Δεν έχει προηγούμενο αυτό που είδαμε στην OPAP Arena…

Καταπληκτικό...

Ακολουθήστε μας στο Google news

Τα κλισέ είναι για να καταργούνται στην πράξη. Ακόμα και αν είναι πολύ αγαπημένα και πολύς κόσμος αδυνατεί να τα αφήσει πίσω του τόσο εύκολα. Το παιχνίδι ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ στην ΟΠΑΠ Αρένα για την 8η αγωνιστική του πρωταθλήματος είναι μια ακόμα -αλλά όχι η μοναδική- αφορμή του τελευταίου καιρού για να αρθεί ένα κλισέ που θέλει την Ελλάδα και το ποδόσφαιρο να συνδέονται ως έννοιες μόνο μέσω της… κακοποίησης.

 

Ας το πούμε χωρίς το γνωστό εσωτερικευμένο κόμπλεξ: το ελληνικό ποδόσφαιρο βρίσκεται σε τροχιά σταθερής ανόδου σε πολλαπλά επίπεδα και δεν υπάρχει κανένας λόγος να συντηρούμε τη θέση πως το επίπεδο εδώ είναι τρομακτικά χαμηλό, πως έξω άπαντες το υπηρετούν καλύτερα από την Ελλάδα και όλα αυτά τα κλισέ. Για την ακρίβεια, όσο ιεροσυλία και αν ακουστεί σε κάποιους, ίσως βιώνει μια φάση ακόμα καλύτερη και από εκείνη που ακολούθησε μετά το Euro του 2004 και την οποία αναπωλούμε εδώ και μία δεκαετία.

Δεν είναι απλά ότι οδεύουμε ολοταχώς στο να δούμε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά ένα πρωτάθλημα που θα σπάσει καρδιές (και αυτή τη φορά με τον -πρωτοπόρο πλέον- Άρη να μην είναι κομπάρσος), δεν είναι ότι οι λεγόμενες μικρές ομάδες έχουν ανέβει και κόβουν βαθμούς από τους μεγάλους διαρκώς, δεν είναι ότι η ατμόσφαιρα στα ντέρμπι είναι άψογη ή ότι τα συμβόλαια έχουν ανέβει τρομακτικά και πλέον έρχονται πρωτοκλασάτοι παίκτες. Δεν είναι ότι όλα αυτά έρχονται και δένουν με το Conference του Ολυμπιακού και με την «ανάσταση» της Εθνικής Ελλάδας. Είναι ότι πλέον βλέπουμε πραγματικά ποιοτικά παιχνίδια. Το ΑΕΚ-ΠΑΟΚ ειδικά που τελείωσε με τις δυο ομάδες ισόπαλες με 1-1 είναι από αυτά τα ματς που επικυρώνουν πανηγυρικά την μεγάλη άνοδο του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Μπορεί να μην συνοδεύτηκε από κάποιο εντυπωσιακό σκορ αλλά από απλά ένα… ταπεινό 1-1, αλλά το ματς της ΟΠΑΠ Αρένα ήταν ματσάρα με τα όλα του. Όχι απλά επειδή είχε πάθος και αψιμαχίες και άλλα τέτοια στοιχεία περιφερειακά του ίδιου του ποδοσφαίρου αλλά επειδή είχε άπειρη τακτική και μεγάλη ποιότητα τόσο ομαδική όσο και ατομική. Δυο ομάδες με παρόμοια φιλοσοφία και δυο κόουτς στους πάγκους τους που γνωρίζουν πολύ καλά τόσο τα σύνολά τους όσο και τις αδυναμίες και τα προτερήματα των αντιπάλων τους, δυο ομάδες που έδωσαν ένα πραγματικό ρεσιτάλ ποδοσφαίρου μέσα στις τέσσερις γραμμές.

 

Δυο μεσαίες γραμμές πολύ σφιχτές, με διαρκείς μονομαχίες κερδισμένες πάντα στις λεπτομέρειες, δυο σύνολα με βασικές προτεραιότητες να μην δώσουν χώρο στον αντίπαλο και ταυτόχρονα να… εκμεταλλευτούν τον όποιο χώρο τους δώσει ο αντίπαλος, ένα ματς που αν έβγαζε νικητή αυτός θα προέκυπτε ακριβώς από αυτό το στοιχείο: τη δυνατότητά του δηλαδή να εκμεταλλευτεί ενδεχόμενους κενούς χώρους.

Τα δυο γκολ μπορεί να μπήκαν με εντελώς διαφορετικό τρόπο (έπειτα από κόρνερ το 0-1 του ΠΑΟΚ, σε σετ παιχνίδι το 1-1 της ΑΕΚ) αλλά ήταν ξεκάθαρο πως η τακτική των δυο αντιπάλων στόχευε στο επιθετικό τους τρανζίσιον – καθόλου τυχαία όλες οι μεγάλες φάσεις του ματς -πλην των γκολ- έτσι προκύπτουν. Και η αλήθεια είναι πως θα ήταν αμαρτία από ένα τόσο εμφατικό αλληλοεξουδετερωμα να είχε προκύψει νικητής…

menshouse.gr

BEST OF THEMASPORTS