Ακολουθήστε μας στο Google news
Η παρουσία του Γκομέλσκι στον πάγκο, η στελέχωση με παίχτες ως επί το πλείστον λιθουανικής καταγωγής και το λουκ που επέβαλε η μόδα της εποχής με μαλλί χαίτη που συνοδευόταν από ένα παχύ μουστάκι.
Τρανό παράδειγμα ο κύριος της φωτογραφίας, ο Βαλντεμάρας Χομίτσιους που γεννήθηκε στο Κάουνας στις 4 Μαΐου του 1959. Ο τότε Σοβιετικός γκαρντ εντάχθηκε από μικρή ηλικία στα τμήματα υποδομής της Ζαλγκίρις και γρήγορα προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα ως μεγάλο ταλέντο. Με εκείνη τη χρυσή γενιά των Λιθουανών που συμπεριελάμβανε εκτός από τον Χομίτσιους, τον Γιοβάϊσα, τον Κουρτινάϊτις, τον Κράπικας και φυσικά τον Σαμπόνις, οι Žaliai Balti κατάφεραν να σπάσουν για μια συνεχόμενη τριετία την κυριαρχία της ΤΣΣΚΑ και να εκφράσουν κατά έναν τρόπο την αντίθεση του λιθουανικού λαού στο υφιστάμενο καθεστώς.
Δεν κατάφεραν όμως να βρεθούν στην ευρωπαϊκή κορυφή παρότι συμμετείχαν σε δύο συνεχόμενους τελικούς, αρχικά στο Κυπελλούχων του 85 όταν έχασαν από τη Μπαρτσελόνα και την επόμενη χρονιά στη Βουδαπέστη, η ταινία είχε το ίδιο θλιβερό τέλος με θύτη την Τσιμπόνα του Ντράζεν, στον αγώνα που σημαδεύτηκε από την αποβολή του Σαμπόνις εξαιτίας της μπουνιάς που έριξε ο Άρβιντας στον Μίχοβιλ Νάκιτς.
Με τη Ζαλγκίρις δεν ευοδώθηκαν οι προσπάθειες του αλλά με τη Σοβιετική Ένωση ήδη από τα 20 του και το Ευρωμπάσκετ του 1979 είχε περάσει στο λαιμό του το χρυσό μετάλλιο. Μέχρι την τελευταία του εμφάνιση με την σημαία της ΕΣΣΔ το 1989 είχε στεφθεί χρυσός Ολυμπιονίκης στη Σεούλ και πρωταθλητής κόσμου στην Κολομβία το 1982, χώρια τα ασημένια και χάλκινα μετάλλια σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις του 80.
Το καλοκαίρι του 89 όταν το "Σιδηρούν Παραπέτασμα" άρχισε να στρέφει δειλά το βλέμμα προς τη Δύση, ο Χομίτσιους ήταν ένας από αυτούς που εκμεταλλεύτηκαν την χαλάρωση των μέτρων ακολουθώντας τον Σάμπας στην Ισπανία και τη Φόρουμ Βαγιαδολίδ. Η επόμενη σεζόν τον βρήκε στην ιταλική Α2 με την φανέλα της Φορτιτουντο Μπολόνια για να επιστρέψει στα ισπανικά παρκέ με τη Σαραγόσα το 1992.
Στην Ιβηρική συναντήθηκε ξανά με την παλιοπαρέα από τα χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης που τώρα εκπροσωπούσαν με υπερηφάνεια την ανεξάρτητη Λιθουανία. Το χάλκινο μετάλλιο που κατακτήθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης είχε για τον Χομίτσιους και τους συμπαίχτες του την ίδια και μεγαλύτερη αξία από αυτά που κέρδισε με την ΕΣΣΔ. Αποσύρθηκε από την εθνική μετά το Ευρωμπάσκετ της Αθήνας το 1995 με τις φωνές των Ελλήνων φιλάθλων να ηχούν ακόμα στα αυτιά του όταν οι Λιθουανοί βρέθηκαν στο δεύτερο σκαλί του βάθρου.
Ήταν ήδη 36 αλλά η καρδιά του το έλεγε ακόμα και αφού αγωνίστηκε για μια ακόμα εξαετία στο Βέλγιο και σε ομάδες της πατρίδας του, έβαλε τέλος στη μακρόχρονη πορεία του στα γήπεδα με τη ρωσική Ουράλ Περμ έχοντας ως προπονητή τον παλιό συμπαίχτη του στην εθνική, τον θρύλο Σεργκέι Μπέλοφ.
Ένας ταχυδύναμος γκαρντ, εξαιρετικός σουτέρ με οργανωτικές ικανότητες, ο Βαλντεμάρας Χομίτσιους είναι ένα κλασικό δείγμα μπασκετμπολίστα της μεγάλης λιθουανικής σχολής που οι συμπατριώτες του θυμούνται ως έναν από τους πρωτεργάτες της μπασκετικής ανεξαρτησίας της χώρας τους...