Σκέψου την ευθεία εκκίνησης-τερματισμού κάτω από τα φώτα στη Yas Marina. Από πίσω σου βρυχάται- ή, στο περίπου, γιατί δεν είναι και V10...- ο μεγάλος σου αντίπαλος και στον τερματισμό ξέρεις ότι σε περιμένει ένα τρόπαιο, αυτό που κυνηγάς όλη τη σεζόν και εσύ και ο μεγάλος σου αντίπαλος. Κλείνεις το κράνος κάνεις ένα τελευταίο τσεκ στην ενδοεπικοινωνία και βλέπεις τα φώτα να κλείνουν. Let's get this party started, λοιπόν...
Όμως πώς φτάσαμε ως εκεί; Πώς οδηγηθήκαμε σε μία ονειρική σεζόν που θυμίζει άλλες, ωραίες εποχές, πριν το όνομα "Mercedes motosports" (επαν)εμφανιστεί στον κόσμο της F1 και πάρει παραμάζωμα όλα τα πρωταθλήματα την τελευταία επταετία;
Η σεζόν άρχισε τέλεια για την Red Bull που έφυγε μπροστά από τον ανταγωνισμό, σοκάροντας την Mercedes και τον Λιούις Χάμιλτον. Φάνηκε εξαιρετικά δυνατή από το πρώτο σβήσιμο των κόκκινων φώτων (κι ας ηττήθηκε στην «πρεμιέρα»), και φάνταζε έτοιμη να πραγματοποιήσει ιμα σπουδαία σεζόν και να θυμίσει το 2013, τότε που ο νεαρός Σεμπάστιαν Φέτελ κατέκτησε το 4ο συνεχόμενο, και τελευταίο, πρωτάθλημα για τους Ταύρους.
Ο Μαξ Φερστάπεν έχει το μονοθέσιο αλλά και το ταλέντο ώστε φέτος να καταφέρει να έχει 9 νίκες και εξαιρετικά grand prix που τον φέρνουν, μία στροφή πριν το τέλος στην 1η θέση του βαθμολογικού πίνακα, έστω και στην ισοβαθμία.
Στον αντίποδα, ο επτά φορές παγκόσμιος πρωταθλητής βρέθηκε μετά από πολύ καιρό σε μια αγωνιστική συνθήκη που σχεδόν είχε ξεχάσει την ύπαρξή της: πώς είναι να κυνηγάς στη βαθμολογία και να μην προπορεύεσαι κάνοντας περίπατο. Ευρισκόμενος σταθερά, από ένα σημείο και μετά, πίσω από τον Μαξ, έκανε αδιανόητο ντεμαράζ από το Ιντερλάγκος- και την αλλαγή κινητήρα- και μετά, και, πια, «έπιασε» τον Ολλανδό στο νο1.
Με 100% αγωνιστικά κριτήρια και βουτώντας στο καζάνι της αντικειμενικότητας (αν και ο γραφών, το παραδέχεται, είναι το μεγαλύτερο φαν μπόι του Λιούις), οφείλει να παραδεχτεί κανείς πως ο Μαξ Φερστάπεν οδηγεί υποδειγματικά τη φετινή σεζόν, είχε περισσότερες ατυχίες από τον Βρετανό (θυμηθείτε Ουγγαρία, Αζερμπαϊτζάν, Σίλβερστοουν) και έχει στριμώξει για τα καλά τον Χάμιλτον, μ' ένα (συνολικά) ελαφρώς υποδεέστερο μονοθέσιο.
Ναι, ναι, εντάξει- το ξέρουμε: ενίοτε, όπως συνέβη στην Σαουδική Αραβία, ξεπερνά τα όρια, όμως αυτό δεν αλλάζει την συνολική εικόνα του 2021.
Από την άλλη ο Λιούις για πρώτη φορά μετά από αγωνιστικούς αιώνες κάνει λάθη (όπως το αδιανόητο, για την κλάση του, στο Μπακού), μοιάζει σχετικά ευάλωτος και μετά από μια κραταιά 7ετία (μ' εξαίρεση το 2016) αγχώνεται πραγματικά για τον τίτλο.
Από την άλλη, όμως, είναι ο μόνος σε ολόκληρο το grid που θα μπορούσε να κάνει τέτοια ανατροπή από την Βραζιλία και μετά και να είναι, κατά πώς φαίνεται, το φαβορί για το 8ο στέμμα, οδηγώντας την Ρεντ Μπουλ στο ομώνυμο ποτό της αντί για την γλυκιά σαμπάνια του ακροτελεύτιου βάθρου.
Εν τέλει, ποιος θα πανηγυρίσει το πρωτάθλημα; Ο poleman αύριο Μαξ των soft ελαστικών ή ο 2ος Χάμιλτον τον medium.
Η απάντηση στις 15:00, στο εκκωφαντικό πέσιμο της αυλαίας της πιο υπέροχης χρονιάς των τελευταίων πολλών-πολλών ετών...
