Σε μια στιγμή άλλαξαν τα πάντα: H τραγωδία που σημάδεψε ανεξίτηλα τον Ρουί Βιτόρια και όρισε τη φιλοσοφία του

Ο νέος τεχνικός του Παναθηναϊκού δηλώνει προετοιμασμένος για τα πάντα

Ακολουθήστε μας στο Google news

Ρουί Βιτόρια, λοιπόν. Ο διάδοχος του Ντιέγκο Αλόνσο. Ο Παναθηναϊκός καλείται να ανασυνταχθεί και να ξαναγίνει διεκδικητής προτού να είναι αργά. Πρόκειται για τη σεζόν που ο Γιάννης Αλαφούζος έχει βάλει πιο βαθιά από κάθε άλλη φορά το χέρι στην τσέπη.

 

Στα 54 του χρόνια, ως προπονητής, έχει να παραθέσει δύο πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο, ένα League Cup και δύο Super Cup Πορτογαλίας, όλα με την Μπενφίκα.

Σε ατομικό επίπεδο, ο Ρουί Βιτόρια αναδείχθηκε κορυφαίος της πατρίδας του για τις σεζόν 2015-16 και 2016-17, εκείνες δηλαδή που πρώτευσε με τους «αετούς» στη Liga Portugal Betclic.

Ο νέος τεχνικός του Παναθηναϊκού «κουβαλά» μία μεγάλη τραγωδία, για την οποία έχει αναφερθεί ο ίδιος στην ιστοσελίδα “Coaches’ Voice”.

Θα καταλάβετε…

«Οι γονείς μου δεν με είδαν ποτέ να δουλεύω ως προπονητής. Δεν υπήρχε χρόνος. Στα 32 μου αποφάσισα να τελειώσω την καριέρα μου ως ποδοσφαιριστής για να γίνω προπονητής. Οι γονείς μου σκοτώθηκαν σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα λίγο μετά την απόφασή μου. Εκείνη τη στιγμή, δεν ήταν μόνο το επάγγελμά μου που άλλαξε – άλλαξε και η ζωή μου.

Αυτές οι απώλειες ήταν η πιο αρνητική στιγμή στην ιστορία μου. Πρέπει να υπάρχουν λίγα πιο δύσκολα πράγματα στη ζωή. «Έχασα» τον πατέρα και τη μητέρα μου την ίδια μέρα. Ήταν η μεγαλύτερη θλίψη που έχω βιώσει, αλλά με βοήθησε να αναπτύξω μια εξαιρετικά ισχυρή συναισθηματική δομή. Όταν έχω πρόβλημα με έναν παίκτη, όταν παθαίνω μια μεγάλη ήττα, όλα μπαίνουν σε προοπτική. Ό,τι κι αν συμβεί, έχω περάσει χειρότερες στιγμές.

Είναι παράδοξο, αλλά είναι η αλήθεια: Ο θάνατος των γονιών μου ήταν η ενδυνάμωσή μου. Δεν θα έλεγα ότι είμαι άλλος άνθρωπος από τότε. Δεν έχω αλλάξει προσωπικότητα. Ωστόσο είμαι προετοιμασμένος για ό,τι μου έρθει. Δεν είμαι ήρωας. Έχω πλήρη επίγνωση του τι είναι ζωή. Απλώς νιώθω ότι η τραγική μου απώλεια μού έδωσε μεγάλη ψυχική δύναμη».

Ενδιαφέρον έχει και η συνέχεια του άρθρου του, όσα δηλαδή αναφέρει για την απόφασή του να εγκαταλείψει τη δράση, όπως επίσης και για την προπονητική.

Ιδού όσα γράφει ο Ρουί Βιτόρια: «Από τότε που ήμουν παιδί, πάντα είχα ένα πράγμα σταθερό στο μυαλό μου: Την επιθυμία να συνδεθώ με τον αθλητισμό. Ήμουν ένας μέσος ποδοσφαιριστής. Παράλληλα με την καριέρα μου στο γήπεδο, αποφοίτησα από τη φυσική αγωγή.

Σιγά-σιγά κατάλαβα ότι δεν θα ήμουν ελίτ παίκτης, οπότε άρχισε να δυναμώνει μέσα μου η πιθανότητα να γίνω προπονητής. Δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να φτάσω εδώ που είμαι. Πάντα έτσι ήταν το ταξίδι μου, γκολ με γκολ, σιγά σιγά. Χωρίς να κοιτάξω πολύ μακριά.

Για κάποιον που έχει παίξει σε υψηλό επίπεδο, οι πόρτες μπορεί να ανοίξουν πιο εύκολα. Για όσους δεν έχουν λάμψει στο γήπεδο, το ταξίδι μπορεί να διαρκέσει περισσότερο. Και οι δύο τρόποι είναι δυνατοί. Στην Πορτογαλία, για παράδειγμα, αυτή τη στιγμή υπάρχουν περισσότεροι προπονητές που δεν ήταν εξέχοντες παίκτες.

Η απόφαση να αποσυρθώ δεν ήταν δύσκολη. Από τότε που έγινα προπονητής, δεν ένιωσα ποτέ ξανά αυτή την επιθυμία να είμαι στο γήπεδο. Μην με παρεξηγείτε. Μου άρεσε να παίζω ποδόσφαιρο και ήταν υπέροχο να είμαι επαγγελματίας παίκτης. Αλλά η προπονητική με καλύπτει».

Το ερώτημα τώρα είναι αν θα καλυφθεί και ο Παναθηναϊκός από τον Βιτόρια. Και το ανάποδο βέβαια. Πάντως ο χρόνος δεν θεωρείται σύμμαχος.

 

menshouse.gr

BEST OF THEMASPORTS