Οι επτά αιτίες της ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ του μπασκετικού Ολυμπιακού

Ακολουθήστε μας στο Google news

Από τη δήλωση Μπαρτζώκα «μπορούμε να κερδίσουμε παντού» μέχρι τις 7 σερί ήττες, με συντριβές οι περισσότερες, υπάρχει μια απόσταση. Το SDNA καταγράφει τις 7 αιτίες της κατάρρευσης.

Δεύτερη μέρα του Μαρτίου, μεσημέρι. Η αποστολή του Ολυμπιακού αναχωρεί για την Ισπανία, ξέροντας πως θα αντιμετωπίσει μία καλή ομάδα (Μπασκόνια) σε μία πραγματικά δύσκολη έδρα. Γιώργος Μπαρτζώκας: «Φυσικά και πιστεύουμε πως μπορούμε να κερδίσουμε. Κάθε παιχνίδι πιστεύουμε πως μπορούμε να το κερδίσουμε. Αυτό έλειπε, να θεωρούμε πως δεν θα είμαστε ανταγωνιστικοί... Πιστεύω πως στην καλή μας μέρα μπορούμε να κερδίσουμε παντού». Λίγες ώρες μετά, ο Ολυμπιακός κατέγραψε ακόμα μία απαράδεκτη εμφάνιση, έχασε την... γη από τα πόδια του και το ματς κατέληξε εύκολα στα χέρια της Μπασκόνια (91-66). Γιώργος Μπαρτζώκας στη Συνέντευξη Τύπου:«Παίζαμε χωρίς πίστη, χωρίς αυτοπεποίθηση και τελικά επιτρέψαμε στην Μπασκόνια να κερδίσει με τεράστια διαφορά. Η αποψινή βραδιά είναι ντροπή για κάθε παίκτη, κάθε προπονητή, για όποιον βρισκόταν στον πάγκο». Από την μία πλευρά του νομίσματος στην άλλη, μέσα σε λίγες ώρες. Από το φως της ελπίδας, στο σκοτάδι της απογοήτευσης. Από μία ομάδα που δημιουργήθηκε για να παλέψει την είσοδο στα πλέι-οφ με... κρυφές ματιές στο Final Four, σε έναν σύλλογο που θυμίζει την φετινή Χίμκι και σπάει κάθε αρνητικό ρεκόρ με εφτά σερί ήττες και οκτώ στα τελευταία εννιά ματς. Πώς φτάσαμε όμως μέχρι εδώ; Τι συνέβη τις τελευταίες 60 μέρες και ο Ολυμπιακός, που πάλευε με αξιώσεις και ελπίδες για την οκτάδα, έχει ξεχάσει πως είναι η νίκη; 1- Αγωνιστικός σχεδιασμός και το πρόβλημα της περιφέρειας Καλώς ή κακώς, όλα ξεκινούν από εκεί. Μπορεί τα -λογικά και ξεκάθαρα- προβλήματα να μην φάνηκαν στην αρχή της σεζόν, αλλά ο μαραθώνιος της Euroleague νομοτελειακά θα τα αναδείξει. Προφανώς η επιστροφή του Κώστα Σλούκα ήταν απαραίτητη και ιδιαίτερα σημαντική για την επόμενη σελίδα του συλλόγου. Αυτό δεν δέχεται καμία αμφισβήτηση. Είναι όμως δεδομένο ότι το «χτίσιμο» των υπόλοιπων θέσεων της περιφέρειας δεν έγινε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ο Σακίελ ΜακΚίσικ έδωσε αυτά που περίμεναν οι άνθρωποι του τεχνικού επιτελείου, αλλά ουσιαστικά ήταν η μόνη... κολώνα δίπλα στον Σλούκα. Ο Τζένκινς ξεκίνησε καλά, αλλά στην συνέχεια χάθηκε στον... μονοδιάστατο εαυτό του, ο Χάρισον παρουσιάστηκε ανέτοιμος για την Euroleague, για τον Σπανούλη υπάρχει παρακάτω ένα ξεχωριστό κομμάτι, ο Λαρεντζάκης είχε πολλά on/off. Aποτέλεσμα; Το μεγαλύτερο βάρος στις πλάτες του Κώστα Σλούκα, που ναι μεν... πέταγε για ένα διάστημα, αλλά στη συνέχεια «κλάταρε». 2- Ο τραυματισμός του Παπανικολάου Λέγοντας για την περιφερειακή γραμμή του Ολυμπιακού, επιβάλλεται να σταθούμε στον Κώστα Παπανικολάου. Ο έμπειρος φόργουορντ είναι κομβικός στο γενικό πλάνο του Γιώργου Μπαρτζώκα, γιατί κάνει όλες τις δουλειές που α) δεν κάνουν οι υπόλοιποι και β) είναι απαραίτητες για την σωστή ομαδική λειτουργία. Ο «Παπ» κατευθύνει την άμυνα, αναλαμβάνει ειδικές αποστολές και αποτελεί τον «glue guy», τον άνθρωπο που συνδέει και ενώνει όλα τα κομμάτια του παζλ. Ο σοβαρός τραυματισμός του έπαιξε μεγάλο ρόλο στην «ερυθρόλευκη» κατρακύλα. Είναι χαρακτηριστικό πως ο Παπανικολάου έπαιξε για τελευταία φορά σε ματς που «έριξε» τον Ολυμπιακό στο 8-8. Από τότε μέχρι σήμερα ακολούθησαν τρεις νίκες και οκτώ ήττες. Enough said. 3- Ο Γιώργος Μπαρτζώκας Και η ερώτηση έρχεται σχεδόν αυτόματα: «Τι έκανε ο προπονητής για να καλύψει το κενό του Παπανικολάου ή να βγάλει λίγο βάρος από τις πλάτες του Σλούκα;» Η απάντηση είναι, δυστυχώς, απλή. Τίποτα. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας «έχτισε» την ομάδα το καλοκαίρι. Οι παίκτες που ήρθαν ήταν στις λίστες του - πάντα με βάση τα οικονομικά δεδομένα-, οι επιλογές του διαμόρφωσαν ένα συγκεκριμένο σκεπτικό και μία κατεύθυνση που, τελικά, ήταν λανθασμένη. Οι φήμες κάνουν λόγο για γκρίνια στα αποδυτήρια και παράπονα σχετικά με αποφάσεις και ρόλους, αλλά θα σταθούμε μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι και σε όσα φαίνονται στο παρκέ. Εκεί λοιπόν, ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν μπορεί να περιμένει έναν βαθμό πάνω από την βάση. Υπήρξαν ματς που «κόλλησε» με συγκεκριμένες πεντάδες (τις οποίες άλλαζε ανά δεκάλεπτα) και πρόσωπα που δεν «τράβηξαν» (π.χ Χάρισον, Έλις), ενώ σε πολλές περιπτώσεις παρουσιάστηκε ανυπαρξία παρεμβάσεων ή δράσης από τον πάγκο, σε ματς που «στράβωναν» ή σε άμυνες που ήξεραν καλά τι να κάνουν κόντρα στον Ολυμπιακό. Προφανώς δεν μπορεί να πει κάποιος ότι η κατηφόρα των τελευταίων αγώνων βαραίνει μόνο τον Έλληνα τεχνικό. Αλλά πάντα ο προπονητής έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης, σε όλα τα ομαδικά αθλήματα. Επίσης, με τα «αν» δεν διορθώνεται κάτι, ούτε αλλάζει το ρεκόρ στην βαθμολογία. Αλλά είναι δεδομένο πως το τεχνικό επιτελείο του Ολυμπιακού θα μπορούσε να κάνει καλύτερη δουλειά ή να αντιδράσει καλύτερα σε ματς που κρίθηκαν στις λεπτομέρειες. 4- Η διαχείριση Σπανούλη - Πρίντεζη Εδώ μπαίνει και το επόμενο κεφάλαιο στο... μαύρο κουτί του Ολυμπιακού. Η διαχείριση των Βασίλη Σπανούλη και Γιώργου Πρίντεζη αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο «αγκάθι» ή το πιο δύσκολο ερωτηματικό στους «ερυθρόλευκους». Είναι ξεκάθαρο πως το φετινό πλάνο τους είχε σε δεύτερο ρόλο και αυτό φάνηκε σε πολλά ματς. Κυρίως στα τελευταία δευτερόλεπτα των αγώνων, όπου ο Σπανούλης (κυρίως) και ο Πρίντεζης ήταν θεατές από τον πάγκο. Η ερώτηση είναι εύλογη: Ήταν όντως η ώρα να γίνει αυτό; Η αλήθεια μάλλον βρίσκεται κάπου στην μέση. Από την μία μεριά, οι δύο θρύλοι του συλλόγου διανύουν τις τελευταίες μέρες τους στο παρκέ. Δεν θα αργήσει δηλαδή η ώρα για την αποχώρηση από την ενεργό δράση και είναι λογικό από την μεριά του Ολυμπιακού να προετοιμάζει το έδαφος και τις συνθήκες για την επόμενη μέρα. Από την άλλη όμως, μπορεί κάποιος να πει ότι ίσως υποβαθμίστηκε ο ρόλος τους από το τεχνικό επιτελείο του Ολυμπιακού. Υπήρξαν ματς που και οι δύο ήταν καλοί ή κομβικοί σε κομμάτι αντεπίθεσης. Κάποιες στιγμές, μόνο η παρουσία τους στο παρκέ αρκεί για να... τρομάξει την αντίπαλη άμυνα, που γνωρίζει ότι πρέπει πάντα να προσαρμοστεί πάνω στον Σπανούλη και τον Πρίντεζη. Υπό αυτό το πρίσμα, το συμπέρασμα λέει ότι θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη διαχείριση ή, τουλάχιστον, πιο «έξυπνη» διαχείριση, ώστε να «παντρευτεί» η ανάγκη προσαρμογής στα δεδομένα της επόμενης μέρας με την ποιότητα και την εμπειρία των δύο αρχηγών. 5- Η απουσία παρέμβασης σε μεταγραφικό επίπεδο Εκτός των καθαρά αγωιστικών, ήταν σαφές πως υπήρχε θέμα και στο μεταγραφικό κομμάτι. Ο Ολυμπιακός έπρεπε να μάθει ότι ο Χασάν Μάρτιν θα μπει στο χειρουργείο για να βγει στην αγορά και να αποκτήσει τελικά τον Κώστα Κουφό, που ήταν για ένα χρόνο εκτός δράσης. Εδώ πρέπει να μπει ο αστερίσκος της οικονομικής κατάστασης, καθώς φαίνεται ότι οι «ερυθρόλευκοι» δεν ήθελαν (ή δεν μπορούσαν) να ξοδέψουν χρήματα για κάποια ποιοτική αναβάθμιση. Η αλήθεια είναι όμως πως αυτή ήταν απαραίτητη, κυρίως στην θέση του σέντερ. Ο Μάρτιν πάλεψε, για δύο μήνες ήταν εξαιρετικός, αλλά κάποια στιγμή φάνηκε ότι ήταν rookie στην Euroleague, ενώ ο Έλις ήταν επιεικώς κάτω του μετρίου σε όλη την διάρκεια της σεζόν. Με βάση όσα είδαμε, θα ήταν λογικό να γίνει νωρίτερα κάποια κίνηση στο «5», ενώ θα μπορούσε να λυθεί και το ζήτημα στην περιφέρεια με την απόκτηση ενός combo γκαρντ, που θα μπορούσε να δημιουργήσει και να σκοράρει. Δεν έγινε όμως τίποτα από αυτά, ο Ολυμπιακός δεν διόρθωσε τα «κακώς κείμενα» του καλοκαιριού και το πλήρωσε με κακές εμφανίσεις και μαζεμένες ήττες. 6- Η απουσία ρυθμού και χημείας Η κατάσταση έχει αναλυθεί ουκ ολίγες φορές. Η απουσία του Ολυμπιακού από την Basket League είναι ένα μόνιμο «πεδίο» συζήτησης στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων προς τον Γιώργο Μπαρτζώκα ή τους πιο έμπειρους παίκτες της ομάδας. Οι απαντήσεις δεν ήταν ποτέ οι ίδιες, αλλά το γενικό πλαίσιο ήταν ξεκάθαρο: Ο ρυθμός, η χημεία, η συνοχή και η ισορροπία θα ήταν σε ανώτερο level αν οι Πειραιώτες είχαν παιχνίδια και στο πρωτάθλημα. Σε μία νέα ουσιαστικά ομάδα, με καινούρια και άπειρα «κομμάτια», κάθε παιχνίδι είναι σημαντικό. Οι προπονητές όμως δεν μπορούν να δοκιμάσουν πράγματα και σχήματα όταν η μπάλα... καίει. Ο Ολυμπιακός ήταν συνεχώς σε καθεστώς must win και ουσιαστικά βασίστηκε σε 2-3 «σταθερές», καθώς δεν μπορούσε να δημιουργήσει άλλες «κολώνες» μέσω κάποιων πιο εύκολων παιχνιδιών. Αν, για παράδειγμα, οι Πειραιώτες είχαν παιχνίδι την Κυριακή με τον Ιωνικό ή το Μεσολόγγι, θα ήταν πολύ πιο εύκολο για τον Γιώργο Μπαρτζώκα να δώσει πολύ χρόνο συμμετοχής σε παίκτες όπως ο Χάρισον, ο Λαρεντζάκης και ο Χαραλαμπόπουλος, ενώ θα υπήρχε και αποφόρτιση για τα... βαριά χαρτιά της ομάδας Είπαμε όμως: Με τα «αν» δεν γίνεται ποτέ δουλειά και ο Ολυμπιακός ίσως κληθεί να αλλάξει σκεπτικό ή νοοτροπία σε αυτό το κομμάτι, γιατί τα δεδομένα δείχνουν πως επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό η εικόνα της ομάδας στην Euroleague. 7- Η κούραση των «κλειδιών» Πρέπει να σταθούμε λίγο στην «αποφόρτιση»: Είναι ένα πολύ σημαντικό για τον αθλητή να «κυκλώνει» ματς, στα οποία μπορεί να δώσει λιγότερη ενέργεια σε αγωνιστικό και πνευματικό επίπεδο. Αυτό βοηθά μακροπρόθεσμα στην σεζόν, πάντα με την λογική ότι η ομάδα έχει μεγάλους στόχους και πολλά παιχνίδια. Αυτός ο τομέας συνδέεται άμεσα και με την διαχείριση του ρόστερ, αλλά και τον αριθμό των ικανών παικτών σε αυτό. Δεν χωρά αμφιβολία ότι ο Ολυμπιακός δεν είχε φέτος 12 ισάξιους παίκτες, ώστε να μοιραστεί καλύτερα ο χρόνος, αλλά, από την άλλη μεριά, τα «κλειδιά» του συλλόγου δέχτηκαν μεγάλη πίεση. Πρώτος και... καλύτερος, ο Κώστας Σλούκας. Ο έμπειρος γκαρντ ανέλαβε από νωρίς ηγετικό ρόλο, έπαιζε σταθερά 30+ λεπτά σε κάθε ματς και κάποια στιγμή έδειξε «μπλοκαρισμένος», κάνοντας μεγάλα λάθη στα κρίσιμα και τελευταία δευτερόλεπτα των αγώνων (βλέπε το ματς με την Ζαλγκίρις στην Λιθουανία). Επιπρόσθετα, οι Κώστας Παπανικολάου, Χασάν Μάρτιν και Σάσα Βεζένκοφ (που επίσης είχαν πολλά λεπτά συμμετοχής) αντιμετώπισαν ή αντιμετωπίζουν προβλήματα τραυματισμών και αυτό επηρέασε αισθητά ένα ούτως ή άλλως «κλειστό» rotation. Πηγή: sdna.gr

BEST OF THEMASPORTS