Σκοτ Σκάιλς: Τρία κουτιά έξω από το Λάνσινγκ, στο Μίσιγκαν

Υπάρχουν τρεις κατηγορίες νεαρών παικτών που μένουν γενικότερα στο κουρμπέτι.

Ακολουθήστε μας στο Google news

Εκείνοι που αντιλαμβάνονται ότι έχουν μέλλον και τα δίνουν όλα στις προπονήσεις, ώστε να κυνηγήσουν τα όνειρά τους. Εκείνοι που αντιλαμβάνονται ότι δεν έχουν και επικεντρώνονται στο θεωρητικό κομμάτι, ώστε να γίνουν προπονητές. Και ο Σκοτ Σκάιλς.

Ήταν (και το ήξερε εξαρχής) και μεγάλος μπασκετμπολίστας, θα γινόταν (και το δούλευε επιμελώς) και μεγάλος κόουτς. Γι’ αυτό από τα κολεγιακά του χρόνια, όταν στο Ιστ Λάνσινγκ εμφάνιζε νούμερα που δεν είχε εμφανίσει ούτε ο Μάτζικ Τζόνσον με το τοπικό Μίσιγκαν Στέιτ, είχε φροντίσει να δημιουργήσει τα δικά του plays. Να καταγράψει τις δικές του τεχνικές ιδέες.

Λίγο νοτιότερα, στο πατρικό του στην (πολιτεία της) Ιντιάνα, άρχισε να αρχειοθετεί τα σχετικά ντοσιέ και τετράδια μέσα σε κούτες. Ενόσω εξελισσόταν σε έναν από τους καλύτερους παίκτες του ΝΒΑ, πραγματοποιώντας και το άσπαστο έως σήμερα ρεκόρ ασίστ σε έναν αγώνα, εμπλούτιζε τις σημειώσεις του. Και σε κάθε επίσκεψη στην ιδιαίτερη πατρίδα του, ανανέωνε το αρχείο του.

Όταν έφτασε το πλήρωμα του χρόνου, ήταν πιο έτοιμος από οποιονδήποτε άλλον για τη μετάβαση στον πάγκο. Ακόμα κι αυτός ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είχε γίνει από τη μία μέρα στην άλλη προπονητής από παίκτης. Ο επίσης πλέι μέικερ Αμερικανός έγινε στην… ίδια νύχτα. Νύχτα σαλονικιώτικη, ως μέλος του ΠΑΟΚ, όταν του τηλεφώνησε ο Λάκης Αλεξόπουλος. Ο ίδιος είχε βγάλει εισιτήριο επιστροφής το πρωί. Δεν πρόκανε να πάει στο αεροδρόμιο.

Ο άνθρωπος που έφυγε από μία προπόνηση του «Δικεφάλου του Βορρά» ως παίκτης του και πήγε στην επόμενη ως πρώτος προπονητής του, συνιστά ξεχωριστή περίπτωση. Ακόμα και για τα δεδομένα των ΗΠΑ.

Διάφορα ρεκόρ στα μικράτα του, μια γεμάτη δεκαετία στο ΝΒΑ με διψήφιο μέσο όρο πόντων και χρονιές που άγγιζε ανάλογο στις τελικές πάσες, άλλη μιάμιση δεκαετία χεντ κόουτς στον “άλλον πλανήτη”.

Κι όμως ο ίδιος έδειχνε σωματικά, ακόμα και φυσιογνωμικά, τόσο γήινος…

Skiles’ skills

Στην μπασκετοπολιτεία (πώς λέμε μπασκετούπολη;) της Ιντιάνα, η Λα Πορτ είναι μια κωμόπολη ελάχιστα κάτω από τη νότια όχθη της τεράστιας λίμνης Μίσιγκαν. Σε αυτή γεννιέται ο Σκοτ Άλεν Σκάιλς Σίνιορ στις 5 Μαρτίου του 1964. Σε μια ακόμα μικρότερη, το Πλίμουθ, μεγαλώνει και ονειρεύεται να γίνει μπασκετμπ… χμ, γράψτε λάθος, κόουτς.

Από την τρυφερή ηλικία των επτά ετών προσπαθεί να μπει στο μυαλό προπονητών, παρακολουθώντας στην ασπρόμαυρη τηλεόραση αγώνες. Είναι καλός και με την μπάλα στα χέρια. Τόσο καλός που στα 18 του οδηγεί το ομώνυμο χάι σκουλ (Πλίμουθ) στην κατάκτηση του πολιτειακού τίτλου, βάζοντας 56 πόντους σε ένα παιχνίδι και μόνο… 39 στον Τελικό με το Γκάρι Ρούζβελτ.

Δικό του καλάθι έχει στείλει τον αγώνα στην παράταση και το Λύκειό του γίνεται το πιο μικρό που τερματίζει πρώτο στην Ιντιάνα από το 1954 και το Μιλάν χάι σκουλ. Η πληροφορία δεν είναι τόσο άχρηστη όσο δείχνει. Πρόκειται για το σχολείο που είχε σταθεί η αφορμή για το σενάριο των «Hoosiers». Της πιο γνωστής, πιο άρτιας και συνάμα συγκινητικής ταινίας με θέμα το μπάσκετ -και με πρωταγωνιστή τον Τζιν Χάκμαν.

Ο άνθρωπός μας είναι ένας πανούργος πλέι μέικερ που μοιράζει φαντεζί πάσες πίσω από την πλάτη και κοιτάζοντας αλλού, σπάζοντας άμα λάχει ταυτόχρονα και τη μέση.

Δεν βοηθιέται από τα μόλις 185 εκατοστά του και την ανύπαρκτη αθλητικότητα, αλλά είναι πολύ πιο γρήγορος απ’ όσο δείχνει με μια πρώτη ματιά.

Το μυαλό του σίγουρα στροφάρει ακόμα πιο γρήγορα. Βλέπει δυο-τρεις κινήσεις μπροστά, ενορχηστρώνει μαεστρικά επιθέσεις, βάζει με συνέπεια την μπάλα στο καλάθι.

Συντρίβει σχεδόν όλα τα ρεκόρ του σχολειού του και δεν διστάζει να πει το «yes» στους Σπάρτανς του Μίσιγκαν Στέιτ. Δεν έχουν περάσει παρά τρία χρονάκια, απ’ όταν φορούσε τη φανέλα τους κοτζάμ Μάτζικ Τζόνσον, χαρίζοντάς τους και τον τίτλο. Ο… δύο κεφάλια κοντύτερος, Σκάιλς, γεμίζει τα παπούτσια του και τους επαναφέρει στο τελικό τουρνουά του NCAA, φτάνοντας το 1986 και μέχρι το «Sweet Sixteen».

Σπάει και στο Ιστ Λάνσινγκ διάφορα ρεκόρ, άλλωστε αποφοιτά ως ο πρώτος σκόρερ της ιστορίας τους και διατηρεί μέχρι σήμερα εκείνο για τους περισσότερους πόντους σε μια σεζόν. Μετά το πέρας της πρώτης του, έχει κληθεί στην Εθνική ΗΠΑ και στέφεται Πρωταθλητής Κόσμου U19 στην Ισπανία.

Βάζει 11.1 πόντους στο Μουντομπάσκετ, κατά σύμπτωση ο πανομοιότυπος μέσος όρος του αργότερα στο ΝΒΑ, γνωρίζει και τον Γουόλτερ Μπέρι, με τον οποίον θα γίνει για μερικούς μήνες συμπολίτης στη Θεσσαλονίκη. Ο βασικός πάντως πάουερ φόργουορντ εκείνης της ομάδας και συνάμα αστέρας της είναι ο Μπακ Τζόνσον. Του Απόλλωνα Πατρών κατόπιν, του Ηρακλή, της Δάφνης, του Περιστερίου.

Ανοίγει φτερά για το ΝΒΑ ο λευκός γκαρντ, μέσω του… ναρκοντράφτ του 1986. Ξέρετε, εκείνο με τον Λεν Μπάιας, ο οποίος γιόρτασε την επιλογή του στο Νο.2 με θανατηφόρα δόση κοκαΐνης, με τον Ρόι Τάρπλεϊ και με άλλα κακά παιδιά, τα οποία έκαναν πρωτίστως κακό στην υγεία τους. Παρεμπιπτόντως, και ο Σκάιλς είχε προλάβει να αγαπήσει τη μαριχουάνα (και το όνομά του είχε συνδεθεί και με χρήση κόκας), κάνοντας και μερικές μέρες φυλακή, όταν παραβίασε μια αναστολή.

Οι τριάκοντα ιστορικές ασίστ

Επιλέγεται στο Νο.22 δαύτος, πίσω από πέντε παίκτες που θα έρθουν επίσης στην Ελλάδα και μπροστά από άλλους 16 που θα γνωρίσουμε στα μέρη μας -χώρια το πικ ενός άλλου ΠΑΟΚτσή, ονόματι Παναγιώτης Φασούλας. Ο Σκάιλς παίζει λίγο στη ρούκι σεζόν του στο Μιλγουόκι και ανταλλάσσεται για τον ψηλό Γκάρι Λέοναρντ (που θα κλείσει μικρός την καριέρα του, σε Περιστέρι και Μίλωνα).

Νέος του σταθμός το 1987 η Ιντιάνα. Γυρίζει στα πάτρια εδάφη, στη δεύτερη χρονιά εκεί ξεκινάει 13 φορές στη βασική πεντάδα. Αυτό ήταν. Αποδεικνύει πως είναι μια μικρή ιδιοφυΐα στο μοίρασμα της μπάλας, λίρα εκατό από τη γραμμή. Σουτάρει βολές με πάνω από 90% και παραμένει δεκαετίες αργότερα στις παρυφές του Top 10 των ευστοχότερων όλων των εποχών με το 88.9% της καριέρας του. Πηγαίνοντας στο Ορλάντο είναι σταθερός και στο 40% στα τρίποντα.

Πατάει δυνατά και με τζαμπ σουτ εκτελεί από μέση και μακρινή απόσταση, δεν φοβάται τα ντράιβ απέναντι σε θηρία.

Το… πιο άγριο άλλωστε το έχει με το μέρος του. Οι Μάτζικ επιλέγουν πρώτο-πρώτο το 1993 τον Σακίλ Ο’Νιλ και οι λόμπες του κοντού στον ψηλό δίνουν και παίρνουν. Τότε ακριβώς σημειώνει το career high των 9.4 ασίστ.

Στην πρώιμη εποχή των παιχνιδιών στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και στα… ουφάδικα, σαρώνει το «NBA Jam». Αν είστε της συγκεκριμένης ηλικίας, θα θυμάστε ότι το δίδυμο του Ορλάντο απαρτιζόταν από τον Σακ και τον Σκάιλς…

Με την έλευση και του Πένι Χάρνταγουεϊ, ο τελευταίος θα ζήσει το 1994 τα δύο πρώτα και συνάμα τελευταία του παιχνίδια σε πλέι οφ. Ο νεαρός αστέρας της περιφέρειας ξεκινάει αρχικά στο “2”, μα σύντομα εκτοπίζει στο “1” από βασικό τον Σκάιλς και αυτός πηγαίνει στην Ουάσινγκτον, για να κλείσει αμέσως μετά την παρουσία του στην κορυφαία λίγκα με τη φανέλα των Σίξερς. Έχει προλάβει βέβαια να μπει για πάντα στη λίστα των μεγάλων ρεκόρ.

Δύο μέρες προτού φύγει το 1990, ο -φύσει και θέσει- “άσος” του συλλόγου της Φλόριντα φεύγει από την Orlando Arena, αφήνοντας τους πάντες με το στόμα ανοιχτό. Είναι 30 Δεκεμβρίου και μοιράζει ισάριθμες ασίστ στο 155-116 επί των Νάγκετς. Ναι, 30. Ολογράφως, τριάντα. Επίδοση ακατάρριπτη, άλλωστε στον 21ο αιώνα δεν έχει βρεθεί ακόμη ΝΒΑer να δώσει έστω περισσότερες από 25 σε ένα ματς.

Με προσωπικό αντίπαλο τον επίσης κατοπινό “Σαλονικιό”, Μαχμούντ Αμπντούλ-Ραούφ (Άρης), και έχοντας απέναντί του και τον Άντονι Κουκ του περάσματος από τον ΠΑΟΚ ήδη τη σεζόν 1989-1990, ο Σκάιλς άλλο που δεν θέλει με το run ‘n’ gun παιχνίδι που επιβάλλει ο τρελο-Πολ Γουέστχεντ, κόουτς του Ντένβερ. Μόνος του μοιράζει υπερδιπλάσιες ασίστ από εκείνες των «Σβώλων» (14). Κάνει μάγκα περισσότερο απ’ όλους τον Τέρι Κάτλετζ της 25άρας και του επίσης… μέλλοντος στον Άρη.

Αν αναρωτιέστε, το προηγούμενο ρεκόρ ήταν 29 τελικές πάσες. Από τον Κέβιν Πόρτερ. Απλή συνωνυμία με τον σύγχρονο ΝΒΑer που από σπόντα βρέθηκε κι εκείνος στον ΠΑΟΚ για μερικούς μήνες.

Lucky (Λάκη) strike

Τρίσποντη είναι η καραμπόλα που ντύνει προπονητή τον Σκάιλς στη Θεσσαλονίκη. Ο πιο βελτιωμένος παίκτης του ΝΒΑ από εκείνη τη σεζόν 1990-1991 (17.2 π. και 8.4 ασ., διαδέχτηκε στο βραβείο MIP τον Ρόνι Σεϊκέλι) προσγειώνεται το 1996 στη Μίκρα ώστε να ηγηθεί του ΠΑΟΚ μέσα στις τέσσερεις γραμμές.

Πράγματι, το κάνει σε ικανοποιητικό βαθμό. Τη χρονιά που έχουν ανοίξει τα σύνορα για τους κοινοτικούς, ο «Δικέφαλος του Βορρά» παίρνει… τεχνικό από τη συγκεκριμένη αγορά. Τον Γάλλο Μισέλ Γκομέζ, με τον οποίον ο Σκάιλς δεν τα βρίσκει και σύντομα κοντράρεται. Τον τρώει το σαράκι να ξεκινήσει προπονητική καριέρα, από την πρώτη στιγμή που δεν βρήκε ομάδα να συνεχίσει στο ΝΒΑ, επιπλέον οι ενοχλήσεις στον ώμο δεν λένε να υποχωρήσουν και παίζει με μεγαλύτερο αντίπαλο τον πόνο.

Αυτές είναι οι τρεις παράμετροι που ένα κρύο βράδυ, περασμένα μεσάνυχτα, τέλη Ιανουαρίου του ’97 οδηγούν τον Αμερικανό στην extreme αλλαγή ιδιότητας. Credit βέβαια, το μεγαλύτερο, στον Πρόεδρο Λάκη Αλεξόπουλο. Ο επιχειρηματίας στον τομέα των κατασκευών είναι που έχει την ιδέα να δώσει τον σμπάρο -μαζί με το χαρτί της απόλυσης- στον μεσιέ Γκομέζ και να κρατήσει στην ομάδα τον Αμερικανό, στρώνοντας για τα καλά μάλιστα μια σεζόν που έδειχνε να εκτροχιάζεται (το δεύτερο τρυγόνι).

Με τον Μπάνε Πρέλεβιτς κάτοικο Μπολόνιας από το καλοκαίρι και τον Πέτζα Στογιάκοβιτς να τραυματίζεται στη συντριβή-αποκλεισμό 84-60 από την Μπένετον στο Τρεβίζο για τους «16» του Κυπέλλου Korać, η κατάσταση πια είναι οριακή.

Εκεί που η ντίβα πάνω στο παρκέ βλέπει την ευκαιρία να την κάνει για την πατρίδα του, εκφράζοντας για μία ακόμα φορά στο αφεντικό παράπονα για τη χρησιμοποίησή του, ο Πρόεδρος βλέπει την ευκαιρία να ταρακουνήσει για τα καλά τους πάντες.

Ξέρει ότι ο Αμερικανός είναι θέμα χρόνου να κάτσει σε πάγκο του ΝΒΑ και τον πείθει να ξεκινήσει εδώ την πορεία του ως προπονητής. Ο πλέι μέικερ των 14.7 πόντων και 3.8 ασίστ στο Korać βάζει σακάκι, επιλέγει για… αντικαταστάτη του στο ρόστερ τον γοργοπόδαρο Ντελ Ντεμπς και ψηλώνει το σχήμα. Στο “1” αναλαμβάνει για τα καλά ο Νίκος Μπουντούρης, από πίσω ξεπετάγεται ο Σωτήρης Νικολαΐδης.

Ξεπετάγεται και ο ΠΑΟΚ, ο οποίος από έκτος στην κανονική περίοδο της Α1 (και αναγκασμένος εξαιτίας των 11 ηττών του να περάσει από μπαράζ για να μπει στα πλέι οφ) ξαναβγαίνει ως τρίτος στο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Πώς; Αποκλείοντας με μειονέκτημα έδρας στους προημιτελικούς τον Πρωταθλητή Ευρώπης του ’96, Παναθηναϊκό! Με το “ασπρόμαυρο” 2-1, οι «Πράσινοι» υποχρεώνονται σε μονοετή “εξορία” στο Κυπελλούχων.

«Ο κύριος Σκάιλς είναι ΠΑΟΚτσής (sic). Αγάπησε τη Θεσσαλονίκη, αρνήθηκε επί μήνες τρία μικρά παιδιά που τον περίμεναν στην Αμερική και απάντησε με έργα στην ειρωνεία που κάποιοι εκδήλωσαν για την απόφασή μου να τον χρίσω τεχνικό», κόμπαζε με το δίκιο του μετά και το 3-1 στους μικρούς τελικούς με το ισχυρό Περιστέρι (εξίσου με ντεζαβαντάζ έδρας) ο διοικητικός ηγέτης της τετραετίας 1996-2000.

Ρεβάνς με Σακίλ, ανάδειξη Φουρνιέ

Το Διαδίκτυο είναι στα σπάργανα ακόμα και στις ΗΠΑ, εντούτοις τα νέα ταξιδεύουν γρήγορα. Οι συμπατριώτες του μαθαίνουν τα καθέκαστα. Ίσως όχι λεπτομέρειες, όπως το ότι στο ντεμπούτο του ο Σκάιλς ήταν παίκτης-προπονητής και με 21 πόντους (και τον νεαρό Κώστα Φλεβαράκη να κοουτσάρει, όσο ο… προϊστάμενος ήταν μέσα στις τέσσερεις γραμμές) παραλίγο να νικήσει την ΑΕΚ του Γιάννη Ιωαννίδη… Όπως το ότι τον Πανιώνιο τον νίκησε αμέσως μετά στη Νέα Σμύρνη και εξώθησε τον Βλάντο Τζούροβιτς σε παραίτηση…

Ο ξανθομάλλης με τη φαλακρίτσα έχει φάει στη… γωνία στα μέρη μας τους Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου και Σούλη Μαρκόπουλο. Στα δικά του μέρη έχει πια να ανταγωνιστεί κορυφαία ονόματα της προπονητικής. Δεν μασάει. Συμβουλεύεται για μία ακόμα φορά τις σημειώσεις του στο πατρικό του, βρίσκει αμέσως δουλειά στο Φοίνιξ και το 1999, οπότε ο Ντάνι Έιντζ επιλέγει να αφοσιωθεί στην οικογένειά του, η λύση είναι προφανής.

Σε ηλικία 35 ετών ο Σκάιλς γίνεται ο νεαρότερος χεντ κόουτς στο ΝΒΑ.

Με τη νέα του ιδιότητα επικεντρώνεται περισσότερο στην άμυνα και οι Σανς εκτοξεύονται αμέσως στο Νο.2 ως προς το defensive rating. «Τον σεβόμαστε και τον εμπιστευόμαστε. Ξέρουν και οι πέτρες ότι από παιδί ήταν προορισμένος να κοουτσάρει», έχει εγκρίνει την “προαγωγή” του ο σούπερ σταρ Τζέισον Κιντ.

«Όταν τον προσλάβαμε ως βοηθό, περίμενα να αποδειχθεί βραχύβια η παραμονή του. Ήξερα ότι θα γίνει σύντομα πρώτος προπονητής. Δεν ήξερα ότι θα γινόταν σε μας», η ατάκα του ιδιοκτήτη Τζέρι Κολάντζελο.

Ο “basketball nerd”, ο οποίος στα ατέλειωτα αεροπορικά και οδικά ταξίδια σχεδίαζε συστήματα, αντί να παίζει χαρτιά και να στοιχηματίζει με τους συμπαίκτες του, είχε βρεθεί στους νεοσύστατους Μάτζικ μέσω του expansion draft του 1989 (πικ χαμηλότερο από τους “Αρειανούς” Ρέτζι Θίους, Τέρι Κάτλετζ και Σαμ Βίνσεντ). Τέσσερα χρόνια αργότερα, στο Ορλάντο γνωρίζει τον Πένι Χάρνταγουεϊ, ο οποίος εν τέλει θα του φάει τη θέση.

Ως ρούκι πλέον ο Σκάιλς αλλά ως χεντ κόουτς, έχει παίκτη τον βετεράνο Χάρνταγουεϊ στους «Ήλιους» -και τους Ρεξ Τσάμπαν και Τομ Γκουλιότα, συμπαίκτες του στους Μπούλετς. Δεν χαρίζει κάστανα, απαιτεί από τους πάντες πειθαρχία, φιλοτεχνεί ένα αυστηρό προφίλ. Φτάνει με την πρώτη την ομάδα της Αριζόνα στους δυτικούς ημιτελικούς, “γκρεμίζοντας” μάλιστα στον πρώτο γύρο τους απερχόμενους Πρωταθλητές, Σπερς, του Γκρεγκ Πόποβιτς.

Τη μοναδική άλλη φορά που θα αποκλείσει αντίπαλο σε πλέι οφ, γκρεμίζει ολόκληρο Σακίλ Ο’Νιλ. Με τον έτερο συμπαίκτη του στο Ορλάντο είχε παίξει ξύλο σε μια προπόνηση. Ναι, η μισοριξιά με το γιγαντόσωμο τέρας της φύσης! Ήταν μάλιστα ο κοντός που όρμησε στο θηρίο, προς υπεράσπιση του Λάρι Κριστκόβιακ, με τον οποίον είχε ξεκινήσει την παρεξήγηση ο Σακ! Κεφαλοκλειδώματα, μπουνιές (ευτυχώς στον αέρα) και έκτοτε ωστόσο τα καλύτερα φιλαράκια τα δυο τους.

Εκείνη η ομάδα του Ορλάντο, στη μοναδική ποστ σίζον παρουσία σε ολόκληρη την καριέρα του Σκάιλς, είχε “σκουπιστεί” στον πρώτο γύρο από τους Πέισερς. O O’Νιλ κάθε, μα κάθε χρονιά έκτοτε, επί μια συναπτή δωδεκαετία, πήγαινε πλέι οφ και έφτανε τουλάχιστον μέχρι τον δεύτερο γύρο. Ε, το σερί του κόβεται το 2007, όταν το Μαϊάμι “σκουπίζεται” με 4-0 από τους Μπουλς του κόουτς Σκάιλς!

Η πενταετία στο Σικάγο ακολουθείται από άλλη μία στο Μιλγουόκι, απ’ όπου αποχωρεί το 2013. Το καλοκαίρι που φτάνει εκεί ένα φτωχόπαιδο από την Ελλάδα… Τελευταία δουλειά του Σκάιλς στο ΝΒΑ το Ορλάντο της περιόδου 2015-2016. Το μέρος όπου είχε ανθίσει παικτικά.

Μεταμορφώνει και τους Μάτζικ προς το καλύτερο ως προς τις αμυντικές επιδόσεις, τους βελτιώνει κατά δέκα νίκες σε σχέση με την προηγούμενη σεζόν, μαζί του ανθίζει το ταλέντο ενός Παριζιάνου σούτινγκ γκαρντ, ο οποίος κάνει το step up με 15.4 πόντους μέσο όρο. «Με τον Σκάιλς μοιράζουμε την μπάλα σωστά και έχουμε αποκτήσει αμυντική ταυτότητα», λέει στο «nba.com» o Εβάν Φουρνιέ.

Σκληρόπετσος ο προπονητής του, ο οποίος ακούστηκε έντονα για τον… Ολυμπιακό το 2019, όταν δηλαδή είχε απολυθεί ο Ντέιβιντ Μπλατ. Δίχως όρεξη για γιορτές (δεν δέχτηκε ποτέ να τιμηθεί σε κάποια επέτειο των 30 ασίστ του), δίχως να επιτρέπει στον εαυτό του να αφεθεί λιγάκι («έχω δουλειά να κάνω, σιγά μην χοροπηδάω με πον πον στα χέρια, επειδή γύρισα στο Ορλάντο και μερικοί ηλικιωμένοι με θυμούνται ως παίκτη»).

Αυστηρός, αγέλαστος συνήθως. Ταγμένος στο καθήκον του, όπως εκείνος το όριζε.

Σαν την πρωταγωνίστρια στις «Τρεις πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι», Φράνσις ΜακΝτόρμαντ. Η κορυφαία ηθοποιός δεν είχε να χάσει τίποτα μετά τη δολοφονία της κόρης της και περνούσε τα μηνύματά της προς την Αστυνομία στις συγκεκριμένες πινακίδες.

Ο Σκάιλς ήξερε ότι είχε να κερδίσει πολλά με την ενασχόλησή του με την προπονητική και συγκέντρωνε τα δικά του κωδικοποιημένα μηνύματα στις κούτες του πατρικού του ως μαθητής, αλλά και πιο μετά ως σπουδαστής στο Μίσιγκαν Στέιτ.

Έξω από το Λάνσινγκ.

athletestories.gr

BEST OF THEMASPORTS