Τεντ Λάσο ή αλλιώς “Πόση Καλοσύνη να αντέξεις”;

Διαβάζεις για μια σειρά όπου ένας προπονητής αμερικάνικου ποδοσφαίρου, o Τεντ Λάσο, προσλαμβάνεται από μια ομάδα της Premier League (του κανονικού ποδοσφαίρου, του δικού μας, του ενός και μοναδικού) και σκέφτεσαι πως θα πρόκειται για μια χαζομαρούλα όπου πάνω-κάτω θα ξέρεις τι θα δεις και πώς θα νιώσεις: εύκολο γέλιο, χαμηλή ποιότητα, ελάχιστα νοήματα, κάτι για να περάσει ευχάριστα και γρήγορα η ώρα όταν τρως κάτι.

Ακολουθήστε μας στο Google news

Και το Τεντ Λάσο δεν είναι ΤΙΠΟΤΑ από όλα αυτά, εκτός φυσικά από τον κορμό της ιστορίας: όντως, ένας ξακουστός (για τον τρόπο που πανηγύρισε σε κάποια νίκη) κόουτς έρχεται κι αναλαμβάνει μια αγγλική ομάδα. Δεν θα σου κάνω spoil στο γιατί προσελήφθη και ποιοι ήταν οι σκοποί της ιδιοκτήτριας, αλλά σκοπεύω να σου πω ότι ακόμα και οι παραγωγοί της σειράς πόνταραν ακριβώς σε αυτήν την ψευδαίσθηση πως όλοι νόμιζαν πως ήξεραν πάνω-κάνω περί τίνος θα επρόκειτο η σειρά.

Και ταρακούνησαν όλον τον κόσμο. Και μας έκαναν να κλαίμε από τα γέλια όχι για κάποιο φθηνό αστείο αλλά γιατί δεθήκαμε με τις προσωπικότητες και όσα τους συμβαίνουν. Και μας έκαναν και να κλαίμε και κανονικά με κάποια κοινωνικά (και όχι μόνο) ζητήματα που θίγει η σειρά. Από πού να ξεκινήσω να παινεύω αυτή τη σειρά; Από τις βόλτες στα σοκάκια της Αγγλίας για να δεθεί με τον κόσμο (φοβερά τα τρία τυπάκια στην pub συν την εξαιρετική κυρία που πάντοτε σερβίρει), την κοινωνία και τους δημοσιογράφους και την περιήγηση σε μαγαζιά όπου δοκιμάζει κάθε λογής φαγητό, σε πικάντικες ιστορίες τόσο της αφεντικίνας του όσο και του ίδιου του Τεντ Λάσο (αλλά και του υπέροχου βοηθού του, Coach Beard);

Συνεχίζω με τις φοβερές προσωπικότητες εντός αποδυτηρίων, με πρώτο και καλύτερο τον Ρόι fucking Κέντ (που πολλοί νόμιζαν πως είναι…CGI) ο οποίος στη μισή σειρά γρυλίζει και στην άλλη μισή μας κάνει μαθήματα ντελικάτης συμπεριφοράς, τον Τζέιμι Ταρτ, το κλασικό ταγάρι που πάντοτε είχε περισσότερο ταλέντο από κάθε άλλον αλλά τελικά χαραμίζεται λόγω…εξωγηπεδικών ατασθαλιών, τον Ντάνι Ρόχας που είναι ό,τι πιο χαρούμενο και τρελαμένο με το ποδόσφαιρο (Spoiler alert: μέχρι για λίγο να σταματήσει να είναι) διότι FOOTBALL IS LIFE και τέλος τον Σαμ Ομπισάνια, μέσω του οποίου οι παραγωγοί της σειράς περνάνε τρομερά μηνύματα τόσο κατά του ρατσισμού όσο και πολιτικοκοινωνικά.

Φυσικά αξίζει εύφημος μνεία στον Νέιθαν, που από νεροκουβαλητής έγινε μέχρι και πρώτος προπονητής της ομάδας (άρα δηλαδή είναι το spirit animal όλων μας) καθώς και στην Κίλι που προσπαθεί να φτιάξει τις ζωές τόσο των συντρόφων της όσο και της μισής ομάδας, είτε πρόκειται για τον Τεντ Λάσο είτε για την ιδιοκτήτρια. Βέβαια, ως τώρα είπα πολλά χωρίς να πω απολύτως τίποτα.

 

Τα ονόματα άξιζαν να αναφερθούν για όσους έχουν ήδη δει τη σειρά. Τα ευτράπελα, τα κοινωνικά μηνύματα, οι δυνατές σκηνές, οι (ελάχιστες αλλά ωραίες) ποδοσφαιρικές στιγμές, το δέσιμο με τους πρωταγωνιστές είναι μόνο κάποιοι από τους λόγους για τους οποίους αξίζει να δεις αυτή τη σειρά. Ίσως ο πιο σημαντικός; Οι αθεόφοβοι έβγαλαν Χριστουγεννιάτικο επεισόδιο στις 13 Αυγούστου, το είδα με 36 βαθμούς έξω και πιστέψτε με, ήταν ό,τι πιο όμορφο είχα ανάγκη να δω εκείνο το καλοκαίρι!

 

Και ενώ όλα πήγαιναν υπέροχα και οι πρώτες 2 σεζόν ήταν εξαιρετικές, έρχεται η 3η σεζόν του Τεντ Λάσο και τα αποδομεί όλα. Τρομακτικά προχειροφτιαγμένο σενάριο, απίστευτα ηλίθιες οι συμπεριφορές των πρωταγωνιστών και απλά καλοσύνη για την καλοσύνη. Οι πράξεις των πρωταγωνιστών δεν έχουν καμία σχέση με το τι έκαναν ως την προηγούμενη μέρα, αρκεί να υπάρχουν καλές πράξεις. Το αποκορύφωμα φυσικά είναι το lore του Νέιθαν, ο οποίος γίνεται από ένας εξαιρετικός Χλαπάτσας, δηλαδή υπέρτατα έξοχος villain, σε κάποιον που ξαφνικά τρώει επιφοίτηση και πάει πάλι πίσω στα παλιά λημέρια, γιατί έτσι, χωρίς καμία λογική εξήγηση.

 

Η 3η σεζόν καταφέρνει και χαλάει ότι έχτιζαν οι πρώτες 2 σεζόν. Πάντα υπήρχε το feelgood αίσθημα και οι πράξεις καλοσύνης αλλά στην 3η σεζόν το κριντζόμετρο τερματίζει. Άμα δεν είστε ψυχαναγκαστικοί με το να τελειώνετε ό,τι αρχίσατε, ΜΗΝ δείτε την 3η σεζόν. Και μάλλον θα σας πούμε να μη δείτε την 4η σεζόν του Τεντ Λάσο, που θα βγει το 2026.

 

Στην τελική πάντως, μιλάμε για μια σειρά που μπορεί να τη δει ο καθένας, ακόμα κι αν δεν έχει καμία σχέση με το ποδόσφαιρο. Το Τεντ Λάσο δεν είναι για τους ποδοσφαιρόφιλους, είναι για αυτούς που αγαπούν τη ζωή με όλα της τα στραβά κι ανάποδα και για εκείνους που σε κάθε ευκαιρία μπορούν να βρουν (ή έχουν ανάγκη να βρουν) το καλό μέσα στα κακά του κόσμου.

cult24.gr

BEST OF THEMASPORTS