Ανοίξτε το κινητό σας… Κοιτάξτε τις εφαρμογές που έχετε διαθέσιμες για συνομιλίες. Υπάρχει το what’s app; Αν δεν υπάρχει, κατεβάστε το. Τα sms είναι προηγούμενων δεκαετίων, το viber είναι ξεπερασμένο, το messenger παρακολουθείται και τα περίφημα DM, εεεε, όλοι ξέρουμε ότι χρησιμοποιούνται για λίγο πιο προσωπικές προσεγγίσεις. Εξάλλου, στο what’s app μπορεί να βρείτε και το νέο αστέρι της ΑΕΚ. Είναι εκείνο που χρησιμοποιούσε περισσότερο και ο ίδιος. Ειδικά, εκείνο το γκρουπ που είχε τον πιο πιασάρικο τίτλο στον κόσμο.
«Οι πρωταθλητές κόσμου του 2018».
Τα μέλη του γκρουπ από το 2018 ως και σήμερα έχουν βγάλει αρκετά λεφτά για να μπορούν να λύσουν το οικονομικό πρόβλημα του πλανήτη, να ανταγωνιστούν τον Έλον Μασκ ή να αγοράσουν την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. «Δεν είμαι ο τύπος που θα πει «έχω πάρει μουντιάλ, κοιτάξτε με», εξηγεί ο Σιντιμπέ, ενώ περήφανος δείχνει το κινητό του στους δημοσιογράφους. Όμως, έχει πάρει μουντιάλ. Η φωτογραφία του με το διάσημο τρόπαιο συνόδευε το ρεπορτάζ της ΑΕΚ από την πρώτη στιγμή που ακούστηκε το όνομά του. Στο γκρουπ είναι και οι 23 που έφτασαν στην κορυφή του κόσμου στα γήπεδα της Ρωσίας. Ο Μπέντζαμιν Μεντί, θα σου πει, είναι ο πιο ομιλητικός. Το πειρακτήρι. Εκείνος που ξεκινά όλες τις πλάκες και τις συζητήσεις. Ο Τζιμπρίλ Σιντιμπέ, ο οποίος κλήθηκε πρώτη φορά στην Εθνική τον Μάιο του 2016 και έκανε ντεμπούτο στην επόμενη κλήση του, τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, έζησε το αποκορύφωμα δύο χρόνια μετά.
Πόση λάμψη και πόση χλιδή εμπεριέχει να είσαι πρωταθλητής κόσμου; Περίπου όση μοναξιά και όση απομόνωση εμπεριέχει το να καταφέρεις μετά να το διαχειριστείς. Ξέρετε… Είναι το ίδιο πάντα και παντού όταν τα φώτα σβήνουν.
«Μπορούμε να το πούμε: Οι ποδοσφαιριστές περνάμε κάποιες φάσεις που είμαστε ευάλωτοι. Είχα πρόβλημα μετά το παγκόσμιο κύπελλο του 2018. Όσο διαρκεί η διοργάνωση αντιμετωπίζεις κάτι καινούργιο κάθε μέρα και το ξεπερνάς. Κι εμείς τα ξεπεράσαμε όλα ως ομάδα, ποτέ ο καθένας ξεχωριστά. Τη ζέστη, τα κουνούπια, την ανοργανωσιά με τα πλυντήρια, όλα. Κάθε μέρα ήταν μια νέα πρόκληση. Καινούργιο ματς, καινούργιο γήπεδο, η αδρεναλίνη σε βοηθάει. Ξαφνικά, όμως, όλο αυτό σταματάει. Δεν έπαιξα στο παγκόσμιο κύπελλο διότι δεν ήμουν καλά σε φυσική κατάσταση, και αυτό ήταν κάτι δεν ήταν μέσα στις προσδοκίες μου».
Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό. Δεν είναι μόνο πώς βλέπεις εσύ τον εαυτό σου, αλλά πώς μπορείς να τον δεις όταν όλοι περιμένουν τόσα πολλά από σένα. «Ο τρόπος που σε βλέπει ο κόσμος αλλάζει. Δεν μπορείς πια να είσαι απλά καλός: Υπάρχει η απαίτηση να εκπέμπεις μια αύρα – είσαι Παγκόσμιος πρωταθλητής. Αν δίνεις εκατό πάσες, πρέπει οι 96 ή οι 98 να είναι πετυχημένες. Τα παιχνίδια, όμως, δε γίνονται πιο εύκολα επειδή έχεις έναν τίτλο. Πολλοί από τους Παγκόσμιους Πρωταθλητές του 2018, είχαν θέματα μετά. Και για μένα, ήταν δύσκολο να επιστρέψω στη Μονακό. Είχα σχεδόν συμφωνήσει, ήταν σχεδόν τελειωμένο ότι θα πάω στην Ατλέτικο Μαδρίτης, αλλά η διοίκηση αποφάσισε να μην με αφήσει. Έμεινα, ενώ σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι που είχαν κατακτήσει το πρωτάθλημα του 2017 είχαν φύγει. Έπρεπε να βρω τρόπο να είμαι καλά με αυτό».
Ήταν; Η αλήθεια είναι πώς όχι ιδιαίτερα. Πριν φτάσουμε, όμως, σε όσα έχουν γίνει από το 2018 ως το 2022, πρέπει να γυρίσουμε στην αρχή. Γιατί η διαδρομή μέχρι την κορυφή του κόσμου, συχνά μαρτυρά και τη δυσκολία να αντέξεις το υψόμετρο…
Η… ευαίσθητη περιοχή του Ζιλ Γκεστέ!
Το 1996, πολύ πριν ο Τζιμπρίλ αντιληφθεί τι συμβαίνει γύρω του και, φυσικά, πολύ πριν σκεφτεί καν ότι θα γίνει ποδοσφαιριστής, η γειτονιά του χαρακτηρίστηκε ως «ευαίσθητη περιοχή». Είναι ένα από τα 13 διαμερίσματα του Τρουά, βόρεια του ιστορικού κέντρου και σήμερα είναι ένα έργο – κόστους 150 εκατομμυρίων ευρώ - εν εξελίξει. Τότε, ήταν μια από τις γειτονιές που δεν ήθελες να χαθείς. Μια από τις πλέον κακόφημες στη Γαλλία. Ο άσος της ΑΕΚ, γιος μεταναστών από το Μπαμάκο του Μάλι, μεγάλωσε εκεί.
«Προφανώς και ήταν μια θερμή γειτονιά, με πολλή φτώχεια. Το πάθος μας ήταν το ποδόσφαιρο, ήταν η διέξοδός μας και ήταν εκείνο που με βοήθησε να έχω ισορροπία ανάμεσα στο σχολείο και στον ελεύθερο χρόνο. Οι γονείς μου μας πίεζαν, στόχος τους ήταν να έχουν τα παιδιά τους σωστή μόρφωση και να πάρουν πτυχίο», διηγείται ο Σιντιμπέ, ο οποίος παρότι έδινε μεγαλύτερο βάρος στο ποδόσφαιρο κατόρθωσε να αποφοιτήσει από σχολή πωλήσεων. Δεν το ασκεί συχνά, αλλά γελώντας θα σου πει πως «αν έρθεις στο μαγαζί μου, αποκλείεται να μην σε πείσω να αγοράσεις κάτι».
Το ταλέντο στην… πειθώ πρέπει να το είχε από παιδί. Έστω κι αν στην αρχή χρειαζόταν να το εφαρμόσει στη μητέρα του και στόχος ήταν να κερδίσει χρόνο παιχνιδιού. «Απείχα έτη φωτός από το να φαντάζομαι τον εαυτό μου ως επαγγελματία ποδοσφαιριστή. Όμως, τότε, παίζαμε ασταμάτητα. Από τις 2 το μεσημέρι μέχρι τις 11 το βράδυ. «Ναι, ναι, έρχομαι», λέγαμε και καθόμασταν πέντε λεπτά ακόμα. Δέκα λεπτά. Δύο ώρες! Το ποδόσφαιρο είναι η διέξοδος. Και τότε δεν είχαμε social media. Ό,τι είχαμε για τον ελεύθερο χρόνο μας ήταν το παιχνίδι. Και κάθε παιχνίδι, βελτίωνε – έστω κι αν τότε δεν το καταλαβαίναμε – τη φυσική μας αντοχή».
Το ποδόσφαιρο, στη συλλογική του μορφή, ήρθε σε ηλικία οκτώ ετών, όταν πήγε στις ακαδημίες της Τρουά. Στην αρχή ήταν αμυντικός μέσος και στα 14 του χρόνια, έγινε κεντρικός αμυντικός. Οι γονείς του ήταν πάντα δίπλα του. Ο πατέρας του πάντα τον συμβούλευε και ουδέποτε τον έκρινε. «Δεν ήθελε να μπλέκεται στο ποδόσφαιρο. Δε μου έκανε παρατήρηση αν έκανα σωστά τη σέντρα ή αν μάρκαρα σωστά τον αντίπαλο. Απλά με ρωτούσε αν πέρασα καλά και με συμβούλευε στις αποφάσεις μου».
Και η πιο πολύτιμη συμβουλή του; «Δεν είναι η μάχη που θα δώσεις που μετράει, αλλά η ικανότητά σου να ελέγχεις τον εαυτό σου όταν είσαι θυμωμένος». Και το επαγγελματικό ποδόσφαιρο θα έδινε πάντα μικρές αφορμές στον Τζιμπρίλ Σισέ για να θυμώνει. Κι εκείνος θα κατάφερνε να το ελέγξει!
Το πέρασμα στην άλλη πλευρά!
Κυριολεκτικά και μεταφορικά… Μεταφορικά, ορίζεται ως το πέρασμα στον κόσμο των μεγάλων. Εκεί όπου τον βρήκε ο Ζαν Μαρκ Φυρλάν και – σκεπτόμενος τα επιθετικά προσόντα και τις φυσικές δυνατότητες του Τζιμπρίλ – τον τοποθέτησε στο δεξί άκρο της άμυνας. Εκεί καθιερώθηκε. Εκεί άρχισε να παίζει με την Εθνική ομάδα της Γαλλίας στις μικρότερες ηλικίες κι εκεί ήξερε ότι θα είχε μέλλον στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Ο λόγος ήταν απλός: Αμυντικοί μέσοι υπάρχουν χιλιάδες, κεντρικοί αμυντικοί δεκάδες χιλιάδες, αλλά ένα δεξί μπακ που ξέρει να αμύνεται, έχει τεχνική κατάρτιση και έχει αντοχή; Ε, δε θα μείνει ποτέ χωρίς δουλειά! Και η πορεία θα δικαίωνε τον νυν τεχνικό της Οσέρ.
Ο Τζιμπρίλ Σιντιμπέ, αφού είχε κάνει το ντεμπούτο του το 2010 σε ηλικία 18 ετών, κι αφού έπαιξε κάποια σκόρπια ματς τη σεζόν 2010-2011, έφτασε να είναι αναντικατάστατο μέλος της Τρουά τη σεζόν που εκείνη πήρε την άνοδο. Η Τρουά θα έπαιζε Ligue One και το ίδιο και ο Σιντιμπέ. Αλλά όχι με την Τρουά. Θα έπαιζε με τη Λιλ, η οποία θα ξόδευε περίπου 2,5 εκ. ευρώ για να τον αποκτήσει. Πόσα θα έπαιρνε στην πορεία: Κάτι παραπάνω από τα δεκαπλάσια, αφού το 2016, ο Τζιμπρίλ Σιντιμπέ κόστισε 15 εκ. ευρώ στην Μονακό, μια χυλόπιτα στον Βενγκέρ και μερικά παυσίπονα στον ίδιο.
«Η πρόταση της Άρσεναλ μου προκάλεσε πονοκέφαλο για μέρες. Δίσταζα, δεν ήξερα τι να αποφασίσω. Όμως ήξερα ότι δε θα είχα τον ίδιο χρόνο συμμετοχής στην Άρσεναλ όπως στη Μονακό και αυτό ήταν καταλυτικό στην απόφασή μου». Καταλυτική ήταν και η ιδέα (σ.σ. ως απάντηση στην κυριολεκτική έννοια που λέγαμε νωρίτερα) του Αρσέ Βενγκέρ να τον αλλάξει πλευρά. «Ήθελα να παίξω αριστερά, τη στιγμή που εγώ θέλω να καθιερωθώ ως δεξί μπακ».
Περιττό να πούμε ότι καθιερώθηκε! Με τη Μονακό κατέκτησε το πρωτάθλημα το 2017, συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ενδεκάδα την ίδια σεζόν, κλήθηκε στην Εθνική, έκανε ντεμπούτο στην Εθνική, συμπεριλήφθηκε στην αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018, στο οποίο για να παίξει ανέβαλε μια χειρουργική επέμβαση, που έπρεπε να υποβληθεί. Θα πλήρωνε το τίμημα στην πορεία… Η αξία του μετά το μουντιάλ ήταν ανάμεσα στα 30 με 40 εκατομμύρια ευρώ. Όμως, τα πόδια του δεν ένιωθαν τόσο… ακριβά!
«Είχα μια μυϊκή δυσλειτουργία. Το δεξί πόδι ήταν πιο δυνατό από το αριστερό για να το θέσω απλά, κάτι που είχε την ανάλογη επιβάρυνση στα γόνατα. Στην αρχή έπρεπε να παίζω. Έσφιγγα τα δόντια, τη στιγμή που η κριτική γινόταν ολοένα και σκληρότερη. Τότε ήρθε ο Τιερί Ανρί (σ.σ. προπονητής του στην Μονακό εκείνο το διάστημα) και προς τιμήν του μου είπε ότι αν δεν κάτσω για δύο μήνες δε θα περάσει. Είχε κάτι ανάλογο στην Μπαρτσελόνα και γνώριζε ότι μόνο έτσι μπορείς να αποθεραπευτείς. Το εκτίμησα. Είναι κάτι που δε θα έκαναν πολλοί προπονητές».
Και η τύχη που είχε ο Τζιμπρίλ Σιντιμπέ με τους προπονητές ήταν παροιμιώδης. Από τον σπουδαίο Τιερί Ανρί βρέθηκε στην Έβερτον του Κάρλος Αντσελότι, για να πραγματοποιήσει το όνειρό του να παίξει στην Premier League. Ακόμα κι αν έπρεπε να ανεχτεί τον καιρό για να το καταφέρει. «Ζω κοντά στο Μάντσεστερ, όπως οι περισσότεροι παίκτες της Λίβερπουλ και της Έβερτον. Γιατί; Ας πούμε ότι το Λίβερπουλ είναι λίγο… καταθλιπτική πόλη, εξαιτίας όσων τράβηξε στο παρελθόν». Στο… κοσμοπολίτικο και μαγευτικό Μάντσεστερ, λοιπόν, απολάμβανε τη ζωή. «Βασικά, βρέχει όλη μέρα. Από το πρωί ως αργά το απόγευμα. Είναι μέρος της ζωής μου πια αυτό, αν και δε θα με χαλούσε καθόλου να έχει και λίγο ήλιο».
Όπως δε θα χαλούσε καθόλου τον Αντσελότι αν ο ποδοσφαιριστής του είχε… δύο κάλτσες. Στο πιο επικό σκηνικό, μιας αρκετά πετυχημένης σεζόν για τον ίδιο, ο Τζιμπρίλ Σιντιμπέ έγινε viral, διότι ανακάλυψε ότι φορούσε μόνο μία κάλτσα λίγο πριν μπει αλλαγή στο ματς με την Κρίσταλ Πάλας. Ο νυν τεχνικός της Ρεάλ το αντιμετώπισε ψύχραιμα, χαρακτηρίζοντάς το ως μια «νέα εμπειρία», αν και για το προσεχές διάστημα, δεν άφηνε τον Γάλλο αμυντικό σε χλωρό κλαρί. «Γελάσαμε αρκετά με το περιστατικό. Για καιρό όποτε με έβλεπε στην προπόνηση, με ρωτούσε αν θυμήθηκα σήμερα να φορέσω δύο κάλτσες».
Τα γέλια, οι όμορφες στιγμές, ο ανταγωνισμός της Premier League, ακόμα και η βροχή έμειναν αναμνήσεις. Το 2020, ο Τζιμπρίλ Σιντιμπέ επέστρεψε στο Μονακό. Είχε άλλη μια γεμάτη σεζόν, πριν την περυσινή που κάτι οι μυϊκοί τραυματισμοί, κάτι ο κορεσμός μείωσαν τις συμμετοχές του στις 17 στο πρωτάθλημα. Το καλοκαίρι το συμβόλαιό του δεν ανανεώθηκε. Ο βασικός λόγος είναι ότι δεν έβλεπε να υπάρχει όραμα στην ομάδα, τη στιγμή που ο Φιλίπ Κλεμέντ δήλωνε ότι ο 30χρονος αμυντικός φεύγει επειδή δεν πήρε εγγυήσεις για το χρόνο συμμετοχής του.
«Δεν ισχύει, διότι δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον ανταγωνισμό. Δε μου άρεσε η διάρκεια του συμβολαίου που μου πρότειναν, και χωρίς να θέλω να φανώ άπληστος, δε θεωρώ ότι ήταν στο επίπεδο που μου αξίζει».
Ο Τζιμπρίλ Σιντιμπέ ψάχτηκε όλο το καλοκαίρι για ομάδα. Γράφτηκε για αρκετούς συλλόγους της Premier League, της Bundesliga, της Primera Division. Εντέλει, αποφάσισε την ΑΕΚ. «Έχω φιλοδοξίες, έχω όνειρα, υπάρχει το μουντιάλ. Φυσικά και είναι δύσκολο, αλλά θέλω να παίξω και να διεκδικήσω μια θέση. Δεν είμαι ο τύπος που θα πει «έχω πάρει μουντιάλ, κοιτάξτε με».
Αλλά, ναι, είναι ο τύπος που έχει πάρει μουντιάλ. Κι έχει και το γκρουπ στο What’s App να το αποδεικνύει!
Έχετε ένα νέο αδιάβαστο μήνυμα…
