Ο Δημήτρης Πρίφτης μετά το θρίαμβο του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ είχε τη διαύγεια να αντιληφθεί πλήρως τη διάσταση της νίκης. «Είναι σαν να έχεις πάρει ένα χάπι και να είσαι τώρα ευτυχισμένος. Όμως έχει σημασία να υπάρχει συνέπεια και συνέχεια», ανέφερε ο προπονητής του «τριφυλλιού» και έχει απόλυτο δίκιο. Η ιστορία είναι γεμάτη με αναρίθμητα παραδείγματα όπου μια τόσο μεγάλη νίκη έκρυψε κάτω από το χαλί προβλήματα που υπήρχαν και απλώς καμουφλαρίστηκαν για τους νικητές.
Όπως αντίστοιχα για τους ηττημένους, έχει αποδειχτεί πολλάκις πως ένα τέτοιο πρόωρο χαστούκι μπορεί να αποτελέσει ένα οδυνηρό μεν αλλά… διδακτικό μάθημα. Αρκεί να διαβαστεί σωστά, να αναλυθούν οι αιτίες του και να αντιμετωπιστεί με ψυχραιμία από ολόκληρο τον οργανισμό. Κι όχι φυσικά να αποδοθεί στην… μέρα, αλλά ούτε και να αντιμετωπιστεί με αφορισμούς, απαξιώσεις και ακραίες αντιδράσεις, όπως επίσης έχει συμβεί στο παρελθόν.
Η νίκη του Πρίφτη, η κλάση του «Νέντο», αλλά και τα προβλήματα που παραμένουν
Η χθεσινή νίκη ήταν ίσως πιο σημαντική για τον Δημήτρη Πρίφτη και από ό,τι για… ολόκληρο τον Παναθηναϊκό. Η αλήθεια είναι πως το προφίλ του είχε «φθαρεί» από τις αποκαρδιωτικές εμφανίσεις και ο ίδιος είχε ανάγκη ένα τέτοιο αποτέλεσμα και μάλιστα με τόσο μεγάλη επίδραση του ίδιου στο ματς, για να ισχυροποιήσει τη θέση του. Είχε προετοιμάσει άριστα το ματς, η ζώνη που εφάρμοσε παρά τις ατέλειές της κατάφερε με τις παραλλαγές της και τις προσωρινές μετατροπές της σε man-to-man να μπερδέψει όσο χρειαζόταν τον Ολυμπιακό και με εξαίρεση ίσως τη χρησιμοποίηση του Έβανς στο «5» δικαιώθηκε σε όλες τις επιλογές του. Ακόμη και η έγκαιρη χρήση των τάιμ άουτ πρέπει να του πιστωθεί. Βελτίωση είχε φανεί και στο επιθετικό κομμάτι από το ματς με την Μπάγερν και συνεχίστηκε χθες, με την εξαιρετική αναλογία 15-7 σε ασίστ και λάθη.
Πιστοποιήθηκε, δε, πόσο καλύτερη ομάδα είναι ο Παναθηναϊκός με «κανονικό» Νέντοβιτς. Ο Σέρβος, υγιής και στη μέρα του είναι ο καλύτερος παίκτης του πρωταθλήματος και από τους κορυφαίους στην Ευρωλίγκα. Πήρε στις πλάτες του όλη την ομάδα στο ντέρμπι, «ετρεχε» όλη την επίθεση της ομάδας, βρήκε ρυθμό μέσα από ντράιβ χωρίς να εκβιάζει σουτ κι όταν ζεστάθηκε άρχισε να ευστοχεί κι από μακριά, ακόμη και υπό την σκιά του γίγαντα Φαλ. Το ζητούμενο για εκείνον πάντα ήταν η ανθεκτικότητα και η συνέπειά του. Αλλά αν έπαιζε πάντα και όπως χθες, δεν θα ήταν στον Παναθηναϊκό των εσόδων/εξόδων.
Ασφαλώς η νίκη δεν πρέπει να μακιγιάρει όλα τα ντεφό που παραμένουν. Ο Παναθηναϊκός εξακολουθεί να είναι ομάδα με μικρό λόγω ένδειας ποιότητας ροτέισον και με αστοχίες στην επάνδρωση του ρόστερ, έχοντας βασικότερο πρόβλημα την απουσία κλασικού πλέι μέικερ αλλά και τη μη επαρκή πλαισίωση του Παπαγιάννη (που έχασε μεν πολλές μάχες από τον Φαλ, αλλά ειδικά για τον τρόπο που αμύνεται η ομάδα είναι κομβικός) στη front line. Επιπροσθέτως η ζώνη είναι μια καλή «αλοιφή» για μια προβληματική άμυνα, αλλά δεν αποτελεί θεραπεία όλων των ζητημάτων στα μετόπισθεν και σε βάθος χρόνου δύσκολα μπορεί να είναι αποτελεσματική. Γιατί, πολύ απλά, οι αντίπαλοι θα είναι στο μέλλον καλύτερα προετοιμασμένοι και δύσκολα θα σουτάρουν ξανά με 4/27 στο τρίποντο. Έστω και τώρα, 1-2 διορθωτικές κινήσεις με εύστοχες επιλογές, παρά τις οικονομικές δυσκολίες, μπορούν να αποδειχτούν ευεργετικές. Όχι φυσικά για πρόκριση στα playoffs της Ευρωλίγκας, αλλά γιατί τα επόμενα ματς κόντρα στον Ολυμπιακό θα είναι όχι μόνο πιο καθοριστικά, αλλά και πιο δύσκολα.
Οι ευθύνες και μια ήττα που μπορεί να γίνει διδακτική, αν…
Ο Ολυμπιακός με τη χθεσινή ήττα και τον τρόπο που ήρθε απογοήτευσε το κοινό του περισσότερο από ό,τι προβλημάτισε για το πού βαδίζει συνολικά ως ομάδα φέτος. Οι «ερυθρόλευκοι» δεν παρουσίασαν διαφορετικά ζητήματα από αυτά που έχουν εμφανιστεί ήδη μέσα στη σεζόν στην Ευρωλίγκα, άλλοτε πιο «φωναχτά» κι άλλοτε πιο ήπια. Απλώς μια ήττα, πόσω μάλλον από τον Παναθηναϊκό όταν το κοινό του διψούσε για «αίμα» και επιθυμούσε 20άρες και 30άρες σε διαφορά, ήρθε να τα βγάλει όλα φόρα-παρτίδα.
Δεν περιμέναμε το χθεσινό ματς για να δούμε πως ο Ολυμπιακός έχει πρόβλημα στα… ρεπό του Φαλ. Ο Γάλλος σέντερ είναι σπουδαία προσθήκη, αλλά ουδείς μπορεί να έχει την απαίτηση να βγάζει 40λεπτο κυνηγώντας μέχρι και κοντούς στην περιφέρεια ή και προκαλώντας φθορά στην επίθεση, όπως χθες. Με τον Μάρτιν να μοιάζει κατ’ επανάληψη ανεπαρκής, τον Έισι να θέλει χρόνο και τον Ζαν Σαρλ να ανταποκρίνεται μόνο σε συγκεκριμένα σχήματα, το πρόβλημα είναι πασιφανές.
Ομοίως, δεν περιμέναμε χθες να δούμε πως συχνά ο Γιώργος Μπαρτζώκας κάνει λάθος στη διαχείριση του ροτέισον. Επέμεινε σε παίκτες που έδειχναν είτε εξαντλημένοι (Βεζένκοφ), είτε σε κακή βραδιά (Σλούκας) και δεν έδωσε δεύτερη ευκαιρία σε παίκτες με θετικό πρώτο πέρασμα από το ματς (Λαρεντζάκης, ΜακΚίσικ). Και επίσης δεν περιμέναμε χθες να δούμε ότι ο κατά τα άλλα εξαιρετικός κόουτς Μπαρτζώκας ξεχνά ενίοτε να καλέσει τα τάιμ άουτ για να ηρεμήσει τους παίκτες του ή να ανακόψει το μομέντουμ του αντιπάλου δείχνοντας να θολώνει περισσότερο από τους παίκτες του, ειδικά σε τέτοια ντέρμπι.
Η ήττα σε ένα ματς που ο κόσμος απαιτούσε θρίαμβο αποτελεί πλήγμα για τον Ολυμπιακό, αλλά δεν χρειάζεται να του προκαλέσει περισσότερα προβλήματα από όσα είχε ήδη και προαναφέρθηκαν παραπάνω. Οι «ερυθρόλευκοι» παραμένουν καλύτερη ομάδα από τον Παναθηναϊκό, πιο ορθολογικά στημένη, με περισσότερη ποιότητα, μεγαλύτερο βάθος και πιο ισχυρό φαβορί για το πρωτάθλημα. Το χθεσινό αποτέλεσμα δεν κρίνει τίτλο, ούτε καν το (λιγότερο σημαντικό από ό,τι πιστεύουμε) πλεονέκτημα έδρας, συνεπώς αν αντιμετωπιστεί ως καταστροφή και προσφέρει τροφή για απαξίωση μόνο επιπλέον μπελάδες θα φέρει σε μια ομάδα που αναμφίβολα έχει κάνει άλματα σε σχέση με πέρσι. Αν, δε, η ήττα αναλυθεί σωστά, μπορεί να οδηγήσει σε πολύτιμα διδάγματα για τη συνέχεια. Ασφαλώς για να διορθώσεις ένα λάθος πρέπει πρώτα να το αναγνωρίσεις, κάτι για το οποίο άφησε αμφιβολίες χθες ο προπονητής του Ολυμπιακού με τις δηλώσεις του στη συνέντευξη Τύπου όταν του τέθηκε ανοιχτά ερώτημα για το ροτέισον και τη χρήση των τάιμ άουτ. Γιατί η χθεσινή ήττα δεν οφείλεται αποκλειστικά στα 0/9 τρίποντα του Ολυμπιακού και τα 7/10 του Παναθηναϊκού στην τελευταία περίοδο…