Το 2003 διεκδίκησε το πρωτάθλημα μέχρι την τελευταία αγωνιστική και το 2014 τερμάτισε στην 4άδα. Ισως να μην αποτελεί τόσο μεγάλη έκπληξη ότι η Σοσιεδάδ είναι η πρωτοπόρος της La Liga.
Εχουν περάσει 13 αγωνιστικές στην κορυφαία κατηγορία της Ισπανίας και όσο και αν «χτυπιούνται» οι Αγγλοι για το ανταγωνιστικό του δικού τους πρωταθλήματος, δεν βλέπουν ό,τι οι Ισπανοί φέτος. Σε μια εποχή που πλέον δεν υπάρχει ούτε Ρονάλντο, ούτε Μέσι και με μια Ατλέτικο να πετά βαθμούς με τρόπο εκτός του DNA της, το Νο1 της La Liga μετά από καιρό έχει διαφορετικό κάτοχο. Και δεν είναι η Σεβίλλη, είναι η εκπληκτική, Ρεάλ Σοσιεδάδ.
Μια ομάδα που πέρυσι κατέκτησε το Copa del Rey και που φέτος βασιζόμενη κυρίως σε παίκτες από την ακαδημίας της, μπορεί να κοιτάζει τους πάντες από ψηλά, αφού για 14 μέρες θα βρίσκεται στην κορυφή.
Οταν η Γκλάντμπαχ είδε το καλοκαίρι την Ντόρτμουντ να της παίρνει τον προπονητή, στράφηκε σε έναν παλιό γνώριμο της Bundesliga. Εναν πρώην παίκτη της Μπάγερν, αλλά και των Λίβερπουλ και Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Τσάμπι Αλόνσο έριξε άκυρο τελικά στα Πουλάρια, επιλέγοντας τη θέση του τεχνικού στην Σοσιεδάδ Β, τη μοναδική 2η από εκείνες της Primera, που έχουν ομάδα στην Segunda Division. Η δουλειά που γίνεται στην Sanse, Ακαδημία των Βάσκων, είναι εκπληκτική. Και είναι πολλοί εκείνοι που φέτος έπαιξαν στη 2η ομάδα και εβδομάδες αργότερα βρέθηκαν υπό τις οδηγίες του Ιμανόλ Αλγουαθίλ στα σαλόνια του ισπανικού futbol.
Αντερ Γκεβάρα, Ρόμπερτ Ναβάρο, Χούλεν Λομπέτε, Αϊέν Μουνιόθ, είναι κάποιοι από τους νεότερους που έχουν κάνει το μεγάλο βήμα. Αυτοί είναι μερικοί από εκείνους που βγήκαν από την Sanse και πλαισιώνονται από άλλους που έχουν προλάβει να γίνουν πιο γνωστοί, όπως ο δεξιός μπακ, Γκοροσαμπέλ, ο μέσος, Θουμπιμέντι και φυσικά ο καλύτερος παίκτης, αρχηγός και πρώτος σκόρερ της Txuri-Urdin, Μίκελ Ογιαρθάμπαλ. Ο αριστεροπόδαρος επιθετικός πέρα από το μεγάλο αστέρι της Σοσιεδάδ είναι μια από τις τεράστιες ελπίδες για την Εθνική Ισπανίας των επόμενων ετών.
Μαζί με τον Ογιαρθάμπαλ και τους απίστευτους μικρούς από την Ακαδημία, υπάρχουν παίκτες με θητεία σε μεγάλες ομάδες και πρωταθλήματα, όμως ο κεντρικός μέσος, Μίκελ Μερίνο, ο Ασιέρ Ιγιαραμέντι αλλά και το τεράστιο όνομα, ο Νταβίδ Σίλβα, που μπορεί να μην είναι ό,τι ήταν στην Μάντσεστερ Σίτι αλλά τσουλάει την μπάλα όσο μετρημένοι στο top-level του αθλήματος. Από τους βασικούς, θα ήταν άδικο να μην αναφέρουμε την παρουσία του Γάλλου, Λε Νορμάν, στο κέντρο της άμυνας και του Σουηδού, Αλεξάντερ Ισακ, στην επίθεση.
Ο τεχνικός, Αλγουαθίλ, δηλωμένος οπαδός των Βάσκων, χρησιμοποιεί διάφορους σχηματισμούς βασισμένους σε άμυνα με 4άδα ανάλογα με τους παίκτες που έχει στη διάθεσή του. Με 4-4-2, 4-3-3, 4-1-4-1 και 4-2-3-1 βγάζει το καλύτερο από το ρόστερ του και έχει φέρει την ομάδα σε σημείο που δύσκολα θα φανταζόταν κανείς μετά την πρώτη αγωνιστική. Οταν δηλαδή η Σοσιεδάδ έχασε με 4-2 από την Μπαρτσελόνα στο Camp Nou. Μια ήττα που 3 μήνες αργότερα παραμένει η μοναδική σε La Liga και Europa League.
Αν ψάξει κανείς να βρει λόγους για να πει ότι το αποτέλεσμα είναι συγκυρία, υπενθυμίζουμε ότι οι Βάσκοι έχασαν στο φινάλε τη νίκη στην έδρα της Ατλέτικο (2-2) και κράτησαν στο 0-0 την σούπερ ποιοτική και δυνατή, Σεβίλλη. Σίγουρα το ματς με την Ρεάλ Μαδρίτης στις αρχές Νοεμβρίου θα είναι ένα δυνατό τεστ, όμως ό,τι και αν συμβεί, δεν μπορεί να βγει από αυτό και μόνο συμπέρασμα.
Πριν πολλά χρόνια, η Ρεάλ Σοσιεδάδ εγκατέλειψε την φιλοσοφία που ακολουθεί μέχρι σήμερα η Αθλέτικ Μπιλμπάο, να έχει δηλαδή μόνο Βάσκους παίκτες, όμως η στρατηγική παραμένει πιστή στην απόκτηση και την εξέλιξη ταλέντων που προέρχονται από την περιοχή της Γουιπούθκοα. «Το 80% των παικτών μας, προέρχεται από την Ακαδημία και το 20% απ’ έξω» λένε στο club. «Πάντα κοιτάζουμε πρώτα στην ομάδα μας».
Αυτή τη στιγμή, 16 παίκτες που ήταν στα τμήματα υποδομής, βρίσκονται στην πρώτη ομάδα και της έχουν δώσει την ελπίδα ότι μπορεί να καταφέρει ό,τι η παρέα των Τσάμπι Αλόνσο, Νιχάτ, Κοβάσεβιτς, έχασε τις τελευταίες αγωνιστικές του 2003…
