Ο πιο ισχυρός άνθρωπος στο ποδόσφαιρο της Αργεντινής δεν είναι ο Λιονέλ Μέσι

Ακολουθήστε μας στο Google news

Στην ερώτηση «μπορεί ένα πρωτάθλημα να μη λέει να βελτιωθεί με τίποτα και να βάζει συνεχώς αυτογκόλ;», η απάντηση είναι «Αργεντινή». Κάποιος κακεντρεχής θα έλεγε ότι όλα γίνονται για να έχει περιεχόμενο το Σομπρέρο και η αλήθεια είναι ότι κάποιες φορές χαμογελάμε σαρδόνια με αυτά που συμβαίνουν. Ήταν το μακρινό (ή και κοντινό) 2014 όταν είχαμε γράψει ένα κείμενο με τίτλο «το πρωτάθλημα των τριάντα ομάδων». Τότε πίσω από αυτή την ιδέα ήταν ο ιστορικός πρόεδρος της Π.Ο. της Αργεντινής ο Δον Χούλιο Γκροντόνα.

Από τότε άλλαξαν πολλά. Ο Δον Χούλιο απεβίωσε και η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία αποφάσισε να αλλάξει πρόεδρο (γιατί αρκετοί ανησυχούσαν μήπως ο Γκροντόνα έκανε κουμάντο και από τον άλλο κόσμο). Η λούζερ εθνική Αργεντινής σάρωσε τους τίτλους και σίγουρα έφερε πολλές χαρές. Αντίθετα όμως, οι σύλλογοι της Αργεντινής που σάρωναν στο Λιμπερταδόρες, βλέπουν την πλάτη της Βραζιλίας. Το οποίο τι δείχνει φίλε αναγνώστη; Ότι προφανώς κάτι δεν πάει καλά στο εσωτερικό με τις ομάδες της χώρας. Και αν πει κάποιος ότι όλοι οι καλοί παίκτες φεύγουν γρήγορα, θα έχει δίκιο, το ίδιο όμως δεν συμβαίνει και με τη Βραζιλία; Όταν γράφαμε εκείνο το κείμενο το 2014, το πλάνο της Π.Ο. ήταν να γίνει μια γενικότερη αναδιοργάνωση και οι ομάδες σταδιακά να μειωθούν. Δέκα χρόνια μετά, ξέρετε πόσες ομάδες έχει η Α’ εθνική της χώρας; 28. Και ξέρετε τι αποφάσισε μόλις πριν λίγες ημέρες; Να τις κάνει 30.

Αριστερά ο Δον Ούγκο Μογιάνο και στη μέση ο Τσίκι. (δεξιά ο πρώην πρόεδρος της Μπόκα)

Και αφορμή μας είναι αυτή η τελευταία αλλαγή που πέρασε. Πριν φτάσουμε όμως σε αυτή, ας δούμε τον σημερινό μας πρωταγωνιστή. Το όνομά του είναι Κλαούντι Φαμπιάν Τάπια, αλλά φίλοι και εχθροί τον αποκαλούν “Τσίκι” Τάπια και είναι ο πρόεδρος της Π.Ο. της χώρας, της AFA. Ο Τάπια δεν είναι αλεξιπτωτιστής στο ποδόσφαιρο. Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στις ακαδημίες της Ιντεπεντιέντε, αλλά την όποια καριέρα του την έκανε στην ομάδα της περιοχής του, την Μπαράκας Σεντράλ [κρατήστε αυτό το όνομα]. Στη συνέχεια έπαιξε σε μια ακόμα μικρή ομάδα και άφησε το ποδόσφαιρο για να κάνει διάφορες δουλειές, όπως οδοκαθαριστής, ενώ αργότερα έγινε και οδηγός απορριμματοφόρου και μέλος του αντίστοιχου συνδικάτου. Η ζωή του άλλαξε όταν γνώρισε τη Μαρία Ισαμπέλα Μογιάνο.

Σε μια ιστορία βγαλμένη από τελενοβέλα (λατινοαμερικάνικη σαπουνόπερα) ο νεαρός Τσίκι χρειαζόταν γιατρό, πήγε στο “γραφείο κοινωνικής πρόνοιας” του συνδικάτου και εκεί γνώρισε την κοπέλα. Ο έρως ήρθε σε συνδυασμό με άλλα οφέλη. Η δεσποινίς Μογιάνο είναι κόρη του Ούγκο Μογιάνο που θα μπορούσαμε να του αφιερώσουμε ένα άλλο κείμενο. Ο κύριος Μογιάνο είναι ένας από τους μεγαλύτερους εργατοπατέρες της Αργεντινής, ένας επαγγελματίας συνδικαλιστής που είναι ο ορισμός του “όπου φυσάει ο άνεμος” πολιτικά, ανάλογα με τα συμφέροντά του. Για χρόνια υπήρξε γενικός γραμματέας του μεγαλύτερου εργατικού συνδικάτου της χώρας και ενός από τα μεγαλύτερα στον κόσμο. Υπολογίζεται ότι 2 στους 5 εργάτες της χώρας ανήκουν στο συνδικάτο του Μογιάνο και όπως κάποιος φαντάζεται, ο Μογιάνο έχει κατηγορηθεί μεταξύ άλλων για ξέπλυμα χρήματος, ενώ επηρεάζει και ένα σωρό κόσμο και συνεπώς στηρίζει ή κοντράρει κυβερνήσεις. Ο Τσίκι Τάπια λοιπόν εκτός από την κόρη, την οποία παντρεύτηκε μετά από έγκριση του Δον Ούγκο, ανέβηκε και στο συνδικάτο των φορτηγατζήδων. Από πίσω από το τιμόνι, βρέθηκε πίσω από το γραφείο. Το λαϊκό του προφίλ (εκτός από φτωχός, προέρχεται και από την επαρχία του Σαν Χουάν κοντά στα σύνορα με τη Χιλή και είναι μελαμψός), τον κάνει ακόμα πιο αγαπητό στους εργάτες και η διαχείριση απορριμμάτων τον κάνει να δικτυώνεται και πολιτικά. Ο Μογιάνο τον αγαπάει τόσο πολύ που ένας από τους γιους του ζηλεύει τόσο πολύ και γίνεται εχθρός του Τάπια. Αυτό όμως ήταν μόνο η αρχή της πορείας του Τάπια.

Βλέπετε, ο κύριος Μογιάνο είναι λάτρης του ποδοσφαίρου, όπως ακριβώς και ο αγαπημένος του γαμπρός. Το 2008 ίδρυσε την Καμιονέρος (την ομάδα των φορτηγατζήδων, κρατήστε και αυτό το όνομα), έξι χρόνια αργότερα κέρδισε τις εκλογές της Ιντεπεντιέντε και έγινε πρόεδρος ενός από τους μεγαλύτερους συλλόγους της Ν. Αμερικής. Η προεδρία του περιελάμβανε την ολοκλήρωση του νέου γηπέδου του συλλόγου και ταυτόχρονα την σπουδαία κατάκτηση του Κόπα Σουνταμερικάνα, αλλά όταν το 2022 αποχώρησε, άφησε απίστευτα χρέη στον σύλλογο που ξεπερνούν τα 20 εκατομμύρια δολάρια και τον έχουν οδηγήσει στον μαρασμό. Ας επιστρέψουμε όμως στον Τσίκι.

Ο Τάπια το 2001 ανέλαβε τις τύχες της Μπαράκας Σεντράλ, μιας ομάδας με ζωή από το μακρινό 1904. Ο σύλλογος βρισκόταν σε άθλια κατάσταση και κάποια μέλη του ζήτησαν από τον παλιό ποδοσφαιριστή του συλλόγου να “βάλει πλάτη”. Η Μπαράκας Σεντράλ παρά τα πολλά της χρόνια, κυρίως βρισκόταν στις μικρότερες κατηγορίες. Τότε ήταν στην 4η κατηγορία της χώρας και είχε να αγωνιστεί στην Α’ εθνική από τη δεκαετία του 1930. Ο “Τσίκι” Τάπια όμως δεν θα άφηνε τα πράγματα έτσι. Όπως ανέβηκε και στον συνδικαλιστικό χώρο, έτσι ανέβασε σταδιακά την ομάδα κατηγορίες και έφτιαξε το όνομά του στο ποδόσφαιρο της χώρας. Παράλληλα, μεγάλωνε το δίκτυό του και την περιουσία του. Το δίκτυο τον γνωριμιών του στο ποδόσφαιρο (και εκτός) και την περιουσία του μέσω διαφόρων εταιρειών του Μογιάνο. Κατηγορήθηκε ότι (ως άλλος Τόνι Σοπράνο) έβγαζε υπέρογκα ποσά από μία εταιρεία διαχείρισης απορριμμάτων. Η μεγάλη του στιγμή όμως ήρθε το 2017.

Ο Τσίκι Τάπια έχει ένα σωρό τατουάζ στο κορμί του. Μεταξύ τους ξεχωρίζουν ένα με το 29/3/2017 (ημερομηνία που έγινε πρόεδρος της AFA, ένα με τον Μονομάχο και ένα με μια κούκλα Τσάκι [την οποία είχε φέρει ένας φροντιστής της εθνικής μαζί του για γούρι στο Κόπα Αμέρικα της Βραζιλίας και ο Τσίκι υποσχέθηκε ότι αν όντως έφερνε γούρι θα την έκανε τατουάζ]

Το κενό που άφησε ο θάνατος του Γκροντόνα δεν μπορούσε να γεμίσει. Στις εκλογές που έγιναν, σε ένα ρεσιτάλ γραφικότητας, το σκορ ήρθε 38-38 ανάμεσα στον έναν υποψήφιο (που μπλέχτηκε σε υπόθεση απάτης) και τον ισχυρό άνδρα της Σαν Λορένσο και διάσημο τηλεπαρουσιαστή Μάρκο Τινέλι. Η FIFA ορίζει προσωρινή διοικούσα επιτροπή και ο Τάπια γίνεται αντιπρόεδρος. Ψάχνει τη στιγμή του. Μαζεύει ψήφους και όταν θεωρεί ότι όλα είναι έτοιμα, επιτίθεται στον προσωρινό πρόεδρο και ζητά εκλογές. Ο Τσίκι το κάνει έχοντας ήδη υπολογίσει τα… κουκιά. Κατεβαίνει με την υποστήριξη του πεθερού του, ο οποίος αρχίζει κάτι δακρύβρεχτα του στιλ “δεν θέλουν τον Τσίκι επειδή ήταν οδοκαθαριστής“. Τελικά τον θέλουν. Ο Τάπια κατεβαίνει χωρίς αντίπαλο (ο Τινέλι της Σαν Λορένσο δεν κατεβαίνει) και κερδίζει με τις ευλογίες και του Μαουρίσιο Μάκρι (πρώην προέδρου της Μπόκα και της χώρας) παίρνοντας 40 από τις 43 ψήφους (οι τρεις ήταν λευκές, μία εκ των οποίων από τη Ρίβερ). Αντιπρόεδροί του ο τότε πρόεδρος της Μπόκα και φυσικά ο πεθερούλης του Μογιάνο.

Η θητεία του ξεκίνησε με στήριξη στον Λιονέλ Μέσι που εκείνη την περίοδο τα είχε βάλει με τους διαιτητές. Ο Τάπια μέσω της Π.Ο. τον στήριξε δημόσια, παρά το γεγονός ότι δημιούργησε αντιπαλότητες με την ηγεσία της CONMEBOL, της αντίστοιχης UEFA ας πούμε. Στην πορεία κέρδισε από όλο αυτό. Ο Μέσι και οι άλλοι παίκτες τον εμπιστεύονται απόλυτα, ο ίδιος στηρίζει τον Σκαλόνι και έτσι η εθνική πάει καλά. Θυμίζει σε έναν βαθμό τη δική μας εθνική το 2004, με μια ΕΠΟ που στήριξε τον Ρεχάγκελ και τους παίκτες. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Τάπια είναι κάποιος εθνικός ήρωας. Στο εσωτερικό του ποδοσφαίρου της χώρας ο κόσμος βράζει μαζί του. Αλλά και οι ομάδες τον στηρίζουν σταθερά. Το 2021 ο Τάπια επανεκλέγεται για μια δεύτερη τετραετία. Αυτή τη φορά και η Ρίβερ ψηφίζει υπέρ του. Οι εκλογές γίνονται μέσω βιντεοκλήσης και κανείς δεν καταλαβαίνει πώς πραγματοποιούνται. Μάλλον δια βοής και χειροκροτήματος. Κανείς δεν ξέρει ποιοι απουσιάζουν, η Ατλέτικο Τουκουμάν είναι η μόνη που αντιδρά (έχει παράπονα για το σύστημα ανόδου), αλλά έτσι κι αλλιώς αντίπαλος δεν υπάρχει ούτε αυτή τη φορά και ο Τσίκι βγαίνει και πάλι πανηγυρικά, παρά το γεγονός ότι έχει κατηγορηθεί για διάφορες συμφωνίες με εταιρείες για τα ψηφιακά δικαιώματα του πρωταθλήματος, αλλά και της εθνικής και μάλιστα έχουν γίνει και έφοδοι της αστυνομίας στα γραφεία της Ομοσπονδίας. Ούτε όταν αποκαλύφθηκε πιθανό σκάνδαλο με 23 ταξίδια στο εξωτερικό με ιδιωτικό τζετ, σε κάποια από αυτά με μοντέλα και μάλιστα με μια πρώην παίκτρια του Big Brother της χώρας. Μην ασχολείστε με τα μικρά, ασχοληθείτε με το έργο του ανδρός.

Μετά από δυο δεκαετίας έγγαμου βίου και τέσσερα παιδιά, ο Τσίκι και η Πάολα χώρισαν. Μη στενοχωριέστε για την κυρία Πάολα πάντως. Πριν μερικά χρόνια έκανε ταξιδάκι στο Μαϊάμι με τον γιο της με ιδιωτικό τζετ, ταξίδι που κόστισε συνολικά 200.000 δολάρια, την ίδια εποχή που ο πατέρας της Ούγκο Μογιάνο είχε ξεσηκώσει τους εργάτες σε απεργία κατά της κυβέρνησης Μάκρι για τα οικονομικά μέτρα λιτότητας.

Οι λόγοι που ο μέσος οπαδός δεν συμπαθεί τον Τάπια; Πολλοί, αλλά ουσιαστικά ένας. Η διαφθορά στα πρωταθλήματα της χώρας. Και η αφορμή του κειμένου μας, ενδεχομένως ένα ακόμα τέτοιο παράδειγμα που θα δούμε σε λίγο. Οι ομάδες που τα έχουν καλά μαζί του ή έχουν άμεσες σχέσεις με τον Τσίκι κατηγορούνται για διαιτητική εύνοια. Σχετικά πρόσφατα είχαμε γράψει για την Ντεπορτίβο Ριέστρα, την ομάδα που από το πουθενά σχεδόν βρέθηκε στην Α’ εθνική της χώρας [το κείμενο εδώ για όσους δεν θυμούνται]. Αλλά δεν είναι μόνο η Ριέστρα. Μπορεί ο Τσίκι να χώρισε με τη γυναίκα του, αλλά η σχέση του με τον αγαπημένο του πεθερό φαίνεται ότι ξεπερνά τέτοιες συμβατικές δεσμεύσεις. Θυμάστε την Καμιονέρος; Αρχικά, τόσο η Καμιονέρος, όσο και η Ιντεπεντιέντε άρχισαν να κάνουν αντιπολίτευση στον Τάπια. Όλα αυτά την περίοδο του διαζυγίου. Ο Τάπια ονομάστηκε ως εχθρός αυτών των δύο συλλόγων. Πλέον όμως οι Μογιάνο και ο Τάπια τα έχουν βρει. Περασμένα ξεχασμένα βρε αδερφέ. Ο Τσίκι βρέθηκε μάλιστα και σε κρίσιμο αγώνα της Καμιονέρος δίπλα στον γιο του Μογιάνο (και πρόεδρο της ομάδας). Ναι, η Καμιονέρος κέρδισε. Και ναι ανέβηκε από τη Γ’ στη Β’, εν μέσω τρομερών κατηγοριών. Στο παιχνίδι ανόδου, ο διαιτητής (και παράλληλα κουρέας) έδωσε δύο πέναλτι στους Φορτηγατζήδες (με όσους ήταν παρόντες να λένε ότι ήταν ανύπαρκτα), ενώ η δόλια αντίπαλος Άλτος Όρνος Σάπλα είδε δυο παίκτες της να αποβάλλονται και να της ακυρώνεται γκολ για οφσάιντ. Αργότερα αποκαλύφθηκαν πολλές συμπτώσεις για τον διαιτητή/κουρέα και τις πιθανές σχέσεις του με την οικογένεια Μογιάνο.

Η Μπαράκας Σεντράλ μετονόμασε το γήπεδό της σε Εστάδιο Κλαούντιο Τσίκι Τάπια, προς τιμήν του ευεργέτη της (και ας ήταν πρόεδρος τότε, δεν δείχνουμε τέτοια ταπεινότητα να αρνηθούμε ευγενικά), έχει πρόεδρο τον γιο του Ματίας και έχει και ποδοσφαιριστή τον άλλον γιο Ιβάν Τάπια με σχεδόν 200 συμμετοχές. Οικογενειακή υπόθεση.

Πέρα από μεγάλο ποσοστό των απλών φιλάθλων, εναντίον του Τάπια είναι και ο αμφιλεγόμενος πρόεδρος της χώρας Χαβιέρ Μιλέι, ενώ πλέον και ο παλιός σύμμαχος Μαουρίσιο Μάκρι τον κυνηγάει. Ο λόγος; Παρά τις δεσμεύσεις του ότι θα στηρίξει τη δυνατότητα δημιουργίας ανώνυμων εταιρειών, να υπάρχει δηλαδή η δυνατότητα να έχουν ιδιοκτήτη και να λειτουργούν ως επιχειρήσεις χωρίς τους περιορισμούς που έχουν τώρα, ο Τάπια κάνει πίσω. Η (ας πούμε χονδρικά) ιδιωτικοποίηση του ποδοσφαίρου είναι κάτι που ο Μιλέι επιθυμεί διακαώς, πιστεύοντας ότι έτσι θα σωθεί το ποδόσφαιρο της χώρας.

Πριν λίγες ημέρες, η AFA έκανε εκλογές εκ νέου. Μα θα πείτε, 2017-2021-2025. Έτσι δεν είναι; Ναι, έτσι είναι. Οι εκλογές έπρεπε να γίνουν ξανά το 2025. Ο αγαπημένος Τσίκι όμως, θέλοντας να εκμεταλλευτεί όλο αυτό το θετικό κλίμα μετά τις επιτυχίες της εθνικής, τις έκανε νωρίτερα. Παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση Μιλέι τις χαρακτήρισε ως άκυρες, οι ψηφοφόροι δεν έδωσαν σημασία. Με 44 υπέρ και 2 αποχές, ο Τάπια αναδείχθηκε πρόεδρος μέχρι το 2028. Μόνο δύο ομάδες στάθηκαν εναντίον του. Η μία ήταν η Εστουδιάντες του Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν και η άλλη ήταν η Ταγιέρες και ο πρόεδρός της που ίσως τον είδατε πριν λίγο καιρό να γίνεται viral όταν απείλησε με όπλο έναν διαιτητή που, σύμφωνα με τα λόγια των ανθρώπων της ομάδας, μονίμως την αδικεί. Καθόλου τυχαίο.

Οι περισσότεροι μιλούν για μια νέα περίπτωση Γκροντόνα, έναν άνθρωπο που θα είναι πρόεδρος για όσο το επιθυμεί με λίγα λόγια. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης επιμένει για την παρανομία και η κόντρα μπορεί να προχωρήσει, αν και η Π.Ο. προτάσσει το ασυμβίβαστο του ποδοσφαίρου και τον κίνδυνο τιμωρίας της χώρας από τη FIFA. Οι πρώτες αποφάσεις του νέου Δ.Σ. δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αμφισβήτησης για το τι ρόλο βαράει. Ο κανονισμός άλλαξε και έτσι ένας πρόεδρος μπορεί να εκλεγεί μέχρι και πέντε φορές (τώρα το όριο ήταν τέσσερις). Ο Τάπια ετοιμάζεται για αρκετά χρόνια ακόμα. Παράλληλα αποφασίστηκε να μην πέσει καμία ομάδα φέτος και μάλιστα οι ομάδες να αυξηθούν σε τριάντα, χωρισμένες σε δύο γκρουπ. Υποβιβασμοί ξανά από του χρόνου, με δύο ομάδες. Ο κόσμος που βλέπει ομάδες όπως η Μπαράκας Σεντράλ (α, ναι ξεχάσαμε να σας πούμε ότι η ομάδα με το όνομά του, πρόεδρο τον γιο του και παίκτη τον άλλον γιο του είναι εδώ και καιρό στην Α’ εθνική), η Ντεπορτίβο Ριέστρα, η Καμιονέρος και άλλες φιλικές να παίρνουν σφυρίγματα, βλέπει τώρα να ξεφτιλίζεται εντελώς το πρωτάθλημα. Να ξεφτιλίζεται για να μην πέσουν ομάδες φιλικές, να ανέβουν σίγουρα άλλες ομάδες και γενικά να γίνονται τα χατίρια των φίλων. Τριάντα ομάδες, ακόμα περισσότερες ψήφοι σε μια τετραετία. Δεν είναι λίγοι αυτοί που παρότι δεν συμπαθούν τον Μιλέι, στηρίζουν μια πιθανή παρέμβαση του κράτους, ακόμα και με τον κίνδυνο να αντιμετωπίσει η εθνική σοβαρά προβλήματα. Σε ένα πρωτάθλημα που έχει υποβαθμιστεί, αντί να γίνεται προσπάθεια βελτίωσης, ο Τάπια συνεχίζει να κάνει τα δικά του παιχνίδια. Τουλάχιστον το φετινό πρωτάθλημα θα βγάλει πρωταθλητή, κάτι είναι κι αυτό. Θα μπορούσε ο Τσίκι να χάριζε από έναν τίτλο σε όλες τις ομάδες.

https://blog.stoiximan.gr/

BEST OF THEMASPORTS