Όσο ανατριχιαστικό κι αν ακούγεται, οι διαγωνιζόμενοι έκαναν ουρά για να πυροβολήσουν όσα περισσότερα ζωντανά περιστέρια μπορούσαν. Σύμφωνα με τις αναφορές, περίπου 300 πουλιά σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια του αγώνα.
Νικητής ήταν ο Βέλγος σκοπευτής Léon de Lunden, ο οποίος, σύμφωνα με τα παγκόσμια ρεκόρ Γκίνες, κατάφερε να καταρρίψει 21 πουλιά στο τουρνουά.
Μονομαχία με πιστόλι
Από πολλές απόψεις, οι πρώιμοι Ολυμπιακοί Αγώνες μπορούσαν να είναι αρκετά έντονοι και οι διοργανωτές απλώς δεν αρκούνταν στο να πυροβολούν απλώς χάρτινους στόχους.
Ενώ η σκοποβολή με περιστέρια δεν επέστρεψε ποτέ μετά τους Αγώνες του 1900 στο Παρίσι, οι διοργανωτές επινόησαν τη μονομαχία με πιστόλι -στην οποία δύο αγωνιζόμενοι πυροβολούσαν ο ένας τον άλλον- για τους Αγώνες του 1908 στο Λονδίνο.
Ευτυχώς για όλους τους εμπλεκόμενους, οι μονομαχίες δεν ήταν θανατηφόρες. Οι διαγωνιζόμενοι ήταν ντυμένοι με προστατευτικό εξοπλισμό και τα πιστόλια ήταν γεμάτα με σφαίρες από κερί για να μην μπορούν να επιφέρουν τον θάνατο.
«Το αστείο εκείνη την εποχή ήταν πως αν το έκανες σωστά, δεν θα υπήρχε αργυρός Ολυμπιονίκης», δήλωσε πρόσφατα ο δημοσιογράφος Craig Copetas στην τηλεόραση France 24.
Ο Copetas είπε επίσης ότι πριν από αρκετά χρόνια, υπήρχαν κάποιες συζητήσεις ότι θα επαναφέρουν τα πιστόλια μονομαχίας για να προσδώσουν κάποια γοητεία στο διαγωνισμό του τυφεκίου και του πιστολιού.
Καλύτερα που δεν το έκαναν ποτέ.
Κολύμβηση με εμπόδια
Αυτός ο συγκεκριμένος διαγωνισμός από τους Αγώνες του 1900 στο Παρίσι θα μπορούσε να μην ταιριάζει σε ένα σύγχρονο υδάτινο πάρκο.
Οι κολυμβητές έπρεπε να διανύσουν 200 μέτρα στον ποταμό Σηκουάνα, ενώ παράλληλα έπρεπε να περάσουν πάνω και κάτω από μια σειρά από εμπόδια.
Ο Αυστραλός κολυμβητής Frederick Lane κέρδισε το χρυσό με χρόνο 2 λεπτά και 38,4 δευτερόλεπτα. Ο Lane ήταν ένας εντυπωσιακός κολυμβητής που κέρδισε επίσης το χρυσό μετάλλιο στα 200 μέτρα χωρίς εμπόδια με χρόνο μόλις 13 δευτερόλεπτα ταχύτερο.
Η κολύμβηση με εμπόδια έκανε μόνο μία εμφάνιση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, οπότε ο χρόνος του Lane παραμένει τεχνικά το ολυμπιακό ρεκόρ.
Αγώνες με μηχανοκίνητο σκάφος
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες απαγορεύουν εδώ και καιρό τα αθλητικά γεγονότα που εξαρτώνται από τη μηχανική πρόωση, γι’ αυτό και δεν βλέπουμε αγώνες αυτοκινήτου στους Αγώνες (παρά τις πρόσφατες προσπάθειες να συμπεριληφθούν).
Υπήρξε μια σπάνια προσθήκη αυτοκινήτου στους Αγώνες του Σεντ Λούις το 1904, όταν ο Αμερικανός δρομέας Frederick Lorz διένυσε κρυφά 11 μίλια του Μαραθωνίου με αυτοκίνητο και αποκλείστηκε.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, οι διοργανωτές επέτρεψαν τις μηχανές εσωτερικής καύσης στους Αγώνες, με τους αγώνες με μηχανοκίνητο σκάφος ως ολυμπιακό αγώνισμα.
Οι βαρκάρηδες αγωνίστηκαν σε μια διαδρομή 40 ναυτικών μιλίων στους Αγώνες του Λονδίνου το 1908 και, σύμφωνα με επίσημη έκθεση, η «βαριά» θάλασσα έκανε τους αγώνες μια επιχείρηση με σημαντικό ρίσκο και τους στέρησε όλη την απόλαυση, εκτός από τους πιο φανατικούς λάτρεις.
Μόνο δύο έθνη, η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία, αγωνίστηκαν στο αγώνισμα και τους απονεμήθηκαν τα μοναδικά μετάλλια στο άθλημα, το οποίο δεν επέστρεψε ποτέ στους Ολυμπιακούς Αγώνες μετά το 1908.
Τέχνη
Από το 1912 έως το 1948, ολυμπιακά μετάλλια απονεμήθηκαν όχι μόνο για τον αθλητισμό, αλλά και για καλλιτεχνικές δραστηριότητες όπως η λογοτεχνία, η αρχιτεκτονική, η μουσική, η γλυπτική και η ζωγραφική. Αυτά στη συνέχεια χωρίστηκαν σε υποκατηγορίες, όπως η πολεοδομία και το τραγούδι σε χορωδία.
Αυτό ήταν το όραμα του βαρόνου Πιέρ Ντε Κουμπερτέν, του πατέρα των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, ο οποίος ήθελε να αναδημιουργήσει το ήθος της αρχαίας Ελλάδας.
«Στις χρυσές εποχές της Ολυμπίας, οι καλές τέχνες συνδυάζονταν αρμονικά με τους Ολυμπιακούς Αγώνες για να δημιουργήσουν τη δόξα τους», έγραψε ο Ντε Κουμπερτέν το 1904. «Αυτό πρέπει να γίνει πραγματικότητα για άλλη μια φορά».
Οι καλλιτεχνικοί διαγωνισμοί έκαναν πρεμιέρα στους Αγώνες της Στοκχόλμης το 1912, ενώ συμμετείχαν και ορισμένοι αθλητές των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο Alfréd Hajós – ο οποίος κέρδισε το πρώτο χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στην κολύμβηση το 1896 και έπαιζε επίσης στην εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Ουγγαρίας – κέρδισε ένα ασημένιο μετάλλιο στην αρχιτεκτονική στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924.
Ένας άλλος αντισυμβατικός διαγωνιζόμενος στην ολυμπιακή τέχνη ήταν ο ίδιος ο Ντε Κουμπερτέν, ο οποίος υπέβαλε ένα ποίημα «Ωδή στον αθλητισμό» με ψευδώνυμο, το οποίο κατέκτησε χρυσό μετάλλιο το 1912.
Τα τελευταία ολυμπιακά μετάλλια τέχνης απονεμήθηκαν στους Αγώνες του Λονδίνου το 1948, αφού διαπιστώθηκε ότι οι περισσότεροι διαγωνιζόμενοι στις καλλιτεχνικές κατηγορίες ήταν επαγγελματίες και δεν τηρούσαν το ερασιτεχνικό ήθος των Ολυμπιακών Αγώνων.
Σόλο συγχρονισμένη κολύμβηση
Σε αυτό που μπορεί να ακούγεται σαν αντίφαση, η σόλο συγχρονισμένη κολύμβηση ήταν ένας ανταγωνιστικός αγώνας σε τρεις διαδοχικές διοργανώσεις.
Ξεκινώντας στους Αγώνες του Λος Άντζελες το 1984, η Αμερικανίδα κολυμβήτρια Tracie Ruiz-Conforto πήρε το χρυσό μετάλλιο. Μετά από μια σύντομη παραμονή στο bodybuilding, η Ruiz-Conforto επέστρεψε στο άθλημα και κέρδισε το αργυρό μετάλλιο στους αγώνες του 1988 στη Σεούλ.
Η σόλο συγχρονισμένη κολύμβηση δεν κατάφερε να κερδίσει το ενδιαφέρον των θεατών και η τελευταία της εμφάνιση έγινε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992.
Σήμερα, η συγχρονισμένη κολύμβηση είναι γνωστή ως καλλιτεχνική κολύμβηση και οι κολυμβήτριες μπορούν να αγωνιστούν σε ντουέτο και ομαδικό αγώνισμα.
Κούρεμα κανίς (όχι στα αλήθεια)
Μπορεί να έχεις διαβάσει σε πολλά δημοσιεύματα ότι το κούρεμα κανίς ήταν ολυμπιακό αγώνισμα στους Αγώνες του 1900 στο Παρίσι.
Ωστόσο, αυτό φαίνεται να είναι μια πρωταπριλιάτικη φάρσα από έναν συγγραφέα της εφημερίδας The Telegraph όταν έγραφε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου το 2008.
Το τέχνασμα ξεγέλασε πολλά ειδησεογραφικά πρακτορεία, αλλά η ημερομηνία δημοσίευσης 1η Απριλίου και η υποτιθέμενη νικήτρια Avril Lafoule μάλλον θα έπρεπε να είναι ένα στοιχείο.
Πηγή: pride.gr
