Λίγο αργότερα έπαιξε και στα ημιτελικά του Wimbledon, με αποτέλεσμα να φτάσει την ίδια χρονιά στο career high Νο.8 του κόσμου.
«Σίγουρα θα μπορούσα να πάω καλύτερα», ομολογεί ο 38χρονος Κύπριος μιλώντας για το υπόλοιπο της καριέρας του, όμως δηλώνει και φαίνεται ευτυχισμένος, ακόμα και αν δεν πραγματοποίησε το μεγάλο όνειρό του, την κατάκτηση ενός Grand Slam τίτλου.
Γιατί είχε και άλλα όνειρα στη ζωή του που δεν είχαν σχέση με νίκες, κούπες ή ranking. Ονειρευόταν να βρει την αγάπη, να δημιουργήσει οικογένεια και να ζήσει μια ήρεμη ζωή στη Λεμεσό.
Αυτό κάνει τώρα, αλλά δεν έχει βγάλει το τένις από τη ζωή του, καθώς πέρα από το ότι επιστρέφει στις μεγάλες διοργανώσεις ως legend, παραμένει στα courts ως προπονητής.
- Φαντάζομαι ότι είναι ξεχωριστά τα συναισθήματα που έχεις όταν επιστρέφεις εδώ, όπου έχεις ζήσει τόσο μεγάλες στιγμές...
«Σίγουρα. Έχω ζήσει εδώ τις μεγαλύτερες στιγμές της καριέρας μου, τις πιο όμορφες. Έχω ζήσει πολλά σε αυτό το γήπεδο, τη Rod Laver Arena, σε αυτή την πόλη και είναι πάντα μεγάλη η χαρά μου όταν επιστρέφω εδώ».
- Έπαιξες και στη Rod Laver Arena σήμερα (σε αγώνα διπλού των Legends). Πώς αισθάνεσαι όταν μπαίνεις σε αυτό το γήπεδο;
«Τέλεια! Να σου πω την αλήθεια, σήμερα ένιωσα την μπάλα φανταστικά. Μπορεί να είναι το γήπεδο! Εντάξει και με τον Μαρκ (Φιλιππούση) έχουμε καλή σχέση, νιώθουμε καλά μαζί. Μιλάμε και λίγα ελληνικά για να μη μας καταλαβαίνουν οι αντίπαλοι! Γελάμε και πολύ, είναι ωραίες στιγμές. Και τώρα περνάμε καλά, το διασκεδάζουμε».
- Τι θυμάσαι περισσότερο από εκείνη την τρομερή πορεία στο Australian Open;
«Την αδρεναλίνη, μπορώ να πω! Την ενέργεια που είχα τότε και έρχεται λίγο πίσω. Θυμάσαι λίγο τα παλιά, νιώθεις καλά, κοιμάσαι καλά... Είναι κάτι δύσκολο να εξηγήσεις, αλλά είναι μέσα μου».
- Ο κόσμος πώς σε αντιμετώπιζε τότε;
«Τότε δεν έβγαινα πολύ έξω, ήμουν συνέχεια στο ξενοδοχείο ή εδώ στο κλαμπ. Δεν πήγαινα σε εστιατόρια, δεν έβγαινα. Τώρα, όμως, πάω καμία βόλτα και βλέπω κόσμο. Εγώ ξέρω πώς ένιωσα εκείνες τις δύο εβδομάδες, τώρα μαθαίνω πώς το έζησαν εκείνοι! Και είναι κάτι πολύ όμορφο».
- Μετά από αυτή την τόσο μεγάλη πορεία, πίστευες ότι θα πετύχαινες περισσότερα από όσα πέτυχες τελικά; Είσαι γενικά ευχαριστημένος;
«Είμαι ευχαριστημένος γιατί δεν ξεχνώ ποτέ από πού έρχομαι. Ξέρω τι θυσίες έκανα, τι πέρασα για να φτάσω ως εδώ. Σίγουρα, όμως, θα μπορούσα να πάω καλύτερα. Πάντα πίστευα ότι θα μπορούσα να κερδίσω ένα Grand Slam. Κάποιες αποφάσεις δεν μου βγήκαν ή δεν ήταν σωστές. Αποφάσεις σχετικά με την ομάδα μου, τους προπονητές, μπορεί να μην έπρεπε να παίξω σε κάποια τουρνουά. Είχα, βέβαια, και τους τραυματισμούς, που με κράτησαν πίσω».
- Το πρόσημο, όμως, πρέπει να είναι θετικό τελικά...
«Επειδή πήρα εγώ όλες τις αποφάσεις, μπορώ να κοιτάξω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και να πω ότι έκανα ό,τι μπορούσα εκείνη τη στιγμή. Για μένα αυτό είναι το πιο σημαντικό. Είμαι πολύ ευχαριστημένος με το τι μου έχει προσφέρει το τένις, τι έχω καταφέρει στη ζωή μου. Θα ήθελα να είχα κατακτήσει ένα Grand Slam, αλλά ήθελα και οικογένεια, ήθελα μια σταθερή και ωραία ζωή, μια μεγάλη οικογένεια και το έχω καταφέρει. Πάμε πολύ καλά με την Καρολίνα (Σπρεμ) και αυτό για μένα είναι μεγάλο επίτευγμα. Βρήκα την αγάπη της ζωής μου, έκανα παιδιά και είμαι πάρα πολύ ευτυχισμένος».
- Τα παιδιά σου παίζουν τένις;
«Όχι! Κάνουν χορό και γυμναστική».
- Θα ήθελες να ασχοληθούν με το άθλημα;
«Το συζητάμε με την Καρολίνα πολύ. Θα μας άρεσε, αν το αγαπούσαν και το ήθελαν. Γιατί ζήσαμε τόσο πολλά εμείς, έχουμε εμπειρίες και θα ήταν ωραίο να ταξιδεύαμε όλοι μαζί ως οικογένεια σε τουρνουά. Δεν είναι, ωστόσο, δική μας ζωή. Είναι των παιδιών και εμείς είμαστε εκεί για να τους προσφέρουμε ό,τι μπορούμε για να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους».
- Η ζωή του τενίστα φαίνεται αρκετά συναρπαστική όταν τη βλέπεις... απ' έξω, αλλά είναι πραγματικά έτσι;
«Είναι ωραία ζωή, κάνεις ταξίδια, γνωρίζεις διαφορετικούς πολιτισμούς, κάνεις νέους φίλους. Τα ξενοδοχεία, τις περισσότερες φορές, είναι φανταστικά, είναι καλή ζωή. Κάποια στιγμή, ωστόσο, τα λεφτά, η φήμη δεν είναι αυτά που σε ευχαριστούν. Για μένα η ευτυχία είναι κάτι πολύ σημαντικό και σε αυτή τη ζωή είναι δύσκολο να βρεις την ευτυχία».
- Τώρα πού σε βρίσκουμε; Συνεχίζεις με τον Γίμπινγκ Γου, έτσι δεν είναι;
«Ναι, είμαι με τον Γίμπινγκ και τον Γουέιν Φερέιρα, που ήρθε στην ομάδα πριν έναν μήνα. Έκανε μια μικροεπέμβαση στο πόδι ο Γίμπινγκ, πάει καλά η αποθεραπεία. Αρχίσαμε την off-season, αλλά θέλουμε να κάνουμε ένα καλό τρίμηνο off-season για να είναι έτοιμος όταν επιστρέψει. Πιστεύω ότι μπορούμε να συνεργαστούμε πολύ καλά με τον Γουέιν, δεν έχει κανένας από εμάς τον εγωισμό που μπορείς να συναντήσεις στο τένις. Μπορούμε να δουλέψουμε σωστά μαζί, είναι ένας άνθρωπος που έχει περάσει και αυτός πολλά στο tour. Είναι μεγαλύτερος από εμένα και έχει παιδιά που είναι στην ηλικία του Γίμπινγκ και αυτό είναι πολύ σημαντικό στο life coaching. Nομίζω ότι μπορώ να μάθω πολλά από εκείνον. Ο Γίμπινγκ πήρε κάποιες αποφάσεις στο παρελθόν που δεν του βγήκαν, θα προσπαθήσουμε να τον βοηθήσουμε όσο μπορούμε για να παίρνει τις σωστές αποφάσεις, να του δείχνουμε τον σωστό δρόμο. Και θα είμαστε ειλικρινείς μαζί του, παρότι αυτό δεν είναι εύκολο στο tour. Γιατί όταν σε πληρώνει κάποιος ίσως θέλεις να τον ευχαριστείς και δεν του λες όλη την αλήθεια. Για μένα, όμως, δεν είναι αυτός ο ρόλος του προπονητή, ο προπονητής πρέπει να λέει όπως ακριβώς βλέπει τα πράγματα. Και αν δεν αρέσει αυτό στον παίκτη, η απόφαση είναι δική του. Νομίζω ότι έχει τώρα δίπλα του την κατάλληλη ομάδα και θα δούμε πώς θα πάνε τα πράγματα».
-Την πορεία της Μαρίας και του Στέφανου στη Μελβούρνη την παρακολούθησες;
«Ναι, από την τηλεόραση. Ο δεύτερος γύρος σίγουρα δεν είναι καλό αποτέλεσμα για τη Μαρία. Και εκείνη το ξέρει καλύτερα από όλους. Όταν δεν είσαι εκεί, μέσα στα πράγματα είναι πολύ δύσκολο να κρίνεις κάποιον μετά από μία εμφάνιση. Είναι αρχή της σεζόν και μπορεί να έχει αλλάξει κάποια πράγματα και να θέλει χρόνο για να τα νιώσει όπως πρέπει στο παιχνίδι. Μπορεί να τα νιώσεις στην προπόνηση, αλλά να θέλεις περισσότερο χρόνο στο παιχνίδι. Η Μαρία είναι συναισθηματική, το έχουμε μέσα μας εμείς αυτό ως Έλληνες. Νομίζω ότι όσα συνέβησαν πέρυσι, ειδικά μετά το US Open, θα την έκαναν να ωριμάσει. Πιστεύω ότι θα πάει καλά».
- Πιστεύεις ότι ο τίτλος στη Γουαδαλαχάρα θα της δώσει αυτοπεποίθηση; Γιατί είχε ακούσει πολλά...
«Πάντα θα βρίσκει ο κόσμος κάτι να πει. Ότι έχει καιρό να παίξει καλά σε Grand Slam, ότι δεν παίρνει τίτλους. Όλα αυτά για μένα είναι βλακείες. Όταν δεν είσαι εκεί, δεν είσαι μέσα στην ομάδα, δεν ξέρεις πώς νιώθει ή τι τραυματισμό μπορεί να έχει. Αν έχει έναν μικρό τραυματισμό και πει ότι πονάει, θα βγουν να πουν γιατί παίζει. Ή αν δεν το πει, θα πουν ότι είναι άχρηστη και δεν παίζει καλά. Εγώ δεν μπορώ να κρίνω κανέναν όταν δεν ξέρω από μέσα τι γίνεται».
- Τον Στέφανο πώς τον είδες;
«Ο Στέφανος έρχεται από τραυματισμό, από ό,τι ακούω. Δεν ξέρω πόσο δούλεψε στην off-season, πόσο έτοιμος ήταν. Σε αυτό το επίπεδο, αν είσαι ακόμα και στο 90% μπορεί να παίξει μεγάλο ρόλο. Αυτό νομίζω ότι έγινε. Ο άνθρωπος έφτασε μέχρι τον τέταρτο γύρο, μην το ξεχνάμε. Το ξέρουμε ότι πρέπει να πάει τελικό, ότι δεν έχει κερδίσει ακόμα Grand Slam, μπορούμε να τον κρίνουμε όσο θέλουμε, αλλά είναι εδώ, είναι ακόμα στο Top 10. Έχει χρόνια μπροστά του. Δεν έχει, βέβαια, χρόνο να χάσει, αλλά πιστεύω ότι θα καταφέρει να κερδίσει ένα Grand Slam. Για μένα δεν είναι μόνο αυτό, είναι να έχεις και τη σταθερότητα, να είσαι υγιής, να είσαι ευχαριστημένος. Να ζεις τη ζωή σου και να το απολαμβάνεις. Υπάρχουν πολλά πράγματα που θα πρέπει να είναι καλά. Νομίζω ότι ο Στέφανος είναι σε καλό δρόμο».
- Πολλοί λένε ότι την ώρα που άλλοι παίκτες έχουν ανέβει επίπεδο και έχουν προσπεράσει τον Στέφανο, εκείνος έχει μείνει στάσιμος, δεν έχει βελτιώσει το παιχνίδι του. Συμφωνείς;
«Να σου πω την αλήθεια, ναι. Είναι δύσκολο για μένα που το λέω, αλλά ναι. Στο σερβίς νομίζω ότι μπορεί να βελτιωθεί, αν και πιστεύω ότι όντως το δουλεύουν, δεν είναι ότι δεν το δουλεύουν. Μπορεί να βελτιωθεί και στις επιστροφές. Και το backhand νομίζω ότι μπορεί να το χρησιμοποιήσει διαφορετικά. Δεν είναι τόσο θέμα βελτίωσης, είναι να κάνει μερικά πράγματα παραπάνω, ώστε να μην είναι προβλέψιμος. Έχει πολλά περιθώρια».
