Σέλμπουρν: Το πρωτάθλημα του Νταφ, του Ατζούν και των Ιρλανδών

Σ’ ένα χιτσκοκικό και γκρανκινιολικό φινάλε, η Σέλμπουρν έκοψε πρώτη το «νήμα» στην κούρσα του τίτλου και πανηγύρισε το πρώτο της πρωτάθλημα Ιρλανδίας μετά το 2006.

Ακολουθήστε μας στο Google news

Με έτος ίδρυσης το μακρινό 1895 στο προάστιο του Δουβλίνου, Ντραμκόντρα, η Σέλμπουρν αποτελεί έναν από τους παλαιότερους συλλόγους της Ιρλανδίας. Με μια ιστορία που εκτείνεται σε τρεις διαφορετικούς αιώνες, η Σέλμπουρν δεν είναι απλώς μια ομάδα, είναι ένας ζωντανός θρύλος του εγχώριου ποδοσφαίρου. Από τα πρώτα του βήματα στους σκονισμένους δρόμους της ιρλανδικής πρωτεύουσας, ο σύλλογος έγινε φάρος ελπίδας και υπερηφάνειας για την τοπική κοινωνία, αποδεικνύοντας ότι το ποδόσφαιρο μπορεί να ενώσει και να εμπνεύσει. Η πορεία της ομάδας μοιάζει με καλογραμμένο έπος. Από τις πρώτες της συμμετοχές στις τοπικές διοργανώσεις, μέχρι τη στιγμή που στέφθηκε για πρώτη φορά πρωταθλήτρια Ιρλανδίας το 1926, οι «Σελς» έδειχναν πως γεννήθηκαν για να αφήσουν το στίγμα τους. Κάθε νίκη, κάθε γκολ, κάθε κραυγή στις κερκίδες αποτελεί κεφάλαιο ενός βιβλίου γεμάτου συγκινήσεις.

Το Τόλκα Παρκ, η ιστορική της έδρα, δεν είναι απλώς ένα γήπεδο. Είναι το «θέατρο» όπου έχουν παιχτεί αμέτρητες στιγμές δόξας και λύτρωσης. Εκεί, το 2003, η ομάδα παραλίγο να λυγίσει τους αστέρες της Ντεπορτίβο Λα Κορούνια (!), φτάνοντας μια ανάσα από τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Ήταν μια στιγμή που άγγιξε τα όρια του ακατόρθωτου. Όμως, το ίδιο γήπεδο υπήρξε μάρτυρας και πιο δύσκολων εποχών. Το 2006, ενώ η ομάδα γιόρταζε το τελευταίο της πρωτάθλημα, οικονομικά προβλήματα την οδήγησαν στην κατάρρευση. Από την κορυφή της Ιρλανδίας και το Τσάμπιονς Λιγκ, η Σέλμπουρν βρέθηκε να μάχεται στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία, προσπαθώντας να σταθεί όρθια.

Τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν γεμάτα προκλήσεις. Ο σύλλογος ήταν σταθερά απών από τα «μεγάλα σαλόνια», με τα περασμένα μεγαλεία να γίνονται σταδιακά μία μακρινή ανάμνηση. Μια σύντομη επιστροφή στην -εγχώρια- Πρέμιερ Λιγκ υπήρξε ελπιδοφόρα, αλλά η πραγματική αλλαγή ήρθε το 2021, όταν μια νέα σελίδα άρχισε να γράφεται. Ο Τούρκος τηλεοπτικός παραγωγός Ατζούν Ιλίτζαλι, μετά την εξαγορά της Χαλ, αποφάσισε να επενδύσει και στο ιρλανδικό ποδόσφαιρο. Αν και αρχικά ενδιαφέρθηκε για την Ντάνταλκ, τα σχέδια δεν καρποφόρησαν, και έτσι προχώρησε στην εξαγορά της Σέλμπουρν. Μαζί με την έλευσή του ήρθαν φρέσκιες ιδέες, γεμάτες τσέπες και κυριότερα ένα πλάνο ανασυγκρότησης που επέτρεψε στην ομάδα να αρχίσει να ονειρεύεται ξανά.

Ο Ατζούν προχώρησε σε αναδιάρθρωση των μετόχων της Σέλμπουρν και έφερε για προπονητή ένας άνθρωπο-σύμβολο για το ιρλανδικό ποδόσφαιρο. Ο παλαίμαχος άσσος των Μπλάκμπερν, Τσέλσι, Νιουκάστλ και Φούλαμ, Ντάμιεν Νταφ, με τις 100 συμμετοχές με την εθνική, άφησε το ομοσπονδιακό πόστο του ως βοηθός του Στίβεν Κένι και ξεκίνησε επίσημα την προπονητική του (ως πρώτος) καριέρα. Η εμπειρία του από το κορυφαίο πρωτάθλημα της Πρέμιερ Λιγκ και η αξιοσημείωτη πορεία του με το εθνόσημο στο στήθος, έφεραν αισιοδοξία και σύντομα τα αποτελέσματα φάνηκαν και στο γήπεδο. Η 7η θέση το 2022, έγινε 4η το 2023, για να φτάσουμε στον φετινό θρίαμβο και την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Το ομορφότερο γεγονός αυτού του παραμυθιού, ήταν ότι η Σέλμπουρν δεν χρειάστηκε να προβεί σε ακριβές μεταγραφές, ούτε να στηριχτεί στους οικονομικούς πόρους του Ατζούν, αλλά ότι επένδυσε στο ντόπιο ταλέντο. Ήταν ένα στοίχημα που είχε βάλει ο Νταφ με τον εαυτό του, ο οποίος λίγο καιρό πριν είχε φροντίσει να πετάξει τα βέλη του στην FA για τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους Ιρλανδούς ποδοσφαιριστές. «Τι νομίζουν ότι είμαστε εδώ κάτω; Άνθρωποι των σπηλαίων; Νιώθω ότι δεν μας σέβονται. Είναι περιφρονητικοί απέναντι μας».

Με αυτό κατά νου, μετά την πρώτη χρονιά και την 7η θέση, την προηγούμενη σεζόν το ρόστερ υπεβλήθη σε ολική αναδόμηση. Ήρθαν οι περισσότεροι παίκτες που στελέχωσαν τους φετινούς πρωταθλητές και κυρίως, δίχως ο σύλλογος να ξοδέψει ούτε ένα ευρώ. Πάρτε μολύβι και χαρτί. Ο τερματοφύλακας Κόνορ Κερνς, έφτασε από την Γκάλγουει ως ελεύθερος και τελείωσε την χρονιά με 17 clean sheets και μόλις 35 γκολ παθητικό σε 42 παιχνίδια. Ο Σον Γκάνον, βασικότατος στο δεξί άκρο της άμυνας, έφτασε ως ελεύθερος την Πρωτοχρονιά του 2024 από τη Σάμροκ, ομοίως ο Πάντι Μπάρετ ήρθε ως ελεύθερος από τη Σεντ Πάτρικς για να πάρει θέση στο κέντρο της άμυνας, πλάι στον Γκάβιν Μόλοϊ, ο οποίος μετακόμισε στη Σκωτία και την Αμπερντίν στα μέσα Ιουνίου.

Όσο για τους υπόλοιπους: Μαρκ Κόιλ ελεύθερος, Τζέι Τζέι Λάνεϊ ελεύθερος, Κάμερον Λέντγουιτζ ελεύθερος, Λίαμ Μπαρτ δανεικός, Έβαν Κάφρει ελεύθερος. Με μέσο όρο ηλικίας του ρόστερ τα 24 χρόνια, μιλάμε για ένα πραγματικό κατόρθωμα, το οποίο ενισχύεται σημαντικά όταν μαθαίνει κανείς ότι οι ξένοι αποτελούν το 17,63% του έμψυχου δυναμικού. Και μην φανταστείτε για κανονικούς ξένους. Τρεις Άγγλους και τρεις Σκωτσέζους έχει ο σύλλογος, με δυο εξ αυτών να μετρούν ήδη μια τετραετία σε άλλους συλλόγους στην Ιρλανδία!

Καλά τα όσα είπαμε για το ρόστερ, αλλά ας επικεντρωθούμε λίγο στο πώς ήρθε το πρωτάθλημα. Η κατάσταση στη βαθμολογία πριν την τελευταία αγωνιστική, είχε την Σέλμπουρν στην κορυφή με 60 βαθμούς και τη Σάμροκ να την καταδιώκει με 58. Λίγο πιο πίσω, η Σεντ Πάτρικς με 55 και η Ντέρι Σίτι με 54. Η Σέλμπουρν αγωνιζόταν στην έδρα της Ντέρι, η Σεντ Πάτρικς αντιμετώπιζε την αδιάφορη Σλίγκο Ρόβερς, ενώ η Σάμροκ υποδεχόταν τη Γουότερφορντ στην έδρα της. Με σαφώς ευκολότερη αποστολή, η 2η της βαθμολογίας προηγήθηκε γρήγορα με δύο τέρματα. Την ίδια ώρα, ο αγώνας στο Μπράντιγουελ του Ντέρι, έμενε ισόπαλος. Αν δεν άλλαζε κάτι ως το τέλος, Σάμροκ και Σέλμπουρν θα τερμάτιζαν ισόβαθμες με 61 βαθμούς και πρωταθλήτρια ανακηρυσσόταν η Σάμροκ εξαιτίας της καλύτερης διαφοράς τερμάτων.

Με μόνο μερικά λεπτά να απομένουν για τη λήξη των αγώνων, το «άστρο» της αρμάδας του Νταφ, έλαμψε ξανά. Με αυταπάρνηση και αποφασιστηκότητα να μην χαθεί έτσι ένας τίτλος (Ντόρτμουντ εσύ να τα βλέπεις αυτά), ο 22χρονος μέσος από το Λιντς, Χάρι Γούντ, εκμεταλλεύτηκε τις κόντρες στη μεγάλη περιοχή, έπειτα από την εκτέλεση φάουλ του Σον Μπόιντ και έστειλε ομάδα και οπαδούς στα ουράνια. Το τελευταίο σφύριγμα (της σεζόν) προσέφερε στιγμές απείρου κάλλους, που εκτυλίχθηκαν εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου. Εκρήξεις χαράς, συγκλονιστικές αντιδράσεις, που μόνο ένα αυθεντικό success story μπορεί να δώσει. Με πρωταγωνιστή μια νεαρά ομάδα και έναν θρύλο του σύγχρονου ποδοσφαίρου της χώρας στον πάγκο.

Οι «ανθρωποι των σπηλαίων» μπήκαν ξαφνικά στα ραντάρ πολλών αγγλικών ομάδων και κανείς δεν ξέρει τι μέλλει γενέσθαι στο Τόλκα Παρκ. Ο Ντάμιεν Νταφ, προς το παρόν απολαμβάνει τη σπουδαία του επιτυχία και γνωρίζει πως σε κάθε περίπτωση, ο Ατζούν Ιλίτζαλι θα είναι εκεί να τον στηρίξει. Του πήρε μόλις τρεις σεζόν για να δημιουργήσει ένα «οικοδόμημα» με σταθερά θεμέλια και οι όποιες απώλειες δύσκολα θα το γκρεμίσουν. Άλλωστε του χρόνου η Σέλμπουρν έχει την ευκαιρία να «γεννήσει» νέες μνήμες αλά… Ντεπορτίβο Λα Κορούνια, παίζοντας στην Ευρώπη για πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια – κι εκεί θα απέχει μόλις μία πρόκριση από τη συμμετοχή της στη League Phase του Κόνφερενες Λιγκ…

https://egglezoi.gr/

BEST OF THEMASPORTS