Πρώτη φορά το... απόλυτο αουτσάιντερ σε τελικό η ΑΕΛ, αλλά ΠΡΕΠΕΙ αυτή τη φορά να ΚΕΡΔΙΣΕΙ και ν΄ αποτινάξει την ταμπέλα του "λούζερ"

Ακολουθήστε μας στο Google news

Στους προηγούμενους έξι τελικούς που αγωνίστηκε η ΑΕΛ και τους έχασε όλους, από το 2003 μέχρι το 2015, οι πρώτοι τέσσερις έγιναν στο ΓΣΠ, που όμως ήταν ουδέτερη έδρα για όλους τους φιναλίστ, πλην της Ομόνοιας στον τελικό του 2012.

Εκείνη τη σεζόν όμως, η ΑΕΛ είχε καλύτερη ομάδα και μόλις πριν μερικές ημέρες είχε γιορτάσει σε μία φαντασμαγορική φιέστα στο Τσίρειο, την κατάκτηση του ιστορικού πρωταθλήματος μετά από 44 χρόνια, άρα, μόνο αουτσάιντερ δεν ήταν στο συγκεκριμένο τελικό. Το 2013 αντιμετώπισε τον Απόλλωνα στο Τσίρειο που είναι κοινή έδρα και των δύο ομάδων και το 2015 που η διαφορά δυναμικότητας με τον ΑΠΟΕΛ ήταν μεγαλύτερη απ΄ ότι τώρα, ο τελικός είχε γίνει σε ουδέτερο γήπεδο, στο ΓΣΖ, με τις δύο ομάδες να έχουν πάνω-κάτω, τον ίδιο κόσμο στις εξέδρες. Φέτος όμως, τα δεδομένα είναι εντελώς διαφορετικά... Πρώτον, ο τελικός γίνεται στην έδρα του αντιπάλου, σε ένα γήπεδο όπου η ΑΕΛ σπάνια κερδίζει τον ΑΠΟΕΛ, ενώ ζορίζεται ακόμα και να σκοράρει, συν το ότι οι πρωταθλητές έχουν πιο ποιοτικό ρόστερ από τη Λεμεσιανή ομάδα. Πέραν τούτων, ο κόσμος του ΑΠΟΕΛ θα είναι περισσότερος από αυτόν της ΑΕΛ σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής νούμερα της προπώλησης των εισιτηρίων. Και ακόμα δεν συνυπολογίσαμε και άλλα πράγματα, όπως το μπολιασμένο με τίτλους dna του ΑΠΟΕΛ και το γεγονός πως πρόκειται για μια ομάδα που ξεχειλίζει από αυτοπεποίθηση, ειδικά στα ματς που κρίνονται οι τίτλοι και ξέρει πως να τα κερδίζει. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο... τραγικά και απαισιόδοξα όσο φαίνονται για την ΑΕΛ. Ναι μεν είναι ρεαλιστικά ομιλούντες το απόλυτο αουτσάιντερ, παρότι φέτος έφτιαξε μία πολύ καλή ομάδα ο Ντούσαν Κέρκεζ, αλλά αν μετρούσαν μόνο η προϊστορία, οι αριθμοί και τα στατιστικά, τότε θα έπρεπε να μην κατέβει στο γήπεδο, για να γλιτώσει και την... ταλαιπωρία. Είναι ένα και μόνο παιχνίδι και η Λεμεσιανή ομάδα οφείλει αυτή τη φορά να παίξει χωρίς φόβο και λιγοψυχία και να γίνουν... delete από το μυαλό όλων, οι έξι σερί χαμένοι τελικοί. Σα να μην έγιναν ποτέ. Σα να παίζουν πρώτη φορά σε τελικό στις 22/05/2019. Πρέπει άπαντες, προπονητής και παίκτες, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, να μην σκέφτονται τι έγινε στο παρελθόν, ούτε τα πλεονεκτήματα του αντιπάλου, αλλά να δουν αυτό το ματς σα να είναι το τελευταίο της καριέρας τους, σα να μην υπάρχει αύριο αν δεν κερδίσουν, αλλά και ως μία μοναδική ευκαιρία για να γράψουν ιστορία με "χρυσά" γράμματα, σπάζοντας την "πράσινη" κατάρα του 1989, αποτινάσσοντας και την ταμπέλα του λούζερ που έχει φορτωθεί η Λεμεσιανή ομάδα στο θεσμό του κυπέλλου με τους έξι σερί χαμένους τελικούς. Ότι πλάνο κι αν εφαρμόσει ο προπονητής, ότι σύστημα κι αν παίξει, όποιοι κι αν αγωνιστούν, θα πρέπει να μπουν στο γήπεδο σαν "καμικάζι" και με το "μαχαίρι στα δόντια" να στείλουν το μήνυμα στον αντίπαλο ότι ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ. Ή τώρα, ή ποτέ.

BEST OF THEMASPORTS