Formula 1: Πού οφειλόταν η -πλασματικά μεγάλη- διαφορά της Red Bull από τη Ferrari στην Ίμολα

Η απόλυτη κυριαρχία του όλο το τριήμερο, ωστόσο, δεν προέκυψε από την "καλή δουλειά" της RBR. Προέκυψε από την ακριβώς αντίθετη απόδοση του Σαρλ Λεκλέρ, που για πρώτη φορά φέτος δεν έκανε και τόσο καλή δουλειά: δεν κατάφερε να διαχειριστεί τη μαλακή του γόμα όχι τόσο στο τετ-α-κε του στον 53ο γύρο του αγώνα όσο στον αγώνα Sprint, ενώ

Ferrari F1-75 vs Red Bull RB18

Η Red Bull RB18 δεν έγινε μέσα σε δύο εβδομάδες ταχύτερη από τη Ferrari. Μια σειρά από αναβαθμίσεις, κυρίως του δαπέδου, που έφερε στην Ίμολα έκαναν το πρώτο βήμα μείωσης, κατά περίπου 4 κιλών, του βάρους - που είναι ένα σημαντικό πρόβλημα για την ομάδα του Μίλτον Κινς από το ξεκίνημα της χρονιάς, που ο Άντριαν Νιούι έκανε σημαντικές αλλαγές για να αντιμετωπίσει το φαινόμενο των αναπηδήσεων (porpoising) στις υψηλές ταχύτητες.

"Βασικά, [ο Λεκλέρ] απομακρυνόταν από μένα χθες [στον αγώνα Sprint]. Φέραμε κάποιες αναβαθμίσεις, αλλά δεν ξέρω πόσο μας βελτίωσαν", είπε ο Φερστάπεν. Και στη συνέχεια περιέγραψε ακριβώς αυτό που του χάρισε νίκη στην Ίμολα: "Πετύχαμε τα πάντα καλύτερα από την Αυστραλία, και καμιά φορά αυτό είναι σημαντικότερο από τις αναβαθμίσεις του αυτοκινήτου. Νομίζω ότι απλά κάναμε καλύτερη δουλειά σήμερα ως ομάδα".

Η Red Bull Racing και ο Φερστάπεν πέτυχαν, με λίγα λόγια, στην Ίμολα ό,τι απέτυχαν να κάνουν στην Αυστραλία. Κατάφεραν εξ αρχής στο τριήμερο να βρουν τις σωστές ρυθμίσεις για την ισορροπία της RB18, την οποία ο Φερστάπεν δεν είχε στη Μελβούρνη, και κυρίως κατάφεραν να πετύχουν την τάχιστη θέρμανση κάθε τύπου γόμας και τη διαρκή παραμονή μέσα στο θερμικό 'παράθυρο' λειτουργίας των ελαστικών.

Στην Αυστραλία ο πρωταθλητής και η ομάδα του έμοιαζαν χαμένοι σε αυτό τον τομέα, και γι' αυτό ηττήθηκαν κατά κράτος. Άρα, ακριβώς όπως το GP της Μελβούρνης δεν καθρέφτιζε μια χαώδη διαφορά ταχύτητας της Ferrari F1-75 από τη Red Bull RB18, έτσι και το χθεσινό της Ίμολα δεν καθρέφτιζε το αντίθετο.

Αυτή ακριβώς, η πλήρης κατανόηση του μονοθεσίου και η άρτια διαχείριση της θερμοκρασίας των ελαστικών, ήταν η πρώτη προτεραιότητα της Ferrari από το πρώτο λεπτό των χειμερινών δοκιμών μέχρι σήμερα. Η Scuderia δεν έχει φέρει, μέχρι στιγμής, καμία σημαντική αναβάθμιση της F1-75, και δικαιώνεται με το βαθμολογικό προβάδισμα του Λεκλέρ και της ίδιας.

Ένα κακό τριήμερο του Λεκλέρ

Οπότε, γιατί έχασε στην Ίμολα; Δεν ήταν ότι της έλειπε ταχύτητα σε σχέση με τη RB18. Ο Λεκλέρ έχασε την πολ ποζίσιον την Παρασκευής από τον Φερστάπεν εξαιτίας ενός στιγμιαίου μπλοκαρίσματος των τροχών. Κι άλλωστε, όπως είπε και ο Ολλανδός, η Ferrari απομακρυνόταν από εκείνον στον αγώνα Sprint, μέχρι τον τρίτο γύρο πριν το τέλος. Αυτό που έλειπε από τo ψαωαλλινο ήταν η σωστή διαχείριση των ελαστικών, τόσο της μαλακής γόμας στο Sprint όσο και της ενδιάμεσης βρόχινης στους πρώτους 20 γύρους του αγώνα.

Στον αγώνα Sprint, οι οδηγοί κλήθηκαν να κάνουν 21 γύρους με τη μαλακή γόμα - και αυτό εξαρχής έστηνε ένα κάπως οριακό σκηνικό. Όταν ο Λεκλέρ πέρασε τον Φερστάπεν στην εκκίνηση και τέθηκε επικεφαλής, πίεσε για να βγει από τη ζώνη DRS του Ολλανδού και να ανοίξει διαφορά σχετικής ασφαλείας. Και όντως, την αύξησε στα 1,7 δευτερόλεπτα.

Όμως, με τον τρόπο αυτό ο Μονεγάσκος πίεσε (ειδικά στην αρχή που το φορτίο καυσίμου ήταν βαρύτερο), και κατά συνέπεια έφθειρε περισσότερο τη μαλακή γόμα - που έτσι κι αλλιώς θα άρχιζε να παρουσιάζει σημαντική φθορά προς το τέλος. Γιατί ο Φερστάπεν δεν θα έφθειρε εξίσου;

"Η διαφορά είναι, πιστεύω, πως όταν βρίσκεται μέσα στο κυκλοφοριακό δεν πας απολύτως στο όριο" εξηγεί ο Αντρίαν Σιντλ της McLaren. "Στόχος σου είναι να βρίσκεσαι στο σωστό μέρος στα σημεία προσπέρασης, κι έτσι δεν έχεις λόγο να πιέζεις σε όλο τον υπόλοιπο γύρο".

Σημαντικό ρόλο παίζει και το γεγονός ότι στα φετινά μονοθέσια ο αέρας που εκρέει από το μπροστινό δεν είναι τόσο "βρώμικος", τόσο διαταραγμένος από στροβιλισμούς, κι έτσι ο οδηγός που ακολουθεί δεν επαφίεται όσο πέρσι στη μηχανική πρόσφυση, φθείροντας τη γόμα.

Έτσι λοιπόν, καθώς ο Λεκλέρ πίεζε στο Sprint για να ανοίξει διαφορά ασφαλείας, ο Φερστάπεν είχε την πολυτέλεια σχετικής προστασίας των ελαστικών του. Κι όταν η γόμα στην εμπρός δεξιά γωνία της Ferrari F1-75 στο τέλος άρχιζε να παραδίδει το πνεύμα, ο Ολλανδός είχε αρκετά καλύτερη πρόσφυση για να επιτεθεί και να περάσει τον Λεκλέρ, στον προτελευταίο γύρο του Sprint.

Πριν από το λάθος της Κυριακής

Στο κυρίως GP της Κυριακής συνέβη κάτι αντίστοιχο, στους πρώτους 20 γύρους που όλοι αγωνίζονταν με την ενδιάμεση βρόχινη γόμα. Στη βροχή δεν υπήρχε DRS, κι έτσι ο Λεκλέρ, μετά την καταστροφική του εκκίνηση που τον έριξε από τη 2η στην 4η θέση, χρειάστηκε να πιέσει πολύ τα ελαστικά του αρχικά για να περάσει τον Λάντο Νόρις και έπειτα για να προσεγγίσει τον Σέρζιο Πέρεζ στη δεύτερη θέση.

Έτσι όταν ήρθε η ώρα για το πέρασμα στα σλικς, με τη μέση γόμα για όλους, ο Λεκλέρ είχε ήδη χάσει κάθε επαφή με τον Φερστάπεν, και ο Πέρεζ διατηρούσε επίσης μια σημαντική διαφορά. Όμως, η Ferrari είχε την αυτοπεποίθηση ότι η F1-75 διέθετε την ταχύτητα για να επιχειρήσει το undercut με το δεύτερο πιτ-στοπ του «Plan B».

Ο ένας έξτρα γύρος με τη φρέσκια μαλακή γόμα επέτρεψε στον Λεκλέρ να φέρει τα ελαστικά του στη σωστή θερμοκρασία ώστε να επιτεθεί στον Πέρεζ, όταν ο Μεξικανός θα έβγαινε από το δικό του πιτ-στοπ (ως άμεση απάντηση στην κίνηση της Scuderia). Όμως, όλα χάλασαν με αυτό που ο Λεκλέρ χαρακτήρισε "το πρώτο μου μεγάλο λάθος" της χρονιάς, το τετ-α-κε του στη Βαριάντε Άλτα.

Ο Μονεγάσκος πάτησε λίγο περισσότερο στο κερμπ της εσωτερικής στην προσπάθειά του να μείνει κοντά στον Πέρεζ ενόψει της ζώνης DRS - το σημείο ανίχνευσης του DRS ακολουθεί αμέσως μετά. Δεν ήταν τυχαίο ότι το τετ-α-κε συνέβη εκεί. Όλο το τριήμερο το μεγάλο πλεονέκτημα της F1-75 από την RB18 ήταν στο σικέιν της Βαριάντε Άλτα.

Ο Λεκλέρ ήταν τυχερός που δεν έσπασε η ανάρτηση της F1-75 στην επαφή με τη μπαριέρα, και που είχε αρκετή διαφορά για να επιστρέψει στην πίστα 9ος μετά το τρίτο του πιτ-στοπ, για αλλαγή ρύγχους και ελαστικών. Χωρίς να έχει πια το άγχος προστασίας των φρέσκων μαλακών ελαστικών, τουλάχιστον κατάφερε να περισώσει τρεις από τις χαμένες του θέσεις ως την καρό σημαία.

Από όσα είπε ο διευθυντής της Scuderia Ματία Μπινότο στο τέλος, η Ferrari δεν είχε απέτυχε στη διαχείριση των ελαστικών στον αγώνα της Κυριακής. Δεν είχε το πρόβλημα φθοράς των μπροστινών ελαστικών που είχε στο Sprint του Σαββάτου. "Νομίζω ότι αυτό ίσχυε στον αγώνα Sprint, αλλά όχι σήμερα. Ήταν απλά θέμα της θέσης στην πίστα που βρισκόμασταν", τόνισε ο Ιταλός, επιβεβαιώνοντας ότι ο αγώνας του Λεκλέρ στην ουσία καταστράφηκε από την πολύ κακή του εκκίνηση.

Μόνο ανέμελο δεν είναι να είσαι οδηγός της Ferrari, να σέρνεις το άρμα του πρωταθλητισμού της Scuderia για πρώτη φορά με αξιώσεις μετά από 15 χρόνια, και να αγωνίζεσαι μέσα στην Ιταλία. Είναι παράλογο να μην υπάρξουν λάθη από τον Σαρλ Λεκλέρ, στην πρώτη του χρονιά που κάνει πρωταθλητισμό.

Ο Μαξ Φερστάπεν διαθέτει περισσότερη εμπειρία από τέτοιου είδους πίεση, και τα λάθη του Λεκλέρ δεν μειώνουν το άρτιο οδηγικό του σενιμάριο όλο το τριήμερο στην Ίμολα. Ήταν αλάνθαστος και στη βροχή των κατατακτήριων της Παρασκευής, και στη διαχείριση της μαλακής γόμας στον αγώνα Sprint, και στις υγρές και απρόβλεπτες συνθήκες με την ενδιάμεση βρόχινη γόμα στους πρώτους 20 γύρους του αγώνα, και με τα σλικς βγαίνοντας εκτός της στεγνής γραμμής περνώντας πιο αργά μονοθέσια μέχρι την καρό σημαία.

Ο Ολλανδός είπε ότι σε όλη τη σεζόν η οριακή μάχη της Ferrari με τη Red Bull θα κρίνεται από την επιτυχία της δουλειάς κάθε ομάδες στις διαφορετικές πίστες, καιρικές συνθήκες και γόμες. Και μέχρι την Ισπανία, στο μέσον Μαΐου, θα ολοκληρωθεί και η «δίαιτα» περίπου 10 κιλών της RB18, προσφέροντάς της περίπου 3 δέκατα στο γύρο. Μάλλον φτάνει η ώρα για τις πρώτες μεγάλες αναβαθμίσεις της Ferrari F1-75.