Παίκτης προπονητή: Το αθόρυβο πολυεργαλείο του ΠΑΟΚ, στα δύσκολα είναι πάντα εκεί

Φώτης Μιλτιάδους

Χωρίς αυτόν τίποτα δεν (θα) είναι το ίδιο

Ακολουθήστε μας στο Google news

 

 Δεν είναι ο παίκτης που θα πληρώσεις εισιτήριο για να δεις. Δεν είναι αυτός που θα αναφέρεις αυθόρμητα ως έναν από τους αγαπημένους σου, αυτός που θα «χτυπήσεις» το όνομά του στη φανέλα που θα αγοράσεις. Είναι, όμως, αυτός που «δίχως του» δεν κάνεις. Του (καλού του) παίκτη την ουσία την μετρώ στην απουσία. Και ο ΠΑΟΚ δεν είναι ίδιος όταν λείπει ο Στέφαν Σβαμπ. Ευτυχώς για τον Δικέφαλο αυτό συμβαίνει σπάνια…

Ο Αυστριακός χαφ είναι ο ορισμός του εγκεφαλικού παίκτη. Βλέπει και αισθάνεται τις καταστάσεις και τις συνθήκες στον αγωνιστικό χώρο διαφορετικά από τον μέσο όρο. Δρα συνεπώς σαν μετρονόμος ακριβώς επειδή έχει αυτό το χάρισμα. Από αυτά τα αθόρυβα «πολυεργαλεία», καθώς συνηθίζουμε να το λέμε με την ποδοσφαιρική ορολογία, που τόσο αγαπάνε οι προπονητές. Με διαφορά η πιο value for money προσθήκη που έκανε ο ΠΑΟΚ τα τελευταία χρόνια.

Παίζει άμυνα, οργανώνει επιθέσεις, θαρρείς την ίδια στιγμή, με την ίδια ευχέρεια. Είναι, περισσότερο από όλους στην ομάδα του, ο παίκτης που εγγυάται ηρεμία, ασφάλεια και σιγουριά κατά τη διάρκεια της δράσης. Αυτό δεν σημαίνει και πως δεν θα βάλει τη φωνή όταν χρειαστεί.

 

«Διοικεί» το παιχνίδι; Αυτό ακριβώς και με… ντοκουμέντα μάλιστα, καθώς πρόσφατα ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του στη διοίκηση επιχειρήσεων με ειδικότητα στο sports management. Το έκανε εξ αποστάσεως, ξεκινώντας από τον καιρό της καραντίνας του κορονοϊού, δείγμα της αποφασιστικότητας και της επιμονής του – θα μπορούσε άνετα να τα είχε φορτώσει στον κόκορα.

Όμως ο άνθρωπος ο συνεπής, ο υπεύθυνος φαίνεται σε κάθε του έκφανση. Ο Στέφαν Σβαμπ όταν ξεκινάει κάτι θέλει να το πηγαίνει μέχρι τέλους. Να το προσπαθεί έστω. Το αντίθετο δεν είναι καν επιλογή στο μυαλό του. Πόσο μάλλον καθώς από καιρό έχει οριοθετήσει ένα πλάνο στο μυαλό του για το «μετά» το πέρας της καριέρας του. Που ιδανικά θα ήθελε να τον βρει σε ένα πόστο αθλητικού διευθυντή. Να οργανώνει ξανά με μαεστρία, αλλά από μακριά, από άλλο ρόλο. Σημειωτέον πάντως πως δεν έχει απορρίψει και το σενάριο να γίνει προπονητής.

Κάθε πράγμα βέβαια στον καιρό του. Το ότι βλέπει μπροστά δεν σημαίνει πως ο Στέφαν Σβαμπ παραμελεί το σήμερα, το τώρα. Ένας 100% επαγγελματίας όπως αυτός δεν θα μπορούσε να πράξει αλλιώς, βασικά δεν ξέρει καν πώς γίνεται, δεν είναι στο… λογισμικό του η αδιαφορία.

 

Συμπληρώνει 4 χρόνια στην Τούμπα και όλο αυτό το διάστημα έχει καταθέσει στο χορτάρι και στα αποδυτήρια όλο του το «είναι», σώμα και ψυχή. Έγινε ένα με τον οργανισμό του Δικεφάλου, δόθηκε ολοκληρωτικά στο project.

Τον προσεχή Σεπτέμβριο, ο Στέφαν Σβαμπ γίνεται 34 ετών, η ηλικία όσο να το πεις θα αρχίσει να βαραίνει κι άλλο. Όμως είναι ακριβώς το είδος του ποδοσφαιριστή που ξέρεις πως θα βρει τον τρόπο να το καμουφλάρει, να παρατείνει όσο περισσότερο γίνεται το αγωνιστικό του σκέλος. Όλα δείχνουν πως σύντομα θα κληθεί να υπογράψει νέο συμβόλαιο και αυτό (θα) είναι το σωστό, αυτό το λογικό.

 

Και μετά από αυτό με το καλό; Κοστούμι και γραβάτα, για να διοικήσει ξανά, έτοιμος (είναι) από καιρό. Και κάτι μας λέει πως και αυτός ο ρόλος, πάλι στον ΠΑΟΚ θα τον βρει. Στην όποια θέση, με τον όποιο τίτλο στο οργανόγραμμα και αγάλι αγάλι θα χτιστεί ένας αυθεντικός clubman, σε πολλαπλά επίπεδα. Θα ‘ναι κρίμα και άδικο για τους Θεσσαλονικείς να μην αξιοποιήσουν ένα τέτοιο κεφάλαιο, έναν τέτοιο άνθρωπο και επαγγελματία.

Προτρέξαμε, ωστόσο. Ο Στέφαν Σβαμπ είναι ακόμα «εδώ» ως ο συνδετικός κρίκος των «Ασπρόμαυρων» και ο Ραζβάν Λουτσέσκου δεν διανοείται πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά.

Μπορεί να μείνει με άδεια τα χέρια στο φινάλε. Ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ όμως, θα είναι ο τελευταίος που θα φταίει αν συμβεί αυτό. Είναι, από πολλές απόψεις, ένας προπονητής που «φωνάζει» πως πρέπει να του δοθεί χρόνος και χώρος να υπηρετήσει εξ αρχής το όραμά του, να κάνει τη δουλειά του με τις βέλτιστες δυνατές συνθήκες.

Εμπιστεύτηκε και κέρδισε τους παίκτες, επανέφερε τα βασικά σε πρώτο πλάνο, εξαφάνισε το «ό,τι να ναι» που βασίλευε ως νοοτροπία πριν από την άφιξή του και δικαιώθηκε.

Το παράδειγμα αυτό έρχεται να μας βάλει σε σκέψεις. Όχι για τον Ολυμπιακό, αυτός φαίνεται πως βρήκε, με τα πολλά και μετά κόπων και βασάνων, αυτό που έψαχνε, που χρειαζόταν. Αν όμως άλλοι «μεγάλοι» του ελληνικού ποδοσφαίρου χρειαστεί λίαν συντόμως να ψάξουν στην αγορά για προπονητή (ενδεχόμενο κάθε άλλο παρά απίθανο), ποιες περιπτώσεις θα μπορούσαν να κοιτάξουν σε ένα παρόμοιο πλαίσιο; Υπάρχουν δηλαδή εν δυνάμει «νέοι Μεντιλίμπαρ». Ξεδιαλέξαμε 3, στα μάτια μας, εξόχως ενδιαφέρουσες περιπτώσεις:

 

menshouse.gr

 

 

BEST OF THEMASPORTS