Το σημείο που πιστεύει ότι έκρινε το παιχνίδι του με τον Σβάρτσμαν και τη νίκη του αποκάλυψε ο Στέφανος Τσιτσιπάς σε δηλώσεις του στο Eurosport. Ο Έλληνας τενίστας στάθηκε στην υπομονή που έδειξε στα μεγάλα ράλι που ήταν καθοριστικά στην εξέλιξη του ματς.
«Είχα υπομονή μοναχού και δούλεψα πολύ σωστά στα μεγάλα ράλι. Ξέρω ότι του αρέσει να παίζει μεγάλους πόντους, να έχει μεγάλες εναλλαγές, είναι ένας παίκτης που παλεύει, επιμένει και δεν τα παρατάει. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν ήταν εύκολος ο αγώνας αυτός και το ήξερα. Ακόμα και όταν ήμουν 2-0 σετ πάνω, ακόμα και όταν έκανα break στο τρίτο σετ, ήξερα ότι είχα δύσκολο έργο και ότι θα πρέπει να συνεχίσω με επιμονή και υπομονή, γιατί είναι ένας παίκτης που μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να κάνει την αλλαγή».
Για το backhand around-the-net που έβγαλε στο τρίτο σετ ανέφερε:
«Είναι τρελή ευχαρίστηση να χτυπάς τέτοια χτυπήματα και να το νιώθεις μετά... Ήθελα να ξεσηκώσω τον κόσμο, αλλά είπα καλύτερα να μείνω μέσα στη φούσκα μου εκείνη τη στιγμή, γιατί ένιωθα καλά, ένιωθα σε απόλυτη ηρεμία με τον εαυτό μου και σε μια συμφωνία με όσα δημιουργούσα στο γήπεδο. Ένιωσα σαν να χτυπάω home run με ρόπαλο του μπέιζμπολ και η απόφαση πάρθηκε σε χιλιοστά του δευτερολέπτου. Στην αρχή σκεφτόμουν απλώς να το περάσω πάνω από το φιλέ, αλλά μετά είδα ότι υπήρχε αυτός ο κενός χώρος, το χτύπησα και έγινε».
Τέλος πρόσθεσε:
«Το να μην παίρνεις τα πράγματα στα σοβαρά. Να έχεις ανθρώπους δίπλα σου που δεν παίρνουν τα πράγματα στα σοβαρά. Φυσικά πρέπει να συνεχίζεται η δουλειά με αφοσίωση και σοβαρότητα, αλλά εμένα προσωπικά δεν μου αρέσουν οι άνθρωποι που τα παίρνουν όλα στα σοβαρά και είναι γενικώς κάπως σφιχτοί. Είναι κάτι που έχω αλλάξει στη ζωή μου και είμαι με ανθρώπους που είναι το αντίθετο από αυτό.
Με κάνουν πιο ενθουσιασμένο και χαρούμενο και παράλληλα συνεχίζω να στοχεύω σ' αυτά που θέλω στην καριέρα μου, αλλά και εκτός καριέρας. Μου δίνεται η ευκαιρία να απολαύσω τη δουλειά μου με χαμόγελο, κάτι το οποίο πολλές φορές είναι δύσκολο, επειδή υπάρχει η δόξα, υπάρχουν τα λεφτά, υπάρχουν τόσες πολλές απαιτήσεις, που σε κάνουν να το ξεχνάς και εκεί χάνεται»
