αλλά δεν πίστευα ότι θα έρθουν με τέτοια συνέπεια τόσο γρήγορα. Αλλά πρέπει να συνεχίσουμε. Λέμε το ίδιο πράγμα κάθε εβδομάδα: τη στιγμή που επαναπαύεσαι σε ένα καλό συναίσθημα, γίνεται δύσκολο σε αυτό το πρωτάθλημα». Ο ίδιος πάντως απολαμβάνει τώρα στιγμές με αυτούς που μόλις λίγους μήνες πριν ήταν οι πιο μεγάλοι του επικριτές, δηλαδή ο κόσμος της Κόβεντρι. Μερικοί εξ αυτών του ζήτησαν συγγνώμη που τον αμφισβήτησαν στην πρόσληψή του, κι αυτός μεταξύ άλλων τους ευχαρίστησε που στην τελευταία αγωνιστική έσπασαν το εντός έδρας ρεκόρ προσέλευσης. Φυσικά, οι πανηγυρικές «γροθιές στον αέρα» (fist-pumps) με φόντο τις κερκίδες μετά από νίκες της Κόβεντρι είναι μονίμως παρούσες.

Για μία προσωπικότητα σαν τον Λάμπαρντ, η Τσάμπιονσιπ φαντάζει ως ένα «ευχάριστο» διάλειμμα μακριά από τα έντονα φώτα στην Πρέμιερ Λιγκ, αλλά ταυτόχρονα κι απλά ένας προσωρινός σταθμός πριν γυρίσει στην κορυφή της πυραμίδας, όπου έχει συνηθίσει να βρίσκεται. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πως θα χειριστεί την ομάδα ο Λάμπαρντ τόσο στο σενάριο της ανόδου, όσο και στην περίπτωση που του δοθεί ένα ολόκληρο καλοκαίρι για να προσπαθήσει από την αρχή.

Η τελευταία φορά που η Κόβεντρι αγωνίστηκε στην Πρέμιερ Λιγκ ήταν το πολύ μακρινό 2001. Τότε είχαν υποβιβαστεί μαζί της η Μπράντφορντ και η… Μάντσεστερ Σίτι. «Θέλω η προσοχή να είναι στραμμένη σε μένα και στον σύλλογο, γιατί αυτό θα σημαίνει ότι τα πάμε καλά. Αν συνεχίσουμε να δουλεύουμε σωστά εδώ, θα έρθει περισσότερη προσοχή, θα έρθει περισσότερη κριτική. Αυτό είναι καλό».

egglezoi.gr

BEST OF THEMASPORTS