Ισόβιο αποκλεισμό στο φίλαθλο που φεύγει νωρίτερα από το γήπεδο!

Ακολουθήστε μας στο Google news

Είναι αρκετοί οι τύποι που μπορούν να σε εκνευρίσουν στο γήπεδο. Πέρα από τους παίκτες των αντιπάλων, τον διαιτητή -ή το ακόμα πιο λατρεμένο θύμα, τον επόπτη- υπάρχουν διάφοροι ακόμα υποψήφιοι για να σε βγάλουν από τα ρούχα σου. Χειρότερος όμως από τον προπονητή της εξέδρας, τον κύριο που επιμένει να κάτσει οπωσδήποτε στη θέση που γράφει το εισιτήριο του (κι ας είναι άδεια η κερκίδα), τον πλανόδιο που σου πουλάει 3 γιούρο την κοακόλα (ξεχνώντας να σε ενημερώσει ότι είναι χωρίς ανθρακικό) είναι ένας: Ο τύπος που σηκώνεται να φύγει στα τελευταία λεπτά του αγώνα! Αν δεν ήμουν βέβαιος ότι πρόκειται για συγκλονιστικά μίζερη περίπτωση, θα ήθελα να τον σταματήσω μια μέρα. Να κάνω μια κουβέντα μαζί του. Και να τον ρωτήσω με όση ψυχραιμία θα μπορούσε να με διακρίνει: ΠΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΠΑΣ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΤΟ ΜΑΤΣ;;; Δηλαδή, εντάξει ρε μάστορα, είναι προφανές ότι δεν καίγεσαι για την ομάδα σου. Ίσως έχεις ξεπεράσει (ή δεν βρέθηκες ποτέ) το στάδιο του οπαδού που θέλει να μη χάνει λεπτό. Δεκτά όλα αυτά. Πραγματικά όμως αναρωτιέμαι: Θα πήγαινες ποτέ σινεμά και θα σηκωνόσουν πριν τελειώσει η ταινία; Θα πήγαινες ποτέ για φαγητό και θα έφευγες ένα λεπτό πριν σου σερβίρουν το γλυκό; Όόόόόόόχι, θα καθόσουν και θα έγλειφες και το τελευταίο ψίχουλο της σοκολατόπιτας! Στο γήπεδο όμως φεύγεις! Και γιατί; Για να γλιτώσεις λίγο στριμωξίδι στην έξοδο (κι αυτό ΑΝ είχε πολύ κόσμο το ματς). Για να αποφύγεις την κίνηση στο πάρκινγκ ή στον δρόμο. Ή -ακόμα χειρότερα- επειδή η ομάδα σου χάνει. Επειδή το σκορ είναι βαρύ εναντίον της ή πιστεύεις πως δεν γίνεται με τίποτα να το γυρίσει. Ένας κανονικός λιποτάκτης δηλαδή! Που του αξίζει μια τιμωρία σαν αυτή των δυο «μπαγλαμάδων» οπαδών της Μπαρτσελόνα. Εκείνων που δεν έμειναν να δουν το τέλος της ιστορικής ρεβάνς με την Παρί και -προς ευχαρίστηση κάθε γνήσιου φιλάθλου- αναγκάστηκαν να κάνουν… αυτί στο έκτο γκολ και να πανηγυρίσουν στο πάρκινγκ! Μπορεί λοιπόν το φαινόμενο να μην είναι μόνο ελληνικό, αλλά είναι εξίσου εξοργιστικό σε όλες τις χώρες. Γιατί εντάξει, εγώ να στο πάω και ένα βήμα παραπέρα. Έχεις χάσει τελείως την πίστη σου στην ομάδα ή έχεις απογοητευτεί από την απόδοσή της. Μείνε όμως για να χειροκροτήσεις στο τέλος τους παίκτες. Για να τους δώσεις κουράγιο για τη συνέχεια. Δεν θέλεις; ΟΚ. Μείνε -έστω- για να τους δείξεις τη δυσφορία σου. Να τους αποδοκιμάσεις. Εν πάση περιπτώσει, κάνε οτιδήποτε άλλο εκτός από το να δείξεις κυνικά ότι «χρησιμοποίησες» την ομάδα σου ώστε να ψυχαγωγηθείς ένα δίωρο (ώπα, λιγότερο, έπρεπε να φύγεις). Εκτός κι αν δεν σ’ ενδιαφέρουν τα δεκάδες θυμωμένα βλέμματα που (συνοδευόμενα από εκτεταμένα «τς, τς, τς,») σε αποδοκιμάζουν για την… πελατίστικη συμπεριφορά σου. Κι αν χρειάζεται ένας υπέροχος μπόμπιρας -όπως αυτός που βρέθηκε πρόσφατα μπροστά μου σε αντίστοιχο σκηνικό- να σου ξεκαθαρίσει για λογαριασμό ΟΛΩΝ μας:

«Μπαμπά, δεν πάω πουθενά αν δεν ακούσω το… φρου-φρου-φρου»!

Πηγή: Menshouse

BEST OF THEMASPORTS