Ο Παύλος Γιαννακόπουλος μέσα από τις ιστορικές ατάκες του

Σαν σήμερα «έφυγε» από τη ζωή ένας από τους μεγαλύτερους διοικητικούς ηγέτες στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού, ο Παύλος Γιαννακόπουλος, «έφυγε» από τη ζωή (10/6/2018). Ο φαρμακοβιομήχανος που αγάπησε τον Παναθηναϊκό και αγαπήθηκε όσο λίγοι από τον κόσμο του, άφησε πίσω του ένα τεράστιο έργο τόσο στο χώρο των επιχειρήσεων όσο και σε αυτόν της εγχώριας καλαθοσφαίρισης. Ανέλαβε ως πρόεδρος της ομάδας μπάσκετ του Παναθηναϊκού το 1992 και μέχρι να παραδώσει τη σκυτάλη το 2012 στον γιο του, Δημήτρη, είδε την αγαπημένη του ομάδα να δημιουργεί δυναστεία με 13 πρωταθλήματα και 9 Κύπελλα στην Ελλάδα, 6 Πρωταθλήματα Ευρώπης και 1 Διηπειρωτικό. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν υπήρξε όμως μόνο ένας εξαιρετικός και επιτυχημένος επιχειρηματίας και διοικητικός ηγέτης, ούτε θα μνημονεύεται μόνο για αυτό τον λόγο. Υπήρξε μια προσωπικότητα με μεγάλη εμβέλεια, που παρόλη την μη προκλητική και με ήθος δημόσια εικόνα του, είχε τον τρόπο να «μαγνητίζει» τους άλλους με όσα έκανε ή έλεγε. Ορισμένες από τις ατάκες που έχει πει και έχουν καταγραφεί μέσα στα χρόνια είναι σίγουρο πως θα ζήσουν για πολλά χρόνια ακόμα... Ας θυμηθούμε μερικές από αυτές: Ο Παύλος Γιαννακόπουλος είχε δηλώσει κατ' επανάληψη ότι οι μεγάλες αγάπες της ζωής του ήταν η οικογένειά του, με τη σύζυγό του Δέσποινα και τον μοναχογιό του Δημήτρη, και ο Παναθηναϊκός. Σε όλη τη διάρκεια της ενασχόλησής του με το «τριφύλλι» ξόδεψε πακτωλό χρημάτων, χωρίς να λαμβάνει -πανθομολογούμενα- ανάλογο οικονομικό όφελος. Οι μεγάλες επιτυχίες του συλλόγου με αυτόν στο τιμόνι και η μαζική αγάπη του κόσμου στο πρόσωπό του μέχρι το τέλος της ζωής του, αποτέλεσαν την ανταμοιβή του. «Άλλοι τα παίζουν στα καζίνο, κάποιοι τα τρώνε στα μπουζούκια, εγώ έχω τον Παναθηναϊκό. Η δική μου τρέλα είναι ο Παναθηναϊκός» «Είναι η ακριβή τρέλα μου. Γιατί για μένα είναι χόμπι και όχι οικονομική επιχείρηση. Όποιος πει ότι από τα αθλήματα αυτά βγάζεις χρήματα, θα πει ψέματα» «O κόσμος του Παναθηναϊκού αξίζει να κάνεις κάθε θυσία, από εκεί και πέρα δεν υπάρχει περιορισμός. Το χαμόγελο ή το χειροκρότημα του κόσμου δεν μετριέται με χρήματα» «Ο Παναθηναϊκός είναι η ζωή μου και θα είμαι ευτυχής να βλέπω καθημερινά τον Παναθηναϊκό να ανεβαίνει ένα σκαλί ακόμη παραπάνω» Οι παίκτες που έφερε ο Παύλος Γιαννακόπουλος στον Παναθηναϊκό όσο βρισκόταν στη διοικητική ηγεσία «τάραξαν τα νερά» όχι μόνο στο χώρο του μπάσκετ, αλλά και σε όλο τον ελληνικό αθλητισμό. Από τον θρυλικό Νίκο Γκάλη μέχρι τον σταρ του ΝΒΑ, Ντομινίκ Γουίλκινς, και από τον τεράστιο Ντέγιαν Μποντιρόγκα μέχρι την ανολοκλήρωτη μεταγραφή του αδικοχαμένου Ντράζεν Πέτροβιτς, είχε πάντα τον τρόπο να κάνει το μεγάλο «μπαμ». Ο ίδιος είχε πει για τις μεταγραφές που έκανε: «Oι μεταγραφές είναι πάντα σαν τις γυναίκες που πρόκειται να γεννήσουν. Δεν ξέρεις δηλαδή, κάθε ενέργεια πού μπορεί να καθίσει» Για τον Ντομινίκ: «Αγωνιστήκαμε επί μήνες, αρχικά να τον πείσουμε ώστε να έλθει στην Ελλάδα. Οι φίλοι του δεν τον παρότρυναν. Με την τρέλα όμως και το πάθος που είχαμε να δείξουμε στον κόσμο τι μπορεί να προσφέρει ο Παναθηναϊκός στον ελληνικό αθλητισμό, τα καταφέραμε». Όταν ο Μάικλ Τζόρνταν αποσύρθηκε για πρώτη φορά από τα παρκέ, ο Γιαννακόπουλος προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί του και να τον πείσει να αγωνιστεί έστω και σε ένα παιχνίδι με τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Για αυτή την ιστορία είχε δηλώσει τα εξής: «Όταν ο Τζόρνταν αποφάσισε να φύγει, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν αν θα μπορούσα και αν είχα τη δυνατότητα, όχι την οικονομική, να επικοινωνήσω μαζί του και να τον φέρω να παίξει σε έναν αγώνα του Παναθηναϊκού. Και τα έσοδα από αυτό το ματς θα τα έδινα σε φιλανθρωπικούς σκοπούς. Πραγματικά θα ήταν κάτι, μια μικρή προσφορά σε αυτούς τους ανθρώπους που αγαπούν την ομάδα και έρχονται με κρύο, με βροχή και χιόνια να παρακολουθήσουν τον Παναθηναϊκό» Για τον αδικοχαμένο Ντράζεν Πέτροβιτς, τον οποίο είχε «κλείσει» να έρθει στον Παναθηναϊκό λίγες μέρες πριν το μοιραίο γεγονός του θανάτου του: «Τον χάσαμε Τάσο (σ.σ. Στεφάνου) τον Ντράζεν. Τράκαρε με το αυτοκίνητο σήμερα το πρωί και σκοτώθηκε». Το ήθος του Παύλου Γιαννακόπουλου ήταν εμφανές μέσω της δημόσιας εικόνας του, αλλά και εκφρασμένο από όσους ανθρώπους τον συναναστράφηκαν. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού τον λάτρεψε κι εκείνος χαιρόταν να τους βλέπει να στηρίζουν την ομάδα, αλλά χωρίς να ξεφεύγουν. «Το μήνυμα στους φίλους του Παναθηναϊκού είναι να βρίσκονται κοντά στην ομάδα και να προσφέρουν βοήθεια, αλλά περισσότερο να είναι άψογοι από πλευράς ήθους και επεισοδίων. Είναι απαράδεκτο να δημιουργούν καταστάσεις, πρέπει να είναι πάντα σε αθλητικά πλαίσια» Όσο για το αν είχε μετανιώσει για κάτι όλα τα χρόνια της παρουσίας του στην προεδρία του Παναθηναϊκού, είχε πει: «Έχω μετανιώσει για την είσοδό μου στον αγωνιστικό χώρο, όταν σε ένα αγώνα έχασα την ψυχραιμία μου. Μία πράξη που δεν έπρεπε να έχει γίνει για κανένα λόγο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να βλέπω εφιάλτες επί δύο μήνες. Πρέπει το πάθος και ο αυθορμητισμός να σταματούν εκεί που αρχίζει η λογική» Για τέλος, ένας άνθρωπος με τη δράση και τα πεπραγμένα του Παύλου Γιαννακόπουλου, δεν μπορούσε παρά να έχει κάποιους οδοδείκτες: «Είμαστε από τη Σπάρτη και έχουμε μάθει στη ζωή μας να παλεύουμε. Δεν τα βροντήξαμε σε πολύ δύσκολες στιγμές, δεν πιστεύω ότι θα το κάνουμε ποτέ» «Για να φτάσεις στην κορυφή, χρειάζεται να προσπαθήσεις. Να έχεις όραμα, αφοσίωση και πίστη». Η τελευταία ατάκα κοσμεί από το 2016 τοίχο των αποδυτηρίων του ΟΑΚΑ.