Πώς θα παίζει ο ΠΑΟ του Ντιέγκο Αλόνσο: Οι 3 διαφορές του με Τερίμ και Γιοβάνοβιτς

Ο εντελώς προσωπικός τρόπος του Ουρουγουανού κόουτς και τι τον κάνει ιδιαίτερο

Ακολουθήστε μας στο Google news

Το μεγαλύτερο πρόβλημα, σε πρώτη φάση, που θα κληθεί να αντιμετωπίσει ο Ντιέγκο Αλόνσο στον Παναθηναϊκό είναι το επικοινωνιακό. Όταν επί μέρες «σέρνεται» το «ναι ή όχι» ενός κόουτς του μεγέθους και της φήμης του Μαουρίτσιο Σάρι, ο όποιος επόμενος θα έπρεπε να ‘ναι γκράντε όνομα για να αντέξει στο πρώτο σκέλος της σύγκρισης. Αυτό, εν προκειμένω, δεν συμβαίνει – κακά τα ψέματα,

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως ο Ουρουγουανός κόουτς δεν είναι καλός ή πως προδικάζουμε αποτυχία. Σε καμία περίπτωση. Απλά θα πρέπει να προσπαθήσει διπλά για να κερδίσει τον ούτως ή άλλως ξενερωμένο κόσμο των «Πρασίνων»,

Η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Φατίχ Τερίμ στη θέση του κοσμαγάπητου Ιβάν Γιοβάνοβιτς αποδείχθηκε λανθασμένη απόφαση, στην πράξη. O Ντιέγκο Αλόνσο θα πρέπει γρήγορα και πειστικά να δείξει πως μπορεί να γίνει αυτός που θα υπογράψει την ανάκαμψη του «Τριφυλλιού».

Ο 49χρονος τεχνικός είναι πάντως άνθρωπος των προκλήσεων. Δεν φοβάται τις αλλαγές, μήτε να ριχτεί σε μάχες, να δοκιμάσει νέα πράγματα. Έχει ήδη μια πλούσια και γεμάτη καριέρα στους πάγκους, σε αρκετές χώρες και σε πολύ διαφορετικά μεταξύ τους περιβάλλοντα. Έχει κατακτήσει τίτλους (1 πρωτάθλημα Μεξικού και 2 Champions League της CONCACAF με 2 διαφορετικές ομάδες), έχει δείξει πως μπορεί να προσαρμόζεται άμεσα και σωστά.

Έχει προπονήσει μεγάλες ομάδες. Πενιαρόλ, Πατσούκα, Μοντερέι σε Ουρουγουάη και Μεξικό, Σεβίλλη στην Ισπανία (έστω για λίγο, αντί του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ μάλιστα, πώς τα φέρνει η ζωή, ε;). Δοκίμασε και δοκιμάστηκε στον πάγκο της Εθνικής του ομάδας (μόνο δώρο δεν ήταν να αντικαταστήσει το «τοτέμ» Όσκαρ Ταμπάρες), ήταν και στο Μουντιάλ του Κατάρ. Έκανε και το πέρασμα από την Ίντερ Μαϊάμι στα ξεκινήματά της ως franchise του MLS. Πολλές και διαφορετικές μεταξύ τους εμπειρίες, κοντολογίς.

Του αρέσει να λέει ότι ακόμα και τον καιρό που ήταν παίκτης, γνωστός με το παρατσούκλι «Ο Ανεμοστρόβιλος» (El Tornado) δεν ήταν… παίκτης αλλά εν δυνάμει προπονητής. Με την έννοια πως αυτό ήταν το πραγματικό του πάθος. Γούσταρε τρελά ο Ντιέγκο Αλόνσο να βλέπει τι γίνεται στο γήπεδο πανοραμικά, πέρα από το ατομικό, το δικό του δηλαδή σκέλος. Να το εξετάζει ως σύνολο, ως δεδομένα.

Στις προπονήσεις ρουφούσε οτιδήποτε μπορούσε από γνώσεις. Δεν πέρασε κόουτς από τη ζωή του χωρίς να προσπαθήσει να πάρει κάτι από αυτόν, λιγότερο ή περισσότερο. Ακόμα και ως παράδειγμα προς αποφυγή. Κοιτούσε τα πάντα, παρατηρούσε τα πάντα.

Μέχρι που κάποια στιγμή μάζεψε τα βουνά χαρτιά που είχε με σημειώσεις και τα πέταξε όλα στα σκουπίδια. Κατάλαβε πως δεν είχε νόημα να λειτουργεί έτσι. Έπρεπε να δημιουργήσει το δικό του στιλ. Που ναι μεν θα είχε στοιχεία από άλλους (δεν υπάρχει παρθενογένεση σε τέτοια) αλλά ταυτόχρονα θα ‘ταν κάτι εντελώς δικό του. Βασισμένο στις δικές του, ξεχωριστές, εμπειρίες.

Του αρέσει να εξετάζει όλα τα πράγματα λεπτομερώς. Δεν αφήνει τίποτα στην τύχη. Είναι και κάτι σαν ψυχολόγος. Βρίσκεται κοντά στους παίκτες και τον νοιάζει να έχουν και ανθρώπινη πέρα από επαγγελματική επαφή. Για να ξέρει πώς σκέφτονται, πώς είναι καλύτερο να τους προσεγγίσει. Δεν έχουν όλοι οι ποδοσφαριστές τις ίδιες αντοχές ή την ίδια φιλοσοφία και αυτό έχει βασική θέση στο σκεπτικό του.

Ο Ντιέγκο Αλόνσο είναι ανοιχτός στο να ακούσει και τη γνώμη τους. Δεν είναι δογματικός μήτε κολλημένος. Αντιμετωπίζει κάθε παίκτη ξεχωριστά, πιστεύει πως το νόημα είναι να βρίσκεις τα κατάλληλα λόγια ανά άτομο. Οι γενικολογίες δεν ωφελούν πέρα από ένα basic σημείο. Δεν ησυχάζει ποτέ, κυνηγάει συνεχώς το καλύτερο δυνατό. Κάθε νίκη είναι ένα βήμα προς την επόμενη νίκη. Αυτή είναι η νοοτροπία του. Εχθρός του καλού είναι τι καλύτερο, το λένε επίσης.

Θεωρεί πως η τέχνη ενός προπονητή είναι να μπορεί να ξυπνήσει στους παίκτες του την οπτική πως το παιχνίδι ανήκει σε όλους, πως είναι κάτι δικό τους και δεν τους το έχει επιβάλει κανείς.  Του αρέσει η ποικιλία στο χτίσιμο των επιθέσεων, να είναι οι ομάδες του επικίνδυνες με πολύ περισσότερους του ενός τρόπους. Αγαπημένα του συστήματα είναι τα  4-4-2 και 4-2-3-1.

Κι αφού κάναμε τις απαραίτητες συστάσεις, οι απαντήσεις έρχονται μάλλον αρκετά εύκολα όταν ψάχνουμε να εντοπίσουμε τις 3 κυριότερες διαφορές του Ντιέγκο Αλόνσο σε σχέση με τους αμέσως προηγούμενους προκατόχους του.

Εν αρχή είναι πολύ πιο μοντέρνος στην προσέγγισή του, ως νεότερος ηλικιακά και περισσότερο ανοιχτός σε εμπειρίες. Έχει γυρίσει πολλές χώρες και έχει βιώσει διάφορες καταστάσεις που τον κάνουν πιο προσαρμοστικό και ανοιχτόμυαλο.

Εν συνεχεία, είναι πιο επικοινωνιακός προς τα έξω σε σύγκριση με τον εκ φύσεως εσωστρεφή Ιβάν Γιοβάνοβιτς και τον «φωνακλά» Φατίχ Τερίμ.

Και τέλος, είναι πολύ ευέλικτος τακτικά έχοντας ως «πιστεύω» πως τα συστήματα είναι δευτερεύουσας σημασίας – το πιο σημαντικό γι’ αυτόν είναι η αντίληψη του τι κάνεις, πώς το κάνεις και γιατί το κάνεις.

Το θέμα είναι βέβαια τι ομάδα θα κληθεί να διαχειριστεί. Και πόσο ο κόσμος του Παναθηναϊκού θα «ψηθεί» να του δώσει χρόνο. Το όνομα του Μαουρίτσιο Σάρι, παράδοξο κι αν ακούγεται, μπορεί να αποδειχθεί πιο βαρύ στη σύγκριση από αυτά των δύο αμέσως προηγούμενων τεχνικών των «Πρασίνων».

menshouse.gr

BEST OF THEMASPORTS