Ο κόσμος του Μόντο Ντουπλάντις είναι εξ ορισμού πλεοναστικός

Ταχύτητα ενός σπρίντερ παγκόσμιου διαμετρήματος. Ικανότητα στο άλμα ενός αθλητή του μήκους. Ευκινησία ενός γυμναστή. Ευκαμψία μιας μπαλαρίνας.

Ακολουθήστε μας στο Google news

Αυτά είναι τα βασικά στοιχεία που πρέπει να έχει ένας τοπ άλτης ύψους, σύμφωνα με τον Ντέιβιντ Γιανγκ. Μιλώντας στους «ΝΥ Τimes», o καθηγητής Φυσικής στο Λουιζιάνα Στέιτ προφανώς είχε στο μυαλό του έναν τύπο που πέρασε ένα φεγγάρι από το Πανεπιστήμιό του. Αυτόν που διαθέτει τα προαναφερθέντα στοιχεία στον μέγιστο βαθμό.

Αρμάντο Ντουπλάντις. «Μόντο» για τους φίλους του -αλλά και για τους εκατομμύρια πλέον θαυμαστές ανά τον… mondo (τον «κόσμο» στα ιταλικά, στα λατινικά) ολάκερο. Το χαϊδευτικό όνομα τού το κόλλησε ένας οικογενειακός φίλος, όταν εκείνος ήταν παιδί. Παιδί-θαύμα, για το αγώνισμα που έχει εξελιχθεί σε συνώνυμό του.

Επί μιάμιση δεκαετία ζήσαμε την εποχή που το άλμα επί κοντώ δυναστευόταν από τον Σεργκέι Μπούμπκα. Άλλως, τον άνθρωπο που έσπαγε πλάκα και μαζί τα Παγκόσμια ρεκόρ (17+18 φορές, σε ανοιχτό και κλειστό στίβο), όποτε ήθελε. Διότι συνήθως… δεν ήθελε να τα σπάει στα Παγκόσμια και τους Ολυμπιακούς μα στα μίτινγκ των παχυλών μπόνους.

Σταδιακά περάσαμε στην εποχή του Ρενό Λαβιλενί. Του θριαμβευτή του Λονδίνου το 2012, μεταξύ (δεκάδων επιτευγμάτων) άλλων. Ήταν οι πρώτοι Ολυμπιακοί τελικοί που παρακολούθησε με αληθινό ενδιαφέρον ως προς την εξέλιξή τους ο Μόντο. Ζητωκραύγαζε για χάρη του Γάλλου.

Εν έτει 2024 ζούμε στην εποχή του Σουηδού. Του παιδιού που γεννήθηκε στις ΗΠΑ, στο Λαφαγέτ της Λουζιάνα συγκεκριμένα, μα που εκπροσωπεί την πατρίδα της μητέρας του. Τη Σουηδία. Ζήσαμε… να δούμε άλμα στα 6.25μ. Και τον Ντουπλάντις να χάνεται, στιγμές μετά, στην αγκαλιά του Λαβιλενί. Στην εξέδρα, μια και, στη δύση της καριέρας του πλέον, ο βραχύσωμος Γάλλος άλτης δεν κατάφερε να προκριθεί στα τελικά της πατρίδας του.

Κοντός και ο Ντουπλάντις για επικοντιστής, βλέπει από τα 181 εκατοστά τον κόσμο.

Αντιπάλους δεν βλέπει πια. Ποτέ, πουθενά, κανέναν.

Εκείνη τη βραδιά στις Βρυξέλλες το 2022, όταν έκανε τρία άκυρα στο 5.91, μάλλον θα βαριόταν. Ο ίδιος άλλωστε λέει πως έχει να νιώσει άσχημα, χάνοντας έναν αγώνα, από το 2019. Κολεγιόπαις ακόμη. Είχε ηττηθεί και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ντόχα. Στην ισοβαθμία στα 5.97, από τον Σαμ Κέντρικς.

Πέντε καλοκαίρια αργότερα οι θέσεις τους αντιστράφηκαν στο Παρίσι. Ο Αμερικανός σταθερός. Στο 5.95. Ο… Αμερικανοσουηδός σταθερός επίσης. Στα δικά του στάνταρ, πάνω από τα 6.20. Με 6.25 μ., ένα ακόμα Παγκόσμιο ρεκόρ. Μετά το Ολυμπιακό στα 6.10, μερικά λεπτά νωρίτερα. Τρεις-τέσσερεις σάλτοι άκομα, να τος δίπλα στην κοπέλα του, στους επίσης παλιότερα επικοντιστές αδερφούς του, στον μπαμπά (και προπονητή του) και τη μαμά (τη γυμνάστρια και διατροφολόγο του). Δίπλα και στον Λαβιλενί.

Είχε ξεκινήσει στα 5.70, έτσι, για ένα ξεμούδιασμα. Για να μην τον πάρει ο ύπνος από την αναμονή. Στο 5.85, όταν έπιασε κοντάρι για δεύτερη φορά, στον Τελικό είχαμε δει 49 προσπάθειες από τους άλλους 11 φιναλίστ. Σχεδόν οι μισοί εξ αυτών, οι πέντε, είχαν ήδη αποχαιρετήσει τον αγώνα.

Ο Μόντο ξεκινούσε. Μαζί του περνούσε τον πήχυ τη μία φορά μετά την άλλη και ο παιδιόθεν φίλος του. Ο Εμμανουήλ Καραλής.

Γεννηθέντες με απόσταση τριών εβδομάδων το φθινόπωρο του 1999, ξεκίνησαν μαζί την πορεία προς τον ουρανό. Εκείνον του Κάλι της Κολομβίας τον αντίκρισε από πιο κοντά ο Ντουπλάντις. Πήρε το Παγκόσμιο Παίδων με άλμα 5.30, έναντι 5.20 του Μανόλο.

Το επόμενο έτος, παιδάκια 16 ετών ακόμη, ήταν ο δικός μας που έσπασε με 5.53μ. το ρεκόρ της συγκεκριμένης ηλικίας. Μία βδομάδα νωρίτερα είχε κάνει 5.49 ο Μόντο. Η συνέχεια εξελίχθηκε άδικα. Για κάθε αντίπαλό του.

Βασισμένος πρωτίστως στην τρομερή του ταχύτητα, προτού κατεβάσει το κοντάρι στο κουτί (κι εκτινάξει το κορμί του, διατηρώντας την απόλυτη ισορροπία του), άφησε κάθε άλλον αθλητή να παρακολουθεί μαγεμένος τη φιγούρα του. Εκεί ψηλά, να αιωρείται προς κάθε είδους ρεκόρ…

Μπροστά λοιπόν σε 80.000 εκστασιασμένους φιλάθλους στη γαλλική πρωτεύουσα, το έσπασε ξανά το Παγκόσμιο ρεκόρ. Επειδή δεν είναι φραγκοφονιάς (κάτοικος Μονακό γαρ εκείνος άλλωστε) σαν τον «Τσάρο των αιθέρων». Φαινόταν να έρχεται. Όταν υπερέβη τα 5.85, το σώμα του πέρασε 28.31 εκατοστά πάνω από τον πήχυ. Όταν υπερέβη τα 6.10, το σώμα του μετρήθηκε 19.59 εκατοστά -ακόμα- πιο ψηλά.

Κοινώς, τα 6.30μ. τα έχει εύκολα. Τώρα. Σήμερα, αύριο… Για τον πατέρα του, τον Γκρεγκ, είναι ικανός να πηδήξει και στα 6.40. Νούμερα εξωπραγματικά, ύψη που ζαλίζουν. Ο ίδιος δεν φοβήθηκε ποτέ πάνω στο ταρτάν. Μόνο όταν οι Σουηδοί δημοσιογράφοι τον παρακαλούσαν να τους μιλήσει στη γλώσσα τους, κόμπιαζε. Δίσταζε να το κάνει δημόσια. Ναι, φοβόταν.

Τον ξόρκισε κι εκείνον τον φόβο. Από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, τους πρώτους δικούς του Χρυσούς. Ανοίκειο αίσθημα άλλωστε για τον οργανισμό του. Για τον χαρακτήρα του. Είπε τις δυο-τρεις πρώτες λέξεις στη γλώσσα της μητέρας του της (επταθλήτριας και βολεϊμπολίστριας παλιότερα), Χελένα Χέντλουντ, πήγε ροδάνι έκτοτε η δική του.

Αν δεν έχει χαθεί το μέτρημα, τα επιτυχημένα άλματα πάνω από τα 6μ. στην ιστορία του αγωνίσματος είναι πλέον 192. Τα 64 εξ αυτών με “υπεύθυνο” τον (σχετικά) κοντό των μόλις 24 ετών ακόμη. Τον αθλητή που έχει καταγράψει και τα εννιά υψηλότερα άλματα όλων των εποχών.

«Είναι απλώς διασκεδαστικό, ίσως και γελοίο. Κάθε άλλος συναθλητής του φαντάζει σαν ένας ποδοσφαιριστής ομάδας τοπικής κατηγορίας δίπλα στον Λιονέλ Μέσι», έχει πει ο Κρις Νίλσεν.

Απαραίτητη σημείωση: “σειρά” του Ντουπλάντις, ο Νίλσεν μόνο της σειράς δεν είναι ως επικοντιστής. Μιλάμε για τον Αργυρό Ολυμπιονίκη στο Τόκιο το 2021…

Ο Χρυσός, επενδυμένος με το ίδιο πολύτιμο μέταλλο και στο Παρίσι, αντιμετωπίζει όλα αυτά με αφύσικη συγκατάβαση. Σα να μην κάνει κάτι το τρομερό ο Αρμάντ Γκούσταβ Ντουπλάντις, όπως είναι το πλήρες ονοματεπώνυμό του. Σιχτιρίζοντας, κάθε φορά που πρέπει να κάνει γυμναστική με βάρη, ανυπομονώντας να φύγει από τη χειμερινή βάση του στη Λουζιάνα και τη θερινή στην Ουψάλα, για να γνωρίσει κι άλλα μέρη. Δίχως να πρέπει να περάσει κι από ένα στάδιο, όπου δεκάδες χιλιάδες θεατές θα περιμένουν από αυτόν να σπάσει ένα ακόμα ρεκόρ.

Ανάμεσα σε εκείνους στο Stade de France ήταν και ένας άλλος Γουσταύος. Ο Βασιλιάς της Σουηδίας. Οι κοινοί… Σουηδοί θνητοί κρατούσαν από νωρίς το απόγευμα μπλε-κίτρινες σημαίες της χώρας τους, με τυπωμένο πάνω το «6.25 μ.».

Έγινε. Για να σπάσει ξανά. Θέμα χρόνου είναι…

athletestories.gr

BEST OF THEMASPORTS