Πολλοί σπουδαίοι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού έχουν σημαδέψει με τις εμφανίσεις και τα γκολ τους την ιστορία των ντέρμπι με την ΑΕΚ, ωστόσο τρεις είναι αυτοί που έχουν ξεχωρίσει στη σύγχρονη εποχή. Μέχρι σήμερα, ο θρυλικός αρχηγός των «ερυθρόλευκων», Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς είναι ο πρώτος σκόρερ της ομάδας απέναντι στην Ένωση, παίρνοντας τον άτυπο αυτό τίτλο που κατείχε επί σχεδόν 30 χρόνια ο Νο1 «κανονιέρης» στην ιστορία του συλλόγου, Γιώργος Σιδέρης. Λίγο πριν ο «Τζόλε» ανοίξει λογαριασμό κόντρα στον «Δικέφαλο», ένας άλλος σπουδαίος Έλληνας σέντερ φορ που άφησε εποχή στο Λιμάνι, ο οποίος είχε... ξεκινήσει και τη σύγχρονη κόντρα των δύο ομάδων, ο Αλέξης Αλεξανδρής είχε ξεκινήσει να πετυχαίνει τα δικά του σημαντικά τέρματα σε αυτά τα ντέρμπι. Λίγα ακόμη χρόνια μετά, ξεκίνησε και η «σάμπα», με τον Ζιοβάνι να σημειώνει ορισμένα από τα καλύτερα γκολ που έχουν σημειωθεί στα ΑΕΚ – Ολυμπιακός και τούμπαλιν. Το SDNA θυμίζει...
Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς: Ο Σέρβος έφηβος
Όταν ήρθε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Πανηλειακού, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι δύο δεκαετίας μετά θα αποτελούσε τον άνθρωπο-σύμβολο στη νέα εποχή του Ολυμπιακού. Συνέδεσε το όνομά του με τα «χρυσά» χρόνια του συλλόγου και το πρόσωπό του αποτέλεσε κάτι σαν το... δεύτερο σήμα, έναν σύγχρονο έφηβο όργωνε την αριστερή γραμμή μέχρι τα βαθιά ποδοσφαιρικά του γεράματα.
Ασύγκριτη ήταν επίσης η προσφορά του στον Ολυμπιακό κόντρα στην ΑΕΚ. Ο «Τζόλε» έπαιξε για τον Ολυμπιακό τον αριθμό ρεκόρ των 34 ντέρμπι απέναντι στην «Ένωση», ενώ πέτυχε -επίσης αριθμός ρεκόρ για την ομάδα του Πειραιά- 12 γκολ. Πέντε με σουτ, πέντε με πέναλτι και δύο με απευθείας εκτελέσεις φάουλ. Όποτε μάλιστα σκόραρε κόντρα στους «κιτρινόμαυρους, ο Ολυμπιακός δεν έχανε! Σε 12 αγώνες που πέτυχε γκολ, 10 για το πρωτάθλημα και 2 για το Κύπελλο, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν 10 νίκες και 2 ισοπαλίες.
Ξεκίνησε με γκολ στο εντός έδρας 2-0 της περιόδου 1996-97, πέτυχε το δεύτερο γκολ με πέναλτι το οποίο σφράγισε τη νίκη για τον Ολυμπιακό και τον πρώτο τίτλο της νέας δυναστείας επί Σωκράτη Κόκκαλη, μετά τα εννέα «πέτρινα» χρόνια. Στο εκτός 2-0 της σεζόν 1999-00 πέτυχε το δεύτερο γκολ και στο εντός έδρας 3-0 τα δύο από τα τρία. Το 2000-01 σκόραρε από μία φορά στο 4-1 του ΟΑΚΑ και στο 2-1 στο ουδέτερο Ηράκλειο. Από ένα γκολ πέτυχε και την επόμενη περίοδο στις νίκες-μισό πρωτάθλημα του Ολυμπιακού με 3-2 εκτός έδρας (το 3-2 με εκτέλεση φάουλ στο 90') και 4-3 εντός έδρας, για το 4-2 που σφράγισε επίσης τη νίκη. Το επόμενο γκολ ήταν στο εκτός έδρας 1-1 της περιόδου 2002-03. Ακολούθησε το 0-1 στο Κύπελλο της σεζόν 2004-05. Το 2005-06 σκόραρε στο εκτός έδρας 3-1 και το 3-0 στον τελικό του Κυπέλλου, ενώ την επόμενη περίοδο βρήκε δίχτυα στο εκτός έδρας 3-3.
Ζιοβάνι Σίλβα: Γκολάρες, ματσάρες, μαγεία
Έξι χρόνια έπαιξε στον Ολυμπιακό ο Βραζιλιάνος μάγος. Το μάγος εκτός εισαγωγικών. Καθότι αυτά που έκανε με τη μπάλα συνήθως δεν εξηγούνταν από τους νόμους που διέπουν τη φύση. Ο τύπος που ήρθε από τη Μπαρτσελόνα το καλοκαίρι του 1999 για να προκαλέσει πάταγο, έκανε ακριβώς αυτό. Ο «Ζιο» αγωνίστηκε στο Λιμάνι από το 1999 ως το 2005 και σκόραρε 98 φορές σε 209 αγώνες, σε όλες τις διοργανώσεις. Όχι άσχημα για κάποιον που άκουσε μέχρι και το ότι «δεν έβαζε αρκετά γκολ». Από αυτά τα 98, τα 61 ήταν στο πρωτάθλημα, τα 29 στο Κύπελλο και τα 8 στην Ευρώπη.
Στις δε αναμετρήσεις με την ΑΕΚ, την οποία αντιμετώπισε 12 φορές φορώντας την ερυθρόλευκη, πέτυχε 6 γκολ. Εξαιρετικές αντίστοιχα ήταν και οι εμφανίσεις του κόντρα στην ΑΕΚ, απέναντι στην οποία ήταν πάντα... ορεξάτος. Η αρχή έγινε στις 15/11/1999 και το περίφημο ΑΕΚ – Ολυμπιακός 0-2 στην άδεια Φιλαδέλφεια, με τις πιστολιές στο members club, την κλωτσιά του Καλιτζάκη στον Βραζιλιάνο που έφερε και την αποβολή του από τον Δημητρόπουλο, το πέναλτι του Δέλλα στον Νινιάδη, το ντεμπούτο του Αλμπέρτο Μπιγκόν και την αποχώρηση των Νικολαΐδη, Ατματσίδη και Κασάπη από την Εθνική. Ο Ζιοβάνι ήταν αυτός που έκανε το 0-2 στο 90'. Το πρώτο πραγματικό σόου του Βραζιλιάνου, όμως, ήταν στο 4-1 του πρωταθλήματος στις 4/11/2000. Ένα ματς στο οποίο η ΑΕΚ προηγήθηκε, θα μπορούσε να το κάνει 0-2 νωρίς νωρίς, όμως στο τέλος μάλλον «γλίτωσε» μόνο με τέσσερα γκολ. Ο Ζιοβάνι έχει κάνει τρομερή εμφάνιση, μοιράζει ασίστ «πάρε-βάλε» σε όλο το ματς και οργανώνει μαεστρικά το παιχνίδι. Το γκολ της ισοφάρισης στο 68' είναι μυθικής κλάσης: στοπάρισμα έξω από την περιοχή, γύρισμα με κρεμασμένο πάνω του αντίπαλο και ανάμεσα σε άλλους δύο, μια προσποίηση που «αδειάζει» το μαν του μαν και συρτό σουτ που νικάει τον Ατματσίδη.
Επόμενη παράσταση, το ιστορικό πλέον 6-1 για το Κύπελλο στον επαναληπτικό του 1-1 με τις δύο αποβολές του Ποντίκη, το «πέστε κάτω» του Στάθη και την οριστική διακοπή του ματς που κατοχυρώθηκε με 2-0 για τον Ολυμπιακό. Στη ρεβάνς, ο Λεμονής βάζει μέσα όλα τα όπλα του και ο αείμνηστος Παθιακάκης αντίστοιχα αφήνει πολλούς εκτός, μεταξύ αυτών και ο Ντέμης. Ο Ολυμπιακός είναι ισοπεδωτικός, πετυχαίνει 6 γκολ, χάνει ευκαιρίες για ακόμη περισσότερα και ο Ζιοβάνι σκοράρει δύο φορές, στο 22' και το 32'. Μια ακόμη εξαιρετική εμφάνιση του Βραζιλιάνου και ένα ακόμη γκολ «αλά Μπραζίλ» με σουτ εκτός περιοχής με το «μυτάκι». Τελευταίο του γκολ απέναντι στους «κιτρινόμαυρους» ήταν στον τελικό Κυπέλλου του 2002, στις 27/4 και την ήττα του Ολυμπιακού με 2-1. Ο Ζιοβάνι ισοφαρίζει με τρομερή κεφαλιά και λίγο αργότερα αποβάλλεται για εκτός φάσης χτύπημα στον Κωνσταντινίδη.
Αλέξης Αλεξανδρής: Αυτό το ψαλίδι...
Ένας ακόμη τεράστιος «κανονιέρης» των ελληνικών γηπέδων, ο Αλέξης Αλεξανδρής έγραψε τη δική του ιστορία με τις φανέλες και των δύο ομάδων. Πέτυχε 187 γκολ στην Α' Εθνική και συνολικά 252 στην καριέρα του σε όλες τις διοργανώσεις, απολογισμός που τον φέρνει στην 5η θέση των σκόρερ της κορυφαίας εθνικής κατηγορίας. Μετά από τρεις άκρως επιτυχημένες σεζόν στην ΑΕΚ, όπου πέτυχε 51 γκολ (κανένα εξ αυτών κόντρα στον Ολυμπιακό) και κατέκτησε 3 τίτλους με την σπουδαία ομάδα του Μπάγεβιτς, το καλοκαίρι του 1994 ο Σωκράτης Κόκκαλης τον παίρνει στο Λιμάνι ενώ βρίσκεται στα ντουζένια του – 26 ετών. Κάπως έτσι θα ξεκινούσε και η κόντρα του με τους «κιτρινόμαυρους» η οποία δεν έσβησε ποτέ, ενώ και ο ίδιος δεν κοίταξε ποτέ πίσω...
Το πρώτο του ήταν στον ημιτελικό Κυπέλλου στις 12/2/1997 και την ήττα 2-1 από την ΑΕΚ. Ακολούθησε το πρώτο γκολ (12') στο 2-0 του Καραϊσκάκη στις 11/5/1997 και αυτό της ισοφάρισης (75') στο 1-1 του Κυπέλλου τη σεζόν 1999-00. Τα επόμενα τρία, ωστόσο, είναι αυτά που φέρουν τη μεγαλύτερη βαρύτητα τόσο από ιστορικής πλευράς, για το διακύβευμα δηλαδή, αλλά και από αισθητικής άποψης: ήταν γκολάρες. Ισοφαρίζει σε 1-1 στο 2-3 του 2001-02 στις 20/1, νίκη που έδωσε προβάδισμα τίτλου στον Ολυμπιακό απέναντι στην ΑΕΚ του Σάντος. Έπειτα, έρχεται το επικό 4-3 του ΟΑΚΑ, στις 20/4/2002. Με την ΑΕΚ να προηγείται 1-0, ο Αλεξανδρής ισοφαρίζει σε 1-1 λίγο πριν βγει το πρώτο ημίχρονο με ένα μοναδικό στα χρονικά... πλάγιο ψαλίδι και πετυχαίνει το 3-1 στο 58' εκμεταλλευόμενος ασυνεννοησία των Φερούζεμ – Χιώτη.
Bonus: Γιώργος Σιδέρης, tο πρώτο «κανόνι»
Ο θρυλικός «Φόντακας» του κόσμου του Ολυμπιακού έχει αφήσει το στίγμα του στις αναμετρήσεις με την ΑΕΚ. Ο μεγαλύτερος σκόρερ στην ιστορία των «ερυθρολεύκων» (1959-1970, 1972) και 4ος στην Α' Εθνική με 224 γκολ, έχει «πληγώσει» εννέα φορές την εστία του «Δικεφάλου» και ήταν ο πρώτος στη λίστα των «κανονιών» σε ματς Ολυμπιακού – ΑΕΚ, μέχρι να του πάρει τον τίτλο αργότερα ο Μίμης Παπαϊωάννου. Το πρώτο του ήταν σε ένα εκτός έδρας 2-2 της περιόδου 1962-63, ενώ την επόμενη σεζόν πέτυχε και τα δύο γκολ στην επίσης εκτός έδρας νίκη με 2-0. Την περίοδο 1964-65 ισοφαρίζει για τον Ολυμπιακό σε 3-3 με γκολ στο 89' για να φύγει ακόμη μια φορά αήττητος από την έδρα της ΑΕΚ όταν αυτός σκοράρει εκείνη την εποχή. Ένα χρόνο μετά, πετυχαίνει το τρίτο τέρμα στο εντυπωσιακό 4-0 απέναντι στους κιτρινόμαυρους, ενώ την περίοδο 1968-69 άλλα δύο δικά του γκολ γκολ εκτός έδρας χάρισαν τη νίκη με 3-2 για τον Ολυμπιακό αλλά και το 1-0 στο Καραϊσκάκη στον β' γύρο του πρωταθλήματος. Τελευταίο του γκολ απέναντι στην ΑΕΚ ήταν το νικηφόρο στο 2-1 της σεζόν 1969-70.
