Από τη μία μπορεί να μιλάμε ώρες για αυτόν τον ποδοσφαιριστή και από την άλλη μπορεί να μην τον αναφέρουμε καν. Έτσι ήταν άλλωστε η μοίρα του από την αρχή της καριέρας του. Δεν θα μπορούσε να αλλάξει τώρα που «έκλεισε» τα 36. Ο Πέδρο ήταν σημαντικός σε κάθε ομάδα που αγωνιζόταν, αλλά δεν ήταν ποτέ πρωταγωνιστής. Ακόμη και αν έχει πάρει τα πάντα. Συμβιβάστηκε όμως με αυτό και είτε κάποιος τον λατρεύει, είτε δεν τον… έχει σε εκτίμηση, δεδομένα τον παραδέχεται.
Όσα χρόνια και αν περάσουν, θα υπάρχουν πάντα ποδοσφαιριστές που δεν θα λαμβάνουν την αναγνώριση που τους πρέπει. Όπως και το αντίστροφο. Θα υπάρχουν και παίκτες που έχοντας πραγματοποιήσει ορισμένες καλές σεζόν και αρκετές λιγότερο θετικές, έχουν εντυπωθεί στη συνείδηση όλων ως εξαιρετικοί παίκτες, που πιθανώς δεν θα προκύψουν ξανά.
Αυτή είναι η φύση του ποδοσφαίρου. Ενός αθλήματος που ζει από τις στιγμές του και έχει την ικανότητα να αποθεώσει σε ένα βράδυ τον Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ, στον περίφημο τελικό της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με τη Μπάγερν και να «ψέξει» τον Τιερί Ανρί, που δεν τελείωσε την ευκαιρία που του δόθηκε στο ματς του 2006 και δεν έδωσε κατ’ επέκταση το ChampionsLeague στην απίστευτη Άρσεναλ του Αρσέν Βενγκέρ.
Έχοντας αναφερθεί όμως σε τελικούς, ας πάμε σε αυτόν του 2011, ανάμεσα στη Μπαρτσελόνα και τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Είναι η χρονιά που η φοβερή ομάδα του Πεπ Γκουαρδιόλα έχει συναντήσει και τον Παναθηναϊκό στην φάση των ομίλων. Καταλήγει στον τελικό και έχει ως τρόπο παιχνιδιού της το «tiki taka», που τότε δειλά – δειλά συστηνόταν στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.
Ένα κουίζ λοιπόν για εκείνο τον τελικό… MVP του ματς ο Λιονέλ Μέσι, που έχει σκοράρει, γκολ ο Ρούνεϊ, γκολ ο Νταβίντ Βίγια και ποιος ακόμη; Παραδόξως, δεν τον θυμούνται οι περισσότεροι.
Είναι ο Πέδρο. Ο άνθρωπος που όπου και να έχει πάει, έχει προσφέρει, αλλά δεν συνηθίζει να συμπεριλαμβάνεται και δεν το κατάφερε ποτέ, να μπαίνει στις συζητήσεις ως ένα σπουδαίο ταλέντο, που ήταν αναντικατάστατο από τους συλλόγους που πέρασε. Από την Μπαρτσελόνα, την Τσέλσι, τη Ρόμα και τη Λάτσιο.
Το οξύμωρο της υπόθεσης; Το γεγονός πως βρέθηκε σε ομάδες που πάντα κατακτούσαν κάτι, με τον ίδιο να έχει μάλιστα θετικές παρουσίες. Τι έχει πάρει; Ένα Μουντιάλ με την Ισπανία το 2010, ένα EURO μετά από μία διετία, τρία ChampionsLeague με την Μπαρτσελόνα από το 2008 μέχρι και το 2015, την PremierLeague με την Τσέλσι, μετά το επικό πρωτάθλημα της Λέστερ, το FACup και το Europa League με τους «μπλε», πέντε πρωταθλήματα Ισπανίας και 11 Super Cup στην Ισπανία και τις διοργανώσεις της UEFA με τους Καταλανούς.
Αντιλαμβάνεστε για τι μιλάμε; Για 25 τίτλους! Έχει πάρει κυριολεκτικά τα πάντα και δεν έχει στην συλλογή του το νεοσύστατο EuropaConferenceLeague, διότι αποχώρησε από την κατακτήτρια Ρόμα, για να αγωνιστεί στην Λάτσιο.
Πλέον, έχει «πατήσει» τα 37. Τα έχει πάρει όλα και διαθέτει πάντα κοντά του, μία τεράστια αμφισβήτηση να τον ακολουθεί. Υπάρχει όμως λόγος στα αλήθεια, να απασχολήσει αυτό τον Πέδρο; Μάλλον όχι. Με 168 γκολ καριέρας σε συλλογικό επίπεδο, 102 ασίστ, 65 συμμετοχές με την Εθνική Ισπανίας και τόσο… χρυσάφι στην τροπαιοθήκη του, προφανώς όχι. Μπορεί να τον ξεχνάς, μπορεί να μην τον έχεις σε εκτίμηση, αλλά πάντα θα γνωρίζεις πως αυτός ο γίγαντας 167 εκατοστών, έχει σηκώσει τα πάντα.
Στα σεμινάρια που αφορούν την προσέγγιση ενός τελικού λοιπόν, πρέπει να αποκτήσουν ένα κοινό όνομα. Να είναι Ισπανός και να τον λένε… Πέδρο!
Μετά από 9 αγωνιστικές, υπάρχει ένα ικανοποιητικό δείγμα για να βγάλουμε συμπεράσματα για τις φετινές δυνατότητες της ΑΕΛ, η οποία μετά από τρεις σερί σεζόν που... βολόδερνε στο Β' γκρουπ, ελπίζει ότι φέτος θα κάνει μία νέα αρχή και θα εξασφαλίσει θέση στην πρώτη εξάδα.
Μπήκε στο 82΄, σκόραρε στο 92΄ και το 97΄ και «Craven Cottage» αποθέωσε τον... μάγο του! Η Φούλαμ πήρε το ντέρμπι του δυτικού Λονδίνου, με τον Χάρι Γουίλσον να το φέρνει όλο τούμπα στις καθυστερήσεις για το 2-1 επί της Μπρέντφορντ!
Η Λάτσιο κατάφερε να λυγίσει την Κάλιαρι με σκορ 2-1, για να βρεθεί στο -3 από την κορυφή της βαθμολογίας. Ανάσα για Τζένοα και… τρενάκι στον πάτο της βαθμολογίας.
Ο Τάσος Δουβίκας σκόραρε ξανά για τη Θέλτα, ανοίγοντας το σκορ στον αγώνα με τη Χετάφε στο Βίγκο και αφιέρωσε το γκολ του στους πλημμυροπαθείς της Βαλένθια.
Στην Άρσεναλ, σύμφωνα με το SkySports, εμφανίζονται έκπληκτοι με την απόφαση του Εντού να αποχωρήσει από την ομάδα, με ρεπόρτερ του Independent να εξηγεί γιατί του έκανε «κλικ» η προσφορά Μαρινάκη.